Ενενήντα Λευκαδίτικα Κεράκια στην Ουάσιγκτον!!!!!!!!!!

Ενενήντα κεράκια έσβησε η Μαρία Καρύδη-Καφαράκη στην Ουάσιγκτον σε ένα υπέροχο πάρτυ που οργάνωσαν τα παιδιά της ο Φίλιππας και Σπύρος Καφαράκης , η νύφη της Κατερίνα και τα μοναδικά εγγόνια τους στην επιβλητική εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης στο Maryland.


Η ζωή της όμορφης Μαρίας πέρασε σαν κινηματογραφική ταινία με τις δεκάδες φωτογραφίες να διαδέχονται η μιά την άλλη στο εκράν ζωγραφίζοντας την περιπετειώδη αλλά όμορφη ζωή της.


Η Μαρία γεννήθηκε στη Λευκάδα, έχασε τον πατέρα της στον εμφύλιο και μεγάλωσε ορφανή με τις άλλες δύο αδελφές της, τη Λενιώ και την Κουλίτσα, εκεί στην όμορφη γειτονιά της Ευαγγελίστριας. Επαιξε ξυλάκια , έτρεξε, γλίστρησε, μάτωσε τα γόνατά της στα χώματα της γειτονιάς που είχε μικρά σπιτάκια του ενός δωματίου.


Πήγε στο Γυμνάσιο και μετά θέλησε να σπουδάσει νοσοκόμα, αλλά δεν τη δέχτηκαν γιατί ήταν μικροσκοπική. Τελικά, αποφάσισε να δουλέψει  στο νοσοκομείο της Λευκάδας σε γραμματειακή υπηρεσία παρά την αντίρρηση της μαμάς της. Η Μαρία ξεπέρασε τα πάντα, αλλά βρέθηκε προσγειωμένη στην αγκαλιά του ωραίου Μενέλαου Καφαράκη εκ Κερκύρας, που την παντρεύτηκε μερικά χρόνια αφότου τη γνώρισε. Λίγο αργότερα άνοιξαν σπιτικό στην Αθήνα.


Η Μαρία κι ο Μενέλαος έφεραν στον κόσμο τον Φίλιππο και δύο χρόνια αργότερα το Σπύρο. Κι όταν τους κάλεσε ένας θείος στην Αμέρικα είπαν το ναι. Αφησαν την περιορισμένη καθημερινότητα της μικρής πατρίδας κι έφτασαν με το πλοίο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του προέδρου Κέννεντυ.


Η οικογένεια των τεσσάρων πήγε να συναντήσει το αμερικάνικο όνειρο ένα κρύο χειμώνα αφήνοντας πίσω τη μάνα και τις αδερφές. Φτάνοντας εκεί έμειναν σε συγγενικό τους σπίτι και σύντομα ο Μενέλαος αναζήτησε δουλειά. Εγινε ελαιοχρωματιστής μα εκείνα τα χρόνια της ανθηρής ανοικοδόμησης σύντομα απέκτησε εταιρεία αναλαμβάνοντας με τον εργολάβο Φιλήμονα μεγάλες δουλειές.


Ετσι αγόρασαν το σπίτι τους με πολλά δωμάτια στα σαμπάρμπια της Ουάσιγκτον. Μα απ΄την αρχή η Μαρία και ο Μενέλαος δέθηκαν με την ενορία τους, τον Αγιο Κωνσταντίνο και Ελένη που τότε βρισκόταν στην καρδιά της αμερικάνικης πρωτεύουσας. Οι δυό τους δεν έλειψαν ποτέ από Κυριακές και πανηγύρεις. Τα παιδιά τους φοιτούσαν στο ελληνικό σχολείο, συμμετείχαν στη GOYA και μάθαιναν ελληνικούς χορούς. Τα καλοκαίρια επέστρεφαν στη Λευκάδα για τα μπάνια. Ήταν οι φίλοι μας από το εξωτερικό.


Η Μαρία έστελνε διαρκώς φωτογραφίες από την οικογένεια και προπάντων από τα αγόρια που έγιναν άντρες, αποφοίτησαν απο το γυμνάσιο και πήραν ο καθένας το δρόμο του. Εμείς στη Λευκάδα πηγαίναμε στης Κουλίτσας να δούμε τις φωτογραφίες τους να ζήσουμε μακρόθεν τις μικρές χαρές τους. Στις καρδιές μας είχαν γίνει τα ξαδέρφια μας , οι Αμερικάνοι.


Ο Φίλιππας παντρεύτηκε την Κατερίνα κι έκαναν τέσσερα παιδιά, το Χριστόφορο-Μενέλαο, τον Αλέξανδρο, το Μιχάλη και τη Μαρία. Τα τρία σήμερα είναι παντρεμένα. Ο Σπύρος πήρε την αχαλίνωτη οδό της ελευθερίας και δεν έκανε οικογένεια. 


Τα αγόρια της Μαρίας, τα εγγόνια της, οι συγγενείς και φίλοι με τους οποίους έζησε κοντά στο περιβάλλον της εκκλησίας της ήταν εκεί στο νέο υπέροχο ναό του Κωνσταντίνου και Ελένης το τλευταίο Σαββατο του Οκτώβρη για  να γιορτάσουν τα δοξασμένα 90 της χρόνια, χρόνια αγάπης και προσφοράς προς τον πλησίον της.


Χρόνια πολλά Μαράκι μου! Να είσαι πάντα γελαστή, υγιής, χαρούμενη και αεικίνητη. Να μαγειρεύεις, να συμβουλεύεις, να δίνεις εντολές σε όλους μας. Εσύ η μόνη που έμεινες από τη γενιά των γονιών και φίλων της οικογένειας.

Σου εύχομαι να στέκεις στυλοβάτης των αναμνήσεων και να σε βρίσκουμε πάντα στην όμορφη Λευκάδας μας!


Με αγάπη
Τζουστινάκι