Η χαμένη αθωότητα του μπλόγκινγκ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Βρίσκομαι στην Ελλάδα αυτή την τελευταία βδομάδα του Φλεβάρη και οι Αλκυονίδες μέρες καλά κρατούν, χαρίζοντας θεϊκό καιρό με ήλιο να καίει καταμεσής του ουρανού. Η χώρα λάμπει μέσα σε ανοιξιάτικη ομορφιά, οι αμυγδαλιές είναι ολάνθιστες, τα ζουμπούλια χύνουν τον ερωτισμό της μυρωδιάς τους. Στο νησί μου η θάλασσα φεγγοβολάει στην ανατανάκλαση του φωτός σα νάναι κατακαλόκαιρο.

Κι όμως το τοπίο στα πολιτικά και δημοσιογραφικά δρώμενα της χώρα είναι απίστευτα θολό. Μαύρα σύννεφα καλύπτουν τους ουρανούς της ενημέρωσης, όλα είναι συγκεχυμένα καθώς δημοσιογράφοι κατηγορούνται πως συναλλάσσονται με την εξουσία, καταρρίπτοντας και τον τελευταίο μύθο μιας αντικειμενικής ενημέρωσης.

Η υπόθεση Ζαχόπουλου, που η κυβέρνηση με μαεστρία έστρεψε απο άμεσο πολιτικό σκάνδαλο του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος σε μια ξεφωνημένη διαμάχη μεταξύ Μάκη και Θέμου, ήταν η αρχή της έκρηξης μια κρίσης, που έρπει εδώ και μερικά χρόνια στα τηλεοπτικά και άλλα πεδία της ενημέρωσης. Οι αλληλοκατηγορίες των δύο συνεκδοτών και άλλοτε συλλουομένων στη μπανιέρα δυό-δυό, ήταν το φυτίλι που άναψε τη φωτιά στα μέσα ενημέρωσης.

Και αίφνης, στη δίνη του κυκλώνα μπήκε το μπλόγκ press.gr, το οποίο εδώ κι ένα χρόνο παρουσιάζει ανάμεσα σε άλλα και πρωτογενείς δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για πρόσωπα και πράγματα. Με αφορμή μια υποτιθέμενη και καθόλου αποδεδειγμένη υπόθεση εκβιασμού, οι αστυνομικοί του ηλεκτρονικού εγκλήματος όρμησαν στο σπίτι του συναδέλφου Ανδρέα Καψαμπέλη ανταριάζοντας τον προσωπικό του υπολογιστή και μαζί το οικογενειακό του άσυλο, διασύροντάς τον στα αναπεπταμένα πεδία της θολής τηλεόρασης.

Δεν προτίθεμαι να υπερασπιστώ το ρόλο του press.gr, το οποίο ήταν ένα ανώνυμο μπλόγκ με εγκυρότατη όμως πληροφόρηση σε πολλούς τομείς της ενημέρωσης. Παρότι ,πολλές φορές τα σχόλια που ακολουθούσαν τις ειδήσεις ήταν υβριστικά και χυδαία, ωστόσο δεν πρέπει να παραγνωρισθεί ο ενημερωτικός του ρόλος .

Αποκορύφωμα της υβριστικής και απαράδεκτης συμπεριφοράς των σχολιαστών του συγκεκριμένου μπλόγκ υπήρξε η περίοδος της ασθένειας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, όπου γράφτηκαν οι πιό απαράδεκτοι αφορισμοί χωρίς να μπεί κανένα απολύτως φρένο.

Ενώ λοιπόν διαφωνώ με τη συχνά ασύδοτη και ανεξέλεγκτη ανώνυμη σχολιογραφία του press.gr, θα πρέπει να πώ ότι η κατηγορία της εκβίασης δεν με πείθει για το πρόσωπο του συναδέλφου μου Ανδρέα Καψαμπέλη, ο οποίος υπήρξε ανέκαθεν έγκριτος δημοσιογράφος με μια ιδεολογική βάση, που παρέχει σε μένα την τρίτη το άλλοθι μιας συγκεκριμένης πολιτικής και προσωπικής του ηθικής. Είμαι πεπεισμένη πως βάλλεται αδίκως, επειδή το μπλόγκ του είναι δημοφιλέστατο με 70.000 επισκέψεις την ημέρα.

Περαιτέρω γεννάται το ερώτημα αν θα πρέπει το μπλόγκινγκ να φιμωθεί στην Ελλάδα με ειδική νομοθεσία . Αν δηλαδή με αφορμή την δήθεν υπόθεση της εκβίασης απο συντελεστές του press.gr, θα προχωρήσει η κυβέρνηση στη λογοκρισία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, την οποία παρέχει η δυνατότητα του ιστολογείν στο διαδίκτυο.

Είμαι κάθετα αντίθετη με οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης του μπλόγκινγκ, καθώς μια τέτοια κίνηση θα προδώσει φοβική μανία καταδίωξης εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας. Δεν υπάρχουν σύνορα στο διαδίκτυο, γι αυτό το ιστολογείν είναι αδύνατο εκ των πραγμάτων να αναχαιτισθεί. Μια κίνηση οριοθέτησης της ελεύθερης διακίνησης του λόγου και των ιδεών στο διαδίκτυο, απλώς θα γελοιοποιήσει τον επίδοξο νομοθέτη καθιστώντας την Ελλάδα περίγελω στο διεθνή χώρο της ελευθεροτυπίας και ελευθεροστομίας.

Θεωρώ πως τα όρια στο μπλόγκινγκ τίθενται απο την ίδια την προσωπική ηθική των δημοσιογράφων, που ιστολογούν στο διαδίκτυο. Αν αυτή δεν υπάρχει, κανένας κυβερνητικός νόμος δεν μπορεί να περιορίσει την κακοήθεια.

Και πάντως, η ανωνυμία του μπλόγκινγκ μπορεί να προστατεύει τους δράστες της ψευδολογίας, αλλά ταυτόχρονα εκθέτει τα ψευδολογήματα καθιστώντας τα αναξιόπιστα αφού τα κείμενα των μπλόγκερς δεν είναι υπογεγραμμένα. Ετσι, τα ανυπόγραφα άρθρα ή σχόλια αυτοακυρώνονται απο την ίδια την ανωνυμία τους.

Σε κάθε περίπτωση, φοβάμαι πως όλη αυτή αναταραχή με στόχο το press.gr απλώς είναι η απόδειξη πως το μπλόγκινγκ έχασε για πάντα την αθωότητά του στη μικρή όμορφη πατρίδα μου!