Σήμερα των Φώτων κι ένα απόσπασμα από τον "Ερωτα στην Ομίχλη"

Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός... Κι επειδή το μυθιστόρημα «Ερωτας στην Ομίχλη» κορυφώνεται των Θεοφανίων , όπου παρατίθεται ο Αγιασμός των Υδάτων κάπου μακριά στη Μακεδονία μας , θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη σκηνή από το έργο:

"Η λιτανεία ξεκίνησε.  Μπροστά πήγαιναν τα λάβαρα και στη μέση ο Σταυρός. Αγόρια ντυμένα με ιερατικές στολές κρατούσαν τα σύμβολα της χριστιανοσύνης. Ο παπάς με τους ψάλτες του ακολουθούσαν , ενώ ακριβώς πίσω του βρισκόνταν οι επίσημες αρχές. Τα παιδιά του σχολείου πλαισίωναν αριστερά και δεξιά τα λάβαρα. Ο κόσμος, άντρες και γυναίκες, συμμετείχαν με ευλάβεια στην πορεία προς τον Αγιασμό των υδάτων.

Η Αμαλία ξαφνικά ένιωσε μόνη καθώς ο διευθυντής Χωμενίδης είχε λάβει τη θέση του ανάμεσα στους προύχοντες χωρίς να την προσκαλέσει. Δεν ήξερε με ποιόν να περπατήσει, αλλά  είδε την η Αμαρυλλίδα να τρέχει προς το μέρος της. Πιαστηκαν αλαμπρατσέτα  και αναμείχθηκαν στο σεβάσμιο πλήθος.

Η λιτανεία έφτασε στο γεφυράκι, ένα ξύλινο γεφυράκι, όπου το ποτάμι ήταν στάσιμο δημιουργώντας μιά μικρή λίμνη. Εδώ τα νερά δεν ήταν ορμητικά κι έτσι  μπορούσαν να κολυμπήσουν οι βουτηχτάδες. Εκανε τσουχτερό κρύο, μα κανένας δεν φαινόταν να πτοείται.

Ο παπάς ξεχωρίζοντας απο το πλήθος πήρε το Σταυρό στα χέρια του, τον φίλησε τρείς φορές και στάθηκε ακριβώς στην άκρη του γεφυριού πάνω απο΄το νερό, ψάλλοντας με τη στεντορεία του φωνή :

 « Εν Ιορδάνη βαφτιζομένου σου Κύριε,
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις.
Του γαρ Γεννήτορος, η φωνή προ σε μαρτύρει σοι,
αγαποητόν σε Υιόν ονομάζουσα.
Και το πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές.
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός,
και τον κόσμο φωτίσας δόξα σοι.»

Ο κόσμος σιγόψελνε μαζί του ακολουθώντας το απολυτίκιο. Εκείνη την ώρα τρία λευκά περιστέρια πέταξαν στον ουρανό. Τα ελευθέρωσε ο καντηλανάφτης που ήταν επιφορτισμένος με αυτό το εθιμικό καθήκον. Ολοι έστρεψαν τα βλέμματά τους προς τον αιθέρα ακολουθώντας το πέταγμα των περιστεριών. « Μοναδικό θέαμα, στ΄αλήθεια! «, συλλογίστηκε η Αμαλία. Υστερα ο παπάς πέταξε το Σταυρό στο ποτάμι.

Οι γυναίκες στην όχθη έτρεξαν να βουτήξουν τα ματσάκια του δεντρολίβανου γιά ν΄αγιαστούν απο΄το Σταυρό ,προσδοκώντας πως θα τους έφερναν υγεία κι ευημερία στο σπιτικό τους ολάκερο το χρόνο.

Και τότε πήδησαν  τα παλλικάρια να πιάσουν το Σταυρό φορώντας μόνο τα σορτσάκια τους μέσα στην παγωνιά .  Η Αμαλία και η Αμαρυλλίς απομειναν άναυδες καθώς ανάμεσα  στους νεαρούς άντρες ξεχώρισαν τον Αριστοτέλη Αγριππίδη. Κοιτάχτηκαν απορημένες. Η Αμαλία έσφιξε το χέρι της φίλης της πιασμένη απο έναν αλλόκοτο φόβο.»