Νάμουν ξαπλωμένη σε μια σεζ λόγκ, χρωματιστή και πάνινη (ούτε ξύλινη ούτε ντιζαϊνάτη)έτσι απλά να απολαμβάνω τις ακτίνες του ήλιου να καίνε το κορμί μου. Να μη με νιάζει ούτε το σώμα μου, ούτε το μαγιό μου, ούτε η όψη μου.
Να τρώω παγωτό με γεύση φυστίκι και να μη διαπερνάει το ρίγος των τρομερών θερμίδων.
Να διαβάζω βιβλία που θα με παρασύρουν χωρίς να μπώ στη διαδικασία να κρίνω το ύφος, τη γλώσσα, τη δομή, την πλοκή.
Να τριγυρνώ στην πλάζ χαζεύοντας τον κόσμο που λούεται και λιάζεται.
Να παίξω κουβαδάκια με τον Αλεξ και τους φίλους του χωρίς να με περιμένει το τραπέζι στρωμένο για μεσημεριανό.΄
Να ξαναβρώ την ανεμελιά των παιδικών ημερών τότε που τίποτε δεν σκίαζε τη ζωή μου.
ΥΓ. Αλήθεια, ποιά νάναι τούτη η παραλία που μοιάζει σα να βγήκε απο το 60; Μαντεύετε;;;
???? Ποια ναναι; Θα μαντευα Κουβα μιας και ησουν εκει προσφατα, αλλα απο την αλλη μου κανει Μεσογειος. Μηπως βρισκεσαι παρα θιν (Μοντρε)αλος; Where in the world is Justine Sandiego?
ReplyDeleteΌλες οι παραλίες της καρδιάς μας κάπως έτσι είναι όμως.. Αν κλείσεις τα μάτια και αφεθείς στην ζέστη και το φως, μπορείς να κάνεις το περιβάλλον ακριβώς όπως το ονειρεύεσαι.. Έτσι δεν είναι? Φιλιά..
ReplyDeleteΜα αν κρίνω από τις Σεζ Λογκ η παραλία αυτή θα πρέπει να είναι κάπου στη Μεσόγειο,από τη νηνεμία της θάλασσας κάπου στο Ιόνιο, μια και η ανεμελιά τως παιδικών χρόνων συμβαδίζει...
ReplyDeleteχαιρετισμούς απο Το μεγάλο Μήλο
Γαβριήλ
Μικρή Πρωτευουσιάνα,
ReplyDeleteΜάντεψες τη μισή αλήθεια. Η παραλία είναι στην ιταλική Ριβιέρα, η οποία είχε γνωρίσει γκλάμ καιρούς κάποτε αλλά τώρα ύποφέρει.
Πολλά φιλιά με ήλιο
Εύη καλή μου,
ReplyDeleteΟλες οι παραλίες της καρδιάς μας είναι ίδιες. Εσείς θα βρίσκεστε σε λίγο στο νησάκι σας να γευθείτε ΄μπάνιο και δροσιά στην παραλία της ζωής σας.
Καλή διασκέδαση!
Φιλί
Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
ReplyDeleteΜακάρι νάταν το Ιόνιό μας. Αλλά όχι αυτή τη φορά, η φωτό είναι απο τις παραλίες της Λυγουρίας στη Βόρεια Ιταλία. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει εκεί.
Φιλί ηλιόλουστο
Λοιπον παρα λιγο να το πω, μου θυμισε εντονα Παλερμο και μια παραλια στην Cefalu της Σικελιας. Οι παραλιες της δεκαετιας του '50 που τοτε ειχαν γνωρισει δοξες και τιμες με την Τσινετσιτα! Αργοτερα παρηκμασαν σε σημειο απελπισιας και τωρα παλι προσπαθει ο κοσμος να μαζεψει οτι ψιχουλα αιγλης εχουν απομεινει. Δε θα ξεφευγες απο το Ιονιο και την Αδριατικη, τι να λεμε τωρα; Φιλακια!
ReplyDeleteΤελευταία ημέρα του Μάη και πως θάθελα να ήμασταν εκεί και όχι στην Αθήνα που σιγοβράζει(από πολλά τινα).Κοριτσάκι μου, με το καλό να μας έρθεις και φέτος στις αμμουδιές του Ομήρου!!
ReplyDeleteΙωάννα φιλάκια.
..Καντο πραγματικοτητα..Ιουστινη μου...αντε ..ξεκινα...
ReplyDeleteγια το νησακι...!!!
Φιλια πολλα
΄Πρωρεουσιάνα,
ReplyDeleteΣε αναφέραμε κάθε στιγμή με τον Τέντ. Θα είχες τρελλαθεί με τις παρηκμασμένες παραλίες της Ιταλικής Ριβιέρας, με τις πόλεις που κάποτε είχαν ακμάσει. Θα παίξω αναρτήσεις για να δείς την αντίστιξη με τη γαλλική Ριβιέρα που εξακολουθεί να φυσσάει!
Φιλί
Τζό λατρεμένη μου,
ReplyDeleteΚάθε φορά΄τέτοια εποχή σε σκέφτομαι που ήρθες μτ τον Αντώνη σου εδώ και περάσαμε χάρμα. Μου φαίνεται σαν μεγαλώσουν τα παιδιά και χωριστούμε απο τις υποχρεώσεις, πρέπει να πάρουμε το καραβάνι των φιλενάδων να πάμε στις παραλίες της παρακμής να δροσιστούμε και να μιλάμε ατέλειωτα για όλα.
Σ΄αγαπώ πολύ. Φιλί στον Αντώνη. Σ ' ευχαριστώ πιυ έφτιαξες διεύθυνση και μου γράφεις.
Ορφια μου αγαπημένη,
ReplyDeleteΣτο νησάκι το Σεπτέμβρη γιατί η φύση μπυ ζητάει να γράψει αυτό το καλοκαίρι μας.
Να περάσετε καλά εσείς οι ξελογιασμένες και να με σκέφτεστε όταν βουτάτε στα νερά του Αιγαίου!!!
Χαρουμενη, παιχνιδιαρα, εφηβικη, ψυχη της Ιουστινης πεταξε μακρια σε μια γλυκια ακρογιαλια του Αιγαιου και χαμογελα.Εκει σε μια γωνια σε περιμενουν δυο κουβαδακια χαρωπα και μια γευση απο οτι εχεις αγαπησει στη ζωη σου.Σε περιμενουμε με πολυ αγαπη να σε δουμε ξανα.Φιλια.
ReplyDeleteΛοιπόν έλα να σου πω, αυτές τις πάνινες σεζ λονγκ να τις προσέχεις γιατί έχω δει κυρία να σωριάζεται στην άμμο αφού κόπηκε το ύφασμα :)
ReplyDeleteεπίσης, όταν τρως παγωτάκια και λιχουδιές να θυμάσαι ότι παχαίνουν περισσότερο όταν έχεις ενοχές ;)
φιλακια πολλα
Γιάννα αγαπημένη μου,
ReplyDeleteΗ ψυχή μου φταρουγίζει για το Αιγάιο και το Ιόνιο. Μακάρι να με περίμεναν τα κουβαδάκια της ξενοιασιάς,αλλά αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Θα σας έρθω, αλλά αργότερα
Μελισσάκι,
ReplyDeleteΘέλεις να πείς πως οι λευκές πάνινες σεζ λόγκ της Μυκόνου δεν σπάνε ποτέ; Θα πηδηχτώ απ΄το παράθυρο!
Αλήθεια, ήθελα να τρώω λιχουδιές χωρίς ενοχές και χωρίς θερμίδες, γίνεται;
Εγώ πάλι θα ήθελα να μπορούσα να διαβάζω τα βιβλία... γρηγορότερα για να μπορώ έτσι να διαβάζω και περισσότερα...
ReplyDeleteΊσως να είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά αυτό είναι που μου έρχεται πάντα στο μυαλό, μόλις βρω λίγο χρόνο χαλάρωσης...
http://profiles.pathfinder.gr/view/pennybr