Sunday, September 20, 2009

Στα αιώνια παγόβουνα της Αλάσκας

Επιτέλους φτάσαμε στην ταπεινή πρωτεύουσα της Αλάσκας,το Τζούνο, εκεί που κατοικοέδρευε η Μις πρώην υποψήφια αντιπρόεδρος της Αμερικής πολλή κυρία Πέιλιν .Η πιο μικρή πρωτεύουσα πολιτείας της Αμερικής με 30.000 κατοίκους είναι θλιβερή και παρηκμασμένη αποπνέοντας τον αέρα των παλιών χρυσορρύχων.

Λίγα χιλιόμετρα πιο έξω όμως η θέα προς το παγόβουνο, που ξεπροβάλλει πίσω απο τη λίμνη είναι μαγική. Το παγόβουνο ηλικίας κάποιων αιώνων, μοιάζει με ένα τεράστιο πρίσμα όπου ο ήλιος αντανακλάται δίνοντάς του μπλέ αποχρώσεις. Το συγκεκριμένο παγόβουνο έχει υποχωρήσει κατα 3 χιλιόμετρα τους τελευταίους τρείς αιώνες, συμβάλλοντας κι αυτό στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Στις παρυφές του παγόβουνου χαζέψαμε μπλέ αρκούδες να βουτάνε στα νερά και να τρώνε περίπου αμέριμνες τους σολωμούς, που κι εδώ ανέβαιναν κατα χιλιάδες.

Η επόμενη μέρα πέρασε μέσα στο πλοίο που περνούσε ξυστά απο τις ακτές προσφέροντας ένα υπερθέμα μέχρι να πλησιάσουμε στο παγόβουνο Σόγιερ, που στέκεται στη μέση ενός φιόρδ. Τα μάτια δε χόρταιναν να κοιτούν αυτό το παρθένο μεγαλείο της φύσης, που δεν χωράει μέσα στην περιγραφή των λέξεων.

Ο τελικός σταθμός μας ήταν το Σκάγκγουέι, ένα κατασκευσμένο χωριό σε στύλ φάρ ουέστ για τουριστική και μόνο κατανάλωση. Η μόνη χαρά ήταν ένα ταξίδι με το παλιό τρένο, αυτό που έναν αιώνα πριν μετέφερε τους χρυσορρύχους κοντά στα ποτάμια για την ανεύρεση του θησαυρού.

Περνούσαμε ξυστά στη χαράδρα κι απο κάτω μας έχασκε ο ποταμός που κατρακυλούσε με βία. Σε μια στιγμή χάλασε το αιωνόβιο τρένο και φοβηθήκαμε πως θα ξεμέναμε εκεί στους λόγγους, να γίνουμε έρμαια των αρκούδων και των λύκων.

Ηταν απλά μια φαντασίωση που κράτησε μόνο όσο νάρθει άλλη μηχανή να μας σύρει πίσω στην πόλη. Οι τουρίστες ποτέ δεν χάνονται, όλα έχουν προβλεφθεί για την καλοπέρασή τους αλλά και για την αμτόσφαιρα του ταξιδιού.

Εξουθενωμένοι απο την ομορφιά και τις εντυπώσεις επιστρέψαμε στο πλοίο, όπου συνεχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής στο Βανκούβερ.

Και σ΄άλλα με υγεία!

Στο στουτσου τρέιν της Αλάσκας, στην παγοθραυστική μηχανή μπροστά

Το Σκάγκγουεϊ είναι η απόλυτα κατασκευασμένη πόλη για τις ανάγκες του τουρισμού


Το τσού τσου τρέιν στην άκρη του γκρεμού

Κι έτσι φθάσαμε στο Γιούκον, στα σύνορα Αμερικής και Καναδά. Οι δυό σημαίες κυματίζουν πλάι πλάι αλλά τα συμφέροντα για το υπέδαφος της Ανταρκτικής είναι πολλα


Υγρός χρόνος απο το παράθυρο του τρένου

Ελληνας χρυσοχόος στο Σκάγκγουέι. Σιγά που δεν θα βλέπαμε πατρίδα!!!


Οι αμαξούλες για ρομαντικούς περιπάτους



Σε στύλ φάρ ουέστ το Σκάγκγουέι

Στς παρυφές του παγόβουνου η αρκούδα βγαίνει για να θηρεύσει σολωμούς στο ποτάμι


Τη φυλακίζω με τον αδύνατο φακό μου. Είμαι ατρόμητη.

Το παγόβουνο έξω απο το Τζούνο είναι συγκλονιστικής θέας

Τζουστινάκι μπροστά απο παγόβουνο
Οι αιώνια χιονισμένες βουνοκορφές της Αλάσκας

Στο πλοίο περνωντας απο τα φιόρδ


Ο Τεντ ποζάρει αγαπημένα

Ενα κομμάτι του παγόβουνου στη θάλασσα
Η πρώτη θέα εκ του μακρόθεν


Το τρίο των ατρόμητων εξερευνητών, Θάνος και κορίτσια

Παγόβουνο στο βάθος


Παγόβουνο που λιώνει



Εικόνες ασύλληπτης ομορφιάς



Σαν γλυπτική της φύσης

Στο Τζούνο ο Ελληνας χρυσοχόος Λάμπρος φτιάχνει πραγματικά αριστουργήματα


Δυό αρκουδίτσες με τη φίλη τους


Πρέπει να ομολογήσω πως ο Θάνος Ψυχογιός κυνηγούσε ξένους τίτλους ακόμη και στα βιβλιοπωλεία της Αλάσκας! Μας έκανε να τον περιμένουμε κι εκεί (είχε προηγηθεί Μόντρεαλ, Τορόντο και Βανκούβερ). Συνελήφθη να διαβάζει και στη βιβλιοθήκη υου πλοίου. Ελεος εκδότα μας!!!


Τα κορίτσια μπροστά απο την πολιτεία του κυβερνήτη της Αλάσκας ζηλεύουσες τη δόξα της Πέιλιν.


Η πέρίφημη κατοικία της κυρίας, που ξεκουμπίστηκε για να γράψει την αυτοβιογραφία της.

12 comments:

  1. Μέσα από τις μοναδικές φωτογραφίες σου ταξιδεύουμε και εμείς ως την άκρη της γης!
    Μέσα από την καρδιά μου η ευχή...νασαι πάντα καλά Ιουστίνη!!!

    ReplyDelete
  2. Πω πω, Ιουστίνη μου! Αυτό είναι υπερπαραγωγή και συνάμα υπερθέαμα!
    Φαντάζομαι το πιο δυνατό σου ταξίδι!
    Πάντα τέτοια ξεχωριστά ταξίδια Ιουστίνη μου! Μόνο μη λιώσουν οι πάγοι και πνιγούμε!
    Πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
  3. Πρέπει να ήταν μοναδική εμπειρία! Εύχομαι να περνάς πάντα καλά!
    Σμαράγδα

    ReplyDelete
  4. Αγαπημένη γλυκειά Αφροδίτη,
    Σε ευχαριστω για τα όμορφα λόγια σου. Εύχομαι να μπορώ να σας παρασέρνω στις εντυπώσεις μου!
    Φιλιά μακρινά με ήλιο απο Μόντρεαλ

    ReplyDelete
  5. Κατερινάκι λατρεμένο,
    Ηταν μια αποτις δυνατότερες εμπειρίες της ζωής μου! Πραγματικά λυτρωτικά τοπία, απόλυτα στη μοναξιά τους!
    Ελπίζω να μη λιώουν οι πάγοι και χαθούμε απο προσώπου γής!

    ReplyDelete
  6. Σμαραγδή καλή μου,
    Ευχαριστώ για τις ευχές και για τα όμορφα λόγια περι του νέου μυθιστορήματος.
    Τα έλαβα απο τον οίκο Ψυχογιός.
    Φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  7. κατ αρχήν δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη μαριάν σου!! μη μου πεις οτι ο Τεντ εντοπισε καμια στην Αλάσκα :-) παντως στο λεω ετσι και κανει το ιδιο κρυο με περυσι θα παρω κι εγω μια!!
    πολυ ωραια και τα φιορδ και τα παγόβουνα αλλά μπλε αρκουδα δεν ειδα...
    σε φιλώ

    ReplyDelete
  8. Πάρα πολύ ωραίες, χαρούμενες οι φωτογραφίες
    Μα κι ο Έλληνας χρυσοχόος...
    μπα δεν νομίζω ότι υπάρχει γωνιά της γης που δεν έχει κατοικήσει Έλληνας.

    Καλο Φθινοπωρο Ζουστιν μου

    ReplyDelete
  9. Αγαπημένη μου,
    Ο πληθωρικός Τέντ μου έχει πάρει μαριάν σε όλα τα χρώματα, λέμε. Οπότε δεν μένει να πάρει κάτι άλλο.
    Οσο για τη μπλέ αρκούδα. στην πραγματικότητα είναι αυτή η μαύρη που το τρίχωμά της κάνει μπλέ αντανακλάσεις!
    Φιλιά

    ReplyDelete
  10. Εύη μου αγαπημένη,
    Μάλιστα ο Ελληνας χρυσοχόος στην Αλάσκα, παρακαλώ μέσα στη χαρά και τη δημιουργία. Ο άλλος είναι αδελφός του σε άλλη πόλη της Αλάσκας.
    Είμαστε μια διεθνής φυλή, πρέπει να το αποδεχτούμε.
    Πολλά φθινοπωρινά φιλάκια απο Μόντρεαλ με ήλιο. Απόψε φάγαμε σε τραπεζάκια έξω και ήταν χάρμα. Εμοιαζε με Αθήνα!

    ReplyDelete
  11. Αυτό κι αν ήταν ταξίδι μακρινό ! Οι φωτογραφίες σου ονειρεμενες! Μαζί σου μας ταξίδεψες κι εμας..
    Να είσαι καλά Ζουστιν και να μας ταξιδέψεις και αλλού!
    Φιλια προεκλογικά ;-)

    ReplyDelete
  12. Λιακάδα καλή μου,
    Χαίρομαι που γίνεσαι συνεπιβάτισσα των μακρινών και εξωτικών μου τόπων. Νάσαι καλά και να παίρνεις πάντα τα καπέλα σου, ψάθες για το καλοκαίρι, μάλλινα σκουφιά το χειμώνα.
    Φιλιά απο φθινοπωρινό Μόντρεαλ

    ReplyDelete