Το πάρτυ των γενεθλίων μου!!!

Και η φωτογραφία είναι ipad-ική όπως φαίνεται. Μπαίνεις στο χρωστικό φακό και νάσαι πολύχρωμη σαν τα κεράκια της τούρτας!

Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου, ακριβώς στο γύρισμα του Ιουλίου προς τον Αύγουστο. Από μικρή παραπονιόμουν στη μαμά γιατί έπεφταν καταμεσής του καλοκαιριού κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να καλέσω τους συμμαθητές μου από το σχολείο. Επέμενα να τη ρωτώ γιατί με γέννησε μέσα στο καλοκαίρι κι έτσι έχανα την ευκαιρία να κάνω μια κοσμική σύναξη.

Ονειρευόμουν πως αν τα γενέθλιά μου έπεφταν στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς , θα έφτιαχνα τόσες καρτούλες, θα τις ζωγράφιζα κιόλας και νά στο σπίτι θα μαζεύονταν όλα τα παιδάκια να σβήσουμε το κεράκι στην τούρτα.

Η καημένη η μαμά γιά να με κάνει λίγο χαρούμενη καλούσε όλη τη γειτονιά στο σπίτι και τους κερνούσε παγωτίνια, άλλοτε κόβαμε τούρτα, γενικά προσπαθούσε να στήσει μιά γιορτή επί τοις γενεθλίοις.

Φυσικά, ποτέ δεν συγχώρησα μέσα μου τη μαμά που με έκανε καταμεσής του θέρους.

Κι όμως σήμερα κατάλαβα πως τελικά δεν έχει σημασία αν τα γενέθλιά μου πέφτουν στην καρδιά του θέρους. Φίλοι γνωστοί και άγνωστοι από το facebook μου ευχήθηκαν Χρόνια Πολλά με το δικό τους τρόπο ο καθένας. Κι όλοι από το περίσσευμα της καρδιάς τους, θάθελα να πώ.

Λοιπόν σήμερα , τόσο μακριά απ΄τους δικούς μου ένιωσα αληθινά πως έχω μια μεγάλη διαδικτυακή οικογένεια, μια αγκαλιά που μου οργάνωσε μια γιορτή χωρίς όρια. Από τα χαράματα κατέφθαναν οι ευχές κι εγώ άλλοτε απαντούσα, άλλοτε όχι, όμως χαιρόμουν τόσο που είχα ένα πάρτυ στην κόψη του καλοκαιριού.

Η διαδικτυακή παρέα μου νίκησε επιτέλους το παράπονό μου πως δηλαδή γεννήθηκα 31 Ιουλίου κι έτσι αλλάζω τη σελίδα μου ικανοποιημένη γιατί σήμερα είχα τόσο κοντά μου τόσους πολλούς ανθρώπους. Αφού το έχω πεί και θα το ξαναπώ: για μένα η ζωή είναι μόνο ανθρώπινες σχέσεις.!

Και του χρόνου λοιπόν αγαπημένοι μου! Σας ευχαριστώ όλους!

Τζουστινάκι

ΥΓ. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως το Δεσποινάριον γιά το ζεστό ζωντανό τηλεφώνημα!

Queen of BBQ!!!

Αποφάσισα να περάσω το καλοκαίρι μου στο Μόντρεαλ αφιερώνοντάς το στην επιμέλεια των υπό έκδοση βιβλίων μου και στην καλή παρέα. Φυσικά, οι μέρες τυχαίνει να είναι ηλιόλουστες, οι βουτιές στην πισίνα της φίλης μου καθημερινές κι έτσι ξεγελιέμαι πως το καλοκαίρι στην πόλη είναι ωραίο.

Οταν βλέπω όμως τις πλανεύτρες διαδικτυακές φίλες μου να κολυμπούν στα βαθυγάλαζα νερά του Αιγαίου ή στα τυρκουάζ νερά της Λευκάδας μου, τότε με πιάνει μια ακατανίκητη νοσταλγία. Πόσο θέλω να ενταχθώ στο καλοκαίρι της πατρίδας μου, να τσαλαβουτήσω στις θάλασσές της, να πλανηθώ στους καυτούς ήλιους της, να λυώσω από την ευλογημένη της ζέστη!

Κι όμως, σθεναρά αντιστέκομαι στην πρόκληση και απολαμβάνω τις όμορφες μέρες εδω κι εκεί. Το περασμένο Σάββατο έκανα ένα μπάρμπεκιου πάρτυ στο σπίτι μου καλώντας αγαπημένους φίλους. Η συζήτηση στράφηκε γύρω από τις εξελίξεις στην πατρίδα, αν το νέο πακέτο πραγματικά θα λύσει τα προβλήματα ή τελικά θα είμαστε αιχμάλωτοι του χρέους μας για πάντα.

Φυσικά , πρέπει να σας πώς ότι ενώ το ψήσιμο είναι αντρική δουλειά, εγώ επιμένω να το διαπράττω ιδίοις χερσίν, καθώς έχω το αγκάθι του Τιραμόλα κάντα όλα. Ως εκ τούτου οι φίλοι μου αυτό το καλοκαίρι με ανεκήρυξαν σε Queen of BBQ.

Φιλάκια σε όλους

Τζουστινάκι σε καλοκαιρινή διάθεση

Η τρελλοπαρέα: Αριστερά η σίστερ Μάιρη Καραμάνος. Πίσω ο Νίκ Τσατσούλης και η αφεντιά μου καθώς και το ζεύγος Ματίνας και Νίκ Πριφτάκη. Στην κορυφή ο οικονομολόγος Κίμων Βαλασκάκης και δίπλα του η Ελέιν Λαντρύ και ο Αλεξανδρίνος

Η Ελέιν διασκέδασε το απόγευμα , ενώ ο Κίμων τραβούσε φωτό με το αϊφόνι του

Τα κόριτσια της παρέας; Η Ελέιν, η Μάιρη, το Τζουστινάκι και η Ματίνα

Κάζουαλ κούλ: Αλέξανδρος και Νίκηδες

Με τον Κίμωνα στην παρέα η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την ελληνική οικονομική πραγματικότητα, Ο Τέντ έθετε τις ερωτήσεις και ο Αλεξ άκουγε με προσοχή τον δόκτορα Βαλασκάκη να εξηγεί...

Δεν θα σε κλάψω Νώε, θα σου γνέψω μόνο χαιρετίσματα

Αγαπημένε Νώε,

Πόσα λόγια, πόσους στίχους, πόσα αποσπάσματα του Ευαγγελίου ανταλλάξαμε στα ώριμα χρόνια που δεθήκαμε με τους ακατάλυτους δεσμούς της φιλίας.

Σε γνώρισα μέσα από την εκπομπή σου στην ΕΡΑ5, που την έφτιαξες τόπο συνάντησης των Αποδήμων, όχι μόνο των ονομαστών μα των ανώνυμων που περίμεναν καθημερινά στα πέρατα του κόσμου ν΄ακούσουν τη φωνή σου να μιλάει μ΄εκείνη την πληθωρικότητά της γιά την Ελληνικότητα και την Ορθοδοξία μας, γιά τις ομορφιές και τις ωδύνες μας.

Πού εύρισκες τα λόγια γάργαρα κι αληθινά, πώς έδενες τα τραγούδια μ΄αυτή την ακατάλυτη ποιητικότητα που ήταν μια φρενήρης άνοδος προς τα ουράνια;

Οταν με καλούσες τηλεφωνικά στις εκπομπές σου, οι μέρες μου γινόνταν λευκά συννεφάκια χαράς κι ευγνωμοσύνης καθώς με παράσερνες χορευτικά στη λεξιλαγνία της πλούσιας γλώσσας μας βαφτίζοντάς με στη φραστική μνήμη των ελληνικών κειμένων.

Βαθειά Ελληνας και πλατειά Διεθνής, κατόρθωσες να σκορπίσεις μέσα από τα ραδιοκύματα της Φωνής της Ελλάδας την ταυτότητα του ποιητικού ραδιοφώνου που χάνεται στην εφήμερη ταχύτητα της αδειοσύνης των χειμώνων και των καλοκαιριών.

Νώε, συνοδοιπόρε της ιδέας γιά τον αιώνιο χορό του Απόδημου Ελληνισμού- ένας χορευτός κύκλος να γίνουμε, έλεγες- σήμερα καταθέτεις το φθαρτό σώμα σου στην αφθαρσία.

Τα ποιήματά σου φερμένα με σοκολατάκια στις γιορτές της Αθήνας, τώρα στολίζουν τους τοίχους τους σπιτιού που αγάπησες. Θα σε λατρεύω πάντα γιά όσα υπήρξες στη ζωή μου, φίλος , αδελφός, ομοϊδεάτης , συνοδοιπόρος στη ρωμιοσύνη.

Ταπεινά προσκυνώ τη σωρό σου παραδίδοντας τούτο το σημείωμα στην αγαπημένη μας κοινή φίλη Ειρήνη Νικολοπούλου, που έτρεξε γιά σένα στα δύσκολα όπως πολλοί μακρινοί και αγαπημένοι σου.

Νάναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει!!!

ΥΓ. Μην ξεχάσεις να φέρεις τα χαιρετίσματα στην πλουμιστή μου Πεταλούδα. Θάχεις πολλά να πείς μαζί της, πιότερα από τα δικά μας.

 Στην παρουσίαση του Ημερολογίου της Αβάνας ο Νώε Παρλαβάντζας ήταν ο συντονιστής της συζήτησης. Λατρεμένος πληθωρικός λόγος, τότε και πάντα

Με τους αγαπημένους συναδέλφους Παντελή Ξανθίδη και Εθρήνη Νικολοπούλου χτυπημένος από την ασθένεια ήρθε να συμμετάσχει στο φεστιβάλ της Emotion Pictures

ΑΠΕ, ΜΠΕ
Της Διαμαντένιας Ριμπά

Την απώλεια του δημοσιογράφου, Νώε Παρλαβάντζα, που έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί, έπειτα από μία άνιση και παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο, θρηνούν η οικογένεια της ΕΡΤ, η «Φωνή της Ελλάδας» (ΕΡΑ-5) και η ομογένεια.

«Ο Νώε Παρλαβάντζας, ο ανιδιοτελής και ακούραστος σκαπανέας της δημοσιογραφικής έρευνας, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο δάσκαλος, θα ζει πάντα στη μνήμη μας και την καρδιά μας», επισημαίνεται-μεταξύ άλλων- σε ανακοίνωση της διεύθυνσης της «Φωνής της Ελλάδας».


Πολιτικός επιστήμονας και δημοσιογράφος, γεννημένος στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1957, ο Νώε Παρλαβάντζας αγαπήθηκε από την ομογένεια, στα πέρατα της γης, μέσα από την καθημερινή ενημερωτική ομογενειακή εκπομπή της «Φωνής της Ελλάδας», «Δίκτυο χωρίς Σύνορα». Ειδικεύτηκε σε θέματα, που αφορούν την ελληνική Διασπορά, τα οποία προσέγγιζε με ιδιαίτερη ευαισθησία. Aσχολήθηκε, ευρύτερα, με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, καθώς και με ζητήματα της πολιτισμικής ενσωμάτωσης και της πολιτιστικής διαχείρισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


Μέσα από τη «Φωνή της Ελλάδας», ο Νώε έχει συγκροτήσει ένα φιλόδοξο- αναπτυξιακό επικοινωνιακό μοντέλο ενημέρωσης για θέματα και αφιερώματα στην ομογένεια και στις ευρύτερες ευρωπαϊκές και ευρωατλαντικές διεθνείς σχέσεις, σε όλα τα επίπεδα (πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά).


Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Καποδιαστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτισμικές Σπουδές στα Πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και Φραγκφούρτης της Γερμανίας. Γνώριζε άπταιστα γερμανικά και μέσα από τη δημοσιογραφική του έρευνα έχει συμβάλει αποφασιστικά στην αλληλογνωριμία Ελλήνων, που δραστηριοποιούνται στη Γερμανία, αλλά και των Γερμανών φιλελλήνων που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.


Η ευρύτερη επαγγελματική του σταδιοδρομία περιλαμβάνει, επίσης, τηλεοπτικές παραγωγές στο δορυφορικό κανάλι της ΕΡΤ, ντοκιμαντέρ και αρθρογραφία σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ. Είχε συνεργαστεί και με το γερμανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα ZDF στην παραγωγή ντοκιμαντέρ, ενώ από το 1990 έως το 2005 ήταν υπεύθυνος πολλών διακρατικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων σε θέματα Πολιτισμού και Τουρισμού.


Επί σειρά ετών ο Νώε Παρλαβάντζας δίδαξε θέματα σχετικά με τα ΜΜΕ, τον πολιτισμό και τον τουρισμό, σε δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ, καθώς και σε Ευρωπαϊκά Κέντρα Επαγγελματικής κατάρτισης. Ως εκπαιδευτής συμμετείχε και σε κρατικές επιτροπές πιστοποίησης πτυχίων του ΙΕΚ, καθώς και σε επιτροπές του υπουργείου Εργασίας, ως βαθμολογητής ευρωπαϊκών προγραμμάτων, φορέων και εταιρειών, που υλοποιούν προγράμματα Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης.


Η πολιτική κηδεία του Νώε Παρλαβάντζα, όπως ήταν και η επιθυμία του, θα γίνει τη Δευτέρα, 25 Ιουνίου, και ώρα 17: 00, από την αίθουσα πολιτικών εκδηλώσεων στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών.


Στη μνήμη του, όσοι επιθυμούν, μπορούν να καταθέσουν χρήματα για τη ΣΤΡΟΦΗ του ΚΕΘΕΑ στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (αριθ. λογαριασμού 111/296006-04).

Η Ρόδινη Στάχτη από τη Σόνια Ζαχαράτου

Η φίλη μου και συνάδελφος Σόνια Ζαχαράτου επανέρχεται στη λογοτεχνία με ένα μυθιστόρημα που αρύεται την ύπαρξή του από τις Βερσαλλίες φέρνοντας τον αέρα της αποσύνθεσης του γαλλικού βασιλείου αλλά και της γαλλικής επανάστασης γιά την ανακατανομή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε μια ξεπερασμένη Ευρώπη.

Ηρωίδα της η Μαρία Θηρεσία Καρλότα που γεννήθηκε στα βασιλικά πλούτη μα έζησε την αποκαθήλωση του θεσμού της βασιλείας στη Γαλλία της επανάστασης.
Τίτλος του «Ρόδινη Στάχτη» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εξάντας.

Η Σόνια γράφει πατώντας στην ενδελεχή ιστορική έρευνα αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις πολιτικές ανησυχίες της αλλά και την εσωτερικότητα του ταλέντου της.

Καλοτάξιδο να είναι αγαπημένη μου

Μια γεύση από τη Ρόδινη Στάχτη

Παρίσι, Βερσαλλίες, Αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και της βασίλισσας Μαρίας Αντουανέτας. Το πρωτότοκο παιδί τους, που φθάνει στη ζωή μια δεκαετία πριν ξεσπάσει η Γαλλική Επανάσταση, είναι ένα μικροκαμωμένο και ευαίσθητο κορίτσι. Το όνομά του: Μαρία Θηρεσία Καρλότα. Η μικρή πριγκίπισσα μεγαλώνει μέσα στα μυθώδη πλούτη των πλέον πολυτελών ανακτόρων της Ευρώπης και στην απατηλή βεβαιότητα ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι παρά μόνον αυτή, παρά μόνον έτσι: ένα παραμύθι.

Η Επανάσταση όμως διαλύει όλα τα δεδομένα, και η λαιμητόμος, τοποθετημένη στην καρδιά της αιματοβαμμένης πόλης, απλώνει τη φρίκη και σπέρνει τον πανικό. Η βασιλική οικογένεια, μετά από διωγμούς, εξευτελισμούς και περιπέτειες, φυλακίζεται. Ο εφιάλτης καραδοκεί, οι σκληροπυρηνικοί επαναστάτες επικρατούν και οι βασιλείς δεν γλιτώνουν το λεπίδι.

Η έφηβη Μαρία Θηρεσία, από την πρώτη ημέρα της φυλάκισής τους, γράφει ημερολόγιο. Γράφει αναπολώντας τα ανέφελα παιδικά της χρόνια και καταγράφει, συγχρόνως, όσα συμβαίνουν γύρω της, μέσα από τη δική της τρομοκρατημένη ματιά.

Ένα ιστορικό αφήγημα σε πρώτο πρόσωπο, ένα μυθιστόρημα πολιτικό που εκτυλίσσεται στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης έως και τις αρχές του 18ου αιώνα. Βασίζεται στα γεγονότα της εποχής, με τον άνεμο του Διαφωτισμού να σαρώνει όλη την Ευρώπη, με τον γαλλικό λαό σύσσωμο στις επάλξεις, με τον Χάρτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ν’ αλλάζει τη θέση του πάνω στη γη, αλλά και με την περίοδο της Τρομοκρατίας ν’ αμαυρώνει τις ελπιδοφόρες σελίδες μιας συγκλονιστικής Επανάστασης...

Βιογραφικό

Η Σόνια Ζαχαράτου είναι δημοσιογράφος. Η Ρόδινη στάχτη είναι το τρίτο βιβλίο της. Έχουν προηγηθεί τα Πανσέληνος παρά κάτι (πεζοποιήματα, Αστάρτη 1989) και Τρεις νύχτες του Αυγούστου (και μία ημέρα) (μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα 2009). Πρόσφατα μοιράστηκε το Β΄ βραβείο διηγήματος για την ελληνική γλώσσα στον διεθνή διαγωνισμό που οργάνωσε η Asociación Cultural Helenica «Nostos» στην Αργεντινή.

Ιουστίνη

Νέα Υόρκη-Λευκάδα, σημειώσατε Χ

Τα κορίτσια κατέφθασαν στη Νέα Υόρκη για να εισπνεύσουν τη γρηγοράδα της μητρόπολης του κόσμου. Κι εμείς πεταχτήκαμε ως εκεί γιά να τις συναντήσουμε και να τους δείξουμε την αγαπημένη μας πόλη μέσα από τα μάτια μας.

Η περιήγηση περιλάμβανε τα βασικά, μια επίσκεψη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης , που δεν χορταίνεται ποτέ γιατί οι συλλογές του διαρκώς ανανεώνονται. Χορτάσαμε Σαγκάλ και Πικάσο στα πρώτα του έργα. Περπατήσαμε στην πλάζα του Ροκφέλερ, κάναμε μια βουτιά στην 5η λεωφόρο και καταλήξαμε να χαζεύουμε από το αυτοκίνητο τους ουρανοξύστες πάλι και πάλι.

Υστερα, κατεβήκαμε στο πάρκο της Μπάτερι και αττενίσαμε γιά μια ακόμη φορά το Αγαλμα της Ελευθερίας, σύμβολο της μεγάλης μετανάστευσης και του ονείρου της επιτυχίας. Οι αναφορές στο Ελις Αϊλαντ ξύπνησαν τις μνήμες απο τους δικούς μας μετανάστες στις αρχές του αιώνα.

Καταλήξαμε στην Ψαραγορά του Fulton για παραποτάμια βολίτσα με πλήθος κόσμου να τριγυρνά θυμίζοντας περατζάδες στα ελληνικά νησιά.

Και τελευταίο αφήσαμε το Σόχο, όπου περιδιαβήκαμε τις μπουτίκ-γκαλερί της εφήμερης μόδας. Κανονικά, κατοικοδρεύσαμε στην λατρεμένη Pradaτην πιό iconic κατάσταση της πόλης.

Επέστρεψα στο Μόντρεαλ με τα baroque γυαλιά ηλίου της φετινής κολεξιόν rada , ένα ζευγάρι για να θυμάμαι πως η τέχνη έχει παραχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα τη θέση της στην καταναλωτική μόδα των φθαρτών χρηστικών αντικειμένων.

Οι αγαπημένες μου φίλες εκ Λευκάδος χάρηκαν κάθε στιγμή της Νέας Υόρκης κι εγώ τις ευχαριστώ που μου έδωσαν την ευκαιρία να δούμε μαζί την πόλη των θαυμάτων!Αλλά η Λευκάδα μας παραμένει παντοτινή ομορφιά του κόσμου!

Τζουστινάκι

Ο Ατλαντάς μας μπροστά στο Ροκφέλερ Σέντερ, απο αριστερά η δρ Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, η αφεντιά μου, η δρ Αννα Κοψιδά και η καρδιολόγος μας Ρόζα Βρεττού

Ο Τέντ ανάμεσα στις καλλονές εκ Λευκάδος

Τέσσερα κορίτσια για φίλημα από τη Λευκάδα στη Νέα Υόρκη

Δεν θα πώς ποιός πίνακας είναι τίνος, σας αφήνω να μαντέψετε!

Στο πάρκο της Μπάτερι ένα ακόμη μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη. Η Ελληνική σημαία ανάμεσα στις άλλες σημαίες των κρατών που συμμετείχαν στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Τέντ λατρεύει τον Βανγκόγκ

Κι εγώ τη Φρίντα Κάλο

Τα κορίτσια λάτρεψαν τη Wall Street

Αλλά επέμεινα πως η ζωή αρχίζει στο Σόχο

Στο ασανσέρ της Prada

Φωτογραφημένες στο απόλυτο σκηνικό της iconic Prada

Το Φραγκιό από το Μπάμπη Δερμιτζάκη

Με ένα λεπτό βιβλιαράκι που το αποκαλεί «Φραγκιό» από τον τίτλο ενός διηγήματός του, ο αγαπημένος φίλος Μπάμπης Δερμιτζάκης έρχεται στη λογοτεχνία να υπενθυμίσει ότι τελικά οι μικρές ιστορίες μπορεί να είναι βιωματικές, μια συλλογή ημερολογιακών εγγραφών του δημιουργού τους.


Η συλλογή διηγημάτων «Το Φραγκιό» έχουν γραφτεί με βάση και γύρω από την υπαρξιακή αγωνία του Μπάρμπη Δερμιτζάκη, που τελικά αποτελεί την πιό ειλικρινή και γνήσια αγωνία του ανθρώπινου γένους από της συνειδητοποίησης του αίτιου και του αιτιατού.

Κορυφαίο διήγημα είναι το Ρέκβιεμ, όπου ο συγγραφέας μας οδηγεί στα άδηλα και τα κρύφια του προσωπικού του πέθνους γιά την απώλεια της μητέρας του, διανθισμένου με την κρητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Το Φραγκιό, που αναφέρεται στον τρελλό του χωριού, αποτελεί ένα επίσης σημαντικό διήγημα, καθώς ο Μπάμπης με μια ήπια φυσικότητα περιγράφει την περιδιάβαση του τρελλού στην πλατεία, την προσπάθειά του να αφηγηθεί στραβά τις ιστορίες του, την ανάγκη του να υπάρξει μέσα από την επικοινωνία.

Στα υπόλοιπα διηγήματα ο Μπάμπης είναι αυτοσαρκαστικός, δηκτικός με τον εαυτό του, ονειροπόλος, μεταφέροντας πάντα την ομορφιά και τις συνήθειες του μικρού του τόπου στην Κρήτη, που λέγεται Κάτω Χωριό Ιεράπετρας.

Η λιτή συλλογή των διηγημάτων του Μπάμπη Δερμιτζάκη μου άρεσε γιατί δεν διεκδικεί μεγαλόστομες ιδιοτυπίες, αλλά εμπεριέχει χωρίς μοντάζ τη διάθεσή του συγγραφέα να καταγράψει ημερολογιακά στιγμές και σκέψεις του.

Από αυτό το μπλόγκ θέλω να ευχαριστήσω τον Μπάμπη που μας διαβάζει όλους και που γενναιόδωρα γράφει για τα βιβλία μας.

Επίσης, να τον ευχαριστήσω και για το βιβλίο που μου έστειλε γραμμένο με την τοπολαλιά της Λευκάδας μου από τον συμπατριώτη μου Γιώργο Βερύκιο με τίτλο: «Μια Νόνα αφηγείται». Ενα ωραίο αφήγημα με απίστευτη γεύση Μπρανελιάς!!! Δροσιστικό γιά το καλοκαίρι μου εδώ στην ανομβρία του Μόντρεαλ.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Στην Οττάβα του ήλιου

Ο καιρός στον Καναδά είναι αίθριος, ο ήλιος λάμπει στο στερέωμα κι εμείς ξεκουραζόμαστε τσλαβουτώντας στα νερά της πισίνας ή κάνοντας μικρές εκδρομές στα πέριξ.

Σε μία απ΄αυτές επισκεφθήκαμε την Οττάβα, όπου σμίξαμε με φίλους και οικογένεια. Ηταν η 2η Ιουλίου, στον απόηχο του εορτασμού της Εθνικής Επετείου με το πριγκηπικό ζεύγος Κέιτ-Ουίλιαμ να έχουν κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας.

Τα εστιατόρια και τα καφέ ήταν γεμάτα κόσμο, χαμόγελα, αισιοδοξία. Βλέποντας την Οτταβα στη λάμψη του καλοκαιριού, σχεδόν την αγάπησα. Η βαρετή πρωτεύουσα του Καναδά ήταν σε πλήρη ευταξία αλλά ένα χαμόγελο λίγο πιό χίπ έφτιαχνε το κλίμα παιχνιδιάρικο.

Αγάπες από το Μόντρεαλ του ήλιου

Τζουστινάκι

Ο Τέντ με τον σύμβουλο τύπου της πρεσβείας Θεοδόση Δημητρακόπουλο

Η Αννα Αργύρη , αδελφή του Τέντ με τον Μάρκ και τον αγαπημένο Πάτ

Τρείς κυρίες στα χαμόγελα: η Γεωργία Μαριόλη από το γραφείο τύπου της πρεσβείας, η Λεϊλά Αργκούν και το Τζουστινάκι

Αγκαλιά με τον πανέμορφο και πανέξυπνο Πάτ

Θεοδόσης, Αννα, Μάρκ

Ο Τεντ κρατάει καθιερωμένα την ασήκωτη τσάντα μου

Ο Πατ είναι γλυκός και ευχάριστος , υπομονετικός με όλους εμάς τους μεγάλους

Η πεταλούδα μου βάφτηκε πολύχρωμο μπισκότο καναδέζικο και μ΄ακολούθησε μέχρις εδώ

Ελλάδα , περίοπτη του κόσμου!

Το άρθρο που ακολουθεί μου το έστειλε η αγαπημένη φίλη οικονομολόγος και συγγραφέας Εφη Πυλαρινού-Μάνεση καθώς σκέφτηκε να δεί με τη ματιά μου την περήφανη, περίοπτη, ζηλευτή πατρίδα μας. Την ευχαριστώ πολύ και της εύχομαι Καλό Καλοκαίρι στον Πλανήτη Ελλάδα!

Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη


Κυριακή, 03 Ιούλιος 2011 19:51Άρθρα


Μαρκ Μαζάουερ

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.

Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.

Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.

Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.

Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

............................................................

* Ο κ. Μαρκ Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Mayor Tremblay and the City!!!

He was all blooming like the city is blooming. I am talking about the Mayor of Montreal, Mr. Gerald Tremblay, whom I saw lately at a fundraising event (my husband is one of his strong supporters). He was cool and talkative and enthusiastic about Montreal which is the third fastest developing metropolis in North America, as he described.

He talked about the new projects that have transformed Montreal into a city of art, function, greenery and joy. The Cartier des Spectacles is the newest jewel of the down town, it is where the festivities of jazz and other events take place.

The infrastructure projects, the public bikes in the city and the private development projects have granted Montreal a new glamour.

Now Mr. Tremblay has to fulfill his promise to the Greek community, he has to transform the Park Avenue into the Cartier Hellenique, so the legacy of the Hellenes will stamp the city forever.

He told me that the money is there and he is going to proceed with the much awaited project. We are all waiting to enjoy the new era of PARKAVENEIKA!!!

Justine Frangouli

Ο Δήμαρχος κ. Ζεράλντ Τραμπλαί έλαμπε όπως η πόλη του λάμπει από καθαριότητα και νέα έργα. Τον συναντήσαμε πρόσφατα σε μιά εκδήλωση γιά το κόμμα του (Ο Τέντ είναι ένθερμος υποστηρικτής του) και ήταν ομιλητικός γεμάτος ενθουσιασμό για όσα θα γίνουν στη μητρόπολη του Κεμπέκ μέσα στην Τρίτη τετραετία της διοίκησής του.

Το Μόντρεαλ είναι η τρίτη αναπτυσσόμενη πόλη στη Βόρεια Αμερική καθώς φυτρώνουν παντού πολυτελείς οικοδομές. Ταυτόχρονα ο Δήμος έχει προχωρήσει στη δημιουργία του Τετραγώνου των Θεαμάτων, όπου ξετυλίγεται το φεστιβάλ της τζάζ και άλλα θεάματα μέσα στο καλοκαίρι.

Ο δήμαρχος Τραμπλαί έχει φέρει τα ποδήλατα σε δημόσια κυκλοφορία, έχει ξαναδώσει φωνή στο πράσινο, έχει μεταμορφώσει τους δρόμους της πόλης, που έμεναν τρύπιοι και βρώμικοι επί χρόνια.

Τώρα απομένει να ολοκληρώσει την υπόσχεσή του προς την ελληνική παροικία: να μετατρέψει δηλαδή τη λεωφόρο Πάρκ Αβενιου σε λεωφόρο των Ελλήνων, όπως έχει υποσχεθεί. Του το ψιθύρισα στ΄αυτί κι εκείνος είπε ότι τα χρήματα υπάρχουν και αυτό είναι το επόμενο σχέδιο. Περιμένω με αγωνία να δώ τα Παρκαβενέικα να παίρνουν επιτέλους τη θέση τους στην καρδιά του Μοντρεάλ, ως παρακαταθήκη των Ελλήνων μεταναστών στην πολυπολιτισμική μητρόπολη της Βόρειας Αμερικής.

Ιουστίνη

With the Mayor in smiles

He was all enthusiastic about the new projects

Mayor Tremblay, myself and the wellknown painter Nikolas Voikoff

Ted and Justine with Mayor Tremblay

John Mayo, Natasha Fotopulos, Mayor Tremblay and the city counselor Mrs Helen Fotopoulos, member of the Executive Committee of the City of Montreal

Nikolas Voiekoff, Ted Argyris and Yannis Mayo, three men in the City

Natasha Fotopulos with Marcel Tremblay, brother of the Mayor

Nikolas, Justine, Natty and Ted

Three sisters in the same colors