Φούστα φόδρα σε Κακορραφίες

Αναζητώντας απελπισμένα ένα καλό επιμελτητή για τα βιβλία μου, όταν αντιλήφθηκα τη λεξιπενία μου εδώ στην ξένη, έπεσα πάνω στον Κυριάκο Αθανασιάδη, που τότε εργαζόταν στις εκδόσεις Γκούτεμπεργκ.

Οταν μου τον σύστησε μια κοινή φίλη με εύσημα για τις επιδόσεις του στην ελληνική γλώσσα και για τη γνώση του περί τους νεωτερισμούς της, εκείνος με αντιμετώπισε με καχυποψία. Σαν πολύ αστή για λογοτέχνις να του φάνηκα, σκέφτηκα μέσα μου αλλά δεν είπα τίποτε για να μην τον τρομάξω περισσότερο.

Ωστόσο, η πρώτη μας συνεργασία στο «Ημερολόγιο Αβάνας. Η Κούβα στο Λυκόφως του Κάστρο» (εκδόσεις Ηλέκτρα) στέφθηκε με επιτυχία. Υπήρξε αποδοχή εκατέρωθεν. Η επιμέλεια του κειμένου απο τον Κυριάκο Αθανασιάδη έδωσε την τελική φόρμα στο έργο που είχα γράψει απο καρδιάς με μια βαθειά συναισθηματική φόρτιση.

Η συνεργασία μας συνεχίστηκε με την επιμέλειά του στο μυθιστόρημα «Για την Αγάπη των Αλλων» (εκδόσεις Ψυχογιός), όπου το λεπτό νυστέρι της γλωσσογνωσίας και λογοτεχνικής του φύσης, τελειοποίησε το μακρινό κείμενο για τη Μαργαρίτα της Νισύρου.

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης όμως είναι ο ίδιος συγγραφέας φύσει και θέσει και μάλιστα απο την πρώτη του νιότη. Στη φαρέτρα του υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα πονήματα με νεότερο, το έργο του «Κακορραφίες. Το Επος» απο τις νεόδμητες εκδόσεις Δήγμα (Δαγκωματιά!!!)

Το αγόρασα στην Αθήνα και το περιεργάστηκα πολύ πριν αρχίσω να το διαβάζω. Με ένα εκπληκτικό έργο του Καραβάτζιο σε μαύρο φόντο προϊεδάζει τον αναγώστη για το ταξίδι στο βάθος και το σκότος.

Πήρα μαζί μου το βιβλίο στην Κούβα και το διάβαζα στην παραλία, όταν οι γύρω μου κρατούσαν κάτω απ΄τις ομπρέλες Ντάν Μπράουν και άλλα περιπετειώδη αναγνώσματα.

Το Επος, μια συρραφή αφηγηματικών εσωστρεφών πονημάτων με παρέσυρε στη δίνη του. Ο Αθανασιάδης με τον αναπόδρατσο τρόπο του ψυχιάτρου, που θαρρείς πως τα έχει δεί όλα μέσα απο τις παραληρηματικές αφηγήσεις των ασθενών του, οδηγεί το μυαλό και την ψυχή σε ένα αλλόκοτο βάθος, σε μονοπάτια που ούτε η πιό σκληρή φαντασία δεν θα μπορούσε να είχε εφεύρει.

Σκηνές σκοτεινές, βρεγμένες απο ένα εσώτερο πόνο που γίνεται πηχτός σαν το σκοτάδι χωρίς φεγγαρόφωτο, σκηνές απρόβλεπτες και τραβηγμένες, άνθρωποι στο ξεχείλισμα της αυτοκατατροφής, γυναίκες απελπισμένες απο την ίδια τους την ύπαρξη, ανωμαλίες στην όψη και την κόψη, παιδιά που διατηρούν πορνεία στα σύννεφα... Ολες αυτές οι ακρότητες δοσμένες με τον υπέροχο χορευτό λόγο του Κυριάκου Αθανασιάδη προκαλούν σεισμό στο εσωτερικό του αναγνώστη.

Θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του γιατί υποτάσσει το αυθεντικό συγγραφικό ταλέντο του στην ασχήμια, το παράλογο και το αταίριαστο, αλλά μήπως τελικά η τέχνη δεν είναι απρόβλεπτη κι αιρετική;

Πάντως, τούτο το ανάγνωσμα που οδηγεί στα άφατα σκότη της ανθρώπινης ύπαρξης, με έκανε να συνειδητοποιήσω πως ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι ένας πραγματικός λογοτέχνις που δεν φοβάται να αφουγκρασθεί τις ερινύες και τους φόβους του. Που τολμάει να καταθέσει όλο αυτό τον ακατέργαστο όγκο των ερεθισμάτων του στη γραφή. Κι αυτό απαιτεί λεβεντιά και μαγκιά, καρντάσια μου!!!

Κυριάκος αθανασιάδης
Κακορραφίες
Το έπος

Από τις εκδόσεις δήγμα κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Κυριάκου Αθανασιάδη με τίτλο ΚΑΚΟΡΡΑΦΙΕΣ: ΤΟ ΈΠΟΣ. Ένας φαινομενικά ασφαλής αναγνώστης διαβάζει μια ακολουθία δυσάρεστων γεγονότων με φονικούς ή αυτοκτονικούς πρωταγωνιστές και άσχημα (κακά) θέματα: μεταξύ άλλων, τον Μινώταυρο και άλλα πραγματικά τέρατα της πόλης, το ξεχασμένο όνομα του Θεού, το στρατόπεδο-πορνείο των παιδιών πάνω από τα σύννεφα, το πώς αναφύονται καινούργια μέλη από κολοβωμένους ανθρώπους, τα λόγια των παλιών τηλεφώνων με κέρματα, τη συνταγή της ευζωίας κλπ. κλπ. Η ακολουθία αυτή των κακών γραφών όχι δεν τελειώνει αλλά, όσο περισσότερο τη διαβάζουν αδιάκριτα μάτια, συνεχώς πληθύνεται για να απολήξει στην άρνηση όχι μόνο της μυθοποιίας αλλά και της ίδιας της ύπαρξης του αναγνώστη. Μια αφήγηση ομφάλιων λώρων που κλιμακώνεται σε είκοσι οχτώ αλληλοτροφοτούμενα επεισόδια για να απολήξει σε έναν απελπιστικό ή και χυδαίο αντίποδα – κάτι σαν το Νότιο Σέλλας.


Οι ΚΑΚΟΡΡΑΦΙΕΣ είναι μια τελική δίνη: μέσα τους ρουφιούνται τριγμοί δοντιών και συναισθηματικές παρενδυσίες,, ακολουθίες διάσπαρτων ιστοριών που βαθαίνουν ανεπίστρεπτα, παλίμψηστες γραφές που πλαγιάζουν, παραλλάζουν, πυορροούν, σπαραγμοί που μνημειώνονται παράδοξα μέσα στην ολοκληρωτική ανυπαρξία. Κεντρωμένες, όπως και οι έξι προηγούμενες αφηγήσεις του Αθανασιάδη, στη λογοτεχνία του χαμού, οι ΚΑΚΟΡΡΑΦΙΕΣ είναι το διακεκομμένο έπος ενός ανθρώπου που βγήκε έξω από την τυφλόμυγα με δεμένα μάτια και χέρια. Μια διανοητική επικράτεια σπασμωδικού ζόφου, βαθιά ανθρώπινη και συνάμα παρα-λογική, γεμάτη με παράξενα παλιά αίματα, πρωτόγνωρα ρίγη και μυστικές αγριότητες, κακούς αγέρηδες μπλεγμένους με εγγαστρίμυθους ρόγχους, όπου δε μπορείς –ή ακόμη: δε θέλεις– να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος. * Θανάσης Τριαρίδης.


Βιογραφικό σημείωμα Κυριάκου Αθανασιάδη

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Από το 1984 εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων: έχει επιμεληθεί περισσότερα από 300 βιβλία (λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, δοκιμιακά), ανάμεσά τους και την σειρά Orbis Literae . Στην ίδια σειρά έχει μεταφράσει τον Ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν του Alain–Rene Lesage και τα ποιήματα από τον Καλόγερο του Matthew Lewis. Έχει γράψει περισσότερα από 10 παιδικά και εφηβικά βιβλία –κάποια από αυτά με ψευδώνυμο– ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά.


Εκτός από τις Κακορραφίες έχει εκδώσει άλλα έξι πεζογραφικά βιβλία, όλα κεντρωμένα στη λογοτεχνία του χαμού: Ιστορίες Υπερβολής, Ροές 1987, Δώδεκα, Καστανιώτης 1991, Μικροί Κόσμοι, Λιβάνης 1996, Το Σάβανο της Χιονάτης, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2001, Το Βασίλειο του Αποχαιρετισμού, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2002, Πανταχού Απών, τυπωθήτω 2007.