Ομως με πρόλαβαν οι αδηφάγες φωτιές της πατρίδας. Κι έτσι το καθυστέρησα.
Σήμερα, της αφιερώνω αυτές τις καλοκαιρινές ματιές απο το νησί της Ρόδου (Rhode Island) στη βορειοανατολική ακτή της Αμερικής. Την προσκαλώ να ταξιδέψει μαζί μου σε μια πολιτεία, που είναι γνωστή για τη φυσική ομορφιά της, τις ακτές με τα αριστοκρατικά σπίτια, την Providence με το Πανεπιστήμιο Brown και το μικρό, κομψό κέντρο της.
Επειδή λατρεύει τα ταξίδια, την παίρνω μαζί μου σ΄αυτή την καλοκαιριάτικη ατμόσφαιρα που παρεπέμπει στην Ελλάδα και στις χιλιόμορφες ακτές της.
Χρόνια πολλά Κυκλαμινάκι.
Με αγάπη
Μακρόθεν ΄
Ιουστίνη
Αγαπημένο Κυκλαμινάκι. Βρισκόμαστε στην καρδιά της πρωτεύουσας του Νησιού της Ρόδου. Ονομάζεται Providence κι όπως βλέπεις απο τα σλάγχνα της φυτρώνει ένας ουρανοξύστης art-deco.Κάθε μεγάλη πόλη στη Βόρεια Αμερική έχει τους ουρανοξύστες της κι αυτή είναι μια μοναδική γοητεία! Ελα να περπατήσουμε.
Λιμανάκι και ξαστεριά στο Newport.
Βάρκες αραχτές μας περιμένουν για ένα σπιντάρισμα στον Ατλαντικό΅. Βιάσου Κυκλαμινάκι!
Δεν θα έλειπε απο την καρδιά του τουριστικού Newport η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα!
Αυτή τη θέση δίπλα μου στις περίφημες adirondack chairs τη φύλαξα για σένα. Σε περιμένω το επόμενο καλοκαιράκι.
hello,hello!
ReplyDeleteεμένα πάντως Ιουστίνη μια χαρά με ταξίδεψες :)
με την ευκαιρία...προχθες αγόρασα τα ψηλά τακούνια...προσεχώς οι εντυπώσεις γιατί τωρα διαβάζω άλλο!
Aυτό το "βιάσου κυκλαμινάκι" είναι μια προτροπή που καταλαβαίνουμε όλοι πολύ καλά!Είναι που νιώθουμε τον χρόνο να κυλά σαν νεράκι και δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε.
ReplyDeleteΣας χαιρετώ.
Αγαπητή σέφ,
ReplyDeleteΕπιτέλους επέστρεψες στα δικά μας. Φαντάζομαι πως το μακρύ καυτό καλοκαίρι ανάμεσα απο Κυπαρισσία, Αγρίνο και Λευκάδα σε αποζημίωσε με πολλή ξεκούραση.
Είπα να σας ταξιδέψω χαρίζοντας στο Κυκλαμινάκι την εμπειρία ως δώρο γενεθλίων.
Περιμένω με αγωνία τη δική σου ανάγνωση των Τακουνιών.
Αγαπητέ Ιωάννη,
ReplyDeleteΤελικά βιαζόμαστε να τα προλάβουμε όλα και χάνουμε την απέραντη ομορφιά του κόσμου.
Αυτές τις μέρες στο Μόντρεαλ έχει αρχίσει το φθινόπωρο. Για π΄ρωτη φορά παράτησα μολύβι, χαρτί, κομπιούτερ και περπατάω με τις ώρες κάτω απο την ήλιο που φωτίζει απαλά τα δέντρα και τους δρόμους. Ολα τα φυλλα γυρίζουν στο κίτρινο, το χρυσοκόκκινο, το σταχτί για να πέσουν στους δρόμους σε λίγο.
Ο χρόνος σταμάτησε για μένα. η ζωή είναι μεγαλύτεη απο τη συνθήκη της.
Ιουστίνη μου γλυκιά, τώρα πλάκα μου κάνεις ή σοβαρολογείς;
ReplyDeleteΕίπα να ρίξω μια ματιά πριν φύγω στους φίλους, γιατί σήμερα "τάισα" τα σπίτια μου, και κουφάθηκα!
Άντε να μην καθυστερήσω να πάω τώρα!
Φιλάκια Ιουστίνη μου αγαπημένη και σ' ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι σου!
Κι αν δεν τα καταφέρω να καθήσω δίπλα σου σ' εκείνη την τόσο μακρινή (για μένα καρέκλα), σίγουρα θα βρούμε κάποια άλλη... πιο κοντά!
Φιλάκια πολλά (ρε) αγγελική ψυχή!
Θα τα πούμε!
Να είσαι πάντα καλά!
Καλημέρα σου, γλυκό κορίτσι!
ReplyDeleteΜόλις σχόλασα και πριν κοιμηθώ ήρθα να δω πάλι από κοντά το λιμανάκι, τις βαρκούλες, εσένα κι εκείνη την καρέκλα...
Φιλάκια!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!