Μισός αιώνας Τέντυ!!!

Της Ιουστίνης

Τον γνώρισα στα 20 χρόνια μου σε μια ντισκοτέκ στη Λευκάδα εν έτει 1979.Λεπτός, μελαχροινός και παράξενος με εντυπωσίασε γιατί χόρευε με πολλές ξανθές καλλονές τα ντίσκο της εποχής.

Την άλλη μέρα με πλησίασε στην καφετέρια που καθόμουν με τη φίλη μου. Μου είπε πως τον έλεγαν Τέντ και πως ερχόταν απο το Μόντρεαλ του Καναδά. Με ρώτησε ποιό ήταν το δικό μου όνομα. Χρειάστηκε να επαναλάβω το Ιουστίνη καμιά δεκαριά φορές για να το κατανοήσει εκείνος ο παράξενος καναδός. Στο τέλος αναφώνησε : «Μ’ αυτό το όνομα θα είχες πολλά κόμπλεξ σαν παιδί».

Τον κοίταξα με περιφρόνηση καθώς το όνομά μου υπήρξε το διαβατήριο του θαυμασμού των δασκάλων και καθηγητών μου. Και κατάλαβα πως δεν μπορείς να νικήσεις όταν παλεύεις με ένα Ελληνοκαναδό χωρίς τη δική μας κουλτούρα. Παρόλα αυτά του έδωσα ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι και είδα με ικανοποίηση την αυτοπεποίθησή του να καταρρακώνεται αυθωρεί και παραχρήμα.

Το επόμενο καλοκαίρι του 1980 άρχισε το φλέρτ που κράτησε μια δεκαετία περίπου. Το 1989 ο καλοκαιρινός μας έρωτας κατέληξε σε γάμο με μένα να μετακομίζω στον άγνωστο Καναδά, αφήνοντας πίσω μου πατρίδα, οικογένεια, φίλους και καριέρα.

Το 1990 ήρθε στη ζωή μας ο Αλεξανδρίνος και το Μόντρεαλ απέκτησε την υπόσταση της εντοπιότητας για μένα, καθώς δέθηκα για πάντα με τη γέννηση του γιού μας σε τούτο τον ευλογημένο τόπο.

Εκτοτε έμαθα να αγαπώ τη δεύτερη πατρίδα και να συμβιβάζομαι ακόμη και με τους ακραίους χειμώνες της, επενδύοντας στην ησυχία των χιονισμένων τοπίων. Εδώ άρχισα να γράφω τα βιβλία μου ακουμπώντας στην ακινησία της παγωμένης ατμόσφαιρας.

Στις 21 Ιουνίου 2008 ο Τέντ έγινε κιόλας πενήντα χρονών. Επειδή εκείνος δεν πείθεται απο τα υλικά πράγματα, επειδή πιστεύει μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις, είπα να του κάνω ένα δώρο που θα ταίριαζε στη ψυχοσύνθεσή του. Ετσι του οργάνωσα ένα πάρτυ-έκπληξη στο οποίο προσκάλεσα απ΄άκρη σ΄άκρη του Καναδά όλη την οικογένειά του, τους συνεργάτες και τους παιδικούς του φίλους. Σ΄αυτούς πρόσθεσα και τους νέους μας φίλους.

Την περασμένη Κυριακή, ο ανυποψίαστος Τέντ κρατώντας με απο το χέρι έφθασε στο ελληνικό εστιατόριο Gousto στο Λαβάλ, όπου τον περίμεναν 100 άνθρωποι που τον λατρεύουν. Εμεινε άναυδος, καθώς η γυναικεία μαεστρία μου δεν επέτρεψε να διαρρεύσει η παραμικρή υποψία για το πάρτυ. (εδώ σύμμαχος και συνεργάτις υπήρξε η φίλη μου Elaine Landry. (Milles mercies!!!)

Φάγαμε εκπληκτικές ελληνικές σπεσιαλιτέ (που ξέρει να φτιάχνει ο τρομερός σέφ Γιώργος Αναγνώστου), ήπιαμε άφθονο κρασί και χορέψαμε υπο τη μουσική και την ορχήστρα του εξαιρετικού Νίκου. Ο Ηρακλής Θεοδωρακόπουλος ήταν αυτός που οργάνωσε το τέλειο σέρβις της βραδυάς.

Στις μεγάλες οθόνες έπαιξε η ταινία που ετοίμασαν ο ξάδελφός μας Ντένις Λάζαρης με τη γυναίκα του Λίλυ και το γιό τους Ανταμ (τους ευχαριστώ απο καρδιάς!) με φωτογραφίες απο τα παιδικά μέχρι τα ενήλικα χρόνια του άντρα μου.

Ο Τέντ μου έσβησε μισό αιώνα κεράκια στις υπέροχες τούρτες του γαλλικού εστιατορίου Gasgogne. Η γεύση τους ήταν ανεπανάληπτη, ομολογώ.

Χρόνια πολλά αγαπημένε Τέντυ. Να τα χιλιάσεις με υγεία και με τους λατρεμένους ανθρώπους γύρω σου!

The Wifey









Τα Αργυροφραγκουλάκια εν παρατάξει!!!




Ετοιμάζεται να σβήσει μισό αιώνα κεράκια!!! Happy Birthday Ted!!!



Ενα ζεμπέικικο υπο τους ήχους του Ζαμπέτα: Ο πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής!!!




Τα ανήψια του Τέντ



Η οικογένεια απο την πλευρά της μακαριστής μητέρας του Μαρίας Κονιδάρη




Οι παιδικοί του φίλοι με τις γυναίκες του




Απο αριστερά η Elaine Landry; η Νατάσα Φωτόπουλος, o ιδιοκτήτης του Gousto Ηρακλής Θεοδωρακόπουλος, , η δημοτική σύμβουλος Ελεν Φωτόπουλος και ο σύζυγός της ζωγράφος Νίκολας Βόικοφ.



Ο Αλεξ με τη δική του παρέα





Η υπογράφουσα με τον σύμβουλο τύπου της πρεσβείας της Οττάβα Γιάννη Πετσίλα




Η κουμπάρα μας Leyla Argun με τον Τέντυ.




Ο γαμπρός του Τέντ Don Myatt και απέναντι η αδελφή του Αννά Αργύρη οι ξαδέλφες του Μαρία Αργύρη και Μαίρη Λάζαρη

Αξιος ο νέος μητροπολίτης Λευκάδας και Ιθάκης!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη




Χτύπησαν σήμερα γιορτινά τα σήμαντρα στις εκκλησίες της Λευκάδας επι τη εκλογή του νέου της ιεράχη, μητροπολίτη Λευκάδας και Ιθάκης κ. Θεόφιλου Μανωλάτου. Ο εφηφισμένος νέος μητροπολίτης έλαβε 46 ψήφους έναντι του αντιπάλου του π. Νικηφόρου Ασπρογέρακα, ο οποίος έλαβε μόλις 16 ψήφους απο την ιεραρχία.

Αξιος ο νέος Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης! Αξιος!

Του ευχόμαστε να διαποιμάνει τη μητρόπολη Λευκάδας και Ιθάκης με ήθος και πνευματικότητα. Με την νιότη και την υψηλή παιδεία του να φέρει πάλι στο νησί μας την καταλλαγή, την αγάπη και την πρόοδο στη θρησκευτική ζωή.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

«Ο Θεοφιλέστατος εψηφισμένος Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος (κατά κόσμον Κωνσταντίνος) Μανωλάτος, γόνος πολυμελούς οικογενείας, γεννήθηκε το έτος 1963 εις Λευκάδα.

Εφοίτησεν εις την Ανωτέραν Εκκλησιαστικήν Σχολήν Αθηνών και εν συνεχεία εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε Διάκονος το έτος 1991 και Πρεσβύτερος το έτος 1992 από τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γρεβενών κ. Σέργιον.

Από του έτους 1992, έως και της εκλογής του, διηκόνησεν ως Προϊστάμενος εις τον εν Μοσχάτω Ιερόν Ενοριακόν Ναόν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, δια την ανέγερσιν και αποπεράτωσιν του οποίου τα μέγιστα συνετέλεσε. Διηκόνησεν εις διαφόρους τομείς του πνευματικού, κοινωνικού, φιλανθρωπικού και ποιμαντικού έργου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Διετέλεσε από του έτους 1993, ως Αρχειοφύλαξ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, και από του έτους 2002 ως Σύμβουλος εις την Ιεράν Μονήν Ασωμάτων Πετράκη. Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης εξελέγη από το Σεπτό Σώμα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την 24ην Ιουνίου 2008».

καλοκαίρι, έτσι έμαθα να σου μιλώ #6

Απο το ιστολόγιο του Νίκου Διακογιάννη με τίτλο Τέρρα Αμμου

http://tera-amou.pblogs.gr/






Με την Κωνσταντίνα ενέμελες στη θάλασσα του Μεξικού



καλοκαίρι, έτσι έμαθα να σου μιλώ
Πέμπτη, 19 Ιουνίου 2008

Σήμερα παρελαύνει από το ιστολόγιο η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη. Απολαύστε τις εικόνες που μας μεταφέρει, μπείτε στον κόσμο της γραφής και μιας θάλασσας απέραντης, μιας θάλασσας αγκαλιάς για όλους!!





καλοκαίρι, έτσι έμαθα να σου μιλώ #6



Θ ά λ α σ σ α π λ α τ ε ι ά



Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη





Μου έστειλε ένα μήνυμα με προσωνύμιο στο μέιλ του Θάλασσα Πλατειά. Ήταν ο Νίκος Διακογιάννης από τη μακρινή Νίσσυρο, όπου το πέλαγος είναι βαθύ, σκούρο, αγριεμένο, άφιλο, λές και δεν συνορεύει με τις απέναντι ήσυχες ιωνικές ακτές της Μικρασίας.



Και μου ζήτησε να γράψω κάτι για το καλοκαίρι, που για μένα σημαίνει μόνο θάλασσα. Και, πώς να γράψω για τη θάλασσα, που στο νού και στις αναμνήσεις μου μεταλλάσσεται ανάλογα με τους τόπους που περιβρέχει;



Είπα, λοιπόν, ν΄ αρχίσω από τη Λευκάδα μου. Στο σκληρό δίσκο της μνήμης έχει αμετάκλητα εγγραφεί ο Βράχος και το Κύμα, το επικό συμβολικό ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, που απήγγειλα επι σειρά ετών στο δημοτικό και αργότερα στο Γυμνάσιο και Λύκειο με τα χεράκια απλωμένα στη σκηνή του πρόχειρου θεάτρου μας. «Μέριασε βράχε να διαβώ, το κύμα αγριεμένο λέει στην πέτρα του γυαλού θολό μελανιασμένο...»



Αυτή η εικόνα του ακρωτηρίου Λευκάτα συγκλονίζει τις παιδικές μου μνήμες, ο βράχος από όπου έπεσε η λυρική ποιήτρια Σαπφώ στα κύματα του Ιονίου κι εκείνα την παρέσυραν στην αιωνιότητα της αγκαλιάς τους.



Συνάντησα τη θάλασσα στις ακρογυαλιές της πόλης μου, ήρεμη και γαλαζοπράσινη με μια κατάλευκη ζαχαρένια παραλία. Την είδα να αγριεύει στην πλευρά του Καθίσματος και των Εκρεμνών με τα κύματα να υψώνονται πελώρια κι απειλητικά. Την απόλαυσα τυρκουάζ και ολοκάθαρη στο Πόρτο Κατσίκι. Την αγάπησα ολογάλανη στην παραλία του Αη Γιαννιού. Την αττένισα επί ώρες στους Μύλους όταν αποθήκευα δυνάμεις για τις επίπονες μέρες της δυστυχίας.



Γεύτηκα την αρμύρα της στις παραλίες της Μυκόνου, κολύμπησα ανέμελα στις Κολυμπήθρες της Πάρου με τον άνεμο να σαρώνει την άμμο, την γεύτηκα στις πολυποίκιλες ακτές της Σάμου με την Εαρινή Συμφωνία του Ρίτσου να πλανιέται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Χώθηκα στα βαθειά εκεί στο Κρητικό Πέλαγος, ξαφνιάστηκα με το απόλυτο μπλέ ρουαγιάλ βάθος της στα Δωδεκάνησα.



Λάτρεψα τις παραλίες της Κούβας με τις κατάλευκες αμμουδιές της. Κολύμπησα επι ώρες στα σμαραγδένια νερά της. Η θάλασσα αυτή ρούφηξε τα καυτά δάκρυα της αναγγελίας ενός θανάτου.



Θάλασσα πλατειά, σ΄ αγαπώ γιατί η απεραντοσύνη σου τα χωράει όλα: την ασυννέφιαστη παιδικότητα, την ευτυχία του ζευγαρώματος, την ανεμελιά της νιότης κι εσχάτως το ναδίρ μιας μεγάλης αγαπημένης φυγής. Θα σου ανήκω για Πάντα!


για το ιστολόγιο Ελληνική Λογοτεχνία - Τέρα Άμου

Ιουστίνη Φραγκούλη

Στα όρια του διχασμού

Η Εκλογή στη Μητροπολη Λευκάδας


Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Την Τρίτη 24 Ιουνίου –διαβάζω στις εκκλησιαστικές ειδήσεις- πως θα γίνουν εκλογές για την πλήρωση τριών μητροπόλεων απο την Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας. Η μία απ΄αυτές είναι η Μητρόπολη Λευκάδας και Ιθάκης, όπου μεγάλωσα ως παιδί ιερέως μέσα σε κλίμα πνευματικής ευφορίας, αγάπης και μεγαλοσύνης.

Τόσο ο μακαριστός μητροπολίτης Δωρόθεος Παλλαδινός, αδελφός της νονάς μου Ιουστίνης Παλλαδινού όσο και ο πρόσφατα εκλιπών μητροπολίτης Νικηφόρος Δεδούσης άφησαν θαυμαστό έργο κι ένα ποίμνιο απόλυτα ενωμένο στον αγώνα για την διάσωση της θρηκευτικότητας σε ένα νησί, που στροβιλίζεται στην κοσμικότητα της τουριστικής επέλασης.

Σήμερα μαθαίνω πως το ποίμνιο έχει μοιρασθεί ανάμεσα σε κείνους που υποστηρίζουν τη μια υποψηφιότητα και στους έτερους που στηρίζουν την άλλη Σήμερα πληροφορούμαι πως η Λευκάδα διχάζεται για το θέμα της εκλογής μητροπολίτη. Τούτο το ζήτημα αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ιεραρχία και όχι τους πολίτες, που μπορεί να έχουν συναισθηματικές ή πολιτικές εξαρτήσεις απο τους υποψήφιους μητροπολίτες.

Το κλίμα είναι βαρύ στο νησί με τους πολιτικούς παράγοντες όλων των επιπέδων εξουσίας να παίρνουν ανοιχτά θέση υπέρ ενός υποψηφίου, με τους πιστούς να συγκεντρώνουν υπογραφές για τη μονομερή στήριξη υποψηφίου, με τους υπόλοιπους δημότες να αγανακτούν για την ανοιχτή και κατάφωρη διαπλοκή της πολιτικής με την εκκλησιαστική εξουσία.

Η Λευκάδα είναι μια μικρή μητρόπολη που διοικήθηκε αγαστά επί μακρόν απο μητροπολίτες , οι οποίοι δεν είχαν εντοπιότητα. Ισως αυτή η ουδετερότητα του ξένου να ήταν τελικά ο καταλύτης, που βοήθησε να μην υπάρξει διχασμός, εκκρήξεις, αντιπαλότητες και μίση στην καρδιά της Εκκλησίας.

Πιστεύω πως σ’ αυτή την επερχόμενη εκλογή μητροπολίτη θα πρυτανεύσει η λογική της ουδετερότητας. Πως ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που διακρίνεται για την ευθύτητα και τη λεβεντιά του θα δρομολογήσει την εκλογή του νέου δεσπότη Λευκάδας και Ιθάκης χωρίς να υποκύψει στις πιέσεις μιας μερίδας ανθρώπων.

Ελπίζω πως οι ιεράρχες θα εκλέξουν με βάση τα προσόντα των υποψηφίων (όπως υψηλή θεολογική παιδεία, διοικητική ικανότητα, σοβαρότητα και ηθική υπεράνω μικροπολιτικών συμφερόντων).

Θεωρώ πως ο νέος μητροπολίτης Λευκάδας θα πρέπει να φέρει ένα νέο αέρα στην Εκκλησία του νησιού μας, να τείνει ευήκοον ούς σε όλους τους Λευκάδιους και όχι μόνο στους υποστηρικτές του. Να αγκαλιάσει το ποίμνιο πάνω και έξω απο πολιτικές ισορροπίες. Να σκύψει στα μικρά και μεγάλα διοικητικά του καθήκοντα, καθώς έχουν συσσωρευθεί πολλά προβλήματα απο την αβελτηρία των τελευταίων χρόνων.

Ευελπιστώ πως το Αγιον Πνεύμα θα είναι εκείνο που τελικά θα επηρεάσει την εκλογή του νέου μητροπολίτη Λευκάδας και όχι οι κατευθυνόμενες πιέσεις απο πολιτικούς και λαϊκούς παράγοντες.

Θέλω να δώ την μητρόπολη Λευκάδας, όπου μεγάλωσα και έγινα κοινωνός του θρησκευτικού πολιτισμού με τρόπο ρομαντικό και υπέροχο, να μην διαταραχθεί απο μίση και αντιπαλότητες με θέμα την εκλογή του νέου ιεράρχη. Θέλω να γυρίζω στον τόπο μου και ν’ αντικρύζω αγάπη κι όχι συγκρούσεις. Θέλω ο νέος μητροπολίτης μας να σταθεί υπεράνω σκοπιμοτήτων, να μεταγγίσει ένα αέρα αγιότητας στο νησί μας, όπως έπραξαν και οι μακαριστοί προκάτοχοί του.

Θέλω ο νέος μητροπολίτης Λευκάδας και Ιθάκης να μην έχει παρελθόν αλλά ένα λαμπρό, πεφωτισμένο μέλλον!

Χρόνια πολλά στον πατέρα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Σήμερα γιορτάζουν οι πατεράδες του κόσμου και εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και καλά. Επι τη ευκαιρία θέλω να ευχηθώ στον δικό μου πατέρα, τον παπα-Νίκο Φραγκούλη «Χρόνια Πολλά κι Ευτυχισμένα με τα παιδιά και τα εγγόνια του», καθώς αποτελεί πρότυπο πατέρα.

Πραγματικά ο παπα-Νίκος μας μεγάλωσε στη μικρή επαρχία της Λευκάδας με ένα μυαλό ανοιχτών οριζόντων. Ηταν εκείνος που μας μύησε στη λογοτεχνία της Ελλάδας και του κόσμου, αγοράζοντάς μας ολόκληρες τις σειρές των επικών έργων απο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μέχρι Φιοντόρ Νοστογιέφσκι, απο Μενέλαο Λουντέμη μέχρι Τζόν Στάινμπεκ και βάλε.

Τα πρωινά του καλοκαιριού μας έπαιρνε τρυφερά απο το χέρι και μας πήγαινε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας, όπου μας ενέβαλε στο ταξίδι του δανεισμού βιβλίων. Εκεί γνώρισα την Πολυάννα και τις περιπέτειές της, εκεί αγάπησα τη Μαίρη Πόπινς, εκεί έκλαψα για την Εσμεράλδα της Παναγίας των Παρισίων.

Ο πατέρας μου απο τη μικρή Λευκάδα μας έμαθε να κυνηγούμε τα μεγάλα και τα ωραία της ζωής. Στην μικρή επαρχιακή μας πόλη μας αγόρασε μηχανή κινηματογραφικής προβολής για να βλέπουμε τα θαύματα του κόσμου: Θυμάμαι ακόμη τους Καταρράχτες του Νιαγάρα, την Απαγορευμένη Πόλη του Πκείνου, το Μανχάτταν, το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και τη λαχτάρα του-που έγινε και δική μου λαχτάρα!- να γνωρίσω αυτούς τους τόπους.

Ηταν εκείνος που μας αγόρασε το πρώτο στερεοφωνικό μηχάνημα στη γειτονιά για ν’ ακούμε τους δίσκους των Beattles, Rolling Stones, Eagles καθώς πίστευε πως μπορούσαμε να ακονίσουμε τα αγγλικά μέσα απο τα τραγούδια που αγαπούσαμε.Ηταν αυτός που μας ενέπνευσε την αγάπη για την πρόοδο και την τελειοποίηση των σπουδών και της προσωπικότητάς μας.

Αν έγραφα μια σχολική έκθεση σήμερα κάπως έτσι θα την τελείωνα: Ο πατέρας μου ήταν και είναι ξεχωριστός, αγαπημένος, πνευματικός με μια βαθειά αγάπη για τα παιδιά του και το ευρύτερο ποίμνιο της ιερωσύνης του. Τον ευχαριστώ για όλα.

Στους ρυθμούς της Κουμπανίτα

Στο αγαπημένο πάνελ αριστερόθεν: Η δρ Βιβή Κοψιδά Βρεττού, η Αννα Νταλάρα, ο Νώε Παρλαβάντζας ο υφυπουργός Θεόδωρος Κασσίμης και η Ιουστίνη Φραγκούλη



Ο πρώην υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος με τον εκδότη Χρήστο Καλογρίτσα



Ο ιδιοκτήτης του γραφείου ταξιδίων Monogram Δημήτρης Σπυρόπουλος και χορηγός της έκδοσης Ημερολόγιο Αβάνας με την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της Ηλέκτρας Γωγώ Βαγενά




Ο πατέρας της εκδότριας Χρήστος Καλογρίτσας κρατάει τρυφερά κόρη και συγγραφέα, παλιά δημοσιογράφο στην εφημερίδα του Πρώτη



Η Αννα Νταλάρα, ο υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού Θεόδωρος Κασσίμης και η συγγραφέας




Οι καλλονές Χριστίνα Σίνου και Αννέτα Βασιλειάδου χόρεψαν στους ρυθμούς της Κούβας



Απο αριστερά: Η εκδότρια Ηλέκτρα Καλογρίτσα, ο Πέτρος Κουναλάκης, η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη , ο εκδότης Κώστας Κωνσταντινίδης και ο δημοσιογράφος Τάσος Παπαδόπουλος


Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Επέστρεψα στη βάση μου και νιώθω ασφαλέστερη απο ποτέ στο Μόντρεαλ, που με περίμενε θερμό και υγρό με χιλιάδες κόσμο κατασμεσής των δρόμων επι τη ευκαιρία του θαυμαστού γκράν πρι. Με απογοήτευσε το φετινό γκράν πρι καθώς ο αγαπημένος μου Χάμιλτον δε κατόρθωσε ούτε να τερμαρτίσει βγάζοντας τη μακλάρεν εκτός συναγωνισμού.

Ελεγα, λοιπόν, πως το τελευταίο ταξίδι στην Ευρώπη ήταν γεμάτο κίνηση, κόσμο, γεγονότα. Αποκορύφωμα στάθηκε το πάρτυ της παρουσίασης στην Κουμπανίτα όπου ήρθαν όλοι οι φίλοι μου. Δεν τους είδα απο κοντά αλλά τους αγκάλιαζα με το βλέμμα μου όλη τη νύχτα και χαιρόμουν που ήταν εκεί για να μοιραστούν τη δημιουργία μου.

Στο πάνελ εκ δεξιών μου ήταν ο υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού Θεόδωρος Κασσίμης, ο οποίος μίλησε θερμά για την Αβάνα μου. Του άρεσε το στύλ της γραφής, η ημερολογιακή αποτύπωση της Αβάνας, οι εικόνες που περνούσαν ζωντανά μπροστά απο τα μάτια του καθώς διάβαζε το πόνημά μου. Του άρεσε η πέννα αλλά προέβαλε ένσταση ως προς την οπτική μου για την Κούβα. Είπε χαρακτηριστικά ότι έγραψα με έντονη κριτική διάθεση για την κομμουνιστική αβελτηρία της χώρας του Κάστρο, επειδή ζώ επί μια εικοσαετία στη Βόρεια Αμερική. Ομολογώ πως ο ανοικτός υπαινιγμός του έκανε την ατμόσφαιρα πιπεράτη κι εμένα έτοιμη να του αντεπιτεθώ με επιχειρήματα. Επικράτησε μέσα μου η ψυχραιμία και απλώς σημείωσα πως μας τη βγήκε απο αριστερά ο δεξιός υπουργός!

Το λόγο μετά πήρε η Αννα Νταλάρα, φίλη απο τις πολλές συναυλίες του Γιώργου στο Μόντρεαλ. Μίλησε για μένα λέγοντας πως λείπω απο την Ελλάδα αλλά πως η χώρα κέρδισε μια πρέσβειρα του πολιτισμού μας εδώ στην ξένη. Και για την δική μου Αβάνα είπε πως της άρεσε η προσέγγιση και πως οι ήρωές μας Φιντέλ και Τσέ δεν έχουν ξεπέσει εντελώς παρά την πτώση του τείχους. Είπε πως ναί, οι καλλιτέχνες στην Κούβα στερούνται τα βασικά για να εκφράσουν την τέχνη τους, αλλά πως η τέχνη τους είναι ζωντανότερη απο ποτέ.

Ο Νώε Παρλαβάντζας απο την ΕΡΑ5 ήταν υπέροχος συντονιστής. Επαιζε ανάμεσα σε αποσπάσματα που διάβαζε απο την Αβάνα μου δίνοντας το λόγο στους ομιλητές με τρόπο ποιητικό όπως καλά γνωρίζει να κάνει. Διάβασε και το κομμάτι που έγραψε ο Αλέξανδρος για τη φυγή της θείας του Κωνσταντίνας στο οπισθόφυλλο της Πεταλούδας και μ' έκανε να δακρύσω.

Οσο για τη μοναδική εμπευσμένη και τεκμηριωμένη φιλολογική ανάλυση της δόκτωρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού για το έργο μου, σεμνύομαι να αναφέρω και τα ελάχιστα καθώς περιμένω να ποστάρω ολάκερο το κείμενό της οσονούπω. Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας γιατί είμαι τυχερή που εκείνη με διαβάζει πίσω απο τις λέξεις.

Κι εγώ έφερα στην κουβέντα την Πεταλούδα μου την Κωνσταντίνα, που πετούσε γιορτινά εκείνο το βράδυ στους ρυθμούς της Κουμπανίτα:

... «Θέλω μόνο να σας ομολογήσω πως αυτό το τελευταίο ταξίδι στην Αβάνα υπήρξε πονεμένο αλλά και λυτρωτικό ταυτόχρονα. Εκεί ξαναβρήκα την Αβάνα μου που την έχασα όταν με χτύπησε η αναγγελία θανάτου της αδελφής μου Κωνσταντίνας.

Στην Αβάνα εμείς οι δυό τριγυρνούσαμε ανυποψίαστες κι ανέμελες επι χρόνια. Εκεί γνωρίσαμε τη μυστική λατρεία του Ερνεστ Χεμινγουαίη για την παραφορά της προ του Κάστρο εποχής , εκεί ανακαλύψαμε τις κρυμμένες χαρές των κατοίκων της, εκεί γελάσαμε με το απροκάλυπτο κορτάρισμα των ανδρών στους δρόμους. Εκεί κλάψαμε για τη φτώχεια των κατοίκων , εκεί μοιράσαμε στυλό και τετράδια και καλούδια στα παιδιά. Εκεί κολυμπήσαμε στις σμαραγδένιες παραλίες, εκεί χορέψαμε σάλσα και μπολερό με τρόπο τολμηρό και υπέροχο.

Η Αβάνα ήταν δική της και δική μου. Τη μοιραζόμασταν με ένα πρωτόγνωρο πάθος τα καλοκαίρια οι δυό μας και κοιταζόμασταν συνωμοτικά γιατί η ευτυχία μας ήταν έντονη, διαρκής και γι αυτό αβάσταχτη.

Τώρα η Κωνσταντίνα έχει πετάξει στα ουράνια. Τώρα η Κούβα είναι δική της ολάκερη καθώς την ατενίζει απο ψηλά και την επισκέπτεται όποτε θέλει χωρίς το βάρος του σώματός της. Τώρα εκείνη η αλαφροϊσκιωτη βρίσκεται στη γειτονιά του Χέμινγουαιη και του Τσέ Γκεβάρα και τη φαντάζομαι να τους μιλάει ατέλειωτα για την ομορφιά της δικής μας πατρίδας.

Τώρα νιώθω ορφανεμένη στην Αβάνα κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην παραδεισένεια ομορφιά της. Αλλά η Κωνσταντίνα δεν με εγκαταλείπει. Ερχεται με τα φτερά της πεταλούδας και μου κρατάει συντροφιά τις μέρες της περιπλάνησης.

Πάντως, η Κούβα πέρα απο την προσωπική εμπειρία, είναι αντικειμενικά ένας εξωτικά συντεταγμένος τόπος με υπέροχους ανθρώπους και πλούσια κουλτούρα. Σας καλώ να τη γνωρίσετε μέσα απο το βιβλίο μου.

Κλείνοντας θάθελα να ευχαριστήσω τον υφυπουργό Απόδημου Ελληνισμού κ. Θεόδωρο Κασσίμη που συμμετέχει στην παρουσίαση με το βάθος του γνώστη της οδύσσειας των Ελλήνων ανα τον κόσμο (έστω κι αν μας τη βγήκε απο αριστερά απόψε!), την Αννα Νταλάρα που μοιράζεται μαζί μου την εμπειρία της Αβάνας μέσα απο τις συναυλίες του Γιώργου στη θρυλλική πρωτεύουσα , ευχαριστώ τη δόκτωρα Βιβή Κοψιδά – Βρεττού που μπαίνει στα ταξίδια της συγγραφής μου με τρόπο αγαπητικό και γενναιόδωρο, ευχαριστώ το φίλο και συνάδελφο Νώς Παρλαβάντζα που γεφυρώνει την απουσία μου απο την Ελλάδα μέσα απο τις λυρικές ραδιοφωνικές του εκπομπές στην ΕΡΑ5.

Ευχαριστώ την Ηλέκτρα και τον Κώστα απο τις εκδόσεις Ηλέκτρα που με αγκάλιασαν σε τούτο το καινούριο μου λογοτεχνικό εγχείρημα, ευχαριστώ τη Γωγώ για τη διοργάνωση αυτής της πολλά υποσχόμενης βραδυάς.

Ευχαριστώ περισσότερο τον φίλο μου απ' τα παλιά Δημήτρη Σπυρόπουλο απο το γραφείο ταξιδίων Μόνογκραμ , που στήριξε το βιβλίο μου. Του ανήκουν τα εύσημα για τη διάδραση Αθήνας-Αβάνας καθώς ήταν ο π΄ρωτος που εγκαινίασε το δρόμο για το πανέμορφο νησί της Καραίβικής.

Ευχαριστώ και τους υπέροχους Ελληνες της Αβάνας, που μου άνοιξαν την αγκαλιά τους , τον πρέσβη της ελλάδας στην Κούβα κ. Ηλία Μαλτέζο που με μύησε στα μυστικά του τόπου , τον κάπταιν Τάκη, που βρίσκεται ανάμεσά μας με την οικογένειά του, την οικογένεια Παναγιωτίδη και όλους τους υπόλοιπους που με περιέβαλαν με αγαπη και φροντίδα σ΄αυτό το τελευταίο μου ταξίδι στην Αβάνα.

Επίσης ιδιαίτερες ευχαριστίες θα ήθελα να εκφράσω στον συνάδελφο δημοσιογράφο Στράτο Κερσανίδη, που μου εκχώρησε γενναιόδωρα το κομμάτι του για τον Φιντέλ Κάστρο».



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΑ


Δελτίο τύπου



Με άρωμα και ρυθμούς Κούβας οι εκδόσεις Ηλέκτρα και η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γιόρτασαν χθες βράδυ την κυκλοφορία του βιβλίου της Ημερολόγιο Αβάνας, η Κούβα στο λυκόφως του Κάστρο, στον εξωτικό χώρο του club Cubanita που γέμισε ασφυκτικά με ανθρώπους του πνεύματος και της πολιτικής σκηνής αλλά και φίλους της συγγραφέως.
Το βιβλίο παρουσίασαν ο υφυπουργός Εξωτερικών, υπεύθυνος για τον Απόδημο Ελληνισμό, κ. Θεόδωρος Κασσίμης, η δρ. Βιβή Κοψιδά-Βρεττού και η Άννα Νταλάρα, ενώ η συγγραφέας απηύθυνε χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους. Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος της ΕΡΑ 5, Νώε Παρλαβάντζας.
Κοινός τόπος των ομιλητών ήταν η διαπίστωση πως πρόκειται για μια ρεαλιστική προσέγγιση της Κούβας χωρίς συναισθηματισμούς και υπερβολές.
Μεταξύ των παρευρισκομένων ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, ο πρώην υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γρηγόρης Νιώτης, ο πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Θανάσης Βαλτινός, η πρώην βουλευτής επικρατείας Ρόζα Βρεττού, ο Πέτρος Κουναλάκης, ο διευθυντής της τηλεόρασης της Βουλής Κωνσταντίνος Αλαβάνος με τη σύζυγό του Πατρίτσια, ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας, ο πρόεδρος του ταξιδιωτικού γραφείου Monogram Δημήτρης Σπυρόπουλος, ο πολιτικός συντάκτης Τάσος Παπαδόπουλος, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος, η Ιρανοκαναδή best seller συγγραφέας Μαρίνα Νεμάτ, ο συγγραφέας Άρης Σφακιανάκης, η δημοσιογράφος-ποιήτρια Άννα Γριμάνη, οι εκδότες Δαρδανός και Ψυχογιός, οι σκηνοθέτριες Λάγια Γιούργου και Μαίρη Παπαλιού.
Η βραδιά έκλεισε με πολύ κέφι και χορό.

Α! Το Μελισσάκι

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Επι μια εβδομάδα ταξίδευα στην Ευρώπη (Ιταλία-Ελβετία) και μια μέρα αβροχη δεν έζησα. Καθημερινά άνοιγαν οι ουρανοί, οι άνθρωποι φορούσαν τα πολύχρωμα αδιάβροχά τους, τα παιδιά έτρεμαν από την υγρασία. Κι όμως οι Αλπεις έλαμπαν μέσα στην αιώνια κατάλευκη χιονιά. Ημουν σχεδόν απελπισμένη που έπρεπε να περπατήσω την αγαπημένη μου Βία Μόντε Ναπολεόντε στο Μιλάνο ή την Πόντε Βέκιο στη Φλωρεντία κάτω από βροχερό νερό. Ημουν σχεδόν στα όρια της υστερίας, που υποχρεώθηκα να θωρώ τα αντικείμενα της ματαιότητάς μου σε υγρές βιτρίνες. Σχεδόν δεν απόλαυσα παρά κλεφτές ματιές στις πόλεις που αγαπώ.

Ωστόσο, σ΄αυτό το ταξίδι τη διαφορά έκανε η συνάντηση με τη μπλογκογειτόνισσα, τη Μελισσούλα. Ναι, δώσαμε από το διαδίκτυο ραντεβού στη Ζυρίχη με μια ξανθή, γαλανομάτα Ελληνίδα , που δεν παύει να με εκπλήσσει επειδή πραγματικά ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή.

Ετσι λοιπόν συναντηθήκαμε με τη Μελισσούλα, που εργάζεται στη Λωζάνη αλλά λατρεύει τη Ζυρίχη. Φτάσαμε από διαφορετικά σημεία στην πόλη, που σκίζεται από το ποτάμι με τυπικά ελβετικά κτίρια στη όχθες του. Την αναγνωρίσαμε αμέσως κι εκείνη μας αγκάλιασε και τους δυό λές και μας γνώριζε από χρόνια.

Η Μελισσούλα είχε διαβάσει όλα τα βιβλία μου κι ένιωθα μια αγωνία μήπως διαψεύσω τις προσδοκίες της. Φαίνεται πως εμείς οι δημιουργοί έχουμε αυτό το συρίγγειο της ανασφάλειας, που ποτέ δεν κλείνει ούτε κάν στις εκδρομές και τις συναντήσεις με τους μπλογκογείτονες του κόσμου.

Με τη Μελισσούλα φάγαμε σε ένα ωραίο ιταλικό εστιατόριο, που εκείνη υπέδειξε. Το φαγητό ήταν άψογο και το σέρβις επίσης. Ετσι είναι εκεί στην Ελβετία, ένας κόσμος που ποτέ δεν σε διαψεύδει στα μικρά και τα ασήμαντα. Αλλά στα μεγάλα και τα ανθρώπινα δυστυχώς οι Ελβετοί συνηθίζουν να κρατούν στάση μακρινή και παγωμένη σαν τις όμορφες βουνοκορφές τους.

Μετά καταπλεύσαμε σε ένα μπαράκι πλάι στο ποτάμι κι ήπιαμε τα ποτά μας αντικρύζοντας τα φώτα των κτηρίων μέσα στο ποτάμι. Κι εκεί που μιλούσαμε αμέριμνα , μια ξαφνική βροχή σκέπασε τις κουβέντες μας. Ο ήχος της βροχόπτωσης σχεδόν με αναστάτωσε. Η Μελισσούλα απτόητη συνέχισε να μιλάει για τη μπλογκογειτονιά. Ο Τέντ μαθημένος από βροχές στα μέρη του Καναδά, δεν ταράχθηκε . Αλλά εγώ μελαγχόλησα καθώς γνώριζα πως στην κοντινή Αθήνα, οι άνθρωποι ήδη κολυμπούσαν στις παραλίες κάτω από δυνατό ήλιο.

Με τη Μέλισσα μιλήσαμε για τη Δεσποινούλα της Ουάσιγκτον, που έχει ένα καλό λόγο να πεί σε όλους εμάς τους διαδικτυακούς γείτονές της. Μιλήσαμε για το Ράδιο Μαρκόνη, που είναι φίλος μου απ τα παλιά και που βρέθηκε γνωστός της Μελισσούλας από τα μέρη της. Είπαμε για τον αινιγματικό Ζερό, που γράφει αλύπητα ποστάροντας καθημερινά για χίλιες δύο μικρές και μεγάλες του αγάπες.

Δε χορταίναμε να διηγούμαστε τις λεπτομέρειες της ζωής μας και να αναφερόμαστε σε κοινούς τόπους με τη Μελισσούλα της Λωζάνης. Είδα στα πράσινα μάτια της τη νιότη να λάμπει επιθετικά. Διέκρινα τη ζέση της να απολαύσει τη ζωή στις μικρές καθημερινές σκηνές της. Την κατάλαβα να αγαπάει τα ωραία και να τα υιοθετεί στην καθημερινότητά της. Την έπιασα να θέλει να πετάξει με τα φτερά της σε άλλους μακρινότερους ορίζοντες.

Η Μελισσούλα με τα πράσινα μάτια με κατέκτησε γιατί είναι κοσμοπολίτισσα, γιατί αγαπάει τη ζωή και την περιπέτειά της. Στο καθαρό βλέμμα της είδα τη νεότητα και τη λάτρεψα.

Κι έτσι μου πέρασε αυτός ο θυμός για τη βροχή, που συνέχισε να μας καταδιώκει σε όλους τους προορισμούς του ταξιδιού μας, δυσκολεύοντας τις βόλτες μας στις όμορφες ιταλικές πόλεις.

Κι επειδή ταυτίζομαι με τις ομοιοπαθείς μπλογκογειτόνισσες ονειρεύομαι τη μέρα που θα συναντήσω την Πηνελόπη της Γηραιάς Αλβιόνος και την Δέσποινα της αμερικάνικης πρωτεύουσας.

Τώρα , το ταξίδι στην Ευρώπη τελείωσε, ολοκληρώθηκε και η στάση στην Ελλάδα. Το πάρτυ στην Κουμπανίτα με αποζημίωσε για τις μέρες της αγωνίας , του τρεχαλητού και του άγχους. Τώρα οι φίλοι μου διαβάζουν την Αβάνα ,όπως την παρακολούθησαν τα δικά μου μάτια επι μια ολάκερη δεκαετία κι ας γράφτηκε σε ένα εφταήμερο ημερολογιακό αποτύπωμα.

Σας ευχαριστώ όλους σας που σμίξατε στη χαρά μου. Και αναμένω να ξανασυναντηθούμε σε πιό ήρεμη φάση χωρίς την αγωνία μιας εκδήλωσης.

Το Μόντρεαλ με περιμένει γιορτινό και σπινταριστό, καθώς το Σαββατοκύριακο έχουμε το γκράντ πρι και όλοι οι δρόμοι σφύζουν απο ζωή κι απο ερωτικές Φεράρι!

Το Ημερολόγιο Αβάνας στο Λέξημα

Χθές ήταν μια βραδυά με μοναδικές συγκινήσεις στην Κουμπανίτα. Ενιωσα ξεχωριστή καθώς το κέντρο κατέκλυσαν οι φίλοι μου, αυτοί που αγαπητικά προσεγγίζουν την ύπαρξη και τη δημιουργία μου. Ηταν μια γιορτή για την αναζήτηση της Αβάνας μου.
Επειδή η φόρτιση είναι ιδιαίτερα έντονη απο την ένταση της βραδυάς, επιφυλάσσομαι να ετοιμάσω ένα κομμάτι όταν με το καλό επιστρέψω στο Μόντρεαλ. Προς το παρόν αναδημοσιεύω το κείμενο του εξαιρετικού φιλόλογου Μπάμπη Δερμιτζάκη περι του βιβλίου και της βραδυάς. Νιώθω τυχερή που άνθρωποι των γραμμάτων σαν τον Μπάμπη Δερμιτζάκη και τη Βιβή Κοψιδά-Βρεττού ασχολούνται με το ταπεινό μου έργο.
Αυτά τα λίγα κι ευχαριστώ όλους τους φίλους που ήρθαν στη γιορτή μου. Θα τα πούμε αναλυτικά απο το αγαπημένο Μόντρεαλ όπου καταπλέω την Πέμπτη.

Βιβλιοπαρουσίαση: Ιουστίνη Φραγκούλη, Ημερολόγιο Αβάνας

Του Μπάμπη Δερμιτζάκη

Τίτλος: «Ημερολόγιο Αβάνας»
Συγγραφέας: Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη
Εκδόσεις: Ηλέκτρα, 2008
Σελίδες: 135
http://lexima.blogspot.com


«Ημερολόγιο Αβάνας» είναι ο τίτλος που δίνει στο νέο της βιβλίο η Ιουστίνη Φραγκούλη, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος και πολιτιστικός πρέσβης της χώρας μας στον μακρινό Καναδά, αν και ο τίτλος που αντιστοιχεί περισσότερο στο περιεχόμενό του είναι «Ταξιδιωτικό ημερολόγιο Αβάνας». Πρόκειται για τις ημερολογιακές σημειώσεις που έγραψε η Ιουστίνη κατά το τελευταίο της ταξίδι στην Κούβα.
Το άνετο αφηγηματικό στυλ της Ιουστίνης το έχουμε ήδη επισημάνει στα δυο μυθιστορήματά της, και εξακολουθεί να τη διακρίνει και σ’ αυτό το διαφορετικό λογοτεχνικό είδος. Μικρές προτάσεις, με τις οποίες εστιάζει σε αυτό που της προκαλεί το ενδιαφέρον όχι περισσότερο από το αναγκαίο.
Δεν έχω πάει στην Κούβα, και έτσι κουβαλάω μαζί μου το στερεότυπο που έχουν οι περισσότεροι γι αυτή τη χώρα. Το «Ημερολόγιο Αβάνας» της Φραγκούλη έρχεται να διορθώσει αυτό το στερεότυπο, χωρίς όμως να το ανατρέψει: μια χώρα ξενοιασιάς και γλεντιού, με διάχυτο ερωτισμό, παρά τη φτώχεια που μαστίζει τον πληθυσμό τα τελευταία χρόνια. Ίσως και εξαιτίας του. Ελληνική είναι η παροιμία που λέει «η φτώχεια θέλει καλοπέραση».
Γράφει κάπου στο βιβλίο της η Ιουστίνη ότι το επίπεδο ζωής βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά από το επίπεδο που είχε το 1991. Ήταν η χρονιά που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, και όλοι ανακουφιστήκαμε που απομακρύνθηκε ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Η ανακούφιση βέβαια κράτησε λίγο, γιατί είδαμε τα αποτελέσματα που είχε η εξάλειψη του αντίπαλου δέους. Οι Αμερικάνοι, με όλη τους την άνεση πια, μπορούσαν να στραγγαλίσουν οικονομικά με το εμπάργκο τους τη μικρή χώρα που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά της απέναντί της. Οι εικόνες που μας δίνει η Ιουστίνη, με τα άδεια σουπερμάρκετ και τις ουρές που δημιουργούνται όταν μαθεύεται ότι κατέφθασαν κάποια προϊόντα θυμίζουν εικόνες από τις σοσιαλιστικές χώρες, μόνο που αυτές δεν οφείλονται πια στο σοσιαλισμό αλλά στο εμπάργκο.
Υπάρχουν και αρκετές φωτογραφίες στο βιβλίο. Ασπρόμαυρες. Μπορεί να μπήκαν ασπρόμαυρες για να μειωθεί το κόστος της έκδοσης, όμως ταιριάζουν απόλυτα με την ασπρόμαυρη ζωή των κατοίκων της. Ασπρόμαυρη γιατί συνειρμικά παραπέμπει στον ιταλικό νεορεαλισμό ή στη δική μας δεκαετία του πενήντα.
Ενώ συνήθως στα ταξιδιωτικά έργα ο συγγραφέας αφηγείται με ένα απρόσωπο «εγώ», εδώ η Ιουστίνη αφηγούμενη αυτοπροσωπογραφείται, δίνοντας παράλληλα και μια συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα στο έργο, φορτισμένη από την απουσία της αγαπημένης αδελφής. Μαζί της είχε έλθει αρκετές φορές στο παρελθόν στην Κούβα, όμως ο θάνατος της στέρησε στο εξής τη συντροφιά της. Σύμβολο της απουσίας της η πεταλούδα-ψυχή, που συνοδεύει συχνά την Ιουστίνη στους περιπάτους της: «Η αδελφή μου είναι παντού: στις αναμνήσεις, στους δρόμους, στις μυρωδιές, στις εικόνες. Μου ’ρχονται συνέχεια στο νου τα χαχανητά μας στο αντίκρυσμα των αχόρταγων αντρικών βλεμμάτων. Με συντροφεύουν οι κρυφές μας κουβέντες το βράδυ στο κρεβάτι. Οι πεταλούδες εξακουλουθούν να πετάνε γύρω μου σχεδόν γιορταστικά. Σα να με περιμένουν σε κάθε μου έξοδο. Φαίνεται πως η Κωνσταντίνα είναι δίπλα μου, πως κατεβαίνει ώρες-ώρες απ’ τη γειτονιά τ’ ουρανού για να με συντροφεύει…» (σελ. 47).
Τα αποσιωπητικά δικά της. Δεν θέλει να μιλήσει περισσότερο για το πένθος της, μας δείχνει όμως ότι είναι συνεχώς παρόν.
Όχι μόνο με τα αποσιωπητικά αυτά. Οι πεταλούδες, σαν λάιτ μοτίφ, επανέρχονται συνεχώς στις σελίδες του βιβλίου της.
Η Ιουστίνη ενδιαφέρεται για την ομογένεια. Ομογενής και αυτή σε μια άλλη χώρα, ψάχνει τους ομοίους της, ίσως σε μια ασυνείδητη επιθυμία να μοιραστούν τη νοσταλγία για την πατρίδα. Παίρνει τηλέφωνα, τους ψάχνει, με κάποιους συναντιέται και μας παρουσιάζει τα πορτρέτα τους. Οι προσωπικές τους ιστορίες αποτελούν μια συναρπαστική αφήγηση μέσα στη συγχρονία της ταξιδιωτικής περιπλάνησης.
Μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο. Και μακάρι να πραγματοποιηθεί η ευχή που μου έγραψε η Ιουστίνη στην αφιέρωση, «να ταξιδέψεις στην Κούβα μου»
Στην Κούβα της. Ανήκει πια στην Κούβα, και η Κούβα σ’ αυτήν. Και ο χώρος που διάλεξε για τη χθεσινοβράδινη παρουσίαση του βιβλίου της εκφράζει αυτή την αγάπη για την Κούβα της, το μπαρ Cubanita, στου Ψυρρή, που πλαισίωσε την παρουσίαση με κουβανέζικους ρυθμούς και τραγούδια.
Να πούμε δυο λόγια και για την παρουσίαση αυτή.
Η κα Βιβή Κοψιδά-Βρεττού έκανε μια απέριττη φιλολογική παρουσίαση του βιβλίου, φροντίζοντας έξυπνα να την αμβλύνει μπροστά σε ένα κοινό που μπορεί να κουραζόταν. Έξοχη και η παρουσίαση της Άννας Νταλάρα, η οποία έχει και αυτή μια αγαπησιάρικη σχέση με την Κούβα αλλά και με όλη τη Λατινική Αμερική. Ο υφυπουργός εξωτερικών Θόδωρος Κασσίμης, υπεύθυνος για τον απόδημο ελληνισμό, καθώς δεν είχε πάει ποτέ στην Κούβα όπως ομολόγησε ο ίδιος, διάβασε το βιβλίο κουβαλώντας τα γνωστά αριστερά στερεότυπα, και γι αυτό το επέκρινε σε σημεία, αμβλύνοντας όμως την επίκριση λέγοντας ότι το κάνει από αγάπη για την Ιουστίνη, πράγμα που το πιστεύουμε. Η Ιουστίνη όμως, πολύ έξυπνα, κλείνοντας την παρουσίαση, του πέταξε το καρφί με την παρατήρηση ότι της τη βγήκε από αριστερά. Αυτός, ένας υφυπουργός της Δεξιάς. Όσο για τον συντονιστή δημοσιογράφο κο Παρλαβάντζα, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος, αφού παρενέβαινε λαλίστατος ανάμεσα στις παρουσιάσεις.