Δονάτα, με το πτυχίο στο χέρι

Η Δονάτα ήταν το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στο φιλικό μου περιβάλλον πριν απο 22 χρόνια. Γι αυτό τη λατρέψαμε όλοι, οι γονείς της, οι παππουδογιαγιάδες της κι εμείς οι πέριξ.

Υπήρξε το αντικείμενο λατρείας της γιαγιάς της Σταματούλας, που την αγάπησε με πάθος μέχρι που έκλεισε τα μάτια της πρώιμα και ανάχρονα. Είναι η χαϊδεμένη ανηψιά του δίδυμου αδερφού της Αλέκας, Ζώη Λεκατσά.

Κόρη της Αλέκας Λεκατσά και του Κώστα Ξιούρα, υπήρξε μια σπίθα που φλόγισε την ύπαρξη του τότε νεαρού ζευγαριού των αποφοίτων της Φιλοσοφικής, το οποίο είχα την τύχη να στεφανώσω.

Η Δονάτα με τα γαλανά μάτια και τη λευκή επιδερμίδα μεγάλωνε ανάμεσά μας ήσυχη, ευγενής και αξιοπρεπής. Ενα παιδάκι σκοντάφτονας διαρκώς πάνω σε μεγάλους, επιζητούσε αδερφάκι μετα μανίας. Η Δονάτα μας μύησε στον κόσμο των παιδιών και μας έμαθε πόσο πολύτιμες είναι οι στιγμές τους.

Ευλογήθηκα να γίνω η νονά της μια καλοκαιρινή μέρα στο παρεκκλήσι του πατέρα μου, στην Αγία Μαρίνα της Λευκάδας. Η Δονάτα έκλαιγε σπαρακτικά στη βάφτιση της και με τρόμαξε τόσο πολύ με το γοερό της κλάμα. Πήρε το όνομά της απο τον Αγιο Δονάτο της Εγκλουβής, (χωριό του πατέρα μου εν Λευκάδι),που υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος Λευκάδας.

Η Δονάτα τα καλοκαίρια έπαιζε στη γειτονιά μας με τα άλλα παιδιά ανέμελα κι ωραία. Οταν μετοίκησα στον Καναδά ήταν μόλις τεσσάρων χρόνων. Κάθε φορά στα ταξίδια μου της έφερνα και απο μια Μπάρμπι κι έτσι έμαθα όλες τις φίλες της θρυλικής αμερικάνας κούκλας, αλλά και τα μικρά αντικείμενα της ματαιοδοξίας της. Η Δονάτα με μύησε στα μυστικά της Μπάρμπι κάνοντάς με κοινωνό ενός άλλου κόσμου.

Η βαφτιστήρα μου μεγάλωσε κάτω απο την αγαπητική φτερούγα της οικογένειάς της κι έγινε μια ψηλή, κομψή δεσποινίς με απίστευτο γούστο και τρομερή γοητεία. Μπήκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιώς και μόλις πήρε το πτυχίο της, φοιτώντας παράλληλα και στη σχολή Βελουδάκη, αφού τα ρούχα και το στάιλινγ αποτελούν την άλλη όψη της περσόνας της. (Μήπως είναι ίδια η ψωνισμένη νονά της;)

Η καλή μοίρα θέλησε να παρευρεθούμε στην τελετή της αποφοίτησής της προχθές την Πέμπτη. Την καμαρώσαμε κομψή δεσποινίδα να παραλαμβάνει το πτυχίο της απο τον κοσμήτορα της σχολής της. Είμαι σίγουρη πως η γιαγιά της Σταματούλα και η Κωνσταντίνα μας την καμάρωναν απο τη γειτονιά του ουρανού.

Δονάτα, αγαπημένη μου, σου εύχομαι απο καρδιάς, η ζωή να πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά σου και να κορυφώσει τους στόχους σου.

Σ΄αγαπώ

Η περήφανη νονά σου

Ιουστίνη



Η περήφανη μαμά Αλέκα Λεκατσά, ο δικηγόρος Κώστας Κατηφόρης, η απόφοιτη Δονάτα Λεκατσά-Ξιούρα και ο αγουροξυπνημένος Αλεξανδρίνος
Νονά και βαφτιστήρα με το πτυχίο στο χέρι
Η Δονάτα σεμνή , κομψή, λαμπερή με το πτυχίο-διαβατήριο για τη ζωή της
Παραλαμβάνοντας το πολύτιμο χαρτί απο τον κοσμήτορα
Ποζάροντας με το πτυχίο της περήφανη στο φακό της νονάς
Αλέκα, Αλεξανδρίνος, Δονάτα και ο εκτελών χρέη φωτογράφου Τεντούλης
Με την ανθοδέσμη της νονάς και το πτυχίο της αγκαλιά
Τα κορίτσια πλάτη με πλάτη στη μαρίνα του Φλοίσβου, όπου η μαμά κέρασε μεσημεριανό πλάι στη γαλάζια θάλασσα
Με ντεκόρ τα κότερα των πλουσίων αυτής της πόλης
Η μαρίνα του Φλοίσβου αποτελεί το κόσμημα της Αττικής. Πλαισιωμένη με υπέροχα εστιατόρια, κυριολεκτικά ανταγωνίζεται τις μαρίνες της Κυανής Ακτής. Τρέμε Σάιν Τροπέζ!