Πρωτοχρονιάτικο ποδαρικό στης κυρα-Λόπης

΄

Αυτές οι μέρες μου φέρνουν κύματα αναμνήσεων απο τις παιδικές μέρες της Λευκάδας. Η Πρωτοχρονιά είναι σημαδεμένη με τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Ηταν η μέρα που έσμιγαν όλες οι αναμονές μου κι έπαιρναν σάρκα και οστά τα ακατέργαστα όνειρά μου.

Ξυπνούσαμε λοιπόν πρωί , πολύ πρωί με τα αδέλφια μου και τρέχαμε στην είσοδο του σπιτιού, όπου ο Αη Βασίλης είχε αφήσει τα δώρα μας τυλιγμένα σε όμορφα πολύχρωμα χαρτιά. Ο καθένας μας άνοιγε με προσμονή όσα είχε ευχηθεί να λάβει απο τον Αη Βασίλη, που δεν λεγόταν Σάντα αλλά ερχόταν απο τη Καισάρεια της Μικράς Ασίας. Ο πατερούλης μας εξηγούσε απο την προηγουμένη την λαμπρή σκέψη και την ανάπτυξη του Χριστιανικού Λόγου απο το Μέγα Βασίλειο.

Υστερα ψάχναμε κάτω απο το μαξιλάρι μας και βρίσκαμε το μποναμά μας. Ο πατερούλης είχε γλυστρήσει και είχε αφήσει το δεκάρικο στα προσχολικά χρόνια, το κατοστάρικο αργότερα στα μαθητικά μας χρόνια. Κι εμείς πηδάγαμε απο τη χαρά μας γιατί ήμασταν κιόλας πλούσιοι στο μικρό μας μυαλουδάκι. Χώναμε τον πρώτο μποναμά στον κουμπαρά μας έκαστος και τρίβαμε τα χέρια κάνοντας σχέδια για τις αγορές μας.

Η μαμά μας έντυνε με τα καλά μας, κοστούμι ο Αποστόλης, ωραία βελούδινα κόκκινα φουστάνια για μένα και την Κωνσταντίνα και μαύρα λουστρίνια παπούτσια με άσπρα σοσόνια τελειωμένα με δαντελίτσα. Παίρναμε το μακρύ δρόμο για το εκκλησάκι του Αη Βασίλη, που ήταν χωμένο κάπου μακριά στις άλλες γειτονιές, λίγα βήματα απο το μώλο.

Στην πορεία προς την εκκλησία γινόμασταν μάρτυρες  μιας απίστευτα αναστατωμένης πόλης απο τους βανδαλισμούς της προηγούμενης νύχτας, γιατί τόχουν σαν έθιμο οι Λευκαδίτες μετά τα μεσάνυχτα να γυρνάνε με τρέλλα στην πόλη και να αναποδογυρίζουν τενεκέδες, να πετάνε σερπαντίνες και κομφετί με το γύρισμα του χρόνου.

Μετά την θεία λειτουργία, βιαστικά επιστρέφαμε σπίτι μας. Η μαμά έσπαγε το ρόδο της ευφορίας και γλυστρούσαν σε όλη την είσοδο οι ρόζ φούξια καρποί της αναμενόμενης ευτυχίας. Ηταν μια στιγμή που με έκανε να χαίρομαι γιατι κάθε κόκκος και μια ευχή, έλεγε η μητέρα.

Κι ύστερα έφταναν οι ήχοι της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Λευκάδες. Γλυκοί αγαπημένοι ήχοι απο τους μουσικούς της Φιλαρμονικής Λευκάδας που περνούσαν απο κάθε σπίτι κι έπαιζαν τα κάλαντα , στολίζοντας την Πρωτοχρονιά μας με τις νότες που ερχόνταν σαν κύματα απο τα υπέροχα πνευστά. Η κορνέτα του Καμινάρη θα συντροφεύει πάντοτε τις μνήμες της Πρωτοχρονιάς. Το αξέχαστο σολάρισμά του μπροστά απο το σπίτι του παπα-Νίκου ήταν η ευτυχέστερη στιγμή της υπέροχης μέρας.

Το μεσημέρι πριν απο το γεύμα , ήταν καθιερωμένο έθιμο. Η μαμά μου έδινε ένα καλαθάκι με καλούδια των Γιορτών και επισκεπτόμουν την κυρα Λόπη Λογοθέτη και την οικογένειά της να κάνω ποδαρικό στο σπίτι τους. Η κυρά-Λόπη ήταν μια αρχόντισσα απο μεγάλη οικογένεια που είχε παντρευτεί τον μοναχογιό και άρχοντα της γειτονιάς  Βασιλάκη Λογοθέτη. Παρότι ήταν μια γενιά μεγαλύτερη απο τη μαμά, οι δυό γυναίκες ήταν πολύ δεμένες μεταξύ τους.

Η κυρά-Λόπη έμαθε στη μαμά χιλιάδες μυστικά της νοικοκυροσύνης και ήταν η αγαπημένη μου γειτόνισσα γιατί μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν διαυγέστατη, δυναμική και τρομερά τελειομανής σε όλα της. Τη θαύμαζα και τη λάτρευα γιατί όταν έπεφτα και χτυπούσα στο κυνηγητό μου έλεγε : "Μέχρι να παντρευτείς θα γειάνει η πληγή σου!"

Εκανα το ποδαρικό λοιπόν ντυμένη πάντα με τα γιορτινά μου, με έβαζαν κι έλεγα τα κάλαντα γιατί η κυρά-Λόπη τόχε σε καλό  αυτό το έθιμο. Με φίλευαν τα υπέροχα γλυκά της (μελομακάρονα και κουραμπιέδες), μου έδιναν και μποναμά (ή στρούνα) κι έφευγα για το σπίτι μου φορτωμένη και χαρούμενη που είχα εκπληρώσει το ιερό καθήκον του ποδαρικού.

Το απόγευμα επισκεπτόμουν με τη μαμά τη Νονά Ιουστίνη στο Δεσποτικό και το Νονό Μητροπολίτη Δωρόθεο (ήταν αδελφός της Νονάς αλλά για εμάς ήταν ένας αληθινός Νονός). Η μαμά φορτωμένη πιατέλες με γλυκά κι εγώ ντυμένη με ένα φόρεμα σεμνό, ειδικό για την περίσταση.

Μας άνοιγε ο διάκος κι ανεβαίναμε σιγά σιγά τα σκαλοπάτια του Δεσποτικού για να μην ακούγονται τα τριξίματα στις παλιές φθαρμένες σανίδες. Η Νονά έλεγε να μιλάμε χαμηλόφωνα να μην ενοχλούμε το Νονό που προσευχόταν.

Η Νονά μου είχε έτοιμο σε ένα περιποιημένο πακέτο πάντοτε ένα φουστάνι ή καπέλο και μου έλεγε πόσο όμορφη ήμουν και πόσο σημαντικό ήταν να μορφωθώ, να πάω στο Πανεπιστήμιο. Κι εγώ έτρωγα το υπέροχο γλυκό σταφύλι και είχα αρχίσει να βαριέμαι, γιατί μιλούσαν με τη μαμά κι έλεγαν κουβέντες που δεν καταλάβαινα.

Κι εκεί που όλα ήταν βαρετά, ερχόταν ο διάκος και με έπαιρνε απο το χέρι. Με επισημότητα ανακοίνωνε την παρουσία μου στο Δεσπότη Δωρόθεο. Κοκκίνιζα απο τη ντροπή και απο το φόβο μου. Εκανα 9 μετάνοιες κι έπαιρνα την ευλογία του. Κι ένα χιλιάρικο που ήταν για την προίκα μου όπως μου έλεγε κάθε φορά.

Κατάπινα τη ντροπή και τον φόβο μου, έλεγα "Ευχαριστω Σεβασμιώτατε" κι έτρεχα κουτρουβαλώντας τα σκαλοπάτια, όπου η μαμά με περίμενε για να επιστρέψουμε σπίτι μας. Ημουν χαρούμενη, τόσο χαρούμενη που θα μπορούσα να κοκορευτώ στα αδέλφια μου ότι ήμουν η πιό πλούσια στους μποναμάδες γιατί μετρούσα χίλια και ένα,δύο ...

Χρόνια πολλά , Καλή Πρωτοχρονιά και να γεμίζετε τις καρδιές των παιδιών με αναμνήσεις!

Τζουστινάκι

Οι παιδικές φωτογραφίες είναι απο τα άλμπουμ του εξαδέλφου μου Τζίμμη?Δημήτρη Φραγκούλη

Χριστούγεννα με τη συνταγή της Αγάπης!!!

Φέτος τα Χριστούγεννα κύλησαν ήρεμα και αγαπημένα. Παραμονή-ως είθισται- κάναμε το πάρτυ-υπερπαραγωγή με γαλοπούλα και αρνάκι στο φούρνο.  Αυτό που προστέθηκε στο μενού ήταν τα δύο είδη γέμισης , καθώς ο Αλεξανδρίνος εκ Παρισίων ορμώμενος αρνήθηκε να συμβιβαστεί με τη διεθνή γεύση της γέμισης (κιμάς, ρύζι, κάστανα, κουκουνάρι κλπ).

Ετσι, έφτιαξα την παραδοσιακή γέμιση της μάννας μου, που είναι με χοντρά μακαρόνια , συκωτάκια πουλιών, καρυδαμίγδαλο, ξανθή σταφίδα και πολλή πολλή Αγάπη.

Το βράδυ κύλησε υπέροχα με τις κοσμοπολίτισσες  κόρες της φιλενάδας μου της Αφροδίτης να βοηθούν στο σερβίρισμα. Εκλεψαν την παράσταση καθώς προσποιήθηκαν τα ελφάκια (βοηθούς του Σάντα Κλός) και μοίρασαν τα δώρα στους καλεσμένους.

Η καρδιά μας ευφράνθηκε γιατί η παρέα μας είχε νιάτα και ομορφιά.

Και του χρόνου να ειμαστε καλά να γιορτάσουμε με τη συνταγή της Αγάπης!!!

Τζουστινάκι

Ο οικοδεσπότης έκοψε την πατροπαράδοτη γαλοπούλα

Η Ράνια ήρθε απο την Αθήνα

 Η Βάλια ήταν με τη Μαννούλα

 Ευαγγελία, Τζουστινάκι, Βάλια και Κωνσταντίνα

 Ανάμεσα απο Βάλια Φασούλα και Κωνσταντίνα

 Η Μαννούλα έφτιαξε την υπέροχη τούρτα

 Η Αφροδίτη Σάλας με τη Μαριλένα της

 Τα όμορφα κορίτσια και ο Κλώντ

 Η γαλοπούλα ψήθηκε υπέροχα κρατώντας τους χυμούς της

 Τα κορίτσια αναμεσα στο σερβίρισμα έπαιζαν με τον Αλέξανδρο

 Αγαπώ Βίλλη και Κλώντ

Κοριτσένιο παρεάκι

Τα Χριστούγεννα της Γενναιοδωρίας

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μόντρεαλ, Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Με λαμπρότητα γιορτάσθηκε η Γέννηση του Χριστού από την ελληνική ομογένεια του Καναδά. Οι πιστοί παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία στους Ελληνορθόδοξους ναούς των μητροπόλεων του Ελληνισμού, ακολουθώντας τα πατροπαράδοτα έθιμα της πατρίδας.

Η Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ προσέφερε δωρεάν χριστουγεννιάτικο γεύμα στους 'Ελληνες. Παιδιά και μεγάλοι πλαισίωσαν τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου, προσφέροντας εθελοντική εργασία στο πλούσιο χριστουγεννιάτικο γεύμα.

«Τα μέλη του ΔΣ της ΕΚΜΜ σκεφθήκαμε τη μέρα των Χριστουγέννων να ανοίξουμε την αγκαλιά της Κοινότητας και να υποδεχτούμε με πολλή αγάπη όσους ήθελαν να μοιραστούν ευχές, χαρά και παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με γαλοπούλα και όλα τα γλυκίσματα της Ελληνικής παράδοσης» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος ΕΚΜΜ, Νικόλας Παγώνης.


«Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή για την οικογένεια και η Κοινότητά μας είναι η μεγάλη μας οικογένεια. Ανοιξε σήμερα την αγκαλιά της να δεχτεί όλους τους Ελληνες, νεοφερμένους και παλαιούς των ημερών» δήλωσε η ομογενής δημοτική σύμβουλος Μαίρη Ντέρος, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Ο οκτάχρονος μαθητής Δημήτρης Ρούσης Καλπίδης, ο οποίος ήταν εθελοντής σερβιτόρος στο γεύμα των Ελλήνων, είπε ότι η ημέρα της Γέννησης του Χριστού είναι μέρα αγάπης και γι' αυτό «πρέπει να προσφέρουμε αγάπη στους συνανθρώπους μας».

Ηταν μια συγκινητική εκδήλωση αγάπης και γενναιοδωρίας προς τους νεοφερμένους 'Ελληνες αλλά και προς τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, μια εκδήλωση πους συντονίσθηκε απο το τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών της Κοινότητας με την παρουσία της υπεύθυνης του τομέα, Ελένης Τσινάλη.

 Ο Μανώλης Σγουράκης έπαιξε τις μουσικές. Ο πρόεδρος με Αηβασιλιάτικο σκουφί

 Ο μικρός Δημήτρης ήταν ο πιό γοητευτικός εθελοντής

 Αγαπημένοι Ελληνες

 Οι εθελοντές της καρδιάς μου

 Με το Μανώλη Σγουράκη, τη Μαίρη Ντέρος και τον λατρεμένο Σπύρο Μοντζενίγο

 Ο πρόδερος με Αγβασιλιάτικο λούκ και Μανώλης Σγουράκης

 Με τον αγαπημένο

 Ο πρόεδρος και η σύζυγός του με τον αντιπρόεδρο Αντυ Κρίλλη

 Ο Σπύρος Μοντζενίγος στα κέφια του

 Αγκαλιά με Σάντα

 Στην αγκαλιά του Σάντα ...

 Η ομάδα εργασίας στα μετόπισθεν

Χαρούμενες γιορτές στο Τραφάλγκαρ

Τα Χριστούγεννα είναι εδώ και η πόλη είναι στολισμένη με φώτα, δέντρα και γιορτινές βιτρίνες. Το Τραφάλγκαρ,το κτίριο όπου ζώ, είναι λουσμένο στα φώτα που στολίζουν τα ελατάκια και τις γλάστρες με τα χειμωνιάτικα μπουκέτα.

Αυτός ο μοναδικός πύργος με τις ασύμμετρες κορυφές είναι εμβληματικά γιορταστικός  στο κορυφαίο σημείο του λόφου, ξυπνώντας τις φαντασιώσεις των περαστικών. Εγώ γυρνάω στη μηχανή του χρόνου και φαντάζομαι τις άμαξες να μπαινοβγαίνουν στην αυλή μεταφέροντας καλοντυμένες κυρίες και σοβαρούς κυρίους, που πήγαιναν στα γιορταστικά πάρτυ.

Το Τραφάγκαρ μέσα στον αιώνα που υπάρχει έχει ζήσει μαγικές στιγμές με γιορταστικές εκκρήξεις μέσα στο χιονισμένο τοπίο, ακριβώς λίγα μέτρα απο το κεντρικό πάρκο της πόλης μας, το περίφημο Πάρκο του Κάστορα.

Τώρα στη μεγαλοπρεπή είσοδο του κτιρίου μας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο λάμπει μέσα στις μπάλες και τα αστραφτερά φωτάκια του. Λίγο πιό πέρα βρίσκεται το μενόρα, το εφτάστερο καντήλι που συμβολίζει  την εβραϊκή γιορτή του Χάνουκα.

Τ

ο πνεύμα των Χριστουγέννων και του Χάνουκα δεν βρίσκονται σε αντίθεση στο κτίριό μας.  Η μία γιορτή συμπληρώνει την άλλη. Οι γιορτές των λαών δεν δικαιούνται να είναι μισαλλόδοξες, είναι ημερομηνίες που κρύβουν μέσα τους συμβολισμούς πέρα και πάνω απο τις επι μέρους θρησκείες.

Η γιορτή των Χριστουγέννων φέρνει τη χαρά των δώρων και της προσφοράς. Θεωρώ ότι στην πολυτισμική κοινότητα που ζούμε έχει καταφέρει να αγκαλιάζει όλους τους κατοίκους του Μόντρεαλ. Ολους τους κατοίκους του Τραφάλγκαρ. Είναι μια διαπολισμική γιορτή, που αντικατοπτρίζει την αγάπη και τη συνεύρεση των ανθρώπων μέσα σε κλίμα γιορταστικό και λαμπερό.

Οι γιορτές είναι αφορμή χαράς και προσφοράς για όλους μας. Είναι στιγμές που έχουμε την ευκαιρία να σμίγουμε με τους δικούς μας ανθρώπους, είναι λόγος για αγάπη και γενναιοδωρία. 

Φέτος, είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε στιγμές του Χάνουκα και προχριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο κτίριό μας με την παρουσία του αγαπημένου πρωτοπρεσβύτερου π. Παναγιώτη Σαλατέλη, ο οποίος εκπροσώπησε τους Χριστιανούς του κτιρίου μας.

Καλές γιορτές με υγεία και χαρά σε όλους τους γείτονες, τους αγαπημένους μας και τους ανθρώπους του κόσμου όποιου πολιτισμού και όποιας θρησκείας!

Καλά Χριστούγεννα! 

Τζουστινάκι

Ανάμεσα στον αγαπητό π. Παναγιώτη Σαλατέλη και τον Τεντυ

Λατρεμένοι γείτονες

Η πρόεδρος του κτιρίου με τον π. Παναγιώτη

Η οικογένεια με τον εξαιρετικό μας πρωθιερέα του Καθεδρικού ναού μας

Είχαν χρόνια να τα πούν

Ο Τεντ είναι ο ταμίας του κτιρίου

Η Ελλη μένει δίπλα μας

Ο δικηγόρος με τη δικαστίνα μας

Αγόρια με κρασάκι

Με τον θυρωρό μας Ρασίντ (μουσουλμάνο), την πρόεδρο Ντανιέλ (εβραϊκού θρησκεύματος) και τον Ελληνορθόδοξο Αλεξανδρίνο μας

Οι παραδόσεις των λαών

Η κομψή είσοδος

Ανάβουν τη μενόρα για να γιορτάσουν το Χάνουκα

Καλοπροαίρετοι φίλοι

Ηρθε απο το Παρίσι για τις γιορτές

Ο π. Παναγιώτης άναψε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο