Μια πινελιά πολυτέλειας. Καφεδάκι στο Ritz για να φρεσκαρισθώ στα απόλυτα μπουντουάρ της τουαλέτας του.
Πύργος του Αιφελ, να τον κοιτάς και να μην τον χορταίνεις ποτέ!
Μου αρέσουν τα καρουσέλ, που έχουν σκορπισθεί σε όλες τις πλατείες του Παρισιού εσχάτως.
Παναγία των Παρισίων, πάντα μυστηριώδης και άσυλο μιας Εσμεράλδας και σπίτι ενός Κουασιμόδου έναν αιώνα και μετά τον Βίκτωρα Ουγκό.
Ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα χλωμό στους κήπους του Λούβρου.
Παρίσι για Πάντα
Αφιερωμένο στην Αλεφ
Σήμερα είναι η πρώτη ανοιξιάτικη μέρα στο Μόντρεαλ κι έτσι ξεχυθήκαμε στο βουνό να θαυμάσουμε τη φύση, που εξακολουθεί να είναι σκεπασμένη απο το λευκό χιόνι του χειμώνα.
Φάινεται πως το τοπίο έχει ακινητοποιηθεί πλήρως, πως έχει παγιδευτεί στον αιώνιο χειμώνα. Ετσι για να παρηγορηθώ λοιπόν ανέτρεξα στις φωτογραφίες του Παρισιού, που καταθέτω σε όλους τους μπλογκογείτονες ως φόρο τιμής σε μια πόλη, που δεν με έχει διαψεύσει ποτέ.
Κι αυτή τη φορά το Παρίσι ήταν γεμάτο συγκινήσεις. Βόλτες στους μπουκινίστ του Σηκουάνα, επίσκεψη στο Palais Royal για την έκθεση των αντικειμένων της Μαρίας Αντουανέτας, περιήγηση στο λαμπρό Δημαρχείο, ματιές στην Place Vandome για τα μεγάλα κοσμηματοπωλεία, γρήγορη βόλτα στις Galleries Lafayettes, περπάτημα στο St Germain, μια στάση για καφέ στο Café Flore. Και φυσικά η υποχρεωτική βόλτα απο το Σαλόνι του Βιβλίου, που φέτος ήταν πολύ φτωχό σε ιδέες.
Κι ύστερα οι νύχτες ήταν όλο παρέες και καλό φαγητό. Απο Αντρίκο μέχρι Νικό και Χριστινά και Αντρομάχη και Γιώργο και Αννέτα, μια χαρά χαρούμενοι όλοι μας και ξένοιαστοι. Ετσι είναι το Παρίσι, πανέμορφο , δεν έχεις βλέμμα αρκετό για να το κοιτάζεις. Κι ακόμη είναι μεγαλόπρεπο, αρχοντικό κι ας έχει ανακατευτεί με τα ρατσιστικά προβλήματά του.
Ιουστίνη
Πολύ ωραίες φωτογραφίες Ιουστίνη! Το Παρίσι είναι η πόλη που κανείς δεν μπoρεί να επισκεφτεί μόνο μία φορά - πάντα νιώθει την ανάγκη να επιστρέψει. Μου αρέσει πολύ η Place des Vosges, το Marais κι η περιοχή των Βερσαλλιών.
ReplyDeleteΑχ, τι φιλενάδα έχω εγώ, που μου μιλάει για Παρίσια!
ReplyDeleteΠολύ ωραία τα βλέπω Ιουστινάκι μου από μακριά! Βγάλε κι άλλες απ' τα συρτάρια σου, να βλέπω να παρηγοριέμαι!
Καλό, λες! Να πάω;
Κούκλα είσαι και στη βροχή!
Φαντάζομαι και στα χιόνια!
Φιλάκια Ιουστίνη μου και καλή βδομάδα!
Το αλεφάκι τα είδε τα ανθισμένα;
Δε θα μπορουσα να φυγω αν δε περναγα κι απο δω. Αχ τι υπεροχο μπουντουαρ που ειναι αυτο! Κελ ντεκαντανς. Βλεπω τον υπεροχο συνδιασμο του πρασινου με το καφε ο λε και το γαλαζιο. Βλεπω κι εσενα και σε ψειριζω, μμμ τι ωραιο το φλατ γοβακι. Μια σκετη γλυκα εισαι βρε φιλεναδα. Φτου σου παιδι μου.
ReplyDeleteΗ πιο ωραια μου επισκεψη στο Παρισι ηταν το καλοκαιρι του 2005 που ειχα μαζι μου το δικο μου Τεντυ (εκεινου η πρωτη φορα), και μαμα και γιος γυρναγαμε ολη μερα και μοιραζομασταν αναμεσα σε μουσεια και νοστιμιες. Α να σου πω κι ενα χαριτωμενο, τωρα που εχω τα κεφια μου. Μεναμε στο Concorde La Fayette. Τις ιδιες μερες εμενε εκει ο Ερντογκαν που ειχε ερθει για επισημη επισκεψη με ενα στρατο σεκιουριταδες και κατι κυριουλες φραπες που τα ακουμπαγανε στην μπουτικ Μπακαρα! Ενα απογευμα καθομασταν με τον Τεντυ στον καναπε και περιμεναμε τον Ερρικο. Τσουπ σκαει μυτη ο Ερντογκαν με την συνοδεια. Αυτοματως ολοι σηκωνονται ορθιοι εκτος απο μενα, παει να σηκωθει ο Τεντυ και τον βουταω απο το μανικι και τον καθιζω κατω. Μας ερριξε ενα θανατηφορο βλεμμα, αλλα ευτυχως δεν εγινε διπλωμετικο επεισοδειο. Το βραδυ πιναμε ποτακια στο τελευταιο πατωμα, με τη συνοδεια πιανου σε τουρκικους αμανεδες. Η παραφωνια, το Παρισι φωτισμενο, και οι φραπες αραχτες και μαντηλοφορουσες πρωτο τραπεζι τζαμαρια.
Αμαν το παρακανα, αλλα ενταξει παρισινη ιστορια σου εγραψα. Σε φιλω πολυ Ιουστινακι μου και οταν γυρισω θα κανονισω να τα πουμε οι δυο μας. Καληνυχτα καρντια μου.
Εύα αγαπημένη μου,
ReplyDeleteΝαί, η Place des Vosges είναι πολύ αγαπημένος τόπος με ωραία μικρά ρεστοράν και το σπίτι του Βίκτωρος Ουγκό. Αλλά δεν υπήρχε χρόνος αυτή τη φορά για τα μικρά και όμορφα. Επεσε μεγάλη κραιπάλη, σου λέω.
Πάντως, ήταν πολύ ωραίο ταξίδι. Το θυμάμαι και αγαλλιάζω απο την ομορφιά. Γι αυτό έβγαλα τις φωτογραφίες, να μοιραστούμε την εμπειρία του ματιού.
Φιλιά απο Μόντρεαλ όπου κρυιαρχεί η λάσπη του χιονιού που λιώνει.
Κατερινάκι μου,
ReplyDeleteΠρέπει να μου υποσχεθείς πως μια μέρα θα πάμε μαζί στο Παρίσι για να το δείς με τα δικά μου μάτια. Είναι η πιό όμορφη πόλη του κόσμου. Αξεπέραστη στα μεγάλα της και τα μικρά της. Κάθε χρόνο ο δρόμος με οδηγεί εκεί, γι αυτό θα σε απαγάγω μια χρονιά. Να το θυμάσαι.
Δεσποινούλα,
ReplyDeleteΠήγες στο αμερικάνικο ξενοδοχείο του Παρισιού τον Τέντυ μας και μετά παραπονιέσαι για την επέλαση των Βαρβάρων;
Ευτυχώς που τον έφτυσες τον Ερντογάν γιατί θα σου απαγορεύαμε την είσοδο στην Ελλάδα.
Λοιπόν, το μπουντουάρ του Ritz δεν παίζεται, δεν παλεύεται, δεν συζητιέται. Ολη η ομορφιά του ξενοδοχείου κλείνεται στον προθάλαμο της γυναικείας τουαλέτας. Μαγικά λουλούδια, μαγικά σαπούνια, μαγικές κρέμες. Μια πολυτέλεια για την επισκέπτρια του ξενοδοχείου. Είχα δεί όλα τα διαμάντια, τα ρολόγια και τις περ΄λες του κόσμου. Να μην κάνω στάση και στο κλασικό;
Συμβουλή ταξιδιώτισσα: Στο Παρίσι να διαλέγετε παριζιάνικο ξενοδοχείο. Δεν πιστεύω ο Τέντυ να έπαθε τραύμα; ΄
Καλό σου ταξίδι. Κι εγώ θα πέρναγα για μια Καληνύχτα και Καλό Ταξίδι στην πόλη, που στροβιλίζεται σε ρυθμούς αυτοκρατορικούς.
Να προσέχεις, να ντύνεσαι καλά, που θαλεγε και η μαννούλα. Ναί;
Κορίτσια,
ReplyDeleteγια Παρίσι κι εγώ μαζί σας.
Δεν χορταίνεται όσες φορές και να πας.
Πρωινά φιλιά από το Ρέθυμνο!
Ιουστίνη μου τί ηλιόλουστη και άκρως παρισινή Δευτέρα? Δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω για το υπέροχο ποστ που μου αφιερώνεις! Αντε και την άλλη φορά Παρισάκι μαζί με καβαλιέρο μας τον Θηβαίο (εντελώς παριζιάνος, δεν χορταίνεις βόλτες μαζί του!) Εννοείται ότι μου έφτιξες την ημέρα, ότι αδημονώ για την Κούβα σου και άκου συμπτώσεις: σχεδόν μαζί στο Παρίσι την ίδια εποχή, σχεδόν την ίδια εποχή και τα καινούργια μας βιβλία, νομίζω ο "Υγρός χρόνος" μου μαζί με την υπέροχη "Αβάνα" σου! Σε φιλώ γλυκά και σ' ευχαριστώ για όλα αυτά τόσο πολύ!
ReplyDeleteΥΓ. Προσεχώς κείμενο βου περί Παρισιού όπου σε αναφέρω (εσένα και το πάρτυ σου, θα έχει να κάνει με τους ελληνες συγγραφείς εκεί). Ξανά Σμουτς πολλά κι ευτυχισμένα!
Ιουστίνη μου γλυκειά,
ReplyDeleteπολύ ωραίες οι φωτογραφίες του Παρισιού. Είναι η λατρεία της κόρης μου που ξέρει και τα γαλλικά πολύ καλά. Εγώ να σου πω την αλήθεια, δυσκολεύομαι να συνεννοηθώ εκεί (ανασταλτικός παράγοντας αυτός).
Λοιπόν την άλλη φορά που θα ανεβάσεις ανάρτηση για πόλη θα μας δίνεις και μερικά tips να τα έχουμε υπόψη όταν την επισκεφτούμε. Να κρατάς σημειώσεις γι' αυτά, να μην τα ξεχνάς. Χα χα χα!
Τι να πω και εγώ η φτωχή τώρα ότι μου αρέσει το Μπουντούαρ της φωτογραφίας αλλά πιο πολύ μου αρέσει όπως μας τα λές Ιουστίνη δεν ξερω βρε παιδί μου με μέλι της κολλάς της λέξης και της φράσης σου...Είδα άτακτη Ιουστίνη μου και το επίθετο που μου κόλλησες!!!Σε φιλω και χαιρετώ
ReplyDeleteTι όμορφη πόλη!! Εύχομαι σύντομα να την επισκεπτώ, θα τη λατρέψω, είμαι σίγουρη! Να είσαι καλά, πάντα να ταξιδεύεις :) Οι φωτογραφίες πραγματικά πολύ ωραίες.
ReplyDeleteΦωτεινούλα,
ReplyDeleteΕπειδή είσαι μάγκισσα περι τα ηλεκτρονικά θα σε πάρουμε μαζί μας. Εσύ θα τραβάς τα βιντεάκια κι εμείς τις φωτογραφίες. Σου πάει; Αν ναί, θα κανονίσουμε εκδρομικό στο επόμενο Σαλόνι του Βιβλίου. Θα έχει απίστευτο γέλιο. Θα παρουσιάσουμε τα βιβλία της Αλεφ και το δίκό μου. Θα είναι απίστευτα.
Φιλιά απο ανοιξιάτικο Μόντρεαλ
Αγαπημένη μου Ελένη-Αλεφ,
ReplyDeleteΕίναι δική μου χαρά να σου αφιερώσω το Παρισινό πόστ. Σου το είχα υποσχεθεί απο μέρες, αλλά ξέρεις περίμενα να λάμψει κι εδώ η άνοιξη. Φουρτούνιασε η ψυχή μας με τα κρύα και τα χιόνια. Χιόνιζε αλύπητα μέχρι την Παρασκευή.
Οσο γις τις συμπτώσεις, νάι είναι ευτυχείς. Σχεδόν μαζί στο Παρίσι και σχεδόν μαζί στα βιβλιοπωλεία. Καλοτάξιδες και οι δυό καλή μου.
Εχω σχέδια για μάς σε σχέση με το Παρίσι. Θα σου τα ψιθυρίσω εν Αθήναις. Δεν λέγονται αυτά απο μπλόγκ. Μετά Θηβαίου και άλλων πολλών. Μια ομαδική εκδρομή στο Παρίσι και μάλιστα στα καλυτερότερα.Θα πέσει το απίστευτο γέλιο!
Μερόπη αγαπημένη,
ReplyDeleteΕσύ είσαι μια στοιχημένη επισκέπτρια τόπων. Εγώ πάιρνω την αχαλίνωτη ελευθερία να βλέπω με το αιρετικό μάτι μου διάφορες κατόψεις κι όχι την όλη εικόνα των τόπων. Ισως γι αυτό να μη δίνω τίπς. Αλλά για το Παρίσι έχω σωρό να προσφέρω για καλές εξόδους.
Πστεύω πως μετα απο τόσα χρόνια έχω μάθει τα καλά στέκια!
Φιλιά
Α! Πηνελόπη,
ReplyDeleteΕσύ μας χάρισες την πιό παιχνιδιάρικη Poisson d' Avril. Πώς να μη σε χρακτηρίσω με το επίθετο που σου ταιριάζει;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τόσο μελωμένα τα γράφω; Κι εγώ που νόμιζα πως ήμουν σκληρή! Δηλαδή "Ηταν σκληρή και την έλεγαν ζελέ΄;;;" Πολύ γέλιο!
Φιλιά πρωινά με χαμόγελα ήλιου
Αχ Ιουστίνη μου, πόσο ζήλεψα, έτσι μου 'ρχετε να ποστάρω κι εγώ τις φωτογραφίες που έβγαλα το προπέρσινο καλοκαίρι. Μου το θύμισες και συγκινήθηκα, είχα περάσει τόσο ωραία. Αλλά υπάρχει κανείς που να μην περνάει ωραία στο Παρίσι;
ReplyDeleteΩ ναι, γράφεις "μελωμένα", αυτό αρέσει και σε εμένα! Όμορφες οι φωτογραφίες!
ReplyDeleteΚαλημέρα.
Αγαπημένε Μπάμπη,
ReplyDeleteΝα ποστάρεις, να ποστάρεις τις φωτογραφίες για να δούμε πώς το είδες εσύ το Παρίσι. Πιό αντρίκια σίγουρα. Εγώ μεσα απο μπουντουάρ.
Να περνάς υπέροχα και θα σε επισκεφθώ για να δώ την αισθητική ματιά σου.
Χαιρετίσματα απο το Μόντρεαλ, που προσπαθεί να απαλλαγεί απο τα χιόνια του.
Αγαπημένε Θύμιε,
ReplyDeleteΕτσω και μελωμένα , χαίρομαι που με επισκέπτεσαι. Να ξέρεις πως η προυσία σου μού κάνει καλό.
Φιλιά
Ροδαυγή μου,
ReplyDeleteΠώς παρέλειψα να σου γράψω εσένα! Τελικά, δεν τα είπαμε στην Αθήνα εκ του σύνεγγυς γιατί ήμουν διαρκώς με τη βαλίτσα στο χέρι. Σ' ευχαριστώ που μου τηλεφώνησες.
Σου εύχομαι να κάνεις όμορφα ταξίδια στη ζωή σου. Είναι το αποκορύφωμα της ανθρώπινης εμπειρίας.
Φιλιά
Αχ, Ιουστινάκι μου! Το παραμύθι της Σταχτοπούτας το ξέρεις; Το άλλο με την αλεπού στο παζάρι;
ReplyDeleteΜε ταξίδεψες ήδη, με τον καλό σου λόγο! Σ' ευχαριστώ!
Αν και ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή!
Ας είμαστε καλά Ιουστίνη μου!
Πολλά φιλάκια!
Κάτι καμέλιες τις πήρε το μάτι σου;
Καλημέρα Ιουστίνη μου! Χαίρομαι που τις βρήκες τις καμέλιες! Φιλάκια! Έφυγα!
ReplyDeleteΚαλά, εσείς βαλθήκατε να με κάνετε να ζηλέψω με το Παρίσι. Τη μόνη και μοναδική φορά που το επισκέφτηκα, για 12 ώρες, ήταν το 1976. Τι να πρωτοδώ σε 11 ώρες... Πύργο και Συκουάνα.
ReplyDeleteΗ πόλη του φωτός και του πνεύματος.
Ιουστινάκι, όταν πας με την Κατερίνα, θα με πάρετε μαζί σας;
Φιλάκια καλή μου φίλη.
Δεν πειράζει Ιουστίνη μου και εγώ ήμουν σε μια αρκετά πιεσμένη περίοδο... χάρηκα όμως πολύ που τα είπαμε και τηλεφωνικά. Είχαμε μιλήσει πρίν πετάξεις για Παρίσι, τώρα σε είδα στις φωτογραφίες και χάρηκα πραγματικά πολύ! Τα ταξίδια είναι όλα μπροστά μου..και δεν φαντάζεσαι τι χαρά μου δίνει μόνο και η σκέψη! Σε ευχαριστώ, να είσαι καλά :) Καλή συνέχεια.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteΙουστίνη μου,
ReplyDeleteλόγω διαφοράς ώρας, καλή σου μέρα.
Βγήκαν πάλι τσάρκα οι ιοί στα blogs!
Σβήσε τον πάνω από μένα!
Αγαπημένε μου Στράτο,
ReplyDeleteΔε νοείται εσύ ο πολίτης του κόσμου να μην έχεις κάνει στάση στο Παρίσι! Πρέπει να μπείς μαζί μας στο σχολικό της επόμενης άνοιξης. Λέω να οργανώσω μια κάθοδο στα ωραία και τα μοιραία αυτής της πανέμορφης πόλης. Κάτι σαν το πάρτυ μου, είσαι μέσα;
Πολλά φιλιά απο Μόντρεαλ που φλερτάρει ελαφρώς με την άνοιξη.
Αγαπημένη Ροδαυγούλα,
ReplyDeleteΑυτή τη φορά θα τα πούμε στην παορυσίαση , ελπίζω. Θέλω να βρεθώ ανάμεσα σε φίλους, να τα πιούμε στην υγειά της Αβάνας. Θέλω να γνωρίσεις τους καλλιτέχνες μιας καταπιεσμένης απο έλλειψη υλικών γενιάς.
Με αγάπη απο το Μόντρεαλ
Α! Φωτεινούλα μου,
ReplyDeleteΕσύ είσαι η σοφή περι τα ηλεκτρονικά. Σε εμπιστεύομαι απολύτως. Η θεωρία παραδίδει τα όπλα στην επιστήμη. Πολύ του κυβισμού και τους στριφογυριστού σας βρίσω εσένα και την Κατερίνα.
Με πολλά φιλιά απο απογευματάκι του Μόντρεαλ
Κατερινάκι,
ReplyDeleteΕίμαι τυχερή γιατί με έκανες να νιώθω ως Κυρία Με Τας Καμελίας! Μου φτάνει αυτή η χαρά με τας κόκκινας Καμελίας.
Σου χαμογελώ απο μακριά, με βλέπεις;
Μπράβο σας, μας ξεσηκώσατε για τα καλά... Και μιας και αυτό τον καιρό με απασχολεί ένα κείμενο για την γαλλικη μουσική, δεν ξέρω ποια από τις αμέτρητες
ReplyDeleteταιριάζει με τα κείμενα εδώ.. Οι μπαλανταδόροι του Σηκουάνα ή οι κυρίες των καφέ; Ο Σασά Ντιστέλ ή ο Ζακ Μπρελ; Η Φρανσουάζ Αρντύ ή η Δαλιδά; Ή μήπως οι κινηματογραφικοί συνθέτες των Les choses de la vie και του Dernier Metro; Αλήθεια, ακούγονται όλα αυτά σήμερα εκεί, ή έχουν επικρατήσει οι εξίσου άξιοι σημερινοί ηλεκτρονικοί ή πολυπολιτισμικοί, τύπου Air ή Mano Negra/Manu Chao (Γάλλοι κι αυτοί;)
Αγαπητέ Πανδοχέα,
ReplyDeleteΑν και είστε πολύ ξενόφιλος στη λογοτεχνία, χάρηκα πολύ ρίχνοντας μια ματιά στο ιστολόγιό σας καθώς βλέπω πως διαβάζετε ενδιαφέροντα βιβλία, εν πολλοίς άγνωστα σε μένα.
Είστε καλοδεχούμενος να περιηγηθείτε στο Παρίσι μου, όπως το είδα αυτόν τον Μάρτη. Η ματιά μου και η φύση μου έχουν μανία με τη λεπτομέρεια. Η ματιά είναι μικροσκοπική κι όχι μακροσκοπική.
Πάντως, στο Παρίσι σαςφώς ακούγονται γαλλικά τραγούδια ακόμη και στη τζάζ. Μην ξεχνάτε πως οι Γάλλοι είναι σωβινιστές με τη γλώσσα τους και καλά κάνουν.
Φιλικά