Τη Χρύσα Μπαλαμπάνη τη συνάντησα διαδικτυακά μέσα απο τις ιστοσελίδες της φιλαναγνωσίας. Υπήρξε γενναιόδωρη εξ αρχής καθώς με το ταλέντο της έφτιαχνε περίτεχνα τα εξώφυλλα των βιβλίων μου. Τη θαύμασα για την πολυδραστηριότητά της και το ακάματον της φύσης της αλλά και για τη μεγάλη της μαγκιά να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές της. Οταν μου ζήτησε τη συνέντευξη δεν της αρνήθηκα, όταν διάβασα τις ερωτήσεις της σπαρμένες στο βάθος της συγγραφικής μου ταυτότητας, ενθουσιάσθηκα.
Ιδού το αποτέλεσμα αυτής της ωραίας κουβέντας με την πολυτάλαντη Χρύσα:
Συνέντευξη: Η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη στην iTabloid.gr Συνέντευξη στη ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ
Το να έχεις γράψει best seller στην Ελλάδα (δύσκολη αγορά η Ελλάδα) και να έχεις καταφέρει να μεταφραστείς σε άλλες γλώσσες, για να γίνεις best seller και στο εξωτερικό δεν είναι λίγο. Η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη*, το έχει καταφέρει αυτό και κάτι παραπάνω: Είναι επιτυχημένη συγγραφέας, αλλά και “μάχιμη” δημοσιογράφος. Σήμερα, μιλάει στην iTabloid.gr για τα βιβλία της, το συγγραφικό της έργο, τους ήρωές της, τη ζωή της, τα όνειρά της…
ΕΡΩΤ: Το πρώτο σας βιβλίο ‘’Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου ‘’ (Εκδόσεις Εξάντας, 2000) αποτελεί την επίσημη βιογραφία του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος. Έχει μεταφρασθεί στην αγγλική με τον τίτλο The Lonely Path of Ιntegrity (Exandas Publishers 2002) κάνοντας το μπέστ σέλερ σε βιβλιοπωλεία του Καναδά και της Αμερικής. Είναι η πρώτη σας απόπειρα στο χώρο της συγγραφής, έτσι; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και να μπείτε στο ταξίδι της γραφής με συνεπιβάτη μια τόσο σπουδαία προσωπικότητα όπως αυτή του αρχιεπισκόπου; Δημοσιογραφική περιέργεια ή προσωπική σας ανάγκη;
ΑΠ : Αυτή ήταν η αρχή της συγγραφής των μεγάλων έργων. Η ταυτότητά μου ως δημοσιογράφου με οδήγησε στη γνωριμία με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Σπυρίδωνα, του οποίου παρακολούθησα και κάλυψα την τρικυμιώδη τριετία στο πηδάλιο της Εκκλησίας της Αμερικής. (1996-1999). Όταν εκπαραθυρώθηκε το 1999 , μου εμπιστεύθηκε το αρχείο του για να γράψω την επίσημη βιογραφία του. Έτσι ήρθαν τα πράγματα απρογραμμάτιστα , θα έλεγα…
ΕΡΩΤ: Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ιστορία και να αντιπαρατεθεί στα ντοκουμέντα του βιβλίου υποστηρίζοντας π.χ πως ο ιεράρχης ηρωοποιείτε μέσα από τη συγκεκριμένη βιογραφία;
ΑΠ : Όχι, ακόμη και οι αντίπαλοι του Αρχιεπισκόπου δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν στο έργο, το οποίο στηρίζεται σε ντοκουμέντα. Μπορεί η αποτίμηση των γεγονότων να διαβαστεί με διάφορους τρόπους, αλλά ο Σπυρίδων έπεσε θύμα της Ελληνοπρέπειας και του Ορθοδοξοκεντρισμού του καθώς και διαφόρων συμφερόντων στην Εκκλησία της Αμερικής.
ΕΡΩΤ: “Πετάει, πετάει το σύννεφο” Το δεύτερό σας μυθιστόρημα το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός (2003),κινείται στον 20ο αιώνα μεταφέροντας όλη τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας μέσα από την προσωπική περιπέτεια του ήρωα σας που εκτυλίσσεται στο αγαπημένο σας νησί την Λευκάδα. Πως καταφέρατε να αποδώσετε με τόση αμεσότητα, ζωντάνια , απλή και ταυτόχρονα λυρική γλώσσα όλα τα γεγονότα της εποχής, αποφεύγοντας τις εξιδανικεύσεις των γεγονότων και αποτυπώνοντάς τα με ανθρώπινα χρώματα και στην πραγματική τους διάσταση, ακριβώς όπως κατάσαρκα τα έζησε ο πρωταγωνιστής;
ΑΠ : Ο πρωταγωνιστής των γεγονότων ήταν ο μητρικός παππούς μου. Από μικρή άκουγα τις ιστορίες του καθώς πολέμησε στο μέτωπο των Βαλκανικών Πολέμων, του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ βίωσε στο πετσί του ως ιερέας με 8 παιδιά τη βαναυσότητα των Γερμανών στην κατοχή και την δολοφονία της πρεσβυτέρας του από τους Αριστερούς αντάρτες. Ο παππούς μου όμως βρήκε τη δύναμη και την ψυχραιμία να συγχωρήσει τους δολοφόνους της γυναίκας του, να ενώσει τις δύο πλευρές του εμφυλίου και να γράψει τα απομνημονεύματά του με τρόπο εναργή και αποστασιοποιημένο. Εγώ απλώς βάδισα με ασφάλεια στα βήματα της ζωής ενός γίγαντα παππού. Μου εμπιστεύθηκε τις μνήμες του κι ελπίζω να τίμησα την εμπιστοσύνη του.
ΕΡΩΤ: Πιστεύετε πως η παλιά γενιά απαλλάσσει τη νέα από τα δικά της σύνδρομα μέσα από την οδό της αγάπης και της κατανόησης;
ΑΠ : Μπορεί να γίνει αυτό αν υπάρχει πραγματική αγάπη και κατανόηση. Αλλά συνήθως η παλιά γενιά με την αλαζονεία της πείρας προσπαθεί να επιβάλει τη γνώση της στη νέα κι εκεί επέρχεται η σύγκρουση… Εγώ προσπάθησα πάντα να μπω στη θέση του γιού μου και να τον ακούσω..
ΕΡΩΤ: ‘’Στις Αγορές του Κόσμου’’ Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες. (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), τι ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο; Ένας πρωτότυπος, αναλυτικός οδηγός για γρήγορες και έξυπνες αγορές; Η το πάντρεμα της λογοτεχνικής υπόστασης της Ιουστίνης Φραγκούλη με τη γυναικεία της φύση; Ξέρω πως το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην αδερφή σας Κωνσταντίνα που έφυγε νωρίς.
ΑΠ : Ναι, το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερο. Πρόκειται για ένα οδηγό αγοράς σε άουτλετς του κόσμου συνδυασμένο με ιστορίες που διαδραματίζονται στις πόλεις των αγορών. Είναι αγαπημένο μου γιατί το έγραψα προς τιμήν της αδελφής μου Κωνσταντίνας με την οποία κάποτε αλωνίζαμε τις αγορές του κόσμου, ανέμελες κι ευτυχισμένες, πιασμένες χέρι-χέρι!
ΕΡΩΤ: ‘’Σπυρίδων Αρχιεπίσκοπος Αμερικής 1996-1999, Η παρακαταθήκη -Τhe Legacy’’ εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, (2005). Ένα νέο αποκαλυπτικό βιβλίο που αποτελεί μια συνέχεια της βιογραφίας του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος (Η Μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου), για την περίοδο της αρχιεπισκοπής Σπυρίδωνος στο θώκο της Αμερικής (1996-1999), αλλά και για τη μετά Σπυρίδωνα εποχή (1999-2005).Σε αυτό το βιβλίο σας ρίχνεται φως στα παράκεντρα της εξουσίας, μιλάτε με ντοκουμέντα για τη συσσώρευση παράλογου οικονομικού ελλείμματος, καθώς και για περίεργες αγοραπωλησίες στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και για θέματα σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Πόσο δύσκολη και επικίνδυνη ήταν για εσάς μια τόσο μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα που αποκαλύπτει πολλές πτυχές αλλά και σκοτεινούς παίκτες ;
ΑΠ : Ναι αυτό το βιβλίο βασίζεται στους λόγους του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος για τα μεγάλα ζητήματα του Ελληνισμού της Αμερικής. Ωστόσο, μια μικρή έρευνα από το 1999 μέχρι το 2007 που κυκλοφόρησε το βιβλίο ρίχνει φώς στην αποτελμάτωση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής την επόμενη δεκαετία από την παραίτηση του Σπυρίδωνος.
ΕΡΩΤ: ‘’ Μια πεταλούδα στη ζωή μας’’ εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα,(2005). ‘Ένα τρυφερό πολυσυλλεκτικό βιβλίο. Μιλήστε μας λίγο για τον συνεκτικό κρίκο της οικογένειας Αργύρη, τη πεταλούδα της ζωής σας.
ΑΠ : Τι να σας πω για την αδελφή μου με την οποία μεγαλώσαμε μαζί στη Λευκάδα, συναντηθήκαμε ως φοιτήτριες στην Αθήνα και βρισκόμασταν κάθε καλοκαίρι και κάθε Χριστούγεννα στο Μόντρεαλ της ξενιτειάς μου; Για μένα, η αδελφή μου ήταν το συμπλήρωμα της ύπαρξης μου, όταν την έχασα από καρκίνο το 2004 έφυγε ο κόσμος κάτω από τα πόδια μου. Το 2007 με αξίωσε ο Θεός να περισυλλέξω κείμενα από όλους τους αγαπημένους φίλους και συγγενείς και να τα καταθέσω στη μνήμη της. Αυτό το βιβλίο είναι δώρο σ’ εκείνη που αγάπησε τη γραφή!
ΕΡΩΤ: ‘’Ψηλά τακούνια για πάντα’’ εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα (2006) (επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις “Αρμός” 2013). Ένα μυθιστόρημα για τη νιότη και το πέρασμα στην ωριμότητα. Τελικά η φιλία των γυναικών γεννιέται τα χρόνια της ανιδιοτέλειας; Πόσο είναι εφικτό να ξαναπλεχτεί ο ιστός που ένωνε κάποτε την ηρωίδα και τις φίλες της; Υπάρχει ακόμη ο δεσμός που τις ένωνε; Η δύναμη της φιλίας είναι πράγματι ακατάλυτη ή τα όνειρα διαψεύδονται στο τέλος ;
ΑΠ : Τα όνειρα των ανθρώπων και των συγκεκριμένων φιλενάδων διαψεύδονται εν πολλοίς, όπως συμβαίνει στη ζωή. Αυτή είναι η νομοτέλεια. Ωστόσο, η φιλία των γυναικών αντρειεύει με τα χρόνια, δυναμώνει, ισχυροποιείται. Όταν οι άντρες γίνονται σύντροφοι, οι γυναίκες καθρεφτίζουν εαυτές στις ομόφυλές τους κι εκεί ακουμπάνε τον πόνο της καθημερινότητας. Οι δικές μου συμμαθήτριες τιμούν τη φιλία στο έργο μου και στη ζωή.
ΕΡΩΤ: Οι δεσμοί της οικογένειας και της φιλίας είναι οι ίδιοι σε όλες τις εποχές; Ποια η γνώμη σας;
ΑΠ : Ναι, η οικογένεια είναι τόσο αρχετυπική οντότητα όσο και η φιλία. Γενικά και οι δύο ιστοί έχουν να κάνουν με την κοινωνικότητα των ατόμων. Θεωρώ ότι στις μέρες μας η οικογένεια έχει εκφυλλισθεί, αλλά ίσως όχι η φιλία..
ΕΡΩΤ: ‘’Ημερολόγιο Αβάνας’’, Η Κούβα στο λυκόφως του Κάστρο. (εκδόσεις Ηλέκτρα 2008). Αποτελεί μια ξενάγηση στην Αβάνα του Κάστρο, του Τσε και του Χέμινγουαιη ή είναι το προσωπικό αποτύπωμα σας όπου σκύβετε με ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω στους Έλληνες της Κούβας αφουγκράζοντας τους ήχους της πόλης;
ΑΠ : Πρόκειται για το προσωπικό μου αποτύπωμα στην Αβάνα της Κούβας, όπου έζησα μέρες ανέμελες κι ευτυχισμένες. Κι όπου με βρήκαν τα μαντάτα για το θάνατο της αδελφής μου. Αυτός ο τόπος είναι για μένα λυτρωτικός σε όλα τα επίπεδα κι έτσι τον καταγράφω στο βιβλίο μου.
ΕΡΩΤ: ‘’ Για την αγάπη των άλλων’’ Εκδόσεις: ΨΥΧΟΓΙΟΣ (2009). Ένα βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο με ζωντανές περιγραφές που είναι κατά κάποιο τρόπο μια ηθογραφία της Δωδεκανήσου, ταξιδεύοντας μας στην Νίσυρο, στα ήθη, στα έθιμα και στους ανθρώπους της. ενώ βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Πόσο στενά είναι τα όρια του συγγραφέα και τι μειονεκτήματα συναντά στο να αποδώσει πιστά μια πραγματική ιστορία;
ΑΠ : Ο συγγραφέας που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες δεσμεύεται από το περίγραμμα του τόπου και του χρόνου. Αλλά έγκειται στην ικανότητά του να αφηγηθεί την ιστορία με όση ελευθερία θέλει και διαθέτει. Δεν πιστεύω ότι η μυθοπλασία υποχωρεί γιατί βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία…
ΕΡΩΤ: Τελικά ‘’η ζωή αποδείχθηκε μεγαλύτερη από την αγάπη’’;
ΑΠ : Ναι η ζωή οδήγησε την ηρωίδα μου στο συμβιβασμό προκειμένου να ευτυχήσουν οι άλλοι. Κι αυτός ο συμβιβασμός έφερε τον Τζόν Κατσιματίδη στη ζωή, αυτόν τον μεγάλο και άξιο Έλληνα της Αμερικής, που έχει σπάσει ρεκόρ στην επιχειρηματική επιτυχία διακηρύσσοντας την ελληνική καταγωγή του στα πέρατα της οικουμένης. Ναι, η ζωή είναι μεγαλύτερη απ΄την αγάπη τελικά!
ΕΡΩΤ: ‘’ Έρωτας στην ομίχλη’’ εκδόσεις Ψυχογιός,(2011).Ένα πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο με στρωτή αφήγηση, προσεκτικά δομημένη πλοκή και επιλογή χαρακτήρων, μέσα από την ορεινή Ελλάδα στη δεκαετία του ’70. Το βιβλίο σας βασίζεται κι αυτό σε πραγματική ιστορία. Είναι πρόκληση για σας να αναπαραστήσετε μια εποχή και μια πατρίδα κάθε φορά, αποδίδοντας την ατμόσφαιρα μέσα από ψυχολογικές αναφορές και ιστορικές διαδρομές; Πόση επιτόπια και ιστορική έρευνα χρειάζεται ένα τέτοιο ‘’ταξίδι’’;
ΑΠ : Βεβαίως, η έρευνα μιας εποχής κι ενός τόπου είναι απαρέγκλιτες προϋποθέσεις για να στήσεις μια μυθοπλασία γύρω από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Προσωπικά για μένα αυτή η διάσταση της γραφής είναι μια ευχάριστη πρόκληση. Μαθαίνω γράφοντας για τόπους και για την ιστορία τους!
ΕΡΩΤ: ‘’ Ο Πολ και η Λάρα ταξιδεύουν’’ εκδόσεις Ψυχογιός,(2011). Το πρώτο σας παιδικό βιβλίο το οποίο περνάει ένα οικολογικό μήνυμα για τη διάσωση του πλανήτη από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας πολικών αρκούδων. Ανέβηκε μάλιστα και σε θεατρική παράσταση, στη θεατρική σκηνή του Τορόντο με την ευκαιρία του εορτασμού των 150 χρόνων από την άφιξη του πρώτου Έλληνα Μετανάστη στο Τορόντο. Τι είχατε στο πίσω μέρος του μυαλού σας όταν το γράφατε και πως πήρατε την απόφαση να γράψετε ένα παραμύθι;
ΑΠ : Πήρα την απόφαση να γράψω μια παιδική ιστορία για τα παιδιά της Ελλάδας και του Καναδά. Ένα έργο που θα ενώνει τους δύο κόσμους στους οποίους ζω και τους λατρεύω αλλά και για τους οποίους ανησυχώ εξαιτίας της ατμοσφαιρικής επιβάρυνσης. Οι ήρωες μου είναι Καναδοί, ο τόπος των διακοπών τους η Ελλάδα. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλες τις γωνιές της γης… Να μάθουν τα παιδιά από μικρά τις αγωνίες αυτού του πλανήτη και να παλέψουν για να τον σώσουν! Αυτό θέλω να πω με το βιβλίο του οποίου τους στίχους έχει στολίσει με μουσική ο Δημήτρης Κατής.
ΕΡΩΤ: Το νέο μυθιστόρημα σας ‘’Ξυπόλυτες στην άμμο’’ εκδόσεις Αρμός, (2014) αποτελεί συνέχεια του μυθιστορήματός «Ψηλά τακούνια για πάντα». Το βιβλίο αποτελεί έναν ύμνο στη γυναικεία φιλία. Οι γυναίκες πρέπει να είναι αλληλέγγυες; Καταφέρνουν εν τέλει οι φίλες εδώ να συμφιλιωθούν με τους φόβους και τις ανασφάλειες τους ξεπερνώντας τους μακροχρόνιους ενδοιασμούς τους και πόσο το παρόν έχει απόκλιση από την πρώτη νιότη;
ΑΠ : Το νέο μυθιστόρημα που ανήκει στη Διλογία της Λευκάδας μαζί με τα Ψηλά Τακούνια, είναι ένας ύμνος στις γυναίκες την εποχή της ωριμότητας. Πώς απέκλιναν από τα όνειρα κι όμως έμαθαν να περπατούν με κουρασμένο μετατάρσιο. Πώς απελευθερώνονται από τα όνειρα πετώντας τα τακούνια και περπατώντας ξυπόλυτες στην άμμο. Ναι, στην ηλικία της ωριμότητας οι γυναίκες μαθαίνουν να βαδίζουν με το ρυθμό της ζωής, κι αυτό είναι κατάκτηση! Και ναι εκτιμούν τη γυναικεία φιλία και συνύπαρξη όσο ποτέ !
ΕΡΩΤ: Υπάρχουν στιγμές που το ‘’Τζουστινάκι’’ όπως σας αποκαλούν οι φίλοι σας, εξαφανίζεται και θέλει να είναι απομονωμένη από όλους και από όλα κλεισμένη στο δωμάτιο της και στις σκέψεις της;
ΑΠ : Υπάρχουν στιγμές που κοιτάζω τους φίλους μου ένα γύρο και θέλω να πάω να κρυφτώ να γράψω. Πάντα παλεύει μέσα μου η έντονη κοινωνικότητα και η μοναχικότητα της συγγραφής. Ένας διαρκής πόλεμος στο μυαλό και τα σωθικά μου!
ΕΡΩΤ: Ποιους ήρωες σας αγαπάτε περισσότερο;
ΑΠ : Αγαπώ τις έξι ηρωίδες των Ψηλών Τακουνιών που βγαίνουν Ξυπόλυτες στην Άμμο. Αγαπώ τη Τζαννή στην Αγάπη των Άλλων και λατρεύω τον παπα-Κωστάγγελο στο Πετάει-Πετάει το Σύννεφο. Όλους τους ήρωες τους αγαπώ, αλλά αυτοί είναι ξεχωριστοί μέσα μου!
ΕΡΩΤ: Πείτε μας λίγα πράγματα για τα θέματα με τα οποία σκοπεύετε να καταπιαστείτε στα επόμενα λογοτεχνικά σας βήματα.
ΑΠ : Σκοπεύω να σμιλέψω μια ιστορία που πλέχτηκε σε ένα μακρινό κι απομονωμένο νησί του Ιονίου, αλλά και να εμπλουτίσω τη Διλογία της Λευκάδας με ένα τρίτο βιβλίο… Αλλά τώρα ίσως και να ήθελα να ξαναγράψω μια βιογραφία. Θα δείξει. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σας που αφιερώσατε στο να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου για την εφημερίδα ‘’itabloid.gr” . Σας εύχομαι να έχετε πάντα αυτή τη ζωντάνια και το χαμόγελο που σας ακολουθεί και καλή επιτυχία σε ότι κι αν κάνετε. ΑΠ : Εγώ σας ευχαριστώ για την πολύτιμη έρευνά σας περί το συγγραφικό μου έργο. Κι ευχαριστώ που μου δώσατε το βήμα να μιλήσω για τα ταπεινά δικά μου! ———————
————————————————————————————- *Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1959, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργασθεί κατά διαστήματα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΑ, του SKY, του FLASH 9.61, Αθήνα 9.84 καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ). Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, του περιοδικού Έψιλον και του καθημερινού Έθνους. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γενική γραμματέας της ΟΛΟΜΜΕ (ομοσπονδίας ομογενειακών μέσων του ΣΑΕ, 1996-1999).Συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες των ελληνικών κοινοτήτων και του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου. Απασχολείται ταυτόχρονα στο τοπικό ραδιόφωνο και στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής. Παράλληλα με τη δημοσιογραφική και συγγραφική της δραστηριότητα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «Ιδρύματος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων για την Ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό» με έδρα τη Νέα Υόρκη. Eίναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF). Είναι παντρεμένη με τον επιχειρηματία Θεόδωρο Αργύρη κι έχει έναν γιό τον Αλέξανδρο. - See more at: http://www.itabloid.gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CE%B7-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D/#sthash.F6rgzCk0.dpuf
.jpg)
