Το ψευδοδίλημμα και η πραγματικότητα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Καταιγιζόμαστε τον τελευταίο μήνα με την προεκλογική περίοδο για τις δημοτικές εκλογές, που μας εμβάλλει σε ένα νέο αυτοδιοικητικό σχέδιο, τον Καλλικράτη.
Κανείς όμως δεν μιλάεια αναλυτικά γιά το νέο σχέδιο αυτοδιοίκησης, κανείς δεν επαγγέλλεται έργα για το κέντρο και την περιφέρεια, έργα που θα βελτιώσουν τις υποδομές προσφέροντας εργασία στους ανειδίκευτους εργάτες , τονίζοντας έτσι την οικονομία του τόπου μας.

Ακούω προσεκτικά τις συζητήσεις στην τηλεόραση μακρόθεν, διαβάζω προσεκτικά τις πολιτικές αναλύσεις των αρθρογράφων στις εφημερίδες και απορώ πώς επιτρέπεται στους νοήμονες δημοσιογράφους να αναλώνονται σε ψευδοδιλήμματα του τύπου «Παπανδρέου ή εκλογές» αντί να απαιτούν από τους υποψήφιους το κρίσιμο ζητούμενο: δημόσια έργα, περισσότερα δημόσια έργα σ΄ένα τόπο στεγνό από δουλειές, σ΄ένα τόπο που υποφέρει από τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων της μεσαίας τάξης αλλά και από την τραγική ύφεση.

Αντί λοιπόν να συζητείται απο τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες πώς θα μπορέσουν να χειριστούν την κρίση σε τοπικό επίπεδο, πώς θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας δημιουργώντας έργα υποδομής, η κουβέντα τους περιστρέφεται γύρω από τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, ο οποίος ζητάει από το λαό ψήφο εμπιστοσύνης για το χειρισμό της κρίσης του οικονομικού ελλείμματος εκ μέρους της κυβέρνησής του.

Αντιλαμβάνεται ο καθένας το ψευδοδίλημμα, που έθεσε ο πρωθυπουργός σε μια προσπάθεια να κερδίσει τις μεγάλες περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους, κρατώντας έτσι την πολιτική επισφράγιση της οικονομικής στρατηγικής του.

Δεν ψέγομαι τον πρωθυπουργό, ο οποίος προσπαθεί με το «η τάν ή επί τάς» να δημιουργήσει κλίμα στήριξης στην πολιτική του, ψέγομαι όμως τα μέσα ενημέρωσης και τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες που δεν κατεβαίνουν στο στίβο με ουσιαστικές προτάσεις αλλά πέφτουν θύματα ενός διλήμματος, που δεν υφίσταται. Η μάλλον εναρμονίζονται στους ρυθμούς της κομματικής οπερέτας, αδυνατώντας να καταλάβουν τον ουσιαστικό τους ρόλο στον καιρό της κρίσης την επόμενη μέρα.

Ούτως ή άλλως, το ΠΑΣΟΚ εδώ κι ένα χρόνο έχει πάρει ισχυρή εντολή από το λαό με μια μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο να διακυβερνήσει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό, νομοθετικό. Καμιά ήττα στις δημοτικές εκλογές δεν μπορεί να αφαιρέσει από το κυβερνών κόμμα την πλειοψηφία. Δεν υφίσταται αυτή η προοπτική ούτε καν ως υποθετικό πολιτικό δίλημμα.

Ωστόσο, οι αυριανοί δημοτικοί άρχοντες θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι όχι μόνο να περισυλλέγουν σκουπίδια (κι αυτό ακόμη αδυνατούν να κάνουν-οι πόλεις έχουν γίνει σκουπιδαριά!) αλλά να συμμετάσχουν δυναμικά στην έξοδο από την ύφεση.
Αυτός είναι ο νέος ρόλος τους σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης. Να είναι σε θέση να περισυλλέγουν φόρους σε τοπικό επίπεδο και να τους αξιοποιούν προς καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο έργων υποδομής.

6. Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πόρων των φορολογούμενων πολιτών μέσω του περιορισμού του αριθμού των ΟΤΑ και των νομικών τους προσώπων και στην εξορθολογισμένη διαχείριση. Ταυτόχρονα, το σημαντικότερο πλεονέκτημα της Νέας Αρχιτεκτονικής είναι η αναπτυξιακή της προοπτική. Η συγκρότηση και λειτουργική αυτοδυναμία των νέων ΟΤΑ τους καθιστά ικανούς να διευκολύνουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν την ανάληψη τοπικών πρωτοβουλιών, να καταστούν με λίγα λόγια βασικός συντελεστής της τοπικής ανάπτυξης. Τοπικής ανάπτυξης που τα κύρια χαρακτηριστικά της βασίζονται στην αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών συγκριτικών πλεονεκτημάτων, στο σεβασμό στο περιβάλλον και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Πρέπει , λοιπόν, οι αυριανοί εψηφισμένοι άρχοντες στις περιφέρειες και τους δήμους να είναι έτοιμοι να συναλλαγούν με τους πολίτες τους σε ένα επίπεδο λιγότερο γραφειοκρατικό, λιγότερο βασανιστικό, λιγότερο εφιαλτικό.

Η νέα φάση της αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα καλείται να αναπτύξει φορείς και εργαλεία, που θα βγάλουν τους τόπους από τα αδιέξοδα, μια και η κεντρική κυβέρνηση οφείλει να συνεχίσει την οικονομική πολιτική της όσο κρατάει η τριετία του μνημονίου!