Οι συσχετισμοί των βραβείων

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Στην αρχή ήταν έκπληξη αλλά μετά μια μεγάλη απογοήτευση για την Ακαδημία της Σουηδίας απλώθηκε σε ολάκερη την υφήλιο, καθώς το περιώνυμο βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης δόθηκε στον πρόεδρο Ομπάμα ως απο μια απιστευτη συνωμοσία των θεών.

Κι ό ίδιος έμεινε αμήχανος απο την προτίμηση των Αθανάτων, οι οποίοι απέδωσαν το βραβείο ειρήνης στο άτομό του, κι ας μην έχει ακόμη αποδείξει πώς στέκεται στην παγκόσμια σκηνή σε σχέση με το θέμα της ειρήνης.

Η μάλλον έχει δώσει εντολή να αυξηθούν δραματικά τα αμερικάνικα στρατεύματα στο Αφγανιστάν σκορπώντας τον όλεθρο καθημερινά στους ίδιους του αμερικανούς στρατιώτες. Δεκάδες πέφτουν θύματα των αυτοσχέδιων βομβών καθημερινά σ΄αυτό το μέρος του κόσμου.

Οι υποστηρικτές του λένε πως ο Ομπάμα (σημειωτέον πως η αίτηση στην σουηδική ακαδημία είχε κατατεθεί μόλις λίγες μέρες απο τη ανάληψης των καθηκόντων του) ανήγγειλε αμέσως μετα την ορκομωσία του το κλείσιμο του Γκουαντάναμο Μπέι (ακόμη υπάρχει) και την κατάργηση των μυστικών βασανιστηρίων απο αμερικανούς ανα τις μυστικές κρύπτες του κόσμου.

Κι ενώ τα αμερικάνικα στρατεύματα μεταφέρονται απο το Ιράκ στο Αφγανιστάν, κι ενώ το Ιράκ έχει γίνει κρανίου τόπος απο τη στρατιωτική παρέμβαση του Μπούς, ο διάδοχος Ομπάμα που δεν έχει πράξει τίποτε για να διορθώσει τη μεγάλη τρύπα της Μέσης Ανατολής, ξαφνικά επιβραβεύεται.

Μείναμε εμβρόντητοι με τη λογική της Σουηδικής Ακαδημίας, η οποία φαίνεται να έβγαλε την απόφαση υπο την πίεση ενός τύπου μάκρετινγ περι τον Μπάρακ Ομπάμα, όχι δηλαδή για τις ενέργειές του με στόχο την ειρήνευση και την ειρήνη, αλλά λόγω της μεγάλης δημοφιλίας του. Σα να δόθηκε το βραβείο για να ακουστει το Νόμπελ περισσότερο.

Κι έτσι αυτή η πρόχειρη λογική των συσχετισμών αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως τα βραβεία δεν δίνονται ούτε στους άξιους ούτε στους σπουδαίους. Πως δίνονται πάντοτε με σκεπτικό την μικροπολιτική της στιγμής γκρεμίζοντας τα όνειρα της ανθρωπότητας.

Πολλές φορές στα Νόμπελ της λογοτεχνίας είχα παρατηρήσει πως τα βραβεία ήταν απόρροια πολιτικής της εκάστοτε περιόδου (ραπίσματα στις χώρες του ψυχρού πολέμου, συμπόνοια στους αφρικάνους συγγραφείς των χωρών της φτώχειας κλπκλπ).

Αλλά τούτη η κατάφωρη παραβίαση του κοινού αισθήματος περι του βραβείου Νόμπελ ειρήνης ήταν πάνω και πέρα απο τις αντοχές μου. Με έπεισε τελικά πως οι παρέες των βραβείων είναι ίδιες και απαράλλαχτες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γής και σε όλα τα αντικείμενα, είτε πρόκειται για πολιτική είτε για λογοτεχνία είτε για τέχνη γενικότερα.

Αν βραβεύθηκε ο Ομπάμα για την Ειρήνη και η Χέρτα Μίλερ για τη λογοτεχνία, αποδεικνύεται πως οι Αθάνατοι έχουν χάσει το μπούσουλα ως προς το αντικείμενο της βράβευσης, επιλέγοντας μόνο τα υποκείμενα, το οποία πρέπει να είναι κομμένα και ραμμένα στις επιταγές των καιρών ή στην εξυπηρέτηση κάποιου είδους πολιτικής.