Αφιερωμένο εξαιρετικά στο επαναστατημένο Μελισσάκι για να καταλάβει τη διαφορά της γνησιότητας απο τα δήθεν
Το κείμενο μου έστειλε η αγαπημένη φίλη μου Ιωάννα Κολοβού, επίσημη βιογράφος του Μίκη Θεοδωράκη και την ευχαριστώ πολύ
ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ» (Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 18.12.2008)
Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.
Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.
Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.
Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από την θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».
Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;
Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.
Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.
Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.
Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.
ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ. Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ. Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.
ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!
Αθήνα, 17.12.2008
Μίκης Θεοδωράκης
Ευχαριστώ για την αφιέρωση. Φυσικά και το διάβασα το άρθρο του Μίκη τη μέρα που δημοσιεύθηκε και ήταν η ίδια με εκείνου του Βρανά. Στην ίδια εφημερίδα. Δεν λέει τίποτα διαφορετικό ο Βρανάς, απολύτως τίποτα. Και αν θεωρείς πως ο Βρανάς είναι δήθεν, τότε ο Θεοδωράκης με τις επιλογές του στο πρόσφατο παρελθόν είναι μπιγκ τάιμ δήθεν.
ReplyDeleteκαι μια απορία, που είναι όλοι αυτοί οι καλοί μπάτσοι να προστατέψουν τα παιδιά που κατεβαίνουν στους δρόμους?
ReplyDeleteαπασχολημένοι να προστατεύουν το δέντρο του Κακλαμάνη ίσως..
που είναι όλοι αυτοί οι καλοί μπάτσοι που καταδικάζουν τη δολοφονία του Αλέξανδρου?
μα τι λέω.. εκεί είναι. Ρωτάνε τους φίλους του: Που είναι ο Αλέξης οεο??
που ειναι οι καλοί μπάτσοι όταν καίγεται η Αθήνα?
προστατεύουν τους εγκάθετους.
Γιατί δεν βγάζει η αστυνομία τις κουκούλες από τους κουκουλοφόρους? Ε? να μια καλή ιδέα, μα απορώ πως δεν το σκέφτηκε ο Μίκης..
Έτσι λοιπόν, αναρωτιόμαστε το μίσος της αστυνομίας προς τα που κατευθύνεται?? ΟΕΟ?????
Μα φάνηκε ολοκάθαρα ειδικά χθες, κλοιος καλών ΜΑΤατζήδων γύρω από το δέντρο και φουλ καρκίνος στα παιδιά. Ευχαριστούμε για την ΔΗΘΕΝ αγάπη σας και το ΔΗΘΕΝ ενδιαφερον σας!!
Μελισσάκι μου,
ReplyDeleteΕχεις πάρει φόρα. Δεν θέλω να κρίνω το άρθρο του Βρανά, αλλά δεν μπορείς να τα ρίχνεις άγρια στον αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος έδωσε αίμα για την πολιτική και κοινωνική μεταρρύθμιση της χώρας. Το αν έγινε υπουργός επι Μητσοτάκη, κι αυτό μέσα στη φιλοσοφία της αδελφοσύνης ήταν. Το τραγούδι του νεκρού αδελφού το διάβασες;
Δεν πρέπει να εμφορούμαστε απο μίσος και πάθος. Οι μπάτσοι δεν είναι όλοι δολοφόνοι και οι διαδηλωτές δεν είναι όλοι αγγελούδια.
Να δώσουμε τα χέρια πρέπει για να ζήσουμε σ΄ένα καλύτερο κόσμο. Η εικόνα του ορυμαγδού στην Αθήνα δεν αντιπροσωπεύει τη νεολαία, είμαι σίγουρη.
Κι εσύ νάσαι σίγουρη , μικρή μου.
Φιλιά παγωμένα απο Μόντρεαλ
Υπαρχει ακομα μια ασαφεια στον χαρακτηρα της τωρινης "εξεγερσης" Το τοπιο ειναι θαμπο και τα ΜΜΕ το κανουν ακομα πιο θαμπο. Απωλεια λογικης και ψυχραιμιας βλεπω και στεναχωριεμαι προσωπικα. Γενικευση των ορων και μπερδεμα στους ορισμους. Ομαδες με διαφορετικες επιδιωξεις στα ματια του κοσμου εχουν γινει ενα. Ολοι μαθητες, παιδια που μεχρι χτες επαιζαν μονο βιντεοπαιχνιδα, παιδια που καταλαβαινουν τι ζητανε και προσπαθουν να το ζητησουν με το δικο τους τροπο, κουκουλοφοροι, θυμωσαν ολοι μαζι και αντε να δουμε που θα βγει. Παμε για εμφυλιο σπαραγμο η οχι; Εδω δεν ειναι ενας ο αγωνας για να μιλαμε για τη γνησιοτητα του. Διεκδηκησεις, μιση και εμπαθειες ολα σε ενα τσουκαλι. Αναρχικοι και ιδεολογοι. Ο Μικης αν ηταν τωρα εικοσαρης θα ηταν εκει στην ακροπολη με τα παιδια. Αλλα εχει καποιες εμπειρειες και καποια ηλικια. Τωρα μιλα διαφορετικα. Κι εγω διαφορετικα και ο καθενας μας. Σε κανενα δεν αρεσεουν αυτα που γινονται αλλα φοβαμαι οτι θεριευει η αντιδικια και μαζι της μια οργη που ορια δεν εχει. Ολοι αυτοι που γραφουν προσπαθουν να κατευνασουν τα πνευματα και να ξεκαθαρισουν μερικα πραγματα στη συγκεχυμενη μας σκεψη. Γιατι αν ο θυμος μεγαλωσει κι αλλο μπορει να δουμε οχι μονο την ακροπολη τεφρα αλλα και αλλα παιδια να σκοτωνονται για δικαιες διεκδηκησεις που καπηλευεται το σαθρο πολιτικοκοινωνικο συστημα.
ReplyDeleteΑλλα για να πω και κατι επι του θεματος (σας ψοφησα στις γενικοτητες) , ο Μικης δεν ειναι πια για πολλους ο ορισμος του συνειδητοποιημενου αγωνιστη με κατασταλαγμενες και σταθερες αποψεις.
Ειρηνη! (μου το ευχηθηκαν σημερα και το βρηκα ακαταμαχητο) Φιλια!
Φίλες της Ιουστίνης μας και "λίγο" δικές μου...
ReplyDeleteΧαίρομαι που διαβάζω γυναικείες απόψεις με τοσο ενδιαφέρον. Όχι διότι η ανδρική άποψη είναι καλύτερη, μα εκείνη της γυναίκας έχει μια διαφορετική σοφία μέσα της. Η γυναίκα είναι και Μάνα! έχει διαφορετικό πόνο μέσα της γι' αυτό και βαθύτερη σκέψη...
Εκείνο που φοβάμαι είναι ότι θ' αγανακτήσει ο κόσμος, και θα πάρει "βρεμμένη σανίδα" στα χέρια του και... "πού πονεί και πού γερό..."
Εύχομαι καλύτερες κινήσεις για να έχουμε καλύτερες μέρες.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους,
Υιώτα,
από μια κάτασπρη ΝΥ!
Εδω δεν ειναι ενας ο αγωνας για να μιλαμε για τη γνησιοτητα του.
ReplyDeleteΣωστά μιλάς Δεσποινάκι μου, Δεν ύπάρχει κάν αγώνας. Θα το καταλάβαινα αν τα παιδίά εξεγείρονταν για κάποιο αίτημα περι παιδείας ή κοινωνίας, αλλά εδώ μιλάμε για μια λυσσαλέα αντίδραση γενικώς στο σύστημα, όπου έχουν εμπλακεί κουκουλοφόροι, παρακρατικοί και άλλοι.
Αυτό είναι το ανησυχητικό της υπόθεσης. Γι αυτό λέω πως δεν μπορώ να αποτιμήσω την κατάσταση.
Ειρήνη υμίν και ημίν, το ωραιότερο σύνθημα των αιώνων.
Φιλιά απο παγωνίτσες
Γιώτα γλυκειά μου,
ReplyDeleteΠοιός κόσμος θα αγανακτήσει, ο νεαρός ή ο μεγάλος; Ολοι αγανκτισμένοι είναι, οι μεν νεαροί για την ασυδοσία της αστυνομίας και οι μεγάλοι για την ανικανότητά της να αντιδράσει σ΄τις ταραχές.
Πάντως ανταποδίδω φιλιά με παγάκια. Φαίνεται πως γλυτώσαμε τα χιόνια αλλά όχι τους πάγους. -15 σήμερ ακι με τον αέρα -25. Τρέμε Βόρειε Πόλε!
Αγαπημένη μου Ιουστίνη μετά από καιρό όχι πολύ ξανά στην μπλοκογειτονιά..
ReplyDeleteΕγώ νομίζω θα συμφωνήσω με την Αστοριανή και ας ελπίσουμε ότι θα βγει κάτι καλό απο την όλη ιστορία..
Φιλια αγαπημένη μου..
Περιμένουμε να σε δούμε και απο κοντά..
Μια διαφορετική Άποψη:
ReplyDeleteΑγαπητή μου Ιουστίνη,
Εάν τα παιδιά μας, η νεολαία της Ελλάδας, ήξεραν τι εννοεί κουκουλοφόρος, θα κοιτούσαν να απόσχουν από τα συλλαλητήρια στους δρόμους όπου συχνάζουν κουκουλοφόροι. Ναι, τα παιδιά θα μπορούσαν να διατυπώσουν τα αιτήματά τους, με ειρηνικές διαδηλώσεις, με διάλογο. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε κράτος με ανοιχτό μυαλό. Όχι κομματικό.
Αυτοί οι άνθρωποι με την κουκούλα ήταν οι ηθικοί δολοφόνοι χιλιάδων ελλήνων πατριωτών στην κατοχή στην Ελλάδα. Αυτοί υπεδείκνυαν στους Γερμανούς ποιος θα ζήσει, ποιος θα τουφεκιστεί. «Φανταστείτε το αυτό;»
Το ερώτημα είναι: Για πιο λόγο το κράτος επιτρέπει την κουκούλα;
Τα δίδαξαν αυτά στα παιδιά της Ελλάδας στο σχολείο; Και όμως είναι η ιστορία μας, το έθνος μας.
Μετά υπάρχει ένα κενό εξουσίας, μια σκανδαλώδη ρεμούλα πλούτου από τους έχοντας τα ηνία, μια αρχή εμφυλίου, σκέφθηκε ποτέ κανείς ότι το χάος αυτό ίσως να είναι από εκδικητικό κατευθυνόμενο αόρατο χέρι, εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα;
Εξ άλλου και οι αστυνομικοί, και οι μαθητές, και οι μεν και οι δε, είναι αδέλφια, Έλληνες.
Παραδείγματα έχουμε πολλά, ακόμα ρέει νωπό αίμα από τις πληγές που άφησε ο εμφύλιος. Ο εχθρός των Ελλήνων, το υποκινούμενο μίσος αναμεταξύ τους, είναι κατευθυνόμενο από ξένα συμφέροντα, κι όταν οι έλληνες αυτοκαταστραφούν θα ζητήσουν χέρι βοηθείας με παραχώρηση δικαιωμάτων στα ξένα πιο έξυπνα μυαλά…
Το ότι υπάρχει κρίση δεν το αρνείται κανείς, είναι μια παγκόσμια κατάσταση η οποία δεν είναι μόνο στην ελληνική επικράτεια.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Ιουστίνη μου,
ReplyDeleteενώνω κι εγώ τη φωνή μου και λέω "όχι δεν είναι επαναστάτες οι κουκουλοφόροι, οι ΔΗΘΕΝ αντιεξουσιαστές. Είναι απλώς βάνδαλοι και πλιατσικολόγοι"
Αγαπημένοι μου βιβλιοπώλες,
ReplyDeleteΕπιτέλους πίσω στην ησυχία του Μόντρεαλ. Το λαχτάρησα σαν τρελλή αυτό το ήρεμο χιόνι μας.
Η Αθήνα με πλήγωσε, με εξουδετέρωσε. Ηταν παράξενο αυτό μου το ταξίδι.
Θα περάσω να σας δώ μια απ΄αυτές τις μέρες.
Γλυκά φιλιά
Ιουστίνη
Γαβριήλ καλέ μου,
ReplyDeleteΜιλάς με την εμπειρία μιας άλλης Ελλάδας, που οι πληγές της δεν έχουν κλείσει;
Αλήθεια , ποιοί ήταν και ποιοί είναι οι κουκουλοφόροι;
Οι δοσίλογοι και το παρακράτος. Αυτά τα περι αντεξουσιαστών τα ακούω με τρομερή επιφύλαξη.
Φοβάμαι πως μπορεί να έρθουν τα χειρότερα, αφού το κράτος είναι ανίκανο να κρατήσει την τάξη και οι κρατούντες αποδεικνύονται αριχερείς της διοφθοράς.
Καλές Γιορτές
Μερόπη μου,
ReplyDeleteΣυμφωνούμε όλοι στο συμπέρασμα, αλλά γιατί οι κρταούντες δεν σηκώνουν τις μάσκες των κουκουλοφόρων; Ποιούς εξυπηρετεί η αναρχία;
Καλές Γιορτές