Μιά από τις ωραιότερες μέρες των παιδικών αναμνήσεων στη Λευκάδα, ήταν ο γιορτασμός των Φώτων. Το πρωί κατακλύζαμε την εκκλησία γιά να πάρουμε τον Αγιασμό μας από τo έρι του πατερούλη φέρνοντας μαζί μας περίτεχνα γυάλινα βαζάκια και μετά ξεχυνόμασταν στην παραλία γιά να παρακολουθήσουμε την τελετουργία της ρήψης του Σταυρού στη θάλασσα.
Η λιτανεία του Σταυρού , που περνούσε από την αγορά μεγαλόπρεπα με τα μανουάλια και τα χρυσοπόικιλτα λάβαρα ήταν μιά στιγμή που θα μείνει γιά πάντα χαραγμένη στη μνήμη. Η Φιλαρμονική της Λευκάδας συνόδευε με τα κομμάτια της τη λιτανεία.
Κι ύστερα μέσα στην ευωχία της ψαλμωδίας «Εν Ιορδάνη βαφτιζομένου σου Κύριε...» ο Δεσπότης έρριχνε το σταυρό στην προκυμάια της Λευκάδας. Και τα παλλικαρόπουλα αψηφούσαν το κρύο κι ορμούσαν να πιάσουν το ιερό σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Ο γρηγορότερος ήταν ο νικητής και ο ευλογημένος τυχερός της χρονιάς.
Τη στιγμή της ρήψης του Σταυρού όλοι εμείς πλησιάζαμε στην προκυμαία με τα πορτοκάκια δεμένα με σκοινί και τα βουτούσαμε τρείς φορές στη θάλασσα. Ετσι τόχει το λευκαδίτικο έθιμο να βουτάνε οι κάτοικοι τα πορτοκάλια ν΄αγιαστούν απ΄το Σταυρό.
Αυτά τα πορτοκάλια η μητέρα μου τα φύλαγε σε ειδική θέση ανάμεσα στα φρούτα. Δεν σάπιζαν μέχρι τον επόμενο χρόνο, ήταν τα μόνα φρούτα που έμεναν ανέπαφα απ΄τον καιρό. Ηταν «αγιασμένα» γι αυτό νικούσανε το φυσικό φαινόμενο της σήψης και του μαρασμού.
Τα δικά μας πορτοκάλια μας τα προμήθευε η θειά η Δήμητρα Κακαβούλη, που είχε περιβόλια με εσπεριδοειδή. Και νιώθαμε περηφάνεια που τα αγιασμένα πορτοκάλια μας προερχόνταν από οικογενειακή παραγωγή.
Σήμερα στη Λευκάδα, γιόρτασαν τα Θεοφάνεια με κάθε μεγαλοπρέπεια και πιστότητα στις παραδόσεις. Ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Το διάβασα στο mylefkada.gr και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια. Γιατί δεν είμαι πιά εκεί να απολαμβάνω τις μικρές χαρές της ιστορίας μου.
Χρόνια πολλά στις Φωτεινές, τους Φώτηδες, τις Φανούλες και τους Θεοφάνηδες
Ιουστίνη της Λευκάδας και τότε και τώρα
Ιουστίνη μας,
ReplyDeleteμε τις νοσταλγικές αναμνήσεις...
δεν γνώριζα το έθιμο με τα πορτοκάλια
κι ήταν μια όμορφη επαφή!
Τι το ωραιότερο να θυμώμαστε και να μοιραζόμαστε!
Χαιρετισμούς σε όλους σας,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Χρονια Πολλα κοριτσι μου και να γιορταζεις παντα με την ιδια θερμη ακομα και οταν εισαι μακρια.
ReplyDeleteφιλι
Αγαπητή μου Ιουστίνη,
ReplyDeleteΠολύ ωραίο το έθιμο με τα πορτοκάλια, δεν το ήξερα.
Εντύπωση μου έκανε το επώνυμο Κακαβούλη, πίσω στο χωριό στα χρόνια του πολέμου είχαμε μια χωριανιά την Άννα Κακαβούλη, με έναν γιο τον Γιάννη...
Δεν υπήρχε άλλο επώνυμο σαν κι αυτό σε όλη την Πύλαρο, Κεφαλληνίας.
Χαιρετισμούς από Νεα Υόρκη
Γαβριήλ
Αγαπημένη μου Γιώτα,
ReplyDeleteΝαι το έθιμο με τα πορτοκάλια είναι μοναδικό στη μικρή πατρίδα. Και μαζεύει όλους τους Λευκαδίτες στην προκυμαία. Θυμάμαι πως με κρύο, με βροχές, με ανέμους, ποτέ δε λείψαμε από την παράλία.
Ωραίες παραδόσεις να μοιραζόμαστε !!!
Φιλί συννεφιασμένο του βορρά μας
Γιάννα μου,
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ γιά τις ευχές. Είδα ότι είχατε μεγάλο πάρτυ στη μπλογκογειτονιά με αφορμή τη γιορτούλα σου.
Να σε χαιρόμαστε πάντα γερή, δυνατή, αισιόδοξη.
Φιλί
Γαβρίλη μου,
ReplyDeleteΝαι είναι ένα πρωτότυπο έθιμο αυτό με τα πορτοκάλια, που έφερνε σε όλους μας μεγάλη χαρά. Κι ακόμη οι Λευκαδίτες λατρεύουν να βουτάνε τα πορτοκάλια στη θάλασσά μας.
Οσο γιά το επώνυμο Κακαβούλη, είναι το πατρικό της μητέρας μου κι απ΄ό,τι ξέρω είναι Λευκαδίτικη η καταγωγή.
Δεν αποκλείεται η Αννα Κακαβούλη να είχε παντρευτεί Λευκαδίτη!
Φιλάκια από συννεφιασμένο Μόντρεαλ
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΧρόνια πολλά από την Λευκάδα ! Σε ευχαριστώ για το άρθρο σου που μου αφιέρωσες. Ένιωσα χαρά και σεβασμό όταν είδα το όνομα μου γραμμένο στην κορυφή του άρθου σου .
ReplyDeleteΔεν είναι τυχαίο που ονόμασα την ιστοσελίδα μου My Lefkada δηλαδή "Η Λευκάδα μου" .
Αγαπάω πολύ τον τόπο μου όπως αγαπάω την μάνα μου και προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ ώστε να προσφέρω στον τόπο μου και στους συναθρώπους μου.
Για τον λόγο αυτό και γιατί αγαπάω την μουσική, είμαι στην Φιλαρμονική της Λευκάδας 15 χρόνια.
Σε κάποιες από της υπηρεσίες της ΦΕΛ δεν έχω πάει... αλλά ποτέ δεν έλειψα από την λιτανεία του Σταυρού.
Σου στέλνω μέσα από την καυτή καρδιά μου και το τρελό μυαλό μου 3 σταγόνες από την θάλασσα του Ιονίου την θάλασσα της Λευκάδας την δική μας θάλασσα.
Νίκος Καββαδάς
Νίκο μου καλέ,
ReplyDeleteΗταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω αφού άντλησα αναμν΄σηεις μιά ζω΄ςη από την άνάρτηση γιά τα Φώτα.
Η Λευκάδα σου, η Λευκάδα μας είναι μιά υπέροχη ιστοσελίδα που μας φέρνει καθημερινά την πατρίδα κοντά.
Ευχαριστώ γιά τις σταγόνες του Ιονίου, με συντροφεύουν να ξέρεις εδώ στα χιόνια μου!