Saturday, December 22, 2012

Καλά Χριστούγεννα!!!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη




Καθώς μεγαλώνω οι αναμνήσεις χτυπάνε ολοένα την πόρτα. Τότε στα παιδικά χρόνια  στη Λευκάδα που γιορτάζαμε ανέμελα τα Χριστούγεννα περικυκλωμένα από την αγάπη των δικών μας.

Η μητέρα είχε κυριολεκτικά ξετινάξει το σπίτι στην καθαριότητα από τη γιορτή του Αγίου Νικολάου, όπου γιόρταζε ο πατερούλης και όλη η Λευκάδα περνούσε από το σαλόνι μας να ευχηθεί στον εφημέριο των Αγίων Αναργύρων.

Τα υφαντά στρωσίδια φιγουράριζαν στο μωσαϊκό , ενώ τα βελούδινα βαριά τραπεζομάντηλα δήλωναν τη γιορταστικότητα των ημερών. Τα κρυσταλλένια βάζα ήταν γεμάτα λουλούδια και οι φοντανιέρες έγερναν από τα σοκολατάκια και τους τυλιγμένους κουραμπίεδες. Τα Χριστούγεννα χτυπούσαν την πόρτα μας, όλα ήταν έτοιμα να υποδεχτούμε τις μέρες των Γιορτών.

Χαιρόμουν να έρχομαι ιδρωμένη από το σχολείο στο σπίτι για να θαυμάζω με το παιδικό μου μυαλουδάκι την ευταξία και την επισημότητα του σπιτικού μας, που αυτήν την περίοδο βρισκόταν στο απόγειό του.

Το μόνο που με έκανε να παραπονιέμαι είναι πως δεν είχαμε αληθινό έλατο και βολευόμασταν με ένα πλαστικό δεντράκι, που το στολίζαμε με τρομερή φαντασία η αδελφή μου κι εγώ όταν αρχίσαμε να μεγαλώνουμε.

Αντίθετα, όταν πηγαίναμε στου θείου Παπα-Νίκου στα Περιβόλια, η θεία Δήμητρα είχε στολίσει ένα καταπράσινο κυπαρίσσι, που έλαμπε από χρώμα κι ομορφιά μέσα στην επίκτητη γλάστρα του. Ηταν φορτωμένο με κουτάκια τυλιγμένα από πολύχρωμα χρυσόχαρτα και ήταν τόσο γοητευτικό μέσα στην απλότητά του! Η μυρωδιά που έχυναν τα καταπράσινα κλαριά του ακόμη έρχεται στο νού μου παραπέμποντάς με σε μέρες ανέμελες κι ευτυχισμένες.

Προσωπικά ήμουν απίστευτα απασχολημένη πριν από τις Γιορτές. Από τη χορωδία του σχολείου όπου προβάραμε επί εβδομάδες τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μέχρι την αποστήθιση της απαγγελίας του Χριτουγεννιάτικου ποιήματός μου εν όψει της σχολικής γιορτής η ζωή μου κυλούσε σε ρυθμούς ενός ατέλειωτου πανηγυρισμού.

Η γιορτή όμως που πραγματικά με συγκλόνιζε ήταν εκείνη του Κατηχητικού. Πάντοτε συμμετείχαμε σε ένα θεατρικό που περιείχε τη Γέννηση του Χριστού ως μια γιορτή που σ΄άλλα παιδάκια έφερνε χαρά κι άλλα τα γέμιζε πίκρα γιατί ήταν φτωχά. Αυτά τα φτωχά παιδάκια που τις γιορτές κρύωναν, που δεν θα έπαιρναν δώρα, που δεν θα είχαν φώτα και ζαχαρωτά, αυτά τα παιδάκια άρχισαν να ορίζουν την ύπαρξή μου, από τη στιγμή της συνειδητοποίησης του κοινωνικού μου χώρου.

Μέσα βαθειά μου χαράχτηκε η έννοια της συμπαράστασης, της γενναιοδωρίας, της αγάπης προς τους αδύνατους, εκείνες τις αθώες εποχές της παιδικής ηλικίας, όπου η Λευκάδα είχε πολλές οικονομικά ασθενείς οικογένειες.

Θυμάμαι τον πατερούλη μαζί με τις κυρίες του ναού να ετοιμάζουν από καιρό τα δέματα για τις ανήμπορες οικογένειες, θυμάμαι τα φακελάκια με τα κατοστάρικα να κλείνονται ερμητικά με μια κάρτα για να δοθούν στους λιγότερους προνομιούχους. Και όλα να γίνουν με εχεμύθεια για να μην ξέρει ο κόσμος τα νιτερέσα των άλλων.

Η Κουλίτσα, η αγαπημένη φίλη της μητέρας, με έπαιρνε μαζί της να μοιράσουμε τα δέματα. Θυμάμαι με έστελνε εμένα να χτυπάω τις πόρτες κι εκείνη έμενε ξωπίσω να μην ξέρουν οι αποδέκτες. Κι εγώ , κουραζόμουν από το βάρος, τα χεράκια μου έτρεμαν. Η Κουλίτσα με περηγορούσε πως ο Θεούλης θα μου έστελνε πολύ περισσότερα δώρα...

Κι εγώ περίμενα τα δώρα του Θεούλη, που δεν ήρθαν ποτέ σε δέματα με κορδέλες. Κι όλο ρωτούσα τη μαμά πότε θα μου τα στείλει επιτέλους. Κι εκείνη έλεγε πως ήταν αλληγορικά τα λόγια της Κουλίτσας και πως τα δώρα του Θεού δεν τα βλέπεις, έρχονται στη ζωή σου κι εσύ αργά πολύ αργά όταν έχεις μεγαλώσεις, θα το καταλάβεις...

Τούτες τις Αγιες μέρες πολλοί συμπολίτες μας στη Λευκάδα έχουν ανάγκη. Κι ας μην το επιτρέπει η αξιοπρέπειά τους να το φανερώσουν. Υπάρχουν παιδιά που δεν θα λάβουν δώρα γιατί η οικονομική ανέχεια έχει χτυπήσει την πόρτα τους.

Είμαι σίγουρη πως η Μητρόπολη Λευκάδας, ο Δήμος και άλλοι φορείς θα έχουν προνοήσει να διευκολύνουν τις αδύναμες οικογένειες.

Εγώ μαζί με τα Καλά Χριστούγεννα ήθελα να σας ψυθυρίζω να κοιτάξετε τους διπλανούς σας, να τους συνδράμετε, να μη θεωρήσετε τίποτε δεδομένο αυτές τις χαλεπές γιορτές της Ελληνικής κρίσης .

Να γίνουμε μια γροθιά, να δώσουμε από το υστέρημά μας στα κρυφά χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς φαρισαϊσμούς και φρούδα επιτήδευση. Να ξαναγεννηθούμε ως συνάνθρωποι εμείς που ίσως να ξεχάσαμε μέσα στην παραφορά της ευημερίας πως υπάρχουν φτωχά παιδιά αυτά τα Χριστουγεννα του χαλεπού έτους 2012!

Καλά Χριστούγεννα με γενναιοδωρία ψυχής προς τους πλησίον μας!

Friday, December 14, 2012

Το Σύννεφό μου δεν ξεχάστηκε


ΠΕΤΑΕΙ, ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ


Μερικές φορές αναρρωτιέμαι πόσο όμορφη είναι η ζωή. Πόσο ανταποδοτική είναι η συγγραφή. Εκεί  στο πουθενά , νάτην πετιέται, νάτην πετιέται μια υπενθύμιση πως έγραψες ένα βιβλίο που χαράχτηκε βαθειά στα φυλλοκάρδια κάποιου κι ας έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε.

Ο λόγος για τον πρώτο μου μυθιστόρημα, που είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία του μητρικού παππού μου παπα-Κώστα Κακαβούλη. Τίτλος του «Πετάει, πετάει το Σύννεφο»(2003)  και ήταν το παρθενικό ταξίδι μου στη μυθιστορία με βάση τα απομνημονεύματα του γίγαντα-παππού μου.

Τα χρόνια κύλησαν μα φαίνεται πως η αληθινότητα της ιστορίας, το βάθος του συμβολισμού της, οι αναφορές στο ιστορικό πλαίσιο του εικοστού αιώνα συγκινούν ακόμη κάποιους αναγνώστες.

Ετσί σήμερα έλαβα ένα μήνυμα από ένα ώριμο κύριο στο φέισμπουκ που μου έγραψε τα κάτωθι.:

·         «Καλησπέρα σας! "Πετάει πετάει το σύννεφο". Το πρώτο βιβλίο που διάβασα της κας Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη. Μια εκπληκτική οικογενειογραφία, θα έλεγα, που διδάσκει ιστορία! Την απλή δική μας ιστορία, που τη βρισκεί κανείς μόνο στις αναμνήσεις του, σε παλιάς φωτογραφίες και, σε βιβλία όπως αυτό! Αν δεν το έχετε διαβάσει πρέπει να το διαβάσετε! Η ιστορία ενός Μεγάλου Ανθρώπου που πολέμησε, πάλεψε, αγωνισθηκε, μόχθησε για τα πιστεύω του, για την πατρίδα του, κυρίως όμως για την οικογένειά του! Ναι μια εξαίρετα δοσμένη, με απέρριτο λογοτεχνικό κάλος, οικογενειογραφία! Διαβάστε αυτό το βιβλίο! Κα Ιουστίνη σας ευχαριστώ για το ταξίδι, στον τόπο, και το χρόνο, αντάμα με τους ήρωές σας, κυρίως όμως που μου επιτρέψατε να αγγίξω έστω και νοερά το ράσο του παπα Κωστάγγελου.»

Πώς να μη νιώσω στα στήθη χαλασμό μετά από τη συγκινητική διαπίστωση ότι μετά από χρόνια το «Πετάει, πετάει το Σύννεφο» διαβάστηκε με τον πιό ευαίσθητο και διεισδυτικό τρόπο από ένα επαγγελματία δημοσιογράφο (όπως έμαθα εκ των υστερων) που έχει υψηλό αναγνωστικό κριτήριο και γνωρίζει από λογοτεχνία;

Ευχαριστώ τη φύση που μου έδωσε το χάρισμα της γραφής. Η επικοινωνία με τη γλώσσα μου και τους συνΕλληνες εδώ στην ξένη, είναι μια διαρκής πηγή ανατροφοδότησης της ίδιας μου της ύπαρξης!

Ιουστίνη Φραγκούλη

Wednesday, December 5, 2012

Demetrios Papakostas, an artist in development@ Galerie Espace


Tonite we were at the vernissage of Demetrios Papakostas, an artist who exhibits from December 5 to 11th with Heather Midori Yamada all his newest works. The exhibition takes place at Galerie Espace, 4844, Boul. Saint-Laurent, Montréal, Québec H2T 1R5. Téléphone : 514.284.6720. I watched Demetrios growing and maturing into the art of painting and I am proud to say that his work really impresses me today. Dimitrios has not compromised in life, he took his dream seriously  and he developed himself into a talented contemporary artist of Montreal.
Justinaki

Demetrios Papakostas was born in Montreal in 1960.
Papakostas trained in the arts at the Visual Arts Centre and the Saidye Bronfman Centre for the Arts in Montreal with Heather Yamada, Nicole Lebel and prominent Canadian abstract artist Harold Klunder.
Demetrios has shown in group exhibitions at Galerie Beaux Arts des Ameriques, Gallery 3C, Galerie Klimantiris, Galerie L’Espace and the Filling Spaces show at Galerie de la Ville. He has promoted and organized several of his own open studios and exhibitions and initiated and organized a special mixed media event at his studio in collaboration with musician Gianni Bodo, consisting of a live painting and acoustic musical performance, which was appropriately named Paint it Black.
In both March of 2011 & 2012 Demetrios was selected by jury to participate in The Toronto Artist Project along with 200 other artists. His work was also selected through a juried process for a show entitled Weatherproof at Latitude 44 Gallery in Toronto Ontario.
In November of 2011 Papakostas became part of the group of artists of the Galerie Beaux-Arts des Ameriques in Montreal. He is also a teacher’s assistant to Heather Yamada at the Montreal Museum of Fine Arts and recently, some of his artwork were selected for a Quebec-made film, entitled “Sur le Rythme”. His work is present in several corporate and private collections.
Currently, Papakostas is represented by Galerie Beaux-Arts Des Ameriques in Montreal, Quebec Canada
 
 
 
 Demetrios, Justinaki and Ted at the vernissage
 Cubism was a phase
 Today he is a deeper thinker
 His cousin helped at the vernissage
 Justinaki with Dionyssia, the artist's wife
 Dionyssia supports her husband in his work

 Demetrios in front of some works of his
 With his teacher Heather

 I like him when he gets complicated and yet inspired

Tuesday, December 4, 2012

Margo Catsimatidis' birthday party

 
Στην καρδιά της Νέας Υόρκης η Μάργκο Κατσιματίδη γιόρτασε τα γενέθλιά της με ένα λαμπερό πάρτυ. Ο σύζυγός της Τζόν Κατσιματίδης μαζί με τα δυό παιδιά της την Αντρέα και τον Γιάννη οργάνωσαν μια λαμπρή γιορτή για τη γυναίκα, που έχει φέρει φώς κι αγάπη στη ζωή τους.
Εμείς διασκεδάσαμε την ωραία βραδυά, χορέψαμε και ευχηθήκαμε στη Μάργκο Χρόνια πολλά.
 
Και για όσους θέλουν να διαβάσουν ένα κείμενο για τη Μάργκο στην αγγλική, ιδού:
 
Margo's birthday was celebrated in a glamorous and yet  elegant way. Margo is the woman who helped John Catsimatidis build his empire. She is an active philanthropist and a cool mother. Her kids spoke of her in the most appreciative way at her party. She is a beauty with a great heart!!!

Margo Catsimatidis helped her husband, John Catsimatidis, turn Gristedes into a supermarket empire before starting her own businesses in print advertising and publishing. But the philanthropist said what drives her is knowing what it is like to have less.
“My philosophy is never forget where you came from. I grew up in a poor family, but even though we were poor, I knew there were people with less than we had,” said Mrs. Catsimatidis, 59 years old, who first came to New York as a teenager to dance with the Bolshoi Ballet. “And I always told myself if I got into the position where I could help, I would.”

Happy Birthday Margo!

Justinaki
 
Με την εοαρτάζουσα μας συνδέει μακρόχρονη φιλία
 Ο Τεντ και ο Τζόν συνεννοούνται εφ' όλης της ύλης
 Ο Τέντ πάντα τρυφερός
 Η Ανθούλα Κατσιματίδη κυνηγάει το όνειρό της να καταξιωθεί ως ηθοποιός
 Το Τζουστινάκι με το Τζόν, τον θεωρώ αδελφό μου

 Α Αντρέα Κατσιματίδη με το σύζυγό της Κρίστοφερ Κόξ, εγγονό του προέδρου Νίξον
 Είχαμε διάφορα ευτράπελα όπως φωτογραφιση στο έλκυθρο του Αη Βασίλη
 Με την οικογένεια του Τζόν εκ Νισύρου. Τα αγαπημένα του ξαδέλφια Μάνος και Ελένη
 Η Μάργκο ονειρευόταν να γίνει πρίμα μπαλαρίνα
 Ο Γιάννης Κατσιματίδης είναι ένας σοβαρός φοιτητής
 Η Μάργκο με τη λευκή τουαλέτα της έλαμψε δίπλα στον άντρα της
 Ο Τεντ και ο Γιάννης τα λένε
 Η Τρίσια Νίξον και ο Εντ Κόξ είναι γονείς του Κρίστοφερ Κόξ
 Ο εγγονός του Νίξον φέρει με περηφάνεια την πολιτική κληρονομιά της οικογένειας
 Ενα εντυπωσιασκό κέικ σαν το αυγό του Φεμπερζέ