Οταν ήμασταν μικρά πολύ μικρά παιδάκια στη Λευκάδα, ο θείος παπα-Νίκος και η θεία Δήμητρα έμεναν σ΄ένα δυόροφο αστικό σπίτι, που έβλεπε ακριβώς στο μουράγιο, καθώς το επόμενο σπίτι ήταν μια μικρή παράγκα. Εκεί έβαζα τη μουρίτσα μου πολλές φορές αγναντεύοντας τη θάλασσα, που είχε ξεβράσει ένα παλιό σάπιο καϊκι. Χρόνο με το χρόνο το καϊκι βυθιζόταν στο νερό κι εγώ το λυπόμουν τόσο κι έπλαθα ιστορίες που μια μέρα θα τις έκανα βιβλίο.
Αυτό το παράθυρο ήταν η εμμονή μου. Και το μπαλκόνι ήταν η μεγάλη απόλαυση των παιδικών μου χρόνων. Οταν έπιανε καλοκαιράκι τα ξαδέρφια μου, ο Νιόνιος κι ο Κώστας έπαιρναν καλαμίδια, κατέβαιναν στο μώλο και παρίσταναν τους ψαράδες.
Οταν τα θερμά απογεύματα τους επισκεπτόμασταν με τον αδελφό μου τον Αποστόλη, χαιρόμασταν να ψαρεύουμε με δανεικά καλαμίδια, να τους παρακαλάμε να μας αφήσουν να βγάλουμε κανένα ψάρι.Παρόλο που σιχαινόμουν το ψωμοτύρι δόλωμα ή τα σκουλικάκια επίσης, ένιωθα περήφανη όταν ο Κώστας –Κωτσονιός μου εμπιστευόταν το καλαμιδάκι του.
Ερριχνα την μπετονιά και περίμενα μάταια να τσιμπήσουν τα ψαράκια . Εκείνα ήταν πάντοτε πιό έξυπνα από μας. Βέβαια, τα αγόρια με την επιμονή τους όλο κι έπιαναν κάποια σπαράκια, που τα τηγάνιζε η θειά η Δήμητρα τιμώντας την προσπάθειά μας.
Τώρα στη Λευκάδα ο Κωτσονιός εξακολουθεί να κρατάει την παράδοση του απογευματινού ψαρέματος όταν όλοι σμίγουν στο νησί τα καλοκαίρια. Χτες πήγαν ομοθυμαδόν με τα βλαστάρια μας να ψαρέψουν στο μώλο με τα καλαμίδια τους.
Ο Νικόλας και η Δημητρούλα έπιασαν λίγα σπαράκια, ο Αλέξανδρος τιμώντας την ιστορία της μαμάς του, δεν έπιασε ούτε λέπι. Αλλά χάρηκε την ατμόσφαιρα, απόλαυσε την περιπέτεια στο μώλο υπό το λυκόφως. Ηταν χαρούμενος που ψάρευε στο μώλο με τα ξαδέρφια του.
Και του χρόνου παιδιά με τρομερές ψαριές!
Αυτό το παράθυρο ήταν η εμμονή μου. Και το μπαλκόνι ήταν η μεγάλη απόλαυση των παιδικών μου χρόνων. Οταν έπιανε καλοκαιράκι τα ξαδέρφια μου, ο Νιόνιος κι ο Κώστας έπαιρναν καλαμίδια, κατέβαιναν στο μώλο και παρίσταναν τους ψαράδες.
Οταν τα θερμά απογεύματα τους επισκεπτόμασταν με τον αδελφό μου τον Αποστόλη, χαιρόμασταν να ψαρεύουμε με δανεικά καλαμίδια, να τους παρακαλάμε να μας αφήσουν να βγάλουμε κανένα ψάρι.Παρόλο που σιχαινόμουν το ψωμοτύρι δόλωμα ή τα σκουλικάκια επίσης, ένιωθα περήφανη όταν ο Κώστας –Κωτσονιός μου εμπιστευόταν το καλαμιδάκι του.
Ερριχνα την μπετονιά και περίμενα μάταια να τσιμπήσουν τα ψαράκια . Εκείνα ήταν πάντοτε πιό έξυπνα από μας. Βέβαια, τα αγόρια με την επιμονή τους όλο κι έπιαναν κάποια σπαράκια, που τα τηγάνιζε η θειά η Δήμητρα τιμώντας την προσπάθειά μας.
Τώρα στη Λευκάδα ο Κωτσονιός εξακολουθεί να κρατάει την παράδοση του απογευματινού ψαρέματος όταν όλοι σμίγουν στο νησί τα καλοκαίρια. Χτες πήγαν ομοθυμαδόν με τα βλαστάρια μας να ψαρέψουν στο μώλο με τα καλαμίδια τους.
Ο Νικόλας και η Δημητρούλα έπιασαν λίγα σπαράκια, ο Αλέξανδρος τιμώντας την ιστορία της μαμάς του, δεν έπιασε ούτε λέπι. Αλλά χάρηκε την ατμόσφαιρα, απόλαυσε την περιπέτεια στο μώλο υπό το λυκόφως. Ηταν χαρούμενος που ψάρευε στο μώλο με τα ξαδέρφια του.
Και του χρόνου παιδιά με τρομερές ψαριές!
Τζουστινάκι
ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά της ξαδέλφης Καίτης Κακαβούλη
Ο Αλέξανδρος με το μπάρμπα του τον Αποστόλη τα λένε στο λυκόφως
Ο Αλέξανδρος εις μάτην ρίχνει το καλαμίδι με συντροφιά τη Δήμητρα
Δήμητρα σοβαρή ψαρεύουσα κι Αλέξανδρος αραχτός στο μώλο
Δεν τσιμπάει, δεν τσιμπάει!!!
Ο Νικόλας αποδείχθηκε ο πιό σοβαρός ψαράς της οικογένειας. Στη φωτό ο πατέρας του Αποστόλης και ο θείος Κωτσονιός
Ο Νικόλας ο ψαράς
Ο Αλέξανδρος με τα βδελυρά δολώματα
 |
| Ο Αλέξανδρος και η Δημητρούλα επί το έργον |
Ιουστίνη μου!
ReplyDeleteΩραία
και ρομαντικά!!!!!!!!!!
Μα το μάτι μου έμεινε στο νέο σου Βιβλίο!
Καλό δρόμο να έχει!
Περιμένουμε
αν θα έλθεις πάλι
στην Αστόρια!!!!!!!!!
Φιλιά μας,...
Υιώτα-Δημήτρης
ΝΥ
Γειά σου Τζουστινάκι που μας έκανες "κοπάνα" φέτος.
ReplyDeleteΤα ψαρέματα σας στο λυκόφως μου θύμισαν τον πατέρα μου που αγωνιζόταν μια ζωή με ένα καλάμι να πιάσει κανένα ψαράκι και το περισσότερο που του είχε τύχει ήταν κάποιοι "λίλοι". Υποψιάζομαι ότι τα ψάρια καταλάβαιναν πως στο βάθος τα λυπόταν και του έκαναν το χατήρι να μη τσιμπούν. Λες να γινόταν το ίδιο και με σένα;
Αστοριανή καλή μου,
ReplyDeleteΤα ψαρέματα είναι το χάι του καλοκαιριού για τα παιδιά. Οσο γιά το βιβλίο, ελπίζω να πάει καλά.
Γιά την Αστόρια δεν το βλέπω προς το παρόν καθώς θα πρέπει να κατεβώ Ελλάδα γιά να υποστηρίξω τα βιβλία μου.
Πολλά φιλάκια του καλοκαιριού
Ελενίτσα αγαπημένη,
ReplyDeleteΔεν την έκανα κοπάνα, απλά ξεκουράζομαι στο αστικό περιβάλλον. Χρειάζομαι δυνάμεις πριν εκδράμω στην Ελλάδα γιά τα νέα βιβλία του φθινοπώρου.
Εξάλλου, η άδεια μου είναι πάντοτε περιορσμένη.
Πολλά γλυκά φιλάκια και καλή αντάμωση!
Θα σας περιμένουμε με λαχτάρα εσένα και τα παιδιά σου, τα καινούργια που τα μυρίζομαι ως πολύ πολύ γιαμ..
ReplyDeleteΚαλή δύναμη και αντάμωση λοιπόν στο κλεινόν άστυ.
φιλάκια
ε καλα ποιος νοιάζεται για τις μεγαλες ψαριές όταν έχει καλή παρέα, αυτο μόνο του έχει μεγαλύτερη αξία! πότε έρχεστε?
ReplyDeleteφιλιά πολλα, εγώ ξαναφευγω συντομα!!
Ελενάκι μου,
ReplyDeleteΝαι περιμένω το ταξίδι στην Ελλάδα ανυπερθέτως γιά να σμίξουμε εμείς της συγγραφής οι εκδρομείς. Τα παιδιά θα γεννηθούν κι αυτά το Σεπτέμβρη.
Καλή αντάμωση
Αγαπημένη μου,
ReplyDeleteΝαι η καλή παρέα μετράει, αλλά και κανένα σπαράκι στο καλάθι του ψαρά, θα έδινε νόημα στη διαδικασία.
Εμείς ερχόμαστε 7 Σεπτέμβρη στην Αθήνα και μετά βούρ Λευκάδα. Εσύ πόσο θα μείνεις;