Η κριτική της Πέρσας και το βίντεο της Κατερίνας μου

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας δυό μεγάλες χαρές σήμερα. Την εκπληκτική κριτική της Πέρσας Κουμούτση και το γιορταστικό βίντεο της Κατερίνας-Κυκλάμινο Βουνού απο τη βραδυά της παρουσίασης.

Τις ευχαριστώ και τις δυό, την καθεμιά ξεχωριστά γιατί με αγκαλιάζουν δίχως όρια σ΄αυτή μου τη συγγραφική προσπάθεια. Η Κατέρίνα μου γιορτινή και πληθωρική. Η Πέρσα μου σεμνή και γενναιόδωρη.

Ευχαριστώ για την αγάπη. Αγάπης και Αλήθειας γωνία μένω εδώ στη μπλογκογειτονιά!

Ιουστινάκι

ΥΓ. Ευχαριστώ το φίλο μου Στράτο Δουκάκη που πέρασε το βίντεο και άλλες λεπτομέρειες στο μπλόγκ μου

Η κριτική της Πέρσας Κουμούτση

Εν μέσω τετριμμένων και μη υποχρεώσεων, σωρείας προβλημάτων της δουλειάς και της καθημερινότητάς μου, επιτέλους βρήκα το χρόνο για να γράψω αυτά τα λίγα για το βιβλίο της φίλης μου, Ιουστίνης Φραγκούλη, με τον πολύ όμορφο τίτλο Για την αγάπη των άλλων- βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός και ήδη σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το μυθιστόρημα της Ιουστίνης ή για να ακριβολογήσω αρκετές από τις πτυχές και τις αρετές του είχα την τύχη να ‘γνωρίσω’ πριν ακόμα το διαβάσω, γιατί βρισκόμουν και εγώ ανάμεσα στους φίλους της συγγραφέως, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του, και άκουσα με προσοχή τις εισηγήσεις των εξαίρετων ομιλητών που κέντρισαν ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον και τη λαχτάρα μου να το διαβάσω. Μάλιστα, εκεί έμαθα πως η συγκλονιστική ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αποτυπώνει τη ζωή και τις συναισθηματικές και άλλες περιπέτειες μιας υπαρκτής οικογένειας της Νισύρου στη διάρκεια της Ιταλοκρατίας, και πως ένα σημαντικό μέρος του υλικού της ,η συγγραφέας άντλησε από τις αφηγήσεις προσώπων που σχετίζονταν άμεσα ή ακόμα και συγγενικά με κάποια από τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα της ιστορίας.

Όμως διαβάζοντας το βιβλίο Για την αγάπη των άλλων, ίσως κι από τις πρώτες του ακόμα σελίδες , διαπίστωσα πως η συγγραφέας του δεν έχει γράψει απλά ένα ηθογραφικό αφήγημα, ούτε περιορίζεται στη στεγνή καταγραφή των γεγονότων ούτε και στην επίπεδη περιγραφή των προσώπων που πρωταγωνιστούν σε αυτό, αλλά επιδιώκει να αποτυπώσει με πειστικό τρόπο μορφές και σχέσεις ζωής που πλέον δεν υπάρχουν και που είναι άγνωστες για τους περισσότερούς μας. Στην ιστορία της διασταυρώνει τις συναισθηματικές δοκιμασίες των ηρώων με τους γενικότερους όρους ζωής και τις κοινωνικές συνθήκες, και συνδέει την μυθοπλασία της με τις άμεσες ή οι έμμεσες αναφορές σε γεγονότα που σημάδεψαν καθοριστικά τον 20ό αιώνα.

Σκιαγραφεί γεγονότα και χαρακτήρες με τη γενναιόδωρη πινελιά ενός αναγεννησιακού ζωγράφου προσθέτοντας με τον λόγο της και τις πιο λεπτές αποχρώσεις μιας τοιχογραφίας ανθρώπων, γεγονότων και συνθηκών που πραγματικά συγκινούν και μας συγκλονίζουν. Και πέρα από όλα αυτά, δηλαδή πέρα από το ηθογραφικό πλούτο του βιβλίου, τη λογοτεχνική του αξία, την εξαιρετική ψυχογραφία των ηρώων του, ειδικότερα των γυναικείων προσώπων, είναι ένα βιβλίο που ακουμπάει ζητήματα διαχρονικά, και μάλιστα- χωρίς να θέλω να υπερβάλλω- ζητήματα πανανθρώπινα. Γιατί αν αφαιρέσει κανείς το σκηνικό και το χρονικό πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία των δυο κυριότερων ηρωίδων, της Τζανής και της κόρης της Μαργαρίτας – η ιστορία της Ιουστίνης θα μπορούσε να είναι η ιστορία της κάθε γυναίκας πάνω στη γη, της γυναίκας που στερεύει ερωτικά και που ακρωτηριάζεται συναισθηματικά από τις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες εξουσιάζουν τη ζωή της ως τον θάνατο- ίσως πάλι και αυτόβουλα για όλα τα παραπάνω. Της γυναίκας που υποτάσσεται χωρίς αντίσταση στους απαράβατους κανόνες της ηθικής αλλά και της προκατάληψης οι οποίοι διέπουν τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες ακόμα και σήμερα και πολύ συχνότερα στις ανατολίτικες κοινωνίες.

Ο έντονος συμβολισμός που κυριαρχεί στο βιβλίο ενισχύσει την πεποίθηση μου αυτή. Παρότι αδιόρατος και διακριτικός, ο συμβολισμός ή τα συμβολικά στοιχεία παίζουν τον ρόλο τους στο μυθιστόρημα της. Τα θαλασσοδαρμένα τοπία της Νισύρου, ο καθρέφτης της σάλας στο οποίο η ηρωίδα κοιτάζει το είδωλο της αλλά και ολόκληρη τη ζωή που την προσπερνά και τη αφήνει πίσω, το μαντήλι που δένει σφιχτά κάτω από το πιγούνι της και κάτω από το οποίο η ηρωίδα κρύβει τη ντροπή της, η προίκα που ξεπουλιέται από την κόρη για χάρη του έρωτα και της αγάπης, όλα αυτά παρότι σύμβολα που θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει τοπικά, ή μιας συγκεκριμένης εποχής και κοινωνίας η Ιουστίνη τα μετατρέπει σε σύμβολα πανανθρώπινα, οικουμενικά..
«Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», μοιάζει να επαναλαμβάνει η ηρωίδα σαν διαπίστωση ή σαν σύνθημα που καθοδηγεί την ίδια και τις πράξεις της. Στην πραγματικότητα ίσως την επαναλαμβάνει σαν να θέλει να πείσει τον εαυτό της.

Σκληρό και συνάμα τρυφερό , ρεαλιστικό και ονειρικό, γλαφυρό αλλά και δηκτικό βιβλίο. Όμως η δηκτικότητα αυτή μοιάζει σαν να λειτουργεί ερήμην της συγγραφέως, ίσως ως απόρροια της εσωτερικής στάσης της απέναντι στα πράγματα, της εξέγερσής της εναντίον των συνθηκών που επιβάλλουν μια τέτοια νοσηρή κατάσταση, καθώς ως αφηγήτρια δε δικαιούται να κρίνει παρά μόνο να εξιστορεί τα γεγονότα από απόσταση και να τα καταγράφει χωρίς να επεμβαίνει. Το μυθιστόρημα της Ιουστίνης πράγματι είναι ένα σπουδαίο και τρυφερό μυθιστόρημα, ίσως από τα καλύτερα που εκδόθηκαν αυτό το φθινόπωρο.

Οι μπλογκοσυνευρέσεις της Αθήνας

Αφιερωμένο στο Δεσποινάριον που μας έλειψε

Επέστρεψα στην ησυχία της κόχης μου, αφού βίωσα στην Αθήνα της τρέλλας, πολλά ευτυχή και δύσκολα όμως. Η παρουσίαση ήταν μια λαμπρή βραδυά γεμάτη κόσμο, αγάπη και επιτυχία. Την πεμπτουσία αυτής τη νύχτας έκαναν οι φίλες και οι φίλοι απο τη μπλογκογειτονιά, που ήρθαν απο τα πέρατα της πόρρω Αττικής, απο το εξωτερικό και απο το Βόλο για να τιμήσουν τη δημιουργία και τη διαδικτυακή φιλία μας.

Θα αναφέρω ενδεικτικά τη συνάδελφο Ρίτσα Μασούρα (με την οποία παραδόξως δεν είχαμε γνωριστεί τόσα χρόνια στο κουρμπέτι), το Κυκλάμινο του Βουνού που κατέπλευσε απο το Βόλο, την Πένυ Μπροντζάκη των ταξιδιών, τη Γιάννα, την Ορφια και την Κατρίν, τη Μελισσούλα που έσκασε μύτη απο το Μοντρώ συνοδευόμενη απο το Θύμιο ή Ράδιο Μαρκόνη, το Στράτο Μυθημναίο, τον Παντελή Ξανθίδη, τη Θαλασσινή απο την παράκτια Βραβρώνα , τον Kosniper απ΄τη Λευκάδα και άλλους πολλούς ών ουκ έστι αριθμός. Πάντως, κορυφαία ήταν η παρουσία της βιβλιοκριτικού Ελένης Γκίκα-Αλεφ στο πάνελ, που έρανε με το λόγο της τα λογοτεχνικά μου όνειρα.Και μην παραλείψω την παρουσία της Μαίρης της Παραμυθούς ή Σάββα που γράφει και αφηγείται τα πιο ωραία παραμύθια.

Θα πρέπει να πώ ότι το επόμενο Σάββατο συναντηθήκαμε με κάποιους μπλογκογείτονες στο καφέ της Αγκυρας για να τα πούμε λίγο περισσότερο. Στη συντροφιά ήταν ο Μπάμπης Δερμιτζάκης, που δεν είχε έρθει στην εκδήλωση λόγω γρίππης , ο Στράτος Δουκάκης- Μυθημναίος, η φίλη μου η Αννα Βαλαβανίδου. Στον Πολυχώρο παρευρέθηκαν δύο καλλονές της μπλογκογειτονιάς η Θαλασσινή-Μαρίνα με την υπέροχη κορούλα της, που δεν εξοικειώθηκε με το άγνωστο πλήθος. Η μικρή και τριανταφυλλένια της Θαλασσινής εξέταζε το χώρο, τα πρόσωπα και κάποτε -κάποτε έσκαγε χαμόγελα παρα την καχυποψία της. Εγώ είχα φέρει λουκουμάκια περιβεβλημένα με σοκολάτα απο την Πόλη και τα τσακίσαμε κυριολεκτικά.

Το Σάββατο πριν απο την αναχώρηση η Αλεφ-Ελενίτσα Γκίκα οργάνωσε στα πρόχειρα στην Αγκυρα ένα σύντομο αποχαιρετισμό. Ηρθε και η Ρίτσα μας, με την οποία γνωρίστηκα περισσότερο απφού ανταλλάξαμε πολλά περι των αγοριών μας και του ρεπορτάζ αλλά και περι κοινών φίλων-συναδέλφων.Εκεί ήταν και η οικοδέσποινα Αναστασία Παπαδημητρίου των εκδόσεων Αγκυρα.

Παρών ήταν και ο λατρεμένος Θηβαίος, επίσημος συνοδός της Ελένης σε κάποιες εξόδους της απο το μακρινό Κορωπί. Τα είπαμε, φιληθήκαμε, γελάσαμε , αποχαιρετισθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για το επόμενο ταξίδι εις Αθήνας.

Είθε!

Ιουστινάκι εν ηρεμία



Στην Αγκυρα το Σάββατο του αποχαιρετισμού . Αριστερά Ελένη Γκίκα, καμαρωτός ο Γιάννης ο Θηβαίος, στην πίσω γραμμή Τζουστινάκι και Διεθνές Ριτσάκι
Στην Αγκυρα πάντα με άλλη σύνθεση
Ριτσάκι και Αναστασία Παπαδημητρίου των εκδόσεων Αγκυρα
Το προηγούμενο Σάββατο στον ίδιο χώρο καμαρώνουν ο Στράτος ο Μυθημναίος, η Αννα Βαλαβανίδου και ο Μπάμπης Δερμιτζάκης
Δύο Θαλασσινές αύρες υπο το βλέμμα του Στράτου
Η μπλογκογειτονιά εν παρατάξει στην εκδήλωση. Αριστερόθεν η Γιάννα, έπεται η Μελισσούλα, δίπλα η Κατρίν , μετα η Ορφια, έπεται η συγγραφέας και στην άκρη απολαμβάνει το γυναικομάνι ο μαχαραγιάς Ραδιο Μαρκόνης ή κατα κόσμον Θύμιος Κολλάς
Ο συνάδελφος μπλόγκερ Παντελής Ξανθίδης, η εκδότρια Νίνα Ψυχογιού, η αφεντιά μου, ο Στράτος Δουκάκης και η Βάνα Κοντομέρκου, συγγραφέας και μπλόγκερ.

Σόνιας συνέχεια...

Πήγαμε όλοι στη Σόνιας χθές, στην παρουσίαση του βιβλίου της «Τρείς νύχτες του Αυγούστου και μια μέρα» (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα) που έγινε στο καφέ του Ελευθερουδάκη. Ολοι και όλες εμείς οι φίλοι της , δημοσιογράφοι που αντρωθήκαμε τη δεκαετία του 80 και ανθίσαμε τη δεκαετία του 90. Ηταν μια πανδαισία να ξαναβρεθώ με ανθρώπους της δημοσιογραφίας που είχα να δώ χρόνια.

Ηταν μια ανοιξιάτικη βραδυά και ο αγέρας φυσούσε απαλά σα νάταν Μάης, τόσο γλυκός και παραπλανητικός για την εποχή. Εφτασα στην τεράστια βιτρίνα του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκης, όπου – ώ της εκπλήξεως!- είδα το δικό μου βιβλίο να είναι βιτρίνα δίπλα σ’ εκείνο της Σόνιας Ζαχαράτου και του Γιάννη Ξανθούλη. Ενιωσα πως περπατώ στους οικείους δρόμους της υπέροχης κοινής μοίρας των ανθρώπων της δημοσιογραφίας, που όμως αναζήτησαν και βρήκαν τη λύτρωση στη μεγάλη φόρμα της λογοτεχνίας.

Η παρουσίαση ήταν υπέροχη. Οι ομιλητές είχαν διαβάσει με αγάπη το βιβλίο της Σόνιας και έδωσαν ο καθένας τη δική του ερμηνευτική διάσταση. Η Τέα Βασιλειάδη ανέλυσε το πόνημα της Σόνιας σε βάθος και πλάτος, ο Γιώργος Δουατζής κατέθεσε με ειλικρίνεια πως ήταν παράταιρο να υπερασπιζεται ένα έργο που καταργεί το ανδρικό γένος, ενώ η Αθηνά Ραπίτου εστίασε στη Σόνια Ζαχαράτου και την εκπληκτική περσόνα της ως δημοσιογράφου και συγγραφέως.

Αυτή που κράτησε την ανάσα της βραδυάς ήταν η ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, που απέδωσε το έργο με τον πιο θεατρικό τρόπο, έτσι όπως του άξιζε. Πραγματικά εκπληκτική και μεγάλη ερμηνεύτρια ακόμη και στην απόδοση των αποσπασμάτων ενός βιβλίου. Τυχερές σελίδες, τυχερή Σόνια!

Εγώ βεβαίως, είδα τόσους φίλους που δεν μπορώ να τους απαριθμήσω. Πάντως, κάθησα με τη Μιμή Τουφεξή, το Στέργιο Μικρούτσικο τζούνιορ και τη μαμά του Μαρία Παπαγιάννη, με την Πόλα Μαχαίρα, τη Ντάνυ Πιέρρου. Είδα την Αννα Μιχαλιτσιάνου , που είναι πάντα κούκλα και κούλ, τον άντρα της ζωγράφο Γιώργο Λαζόνγκα, το λατρεμένο ζωγράφο Δημήτρη Ταλαγάνη. Γνώρισα από κοντά τον Χριστόφορο της Σόνιας μου(που είχα να τον δώ από παιδάκι), ενώ προσθέτω στις νέες γνωριμίες την αρτίστα Μαιρόπη Πρέκα, της οποίας τα υπέροχα βιτρό κοσμούν τα σπίτια μας στη Λευκάδα!

Αντε Σόνια Ζαχαράτου και στο επόμενο!!!

Τζουστινάκι

Αριστερόθεν η βιτρίνα της Σόνιας Ζαχαράτου στο κεντρικό βιβλοπωλείο του Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου
Δεξιά το βιβλίο μου "Για την Αγάπη των Αλλων " ποζάρει με το νέο μυθιστόρημα "Η Εκδίκηση της Σιλάνας" του Γιάννη Ξανθούλη. Πραγματικά αδελφωμένοι οι δημοσιογράφοι-συγγραφείς και παρατεταγμένοι εν μέση οδώ!
Σόνια Ζαχαράτου, Καριοφυλλιά Καραμπέτη και Τέα Βασιλειάδου
Αθηνά Ραπίτου στο συντονισμό της βραδυάς και στον τονισμό της Σόνιας μας.

Πρόσκληση στη βιβλιοπαρούσίαση της Σόνιας Ζαχαράτου

Αντε όλοι μαζί να βρεθούμε στην παρουσίαση του βιβλίου της συναδέλφου Σόνιας Ζαχαράτου με εκλεκτούς ομιλητές στο πάνελ. Θα είμαστε όλοι εκεί. Κι επιτέλους εγώ θα είμαι ακροάτρια ενός βιβλίου, που έχω λατρέψει για τον καταιγιστικό του λόγο!

Ραντεβού! Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου στις 7μ.μ στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης, Πανεπιστημίου 17!!!

Η πιο ωραία στιγμή

Το βράδυ της Παρασκευής δεν το φώτισαν μόνο οι υπέροχες παρουσίες των αγαπημένων προσώπων, αλλά και οι απρόσμενες κουβέντες για το βιβλίο και την υπογράφουσα αυτό. Κοκκίνησα για τους μοναδικούς λόγους που με γενναιοδωρία εξέφεραν οι πανελίστες μου. Αλλά αυτό συνολικό ΄κομμάτι της βελούδινης Ελένης Γκίκα με έκανε να νιώσω το τρέμουλο ενός μικρού κοριτσιού μπροστά στα καινούρια λευκά παπουτσάκια του Πάσχα. Θα το κρατώ κάτω απο το μαξιλάρι μου για πάντα, επειδή είναι δικό σου, επειδή με διαβάζεις μέσα έξω, επειδή θέλω να προστρέχω σ΄αυτό όταν με πληγώνουν οι συνθήκες.
Ελένη με τη βελούδινη παρουσία και τη μεταξένια φωνή Σ αγαπώ! Γιατί η αγάπη και η φιλία δεν έχουν σύνορα!!!Νικούν την απόσταση, το χρόνο.

Ιουστίνη

Αναζητώντας αενάως τον Χαμένο Παράδεισο...Της Ελένης Γκίκα

“Για την αγάπη των άλλων”, ό,τι κι αν έκανε,
για την αγάπη των άλλων μοιάζει να το 'κανε,
το σκεπτόμουν αρχίζοντας να γράφω για την Ιουστίνη

και αυτή τη φορά.

Την Ιουστίνη που γνώρισα αλλόκοτα, μυστικιστικά και παράδοξα.
Την γνώριζα ως συνάδελφο, μου είχε μιλήσει για κείνη κοινή και καλή φίλη, αλλά δεν είχε έλθει η ώρα φαίνεται.

Η ώρα έφτασε με το βιβλίο της... “Στις αγορές του κόσμου”. Ένα έργο, επίσης, αλλόκοτο και παράδοξο και νεωτερικό, όπου συνένωνε το προσωπικό με το διαχρονικό, τις ανθρώπινες ιστορίες με τα σταυροδρόμια του κόσμου. Το ψυχικό άλγος με την περιπλάνηση, το προσωπικό με το οικουμενικό, Εκανε τον ατομικό πόνο, δωρεά, και ομορφιά και μαγεία, Μεταμόρφωνε κάτι τόσο εφήμερο, σε αιωνιότητα.
Είχα γράψει, θυμάμαι, ένα μικρό σημείωμα.
Θυμάμαι τόσο καλά το βιβλίο!
Επικοινωνήσαμε. Αμέσως αισθάνθηκα ότι εδώ κάτι συμβαίνει.
Αλλά αυτό που υπήρξε τελικά αποκαλυπτικό, ήταν το διαδίκτυο και θα σας φανεί τρελό!
Εκείνη στον Καναδά κι εγώ σε μιαν ακρούλα πότε στο Κορωπί και πότε στο Χαλάνδρι.
Από το blog εκείνη, άλεφ στο δικό μου Γκόλεμ εγώ. Κι από επίσκεψη σε επίσκεψη, από σαλονάκι σε σαλονάκι, διαδικτυακό λέμε, ε? από βιβλίο σε βιβλίο, γίναμε φίλες! Καρδιάς.

Βρισκόμαστε όποτε έρχεται, αλλά είναι ωσεί παρούσα στη ζωή μου κι όταν απουσιάζει. Την νοιάζομαι και με νοιάζεται. Γενναιόδωρη απίστευτα, με ψυχικά αποθέματα θαυμαστά, το διαπίστωσα πρόσφατα στη Ρόδο σε κοινό μας ταξίδι. Οξυδερκής, δίκαιη, κομψή, ευαίσθητη, δοτική, με εκείνη την κοσμοπολίτικη αύρα.
Παντός καιρού, κυριολεκτικά.
Χαλκέντερη συνάδελφος (έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του ρεπορτάζ και με απίστευτη πάντοτε επιτυχία) χαλκέντερη και συγγραφέας, τελικά.
Πατώντας γερά σε τρεις βασικές σταθερές: Πατρίδα, Οδύσσεια και Νόστος, Παράδοση και Ορθόδοξος Πολιτισμός.
Γνωρίζοντας καλά τις τεχνικές της γραφής, τους απαράβατους όρους: δομή, ήρωες, πλοκή, αληθοφάνεια, ατμόσφαιρα, σφαιρική αντίληψη κόσμου.
Εξάλλου, πολυταξιδεμένη, μπορεί, είναι σε θέση να έχει αντίληψη σφαιρική.
Υποτάσσοντας πάντοτε το γλωσσικό οπλοστάσιο και τα αστείρευτα εκφραστικά της μέσα, στην ιστορία.

Για την αγάπη των άλλων, πάντοτε.

Στη “Μοναξιά ενός ασυμβίβαστου” ήταν το χρέος της να διασώσει την διαδρομή, τα έργα και τις ημέρες του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος. Και το έκανε με μέτρο και σύνεση, δίκαια και συνετά.
Στο “Πετάει, πετάει το σύννεφο” την αθανασία του ενός, την ιστορία του παππού κάνοντάς την ανθεκτική κι αλώβητη μέσα στον χρόνο.
“Στις αγορές του κόσμου” η Κωνσταντίνα της ήταν η πληγή. Για κείνην άπλωσε την καρδιά της στο Σύμπαν.
Στα “Ψηλά Τακούνια Για πάντα”, το χρέος της στη Γυναίκα. Υπογράφοντας ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα και μεταφεμινιστικό, που κατ' εμέ δεν έχει ακόμα διαγράψει όλη του τη διαδρομή στη λογοτεχνία.
Με το “Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λυκόφως του Κάστρου” επέστρεφε. Εκεί που ήλπισε, πως θα νικήσει τον Χρόνο. Κι ήταν εκείνη που νίκησε, τελικά. Διασώζοντας καλοκαίρια, ταξίδια, αναμνήσεις, ανθρώπους και μια Κούβα μέσ' απ' τα μάτια της τόσο πολύ διαφορετική! Που ίσως και να χαθεί, το πιο πιθανό δηλαδή, να χαθεί στο μέλλον. Εχει προλάβει όμως η Ιουστίνη να την διασώσει έτσι αθώα, στο βιβλίο.

Με το καινούργιο της μυθιστόρημα “Για την αγάπη των άλλων” πέτυχε το ακατόρθωτο: να διασώσει ένα μεγάλο κομμάτι Ιστορίας και Ελλάδας, κι ελληνισμού. Μέσα από μια προσωπική ιστορία και μια συγκλονιστική, τελικά, οικογενειακή σάγκα.
Η ηρωίδα της, σχεδόν αρχετυπική. Αντιγόνη. Έξυπνη, όμορφη, μορφωμένη και σίγουρα τόσο μπροστά από την εποχή, ερωτεύεται με πάθος: Τη ζωή κι έναν άνδρα. Και γνωρίζει όλα αυτά τα διαχρονικά κι αρχετυπικά της ζωής: πάθος, ελπίδα, προδοσία, και ξεκινώ ξανά απ' την αρχή, γιατί ακόμα και η ζωή του ενός, πολλαπλοί κύκλοι είναι.
Στον αντίποδα, η γαλλοτραφής, πολίτισσα, ανδρόγυνη μάνα. Αναγκασμένη εκ των συνθηκών. Τα δυο πρόσωπα της ίδιας γυναίκας τελικά, και η ζωή που δεν έζησα και για τη μία και για την άλλη.
Διότι όπως σοφά θυμάμαι είχε στην Πολίτικη Κουζίνα από την ηρωίδα που αρνιόταν τον έρωτά της επωθεί, ότι εκείνο εν τέλει που μετρά και βαραίνει είναι και όσα αρνούμαστε να ζήσουμε γιατί έτσι πρέπει. Κι εδώ επιτρέψατέ μου να κάνω μια μικρή αλλαγή, εφαρμόζοντας ένα μικρό τέχνασμα ζωής που μου έχει μάθει η καλή μου φίλη Μάρω,
αντικαθιστώντας τα πρέπει με αξίζει,
για να ξεδιαλύνουμε τη γενναιότητα από τη δειλία μας στη ζωή, την προσωπική απόφαση του ενός από την υποταγή μας στη νοοτροπία των άλλων.

Το αποτέλεσμα, μια ιστορία νομοτελειακή σαν ζωή, εξάλλου είναι ζωή. Την έψαξε κυριολεκτικά την τράβηξε από το μανίκι την συγγραφέα της αυτή εδώ η ιστορία!
Και η Ιουστίνη, που είναι πάντοτε ανοιχτή να δει την πρόκληση και να αντιδράσει με συγγραφική γενναιοδωρία σε ό,τι αξίζει, ανταποδίδει στα πολλαπλάσια εκείνη την δωρεά.
Χαρίζοντας σε μιαν οικογένεια την αθανασία στην προσωπική τους πορεία και σε μια γυναίκα τη δικαίωση και το αλώβητο χρονικά πρόσωπό της. Στην ελληνική λογοτεχνία δε, ένα κομμάτι που έλειπε: εκείνο της ξενιτιάς, με τρόπους παντοίους: η ηρωίδα της ξένη στο σπίτι της, στην οικογένειά της, στον τόπο της, στην ξένη γη, εφόσον τόσο πολύ διαφορετική αλλά κι τόσο υπεύθυνα δική τους!
Ένα μυθιστόρημα σαν παλίμψηστο που σκιαγραφεί ως τοιχογραφία εποχής, όχι μόνο τη Νίσυρο, αλλά την Ελλάδα εκείνων των χρόνων: ήθη και έθιμα, νοοτροπία και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο, το αμερικάνικο όνειρο, όλα βρίσκονται εκεί. Με ατμόσφαιρα που σε καθυποβάλλει, με χαρακτήρες σχεδόν ψυχαναλυτικούς, με γεγονότα που υπαινίσσονται περισσότερα κι απ' όσα αφηγούνται, με μια γλώσσα αυστηρή, λιτή και συγκρατημένη κατά πως αρμόζει. Με αποδοχή τέλους σοφή, αποκαλύπτοντας όλη τη νομοτελειακή δικαιοσύνη ζωής αλλά πάνω απ' όλα το έλεος! Με ένα εντυπωσιακό φράκταλ ζωής και πως η ζωή του ενός καθορίζει και συμπαρασύρει τους άλλους. Πως η Ιστορία συμπαρασύρει και καθορίζει την ιστορία του ενός. Μια αλυσίδα που δεν γίνεται εν τέλει να κοπεί ούτε κρίκος!

Ένα βιβλίο που μας χαρίζει ένα μεγάλο κομμάτι ελληνισμού και ένα μέρος από την χαμένη ταυτότητα που τόση ανάγκη έχει ο νεοέλληνας.
Από μια συγγραφέα που γνωρίζει γλωσσικούς και λογοτεχνικούς κανόνες τόσο καλά και που σέβεται όσο κανείς ιστορία, παράδοση, γυναικεία
μοίρα.
Καθόλου τυχαία η τόσο σπουδαία μέσα σε ένα μόλις μήνα διαδρομή (νομίζω είναι στη δέκατη χιλιάδα?) και η μεγάλη και συγκινητική ανταπόκριση των αναγνωστών.
Η Ιουστίνη παρακολουθεί μέχρι εσχάτων τις ανθρώπινες διαδρομές, δικαιώνοντας λάθη, επιλογές, θυσίες και πάθη.
Σε ένα βιβλίο όπου η Αγάπη ταυτίζεται με τη Ζωή.

Ιουστινάκι μου καλό, καλοτάξιδη μάτια μου, στα σταυροδρόμια του κόσμου και με αυτό το βιβλίο. Και για άλλη μια φορά σε ευχαριστώ για τη φιλία και την εμπιστοσύνη και για τον τρόπο που εξακολουθείς να βλέπεις γλώσσα, λογοτεχνία, φιλία και Ελλάδα. Για την αγάπη σου στις ηρωίδες που δικαιώνονται έτσι ή αλλιώς, για τη ζωή που έζησαν αλλά και για κείνη που αρνήθηκαν, διότι έτσι το θέλησαν οι καιροί.
Και επειδή είμαστε, τελικά, όλοι, ό,τι κάνουμε αλλά και ό,τι δεν κάνουμε!

Να είσαι πάντα καλά, να γράφεις, να ταξιδεύεις, να μας τα αφηγείσαι και να διασώσεις ό,τι αξίζει. Όπως γνωρίζεις έτσι με γενναιοδωρία και οξυδέρκεια να κάνεις καλά!
Σε ευχαριστώ και πάλι για το ταξίδι.

Ελένη Γκίκα, Νοε 2009

Για την Αγάπη μου

Για την αγάπη των άλλων

Την Παρασκευή ήταν μια βραδυά απ΄αυτές τις μαγικές που δεν χωράνε στις λέξεις. Μια βραδυά γεμάτη παρουσίες,γεμάτη ζεστασιά, ανθρωπιά και γνησιότητα. Οι αίθουσες του Κing George πλημμύρισαν από αγάπη για μένα. Ο Τζόν Κατσιματίδης με την οικογένεια και τους φίλους του που ήρθαν από τη Νέα Υόρκη ειδικά για την εκδήλωση έσμιξαν με τους φίλους , τους συγγενείς και μπλογκογείτονες που έφτασαν από Βόλο, Χαλκίδα και από τα πέρατα της πόρρω Αττικής .

Τις λεπτομέρειες της βραδυάς θα τις παρουσιάσω σε ένα άλλο πόστ, αλλά προς το παρόν παραθέτω το υπέροχο ρεπορτάζ που έγραψε με τα γρήγορα αντανακλαστικά της η συνάδελφος Ρίτσα Μασούρα. Τη θαυμάζω για τη δυνατότητά της να περικλείει σε λίγα μεστά λόγια όσα την αγγίζουν.

"Μόλις γύρισα από της Ιουστίνης. Ηταν να γίνει απόψε το συναπάντημα με τη γιαγιά τη Τζανή, με τη Μαργαρίτα, την Πατρικία, τον Αθανάση, τον άτιμο τον προδότη τον Γεράσιμο και όλους τους πρωταγωνιστές μιας μοναδικής ιστορίας της οικογένειας από τη Νίσυρο. Μιας ελληνικής νησιωτικής οικογένειας, με τις απώλειες, τους αλλεπάλληλους πόνους, τις χαρές, με το ένα και μοναδικό γαμπριάτικο κοστούμι που φόρεσαν έντεκα γαμπροί….

Από την Πόλη, στη Νίσυρο κι από εκεί σαν άλλη νύφη η Μαργαρίτα για την Αμερική. Η μοναξιά του χειμωνιάτικου Αιγαίου συγκλονιστική, αφοπλιστική. Η εκκλησιά, η μικρή κοινωνία, οι ανύπαντρες κόρες και οι γιοί. Ιστορίες ζωής βγαλμένες μέσα από την αφήγηση της αφοπλιστικής, αφηγηματικής Δέσποινας ( ηταν η ανηψιά που από το πάνελ των ομιλητών άφησε άφωνο το πολυπληθές ακροατήριο) που εμπιστεύτηκε την ιστορία της μάνας του επιτυχημένου ελληνοαμερικανου επιχειρηματία Τζον Κατσιματίδη στην Ιουστίνη
.
Στο βιβλίο της «Για την Αγάπη των Αλλων», η Ιουστίνη Φραγκούλη χρωματίζει στις αποχρώσεις του μπλε την ιστορία της ζωής δύο απίστευτων Ελληνίδων που τίμησαν πατρίδα και θρησκεία και οικογένεια. Μην το χάσετε. Θα ενθουσιαστείτε και θα ακολουθήσετε τις διαδρομές των γυναικών που ξενιτεύτηκαν κι αγάπησαν, λες και ήταν κι αυτό ένα καθήκον. Κι όμως!

Α, ναι, είχε έθρει όλη η οικογένεια από τον Καναδά και τις ΗΠΑ. Κι είχαν στα μάτια τους εκείνο που συχνά, όσοι ταξιδεύουμε, βλέπουμε στην ομογένεια. Την αγάπη γι αυτό τον τόπο."

Στο πάνελ ήταν και η αγαπημένη μου φιλη Ελένη Γκίκα. Κεντρική συντονίστρια ήταν η επίσης φίλη μου Ειρήνη Νικολοπούλου. Παρών στο κέντρο του πάνελ ο Τζον Κατσιματίδης.

ΥΓ. Ηταν μια βραδυά γεμάτη αγαπημένες παρουσίες από τη μπλογκογειτονιά μας. Το Μελισσάκι του Μοντρέ της Ελβετίας, το Κυκλαμινάκι από το Βόλο, η Κατερίνα, η Ορφια, ο Ραδιο Μαρκόνι, η Εύα Στάμου, η Πέννυ των ταξιδιών, η Ρίτσα Μασούρα, η Θαλασσινή, ο Κοσνίπερ και τόσοι άλλοι που μπορεί να τους παραλείπω ας με συγχωρήσουν.
Και οι πανελίστες μίλησαν ο ένας πιο συγκινητικά από τον άλλο για μένα και το ταπεινό μου έργο.

Η Βιβή Κοψιδά Βρεττού μπήκε στη φιλολογία της μοναξιάς του αμείληκτου Αιγαίου. Ο βουλευτής Γιώργος Νικητιάδης με τη βιωματική αναφορά του στη Νίσσυρο του ηφαιστείου και τη στεντορεία φωνή του μάγεψε τον κόσμο. Η Ελένη Γκίκα είπε τόσα υπέροχα για μένα που με έκανε να κοκκινίσω, μίλησε όμως επι της ουσίας για το μυθιστόρημα, ο Κώστας Σκανδαλίδης πιστοποίησε τη μοναξιά των νησιών του Αιγαίου και τους συχνούς αποχωρισμούς των ανθρώπων του κατα τον 20ο αιώνα. Κορυφαία στιγμή ήταν η ομιλία της ξαδέλφης Δέσποινας Εμμανουηλίδη, που συγκλόνισε τον κόσμο με τη γνησιότητα και την αληθινότητα των αναμνήσεών της. Η Ειρήνη Νικολοπούλου συντόνισε άψογα τη βραδυά στις δύο γλώσσες, ενώ ο Τζόν Κατσιματίδης δε σταμάτησε να κλαίει ούτε στιγμή.

Απο αριστερά η δρ Βιβή Κοψιδά-Βρεττού , η εκδότρια Νίνα Ψυχογιού, ο Τζον Κατσιματίδης, η Μάργκο Κατσιματίδη και ο Γιάννης Κατσιματίδης
Ο νομάχρης Λευκάδας Κώστας Αραβανής, ο α αντιπρόεδρος της Βουλής Γρηγόρης και ο βουλευτής Δωδεκανήσου Γιώργος Νικητιάδης
Στο πάνελ απο αριστερά η δρ Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, η συγγραφέας, ο Τζόν Κατσιματίδης, η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, η βιβλιοκριτικός Ελένη Γκίκα, ο βουλευτής Α Αθηνών Κώστας Σκανδαλίδης και η χειμαρώδης ξαδέλφη Δέσποινα Εμμανουηλίδη-Λυβίτση
Εκπληκτικοί ομιλητές σε ένα πάνελ που έκανε το ακροατήριο να συγκινηθεί
Στην πρώτη σιερά η κυρία Κοντομέρου, ο εκδότης Θάνος Ψυχογιός, η Νίνα Ψυχογιού, ο Γρηγόρης Νιώτης, ο διπλωμάτης Ευθύμιος Ευθυμιάδης

Η αμερικανίδα δημοσιογράφος Ρίτα Γκόσμπι, η συγγραφέας με μια αγκαλιά λουλούδια απο τον άντρα της, ο γρηγόρης Νιώτης και η Νίνα Ψυχογιού
Δρ Βιβή Κοψιδά Βρεττού και Γιώργος Νικητιάδης
Ο Θεόδωρος Αργύρης με τη δημοσιογράφο του Αλτερ Μάγδα Τσέγκου
Τα αγαπημένα μου πρωτοξάδερφα πάντα στο πλευρό μου με αγάπη. Τους ευχαριστώ
Το ζεύγος Ψυχογιού, η Μάγδα Τσέγκου και η υπογράφουσα το βιβλίο
Τπ ζεύγος Μάργκο και Τζόν Κατσιματίδη με την αγαπημένη φίλη Ρένα Σακελλαρίδη
Ο Κώστας Σκανδαλίδης, η υπογράφουσα και το ζεύγος Κατσιματίδη
Ο συνάδελφος Παντελής ξανθίδης, η Νίνα Ψυχογιού, η συγγραφέας, ο αγαπημένος φίλος Στράτος Δουκάκης και η συγγραφέας Βάνα Κοντομέρκου
Τα ξαδέρφια μου για τα οποία είμαι πολύ περήφανη καθώς διατηρούμε τη σχέση μας ανέπαφη απο το χρόνο και την απόσταση
Ιουστινάκι, η Ευθύμιο Ευθυμιάδη και μια φίλη του
Μπροστά απο πόστερ του βιβλίου η συγγραφέας , η δημοσιογράφος Νίνα Βλάχου, ο εκδότης Θάνος Ψυχογιός και η φίλη μου απο τη Λευκάδα Ελευθερία ή Τέρρυ
Μελισσάκι, Ιουστινάκι και Μαρκονάκι
Με τις αγάπες του Μόντρεαλ, Ευαγγελίες ένθεν και ένθεν
Με τον παντοτινό φίλο μου Πέτρο Κουναλάκη
η ηθοποιός Μαρία Λογοθέτη, η αφεντιά μου, ο ξέδρφός μου Σπύρος Αργύρης , ο μεγάλος ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης και ο βουλευτής Λευκάδας Σπύρος Μαργέλλης
Με τον αγαπημένο μου φίλο Τζέρρυ Σταματέλο
Ζεύγος Ψυχογιού, συγγραφέας και Μάργκο Κατσιματίδη
Ιουστινάκι ανάμεσα στο ζεύγος Νικητιάδη
Ο Γιάννης Κατσιματίδης, η Σοφίκα Ελευθερουδάκη, η αφεντιά μου, η Μάργκο Κατσιματίδη και η editor Janice Goldlang
Με τον εκ Νισσύρου ρποερχόμενο πατέρα Νικόλαο