Στη Στυλιανή Γερασοπούλου με Αγάπη!!!

Η γιορτή του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος ήταν μεγάλη υπόθεση γιά το σπίτι μας, καθότι η εικόνα του Αγίου, προστάτου των παιδιών καμάρωνε στο προσκυνητάρι των γυναικών. Ο πατερούλης στους Αγίους Αναργύρους γιόρταζε με τιμές τον Αγιο Στυλιανό και παράγγελνε αρτοκλασία υπέρ υγείας των παιδιών του και των παιδιών όλου του κόσμου.

Εμείς με τη μαμά και την αδελφή μου μπαίναμε πάντοτε από την πίσω πόρτα των γυναικών, γιατί το πρωτόκολο τόθελε να μπαίνουν από πίσω οι γυναίκες και από την κύρια πόρτα καμαρωτά οι άνδρες. Ετσι, καθήμενες στο επιτροπικό , παρατηρούσαμε την εικόνα του Αγίου Στυλιανού, που κρατούσε ένα βρέφος στην αγκαλιά του.

Γύρω από την εικόνα , εσωτερικά του τζαμιού, κρεμόνταν διάφορα ασημένια μωρά, παιδικές ταυτότητες, παπουτσάκια και άλλα τινά, που μου επέσυραν την προσοχή. Οταν ρωτούσα τον πατερούλη, εκείνος έλεγε ότι ήταν τάματα στον Αγιο για να γιατρευτούν κάποια άρρωστα παιδάκια. Στην ατίθασση φαντασία μου έπλαθα δεκάδες ιστορίες με τον Αγιο Στυλιανό.

Η γιορτή του Αγίου Στυλιανού συνέπιπτε και με τη γιορτή του Στέλιου του συμμαθητή μας, που έγινε καραβόλυκος αλλά τώρα κατέληξε στη γειτονιά πάλι με ένα μίνι μάρκετ. Η μαμά του Στέλιου έφτιαχνε κι εκείνη αρτοκλασία προς τιμήν του μικρού της γιού.

Εκείνη η μέρα αποκτούσε μια άλλη πιό επίσημη διάσταση καθότι γιόρταζε και η Λιάνα η κόρη της κυρίας Ελπίδας Ρομποτή, της δασκάλας μας. Ερχόταν στον εσπερινό και φούσκωνα από περηφάνεια , που η κυρία γιόρταζε στο ναό μας την κόρη της.

Αργότερα, έμαθα ότι από τον Αγιο Στυλιανό προέρχεται και το όνομα Στέλλα, αυτό που με έκανε να ζηλέυω τον ήχο του όταν άκουγα το τραγούδι: Είναι νωρίς γιά δάκρυα Στέλλα, όσο μπορείς ακόμα γέλα, ώρα την ώρα θα βραδιάσει ήρθε η ζωή και θα περάσει!... Μου τόπαιζε στο πικάπ ο κολλητός του αδελφού μου, που δεν με κάλεσε στο εφηβικό του πάρτυ γιατί ήμουν μικρή σαν εκείνη τη Στέλλα.

Στέλιο έλεγαν και τον πρώτο μαθητή στον οποίο δίδαξα αγγλικά. Ηταν ο γιός της γειτόνισσας Κάκιας, γιόρταζαν μαζί τις ονομαστικές τους εορτές κι εγώ πήγαινα Λυσιμαχίας 2-4 με τα γλυκά μου ανημερα του Αγίου Στυλιανού,τιμώντας εκείνο τον πρώτο μαθητή μου.

Πέρισι γνώρισα από τον επιμελητή μου τον Κυριάκο Αθανασιαδη τη Λού, από το Λιάνα, απο το Στυλιανή. Γνώρισα την πιό ωραία Στέλλα της ζωης μου: Την ψυχίατρο Λιάνα Γερασοπούλου, που με βοήθησε ανεπαισθήτως να μπώ στο νόημα της ψυχικής παρέκκλισης όταν έγραφα τον Ερωτα στην Ομίχλη. Η Λιάνα με μύησε στα άδηλα και τα κρύφια της επιστήμης της όχι με το δάχτυλο σηκωμένο, απαλά σαν αδελφή προς αδελφή.Με έμαθε πως η ψυχική ιδιαιτερότητα δεν είναι αμαρτία, είναι απλώς μιά άλλη έκφραση της ανθρώπινης διάστασης. Η Στυλιανή Γερασοπούλου, Στέλλα, ή Λιάνα ή Λού υπήρξε η πλοηγός μου σ΄αυτό το δύσκολο έργο που επιχείρησα αναδεικνύοντας τη γοητεία των αλύτρωτων.

Της είμαι απολύτως ευγνώμων. Ευγνώμων γιατί μου γνώρισε τα μυστικά των αλύτρωτων οδηγώντας με στην αλήθεια τους ανεπαισθήτως.

Χρόνια πολλά σου Λού, να σε χαιρόμαστε γλυκειά μου !!! Πάντα λαμπερή και γελαστή, πάντα καλοσυνάτη κι αισιόδοξη!

Τζουστινάκι

Η Λιάνα ανέλυσε το στίγμα της ψυχικής νόσου στην παρουσίαση του Ερωτα στην Ομίχλη στον Ιανό Θεσσαλονίκης

Ανάμεσα από το Στυλιανή και την κόρη της.Πόσο κούκλες και οι δυό

Της χάρισα τα λουλούδια της γιορτής μου, που έστειλε ο εκδοτικός οίκος Ψυχογιός στο ξενοδοχείο

Με τη Νίνα Ψυχογιού και τη Λόύ στην πλατεία Αριστοτέλους

Τρείς καλλονές στην συμπρωτεύουσα

Μοδάτες και χαμογελαστές