Της Ιουστίνης Φραγκούλη
Το διάβασα στις καναδικές εφημερίδες και μου προκάλεσε έκπληξη και ανάμικτα συναισθήματα. Ο λόγος για το γνωστό καναδό συγγραφέα Γιάν Μαρτέλ, ο οποίος το 2002 κέρδισε παγκόσμια καταξίωση κατακτώντας το βραβείο Booker για το βιβλίο του «Η Ζωή μου με τον Πί».
Αυτός, λοιπόν, ο καθόλα μοδάτος νεαρός συγγραφέας, ο οποίος ζεί στο Σασκάτουαν, κάνοντας τον βιβλιοθηκάριο και απέχοντας απο τις πολλές κοσμικότητες, αποφάσισε να κάνει μια κίνηση εντυπώσεων επενδύοντας πολιτικά στην υπόθεση. Απο τον περασμένο Απρίλιο άρχισε να στέλνει ανά δεκαπανθήμερο ένα βιβλίο κλασικής λογοτεχνίας στον πρωθυπουργό του Καναδά Στίβεν Χάρπερ γράφοντάς του κι ένα εισαγωγικό σηεμίωμα για τια αρετές του βιβλίου.
Ο Γιάν Μαρτέλ έστειλε απο Ντοστογιέφσκι και Τολστόι μέχρι Τζόρτζ Οργουελ και θρησκειολογικές θεωρίες στο πρωθυπουργικό γραφείο υπιανισσόμενος πως ο καναδός πρωθυπουργός είναι περίπου αγράμματος ή στην καλύτερη περίπτωση πολιτιστικά υποσιστισμένος. Ο συγγραφέας του Τίγρη αρνείται πως δείχνει ελιτιστική υπεροψία απέναντι στον τεχνοκράτη συντηρητικό πρωθυπουργό του Καναδά , το βαρύ πεπόνι κ. Χάρπερ.
Λέει πως η πρόθεσή του είναι να ευαισθητοποιήσει την κεφαλή της καναδικής κυβέρνησης περι τον πολιτισμό ,καθώς κάνει περικοπές στις επενδύσεις του είδους, ενώ ετοιμάζεται να πληρώσει αδρά για να αγοράσει πολεμικά πλοία να περιπολούν τις βόρειες παγωμένες ακτές του Καναδά.
Ο Γιάν Μαρτέλ με την κίνησή του αυτή κατόρθωσε να επισύρει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και ταυτόχρονα να στείλει το μήνυμα για την ανάγκη της ανάγνωσης των κλασικών βιβλίων απο την πολιτική ηγεσία της χώρας του.
Κι εμείς οι Ελληνες συγγραφείς –πολυδιασπασμένοι σε διάφορους συλλόγους και φορείς , αφού υπάρχει ελιστιστική προσέγγιση για το ποιοί θα ανήκουν πού- μήπως θα έπρεπε να κάνουμε μια ατομική κρούση έκαστος στο γραφείο του υπουργού Πολιτισμού κ. Γιώργου Βουλγαράκη για το ελληνικό βιβλίο;
Μήπως θα ήταν έξυπνο καθένας απο μάς να του στείλουμε απο ένα βιβλίο μας για να τον προσκαλέσουμε στην παρέα μας, μια και φαίνεται πως τυρβάζει περί όλων των άλλων πολιτιστικών υποθέσεων πλήν του ελληνικού βιβλίου;
Δεν θέλω να υπαινιχθώ πως είναι υποσιτισμένος αναγνωστικά, αλλά αυτή η απόλυτη αδιαφορία για τον κόσμο του ελληνικού βιβλίου με πληγώνει και με θίγει προσωπικά.
Ισως ο υπουργός Πολιτισμού να θεωρεί ότι το Εθνικό Κέντρο Ελληνικού Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) πάσχει απο εγγενή προβλήματα στον τρόπο διαχείρησης και προβολής του ελληνικού βιβλίου και των Ελλήνων συγγραφέων. Δεν θα διαφωνήσω τελείως, καθώς κι εγώ παρατηρώ μια παρεϊστικη αντίληψη στο μάρκετινγκ των «ημετέρων συγγραφέων και εκδοτών» απο όλες τις ηγεσίες μέχρι σήμερα.
Αλλά επειδή ο κ. Γιώργος Βουλγαράκης έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει ουσιαστικές θεσμικές παρεμβάσεις ( έχει καταθέσει νομοσχέδια απο αρχαιολογικά ζητήματα μέχρι θέματα θεάτρου και κινηματογράφου) μήπως θα έπρεπε να παρέμβει διορθωτικά στο ΕΚΕΒΙ, αλλάζοντας το θεσμικό του πλαίσιο και επιφέροντας ουσιαστικές μετατροπές στον τρόπο λειτουργίας και χρηματοδότησής του;
Η αιτίαση πως το ΕΚΕΒΙ έχει αποδείξει ελάχιστα στους χρόνους λειτουργίας του δεν είναι επαρκής για να μένει ο υπουργός Πολιτισμού αμέτοχος , κυριολεκτικά αδιάφορος στην πολιτική προώθησης και αξιολόγησης της νέας ελληνικής λογοτεχνίας.
Πριν προκηρυχθούν εκλογές και εγκαταλείψει το τιμόνι του υπουργείου Πολιτισμού προσμένουμε απο τον κ. Βουλγαράκη να μας διαβάσει αυτό το καλοκαίρι, να μας πονέσει και να μας καλέσει σε ένα δημιουργικό διάλογο για την αποτελεσματικότερη ενίσχυση αυτού του ζωτικού χώρου, που αποτελεί την πεμπτουσία του νέου ελληνικού πολιτισμού.
Μόλις ανακάλυψα το πολύ ωραίο μπλογκ σας μέσω της παρουσίασης στο Έθνος.
ReplyDeleteΣχετικά με το θέμα των κλασικών βιβλίων είναι πολύ καλή η ιδέα σας. Από την εμπειρία μου στα σχολεία, γνωρίζω ότι γίνονται κάποιες ενδιαφέρουσες κινήσεις που προωθούν τη βιβλιοφιλία και την αγάπη της ανάγνωσης αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς. Όπως τα περισσότερα πράγματα εδώ στην Ελλάδα, επαφίεται στο μεράκι του κάθε δασκάλου...
Αγαπητή μου Αννα,
ReplyDeleteΚι εγώ συχνάζω στο βιβλιόφιλο μπλόγκ σας και πολύ μου αρέσει η προσέγγισή σας σε σχέση με τα βιβλία (ιδιαίτερα τα αγγλόφωνα). Ελπίζω και τα Ψηλά Τακούνια μου να γίνουν αντικείμενο της διεισδυτικής ανάγνωσής σας.
Ζώντας στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπου ο γιός μου φοιτά στο γαλλικό σχοελίο της πόλης, έχω εμπλουτισθεί με την εμπειρία της διεθνούς παιδείας.
Στο γαλλικό σχολείο υποχρεωτικά τα παιδιά απο την Α Δημοτικού διαβάζουν ολόκληρα τα έργα των κλασικών γάλλων συγγραφέων, απο Σετν Εξυπερί μέχρι Μοντεσκιέ και Μολιέρο. Κάθε χρόνο στην ύλη τους υποχρεούνται να διαβάσουν και να αναλύσουν 12 κλασικά έργα γάλλων διανοητών.
Αναρωτιέμαι γιατί το ελληνικό σχολικό σύστημα καθυστερεί στην υιοθέτηση μιας τέτοιας πρακτικής. Ποιοί τεμμελιάζουν, οι καταστρώνοντες το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ή οι καθηγητές και δάσκαλοι που δεν θέλουν να επιφορτισθούν με άλλες διορθώσεις;
Αλήθεια, μού άρεσε και η Ρόδος σας. Την έχω μάθει απέξω και ανακατωτά απο τότε που έκανα έρευνα για την παιδική ζωή του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος (στο π΄ρωτο μου βιβλίο).
Να είστε καλά και να διαβάζετε τόσο δυναμικά και καθαρα!