Τρείς νέοι ‘Αρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου απο το Μοντρεάλ

Τρείς διακεκριμένοι Ελληνες του Μοντρεάλ έλαβαν φέτος τίτλους Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ετήσια τελετή της χειροθεσίας που πραγματοποιήθηκε από τον Μητροπολίτη Σωτήριο, στον Εσπερινό ο οποίος τελέστηκε στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στο Τορόντο.

Πρόκειται για τον Αρτέμη Καραγιαννίδη, επιχειρηματία , ο οποίος έλαβε τον τίτλο του Αρχοντος Νοταρίου, τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ, Νικόλα Παγώνη, που χειροθετήθηκε Αρχων Χαρτουλάριος και τον δικηγόρο Δημήτριο Σμυρνιό, που έλαβε τον τίτλο του Αρχοντος Νομοφύλακος.

Στο πανηγυρικό δείπνο δείπνο των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που φέτος ήταν αφιερωμένο στα 25 χρόνια της Σεπτής Πατριαρχείας του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, προβλήθηκε μήνυμα του Προκαθήμενου της Ορθοδοξίας.

Ζωντανά και περιεκτικά μίλησε ο πρόεδρος των Αρχόντων Καναδά  Δ. Άνας. Ο  Σ. Βολονάκης, κύριος ομιλητής της βραδιάς, ενθουσίασε τους πάντες με μια ιστορικά βασισμένη ομιλία για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και το έργο και την προσφορά του 

Χαιρετισμούς απηύθυναν εκ μέρους της ιστορικής κοινότητας του Μοντρεάλ ο Άρχων-Χαρτουλάριος Ν. Παγώνης και οι εξοχώτατοι, Π. Αναστασιάδης, Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στον Καναδά, και  Γ. Μαρκαντωνάτος, Πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά.

Ο π. Ο. Δρόσσος διηύθυνε τους φοιτητές και απόφοιτους της Θεολογικής Ακαδημίας αλλά και όλους τους ιερείς που ήσαν παρόντες (συνολικά 35) σε ένα άριστο μουσικό διάλειμμα με εκκλησιαστικούς ύμνους και ελληνικά τραγούδια, το οποίο έκλεισε με τον πολυχρονισμό του Πατριάρχη.

Την βραδιά έκλεισε με απλή και συγκινητική ομιλία ο Μητροπολίτης Σωτήριος. Υπενθύμισε σε όλους και ιδιαίτερα στους Άρχοντες, ότι δεν πρέπει να ζητούμε την πολυτέλεια και χαριτολογώντας σημείωσε:

«Τα κάναμε τόσο πλούσια φέτος για να αποδείξουμε, ότι το πολιτιστικό κέντρο της Ιεράς μας Μητρόπολης είναι σε θέση να προσφέρει τα ίδια και καλύτερα από όλα τα κέντρα, αλλά του χρόνου πρέπει να αποδείξουμε την ταπεινοφροσύμνη μας δειπνώντας με ψωμί κι ελιά».

Διεβίβασε προς όλους την αγάπη και τις ευλογίες του Παν. Οικ. Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και η βραδυά ολοκληρώθηκε με προσευχή και ψάλλοντας όλοι μαζί την φήμη του Πατριάρχη.

Ιουστίνη Φραγκούλη

 Η τελετή της χειροθεσίας

 Ο επιχειρηματίας Αρτέμης Καραγιαννίδης Αρχων Νοτάριος ανάμεσα απο την οικογένειά του

 Ο Πρόεδρος της ΕΚΜΜ τιμήθηκε με τον τίρλο του Αρχοντος Χαρτουλαρίου, στη φωτό με την δικαστή του Οντάριο, Ρία Τζήμα

Ο πρόεδρος της ΕΚΜΜ περιβαλλόμενος απο πρόσωπα της Κοινότητας Μοντρεάλης.

Φροντιστήριο Στρατηγάκη, ο μύθος των Αγγλικών

Πέρασαν πολλά πολλά χρόνια αλλά πάντα θυμούμαι τα λόγια του πατερούλη: «Να μάθετε αγγλικά, γαλλικά, ξένες γλώσσες. Είναι το μέλλον, είναι ο ανοιχτός ορίζοντας, είναι ο δρόμος προς την πρόοδο».

Ετσι αμέσως μετά την Πρώτη Δημοτικού, μόλις δηλαδή μάθαμε τη γραφή και την ανάγνωση στα ελληνικά, μας έγραψε στο Φροντιστήριο Αγγλικών  Στρατηγάκη. Τότε στη Λευκάδα ήταν το μόνο δημόσιο φροντιστήριο (δεν υπήρχαν φροντιστήρια μαθημάτων ούτε ξένων γλωσσών στην μικρή επαρχιακή μας πόλη).

Η χαρά μου ήταν μεγάλη τεράστια που θα άνοιγα τους ορίζοντες, στα παιδιά μου μάτια οι ορίζοντες είχαν ένα και μόνο προορισμό: τη μεγάλη Αμέρικα απ΄όπου κατέφθαναν τα δέματα της Ούνρας παίρνοντας τη μυρωδιά της αποστείρωσης και της οδοντοπόστατας Kolynos.

To Φροντιστήριο Στρατηγάκης τότε στεγαζόταν σε ένα τρίπατο αρχοντικό στη φάτσα της πλατείας. Καταλάμβανε το δεύτερο όροφο. Μια τεράστια πινακίδα στόλιζε το μπαλκόνι και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά όταν τα ποδαράκια μου ανέβηκαν εκείνες τις ξύλινες σκάλες  για το πρώτο μου μάθημα στα αγγλικά που θα αποτελούσε την απαρχή του προορισμού που λεγόταν Αμέρικα.

Θυμάμαι ακόμη την κα Πιπίτσα Σολδάτου, μια κομψή καλοντυμένη κυρία γύρω στα τριάντα, με τα μαλλιά της πάντα χτενισμένα στο κομμωτήριο κι ένα ζευγάρι χείλη περασμένα με κραγιόν. Το στυλ της ήταν πολύ εξευγενισμένο και αστικό για τη μικρή μας πόλη. Η δε γνώση της αγγλικής προσέδιδε ακόμη μεγαλύτερη αίγλη στην κα Πιπίτσα.

Η κυρία Πιπίτσα μπήκε στην τάξη και άρχισε να μας διδάσκει τις πρώτες λέξεις. Με μια προφορά που θύμιζε Λονδίνο και με περισπούδαστο ύφος μας μύησε στη γλώσσα που έμελλε να γίνει εργαλείο της ζωής μας.Τις θυμάμαι τις πρώτες μου λέξεις καθώς κλείνω τα μάτια μου και αναπλάθω μέρες αθωότητας : rabbit (λαγός-κουνέλι), lizzard (σαύρα) , hat (καπέλο), car (αυτοκίνητο)...

Εφυγα για το σπίτι μου κυριολεκτικά πετώντας και μέσα μου επαναλάμβανα τις νέες μου λέξεις, αυτές που θα με οδηγούσαν σε μια άλλη ζωή πέρα απο τους περιορισμένους ορίζοντες της μικρής μου πόλης.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που η κυρία Πιπίτσα μας άνοιξε ένα μεγάλο πολύχρωμο πίνακα με θέμα την Picadilly Square του Λονδίνου. Ετριβα τα μάτια μου απο θαυμασμό βλέποντας τα κόκκινα δυόροφα λεωφορεία, τους τροχονόμους με τα επίσημα ρούχα και τα γυαλιστερά κράνη τύπου φιλαρμονικής.

Κάθε εβδομάδα είχαμε μια πραγματική Αγγλίδα που μας έδινε μαθήματα διαλόγου με την στριφνή βρετανική προφορά της. Κι όμως ούτε το γεγονός ότι δεν καταλάβαινα  το ελάχιστο απο όσα έλεγε δεν με αποθάρρυνε απο το σκοπό μου. Παρακολουθούσα με δέος την αγγλίδα δασκάλα και προσπαθούσα να μαντέψω τι περίπου έλεγε. Κι όταν έφτανα στο σπίτι προσποιόμουν πως μπαμπάλιζα αγγλικά με τη δική της βρετανική προφορά.

Τα χρόνια στου Στρατηγάκη, τρείς φορές την εβδομάδα 4-5 το απόγευμα αγγλικά, ήταν  χρόνια απόλυτης ελευθερίας και σχεδόν ευτυχίας. Σύντομα, έσμιξα με την συμμαθήτριά μου, τη Μόλυ Φλωρίου με την οποία φοιτούσαμε στην ίδια τάξη και κάναμε τη μεγάλη διαδρομή της επιστροφής στο σπίτι μου, που βρισκόταν στη άλλη άκρη της πόλης.

Τώρα η εκμάθηση της αγγλικής δεν ήταν μόνο σκοπός αλλά και μέσον διασκέδασης και πολυλογίας με τη φίλη μου με την οποία κοντοστεκόμασταν στις βιτρίνες και χαζεύαμε τους ωραίους νεωτερισμούς της μικρής μας πόλης.

Στο μεταξύ , το φροντιστήριο Στρατηγάκη που συγκέντρωνε όλα τα παιδιά της Λευκάδας, είχε εξελιχθεί σε παιδική χαρά, Παιδιά όλων των ηλικιών ανεβοκατέβαιναν εκείνες τις ξύλινες σκάλες που στέναζαν απο το ποδοβολητό μας. Η κυρία Πιπίτσα ήταν τώρα διευθύντρια και σπανίως εμφανιζόταν ως δασκάλα στις τάξεις.

Θυμάμαι ένα ωραίο Ελληνοαμερικανό  δάσκαλο, ονόματι Γιώργο, που μας έμαθε τη λέξη «κοτσάνα» στα ελληνικά όμως. Και έγινε ο ήρωάς μας γιατί και όμορφος ήταν και νέος και μας μίλαγε για τα τραγούδια των Beatles.

Πάντως, τα αγγλικά που έμαθα ή μάλλον τα όνειρα που έκανα για την Αμέρικα οριστικοποιήθηκαν εκεί στο Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών Στρατηγάκης. Και νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη στον πατερούλη που μου έμαθε πως οι ορίζοντες κατακτώνται με τις ξένες γλώσσες αλλά και στην κυρία Πιπίτσα Σολδάτου για την τόλμη της ως γυναίκα να δημιουργήσει το πρώτο Φροντιστήριο Αγγλικής στη Λευκάδα.

Η Τρικυμία προκάλεσε κύματα συγκίνησης στο Παγκράτι..

«Η Τρικυμία» της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη (εκδόσεις Ωκεανός) έκλεισε τις παρουσιάσεις στην Ελλάδα με μια συγκινησιακή εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο «Το Θέμα» στο Παγκράτι, όπου πρωταγωνίστησε η απαγγελία του επικού Ελληνα ηθοποιού Στράτου Τζώρτζογλου καθώς και οι άνθρωποι του μικρού τόπου.

Ο Στράτος Τζώρτζογλου διάβασε με κυριολεκτική μαεστρία αποσπάσματα απο την Τρικυμία, απορροφώντας τους θορύβους της Φιλολάου με την συγκλονιστική ερμηνευτική του δεινότητα. Ο ίδιος είπε ότι το έργο ρέει με τέτοια πυκνότητα και ποιητικότητα που απλώς δίνει την ευκαιρία στον ηθοποιό να το ενστρενιστεί γλιστρώντας πάνω στις σκηνές και τις λέξεις του.

Τη βραδυά παρουσίασε η διπλωμάτις του ΥΠΕΞ Ελένη Λιανίδου, η οποία μίλησε για τις αρετές της συγγραφέως, τονίζοντας ότι έχει κατορθώσει να ενώσει τους δύο κόσμους της, την Ελλάδα και τον Καναδά με θαυμαστή αρμονία, κατακτώντας ταυτόχρονα και τους Ελληνες διπλωμάτες του εξωτερικού. Συνεχίζοντας να δίνει το λόγο στους ομιλητές της βραδυάς αναφέρθηκε στην δική της άποψη για την Τρικυμία τονίζοντας τα στοιχεία της υπέροχης περιγραφής απο πόλεις του Καναδά και απο την ατμόσφαιρά του.

Συγκινητική ήταν η παρουσίαση της κριτικής της Ελένης Τσαμαδού απο τη συγγραφέα Νοέλ Μπάξερ, η οποία αντικατέστησε τη συνάδελφό της με ένα μαγικά ποιητικό τρόπο, δείχνοντας τη λογοτεχνική συναδελφικότητα τόσο στην Ελένη Τσαμαδού όσο και στη συγγραφέα της βραδυάς Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη. Απο το κείμενο της Τσαμαδού: «Η Τρικυμία ως φυσικό φαινόμενο και ως ψυχικό συναίσθημα που ταράζει τη ζωή των ανθρώπων παρασύροντας στη δίνη της πλεούμενα και ανθρώπινες ψυχές, κυριαρχεί στο βιβλίο. Η Τρικυμία, είναι στην πραγματικότητα η πραγματική ηρωίδα, το κεντρικό πρόσωπο, ο άξονας του βιβλίου. Αισθήματα και πάθη παρασύρουν, στροβιλίζοντας σε ένα ατέρμονα χορό τους ήρωες του βιβλίου .. Κάποιοι, χάνονται άλλοι σώζονται, ανάλογα με την ικανότητά τους να επιβιώνουν ενάντια σε όλες τις καταστάσεις, ανάλογα με το ηθικό βάρος που κουβαλάνε».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η εξαιρετική φιλόλογος Αγγελική Σπηλιά, παιδική φίλη της συγγραφέως η οποία τόνισε μεταξύ άλλων: «Με λόγο πλούσιο και χειμαρρώδη, με ύφος γλαφυρό και με έναν λυρισμό που σε απογειώνει η μυθιστοριογράφος στήνει με το παραπάνω υλικό  το μοιραίο παιχνίδι ανάμεσα στη ευτυχία και τη δυστυχία, ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα, σαν τα σκαμπανεβάσματα των κυμάτων της Τρικυμίας. Οι συγκλονιστικές εικόνες των ερωτικών συνευρέσεων των δύο νέων, της καταιγίδας στο νησί, της τρικυμίας στον ωκεανό με αποκορύφωμα το τραγικό στροβίλισμα της Πολέτ- μπαλαρίνας όταν ανακαλύπτει τις απιστίες του Πέτρου, η σοφή χρήση των επιθέτων και η επιλογή στιβαρών και εκφραστικών ρημάτων δίνουν στη συγγραφέα τη δυνατότητα μιας αριστοτεχνικής σύνθεσης! Η Ιουστίνη με την ΤΡΙΚΥΜΙΑ της μας προσφέρει καθαρή ,πηγαία, απόλυτη  λογοτεχνία!»

Η παρουσία της εκδότριας του Ωκεανού, συγγραφέως, μεταφράστριας, επιμελήτριας Ελένης Κεκροπούλου ήταν η έκπληξη της βραδυάς. Η Ελένη Κεκροπούλου σημείωσε τις αρετές της Τρικυμίας, που σαρώνει –όπως είπε-επισημαίνοντας ότι τα μικρά τοπικά βιβλοπωλεία της γειτονιάς χτίζουν αναγνώστες , ενώ παρότρυνε τους παρευρισκόμενους να διαβάζουν πολλά βιβλία.

Η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη έμπλεως συγκίνησης για την παρουσία εν μέσω Παγκρατίω τόσων φίλων της απο τα παιδικά της χρόνια , τη φοιτητική ζωή, το Μόντρεαλ, τη Βενεζουέλα, ευχαρίστησε τους παρόντες κάνοντας ειδική μνεία στην οικογένειά της που είναι πανταχού παρούσα. Εκλεισε με δάκρυα για την διηνεκή απουσία της αδελφής της Κωνσταντίνας ρίχνοντας το βλέμμα σε κοινούς φίλους.

Οι ιδιοκτήτριες των βιβλοπωλείων «Το Θέμα» στο Παγκράτι και το Βύρωνα ,Θεώνη Μωραίτη και Μαρία Ρούσσου αντίστοιχα, ένιωσαν τη βαθιά ικανοποίηση μιας στοχευμένα επιτυχημένης βραδυάς, που έφερε τα βιβλιοπωλεία τους στο επίκεντρο του λογοτεχνικού γίγνεσθαι για μια ακόμη φορά.

Παρόντες μεταξύ άλλων, ήταν ο γλύπτης Γιώργος Χουλιάρας, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών, η δημοσιογράφος και λογοτέχνις Κατερίνα Δασκαλάκη, οι διπλωματικοί του υπεξ Τάκης Λουρής, Λάλη Σεμπεκοπούλου,η  Ζωή Δελήμπαση εκ μέρους της καναδικής πρεσβείας και πλήθος φίλων που κατέκλυσαν το Θέμα για να συζητήσουν και να πάρουν υπογραφές απο τη συγγραφέα.

Η Τρικυμία τώρα θα συνεχίσει το επιτυχημένο ταξίδι της στην Ελλάδα και τον Καναδά, καθώς η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη θα επιστρέψει στον τόπο της αποδημίας της για να συνεχίσει το έργο της στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Η Γαληνότητα ενός Μοναστηριού!

Μέσα αυτό το τρικυμιώδες ταξίδι της Τρικυμίας ξέκλεψα χρόνο να επισκεφθώ την παιδική μου φίλη... Τότε την έλεγαν Ευαγγελία όταν παίζαμε ανέμελες στα σοκάκια της Λευκάδας, σήμερα είναι ηγουμένη στο Μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος στη Σίψα (Ταξιάρχαι) Δράμας. Είναι η Γερόντισσα Πορφυρία , ένα πλάσμα που αναδίδει θεία δύναμη...

Εκεί λοιπόν στον καινούριο της τόπο, στο Μοναστήρι τη συνάντησα και κάναμε ατέλειωτες βόλτες και είπαμε για τα παλιά και τα ωραία, όσα μας έχτισαν αυτές που γίναμε ...

Κάθε απόγευμα χαιρετισμοί, απόδειπνο με τα καντήλια στην εκκλησία αναμμένα και οι Αγιοι ένα γύρο να μας κοιτούν με κατανόηση και οι μοναχές να ψάλλουν με τις καλλίλαδες φωνές τους. Και η ψυχή να ανεβαίνει στα ουράνια.

Το Μοναστήρι της Αναλήψεως στη Σίψα είναι φιλόξενο, προφέρει την αγκαλιά του σε κάθε ξένο που ζητάει βοήθεια, ανάταση πνευματική, ένα χειροπιάσιμο για να μην γλιστρήσεις στις κοφτερές πέτρες του εσωτερικού πόνου.

31 μοναχές και ασκούμενες σαν τις μελισσούλες καλύπτουν όλες τις αγροτικές δουλειές, όλες τις οικειακές εργασίες κι ακόμη καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα των τεχνών: αγιογραφία, κέντημα, χειροτεχνία...

Και τα τραπέζια στολισμένα με τις προίκες των μοναχών που εγκατέλειψαν τον κόσμο για να ζήσουν στην κοινωνία του Θεού...

Ω! Φωνές αγγέλων με περιέβαλλαν τις λίγες ώρες που απόστασα στη Σίψα.

Γερόντισσα Πορφυρία πώς να σε ευχαριστήσω για όλα όσα πήρα κάτω απο τη φτερούγα σου;

Εις το επανιδείν!

H παιδική σου φίλη

Ιουστινάκι 

 Παράθυρο στο φως

 Ιστορική εικόνα της Παναγιάς

 η Μυροφόρα ήρθε για να βοηθήσει την αδελφή της

 Η τράπεζα των κοσμικών

 Στο εργαστήρι της εικονογραφίας

 Οι προίκες των μοναχών στολίζουν όλα τα έπιπλα του Μοναστηριού

 Κεράκια αναμμένα για σένα

 Η λάρνακα του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, του Ομολογητού που ίδρυσε το Μοναστήρι

 Οι στολές του οσίου

 Ο χώρος υποδοχής των επισήμων

 Η Γερόντισσα Πορφυρία με το μειλίχιο ύφος

 Η ΄πρώτη μοναχή Ακυλία, δραστήρια και πολυσχιδής έκτισε όλα τα μεγάλα έργα

 Η θέα του ναού

 Τα κελιά

 Τα ξύλα περιμένουν το χειμώνα

 Η κυρά Σταμούλα κεντάει τις ποδιές των εικόνων

 Αγαπημένες ώρες περιπάτων

 Κορίτσια μέσα στην καρδιά μας, φίλες για πάντα

 Οι κότες

 Τα σιτηρά

 Τα μοναχικά έλατα

Η Αγιοσύνη τους, η αυταπάρνηση. Δύσκολο να το συλλάβεις