Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα για μένα, είναι η επέτειος του παράθυρου στον κόσμο που ανοίχτηκε πριν από πέντε χρόνια προσφέροντάς μου τη μοναδική ευκαιρία να εκφράζομαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.
Καθώς οδηγούσα στο χιονιά γλυστρώντας απαλά πάνω στο λευκό χιόνι το απόγευμα, σκεφτόμουν πόσους ανθρώπους γνώρισα μέσα από αυτό το μπλογκόσπιτο, πόσες κουβέντες ανταλλάξαμε, πόσες ευχές δώσαμε, πόσες χαρές και πίκρες μοιράστηκα απ΄αυτή τη γωνιά της ζωής μου.
Το μπλόγκινγκ με απελευθέρωσε , με έκανε καινούριο πρόσωπο, μου έσβησε κάθε διάθεση πομπώδους ύφους και δημοσιογραφικού καθωσπρεπισμού. Με έκανε να μοιράζομαι τα δικά μου με τους μπλογκογείτονες , να είμαι το σκεφτόμενο πολιτικά άτομο, το πάρτυ γκέρλ, η νοικοκυρά, η δούλα, η κυρά, η μητέρα, η σύζυγος, η μοδοπαρμένη κλπ κλπ κλπ
Το μπλόγκινγκ μου άνοιξε τους πιό ωραίους δρόμους της ενήλικης ζωής μου.
Κοιτάζοντας πίσω, βρίσκω πως τον πρώτο χρόνο ήμουν αρκετά στυφή με μια δημοσιογραφική ράβδο, τη δεύτερη χρονιά άρχισα να χαλαρώνω, την Τρίτη περισσότερο και από την τέταρτη μέχρι σήμερα είμαι εντελώς ο εαυτός μου.
Οταν έχω χρόνο μπλογκοαπλώνομαι και γράφω συχνά , όταν ταξιδεύω το αφήνω αξεσκόνιστο, όταν ειμαι χαρούμενη βιάζομαι να μοιραστώ τη χαρά μου, όταν είμαι λυπημένη αργώ να περιφέρω τον πόνο μου.
Σήμερα αντί για κεράκια θα μοιραστώ μαζί σας τη χαρά των διδύμων Ελένης και Λουκά Κονιδάρη, που είναι όλα τα λεφτά. Μπάινουν στα σπίτια και φέρνουν ανατροπή στο περιβάλλον, γελάνε, θυμώνουν , τραγουδάνε, προφέρουν τις πρώτες λεξούλες τους. Είναι χάρμα να παρακολουθείς τα παιδιά της θερμοκοιτίδας να αποπνένουν τέτοια ζωή. Μαζί τους και ο νεογέννητος αδελφός τους Νικόλας, ο οποίος αναπτύσσεται ραγδαίως υφιστάμενος τα τραύματα της συνύπαρξης με το τρομερό δίδυμο!!!
Χρόνια πολλά στο μπλογκάκι μου με τη θεότρελλη παρέα μου!!!
Ο Λουκάς ουκ ηβουλήθη συνιέναι!
Οι νονοί με την ωραία Ελένη και ο Νικόλας με τη μαμά Τόνια
Αλέξανδρος ο επίσημος νονός με Ελένη και μαμούλα
Καθώς οδηγούσα στο χιονιά γλυστρώντας απαλά πάνω στο λευκό χιόνι το απόγευμα, σκεφτόμουν πόσους ανθρώπους γνώρισα μέσα από αυτό το μπλογκόσπιτο, πόσες κουβέντες ανταλλάξαμε, πόσες ευχές δώσαμε, πόσες χαρές και πίκρες μοιράστηκα απ΄αυτή τη γωνιά της ζωής μου.
Το μπλόγκινγκ με απελευθέρωσε , με έκανε καινούριο πρόσωπο, μου έσβησε κάθε διάθεση πομπώδους ύφους και δημοσιογραφικού καθωσπρεπισμού. Με έκανε να μοιράζομαι τα δικά μου με τους μπλογκογείτονες , να είμαι το σκεφτόμενο πολιτικά άτομο, το πάρτυ γκέρλ, η νοικοκυρά, η δούλα, η κυρά, η μητέρα, η σύζυγος, η μοδοπαρμένη κλπ κλπ κλπ
Το μπλόγκινγκ μου άνοιξε τους πιό ωραίους δρόμους της ενήλικης ζωής μου.
Κοιτάζοντας πίσω, βρίσκω πως τον πρώτο χρόνο ήμουν αρκετά στυφή με μια δημοσιογραφική ράβδο, τη δεύτερη χρονιά άρχισα να χαλαρώνω, την Τρίτη περισσότερο και από την τέταρτη μέχρι σήμερα είμαι εντελώς ο εαυτός μου.
Οταν έχω χρόνο μπλογκοαπλώνομαι και γράφω συχνά , όταν ταξιδεύω το αφήνω αξεσκόνιστο, όταν ειμαι χαρούμενη βιάζομαι να μοιραστώ τη χαρά μου, όταν είμαι λυπημένη αργώ να περιφέρω τον πόνο μου.
Σήμερα αντί για κεράκια θα μοιραστώ μαζί σας τη χαρά των διδύμων Ελένης και Λουκά Κονιδάρη, που είναι όλα τα λεφτά. Μπάινουν στα σπίτια και φέρνουν ανατροπή στο περιβάλλον, γελάνε, θυμώνουν , τραγουδάνε, προφέρουν τις πρώτες λεξούλες τους. Είναι χάρμα να παρακολουθείς τα παιδιά της θερμοκοιτίδας να αποπνένουν τέτοια ζωή. Μαζί τους και ο νεογέννητος αδελφός τους Νικόλας, ο οποίος αναπτύσσεται ραγδαίως υφιστάμενος τα τραύματα της συνύπαρξης με το τρομερό δίδυμο!!!
Χρόνια πολλά στο μπλογκάκι μου με τη θεότρελλη παρέα μου!!!
Ο Λουκάς ουκ ηβουλήθη συνιέναι!
Υπάρχει και βενιαμίν ο Νικόλας, που προέκυψε μετά απο τα δίδυμα
Α! Εμενα πολυ μου αρεσουν τα μπλογκογενεθλια γενικως, αλλα και ειδικως!!
ReplyDeleteΧρονια πολλα και να τα χιλιασει λοιπον!!
Σ΄ευχαριστώ Γκάμπι, τον έχεις τον ακόιμητο κι εσύ βλέπω. Να ζήσουμε και να ευτυχήσουμε μέσα από το μπλόγκινγκ!
ReplyDeleteχρόνια πολλά καλή μου!!! να είσαι πάντα τόσο χαρούμενη και ελεύθερη!!! όντως το blogging eίναι κάτι τόσο διαφορετικό που αν δεν αποκτήσεις την εμπειρία του, δεν καταλαβαίνεις περί ποίου πράγματος ομιλούμε... ε?
ReplyDeleteσε φιλώ .. να είσαι πάντα καλά..και τόσο δημιουργική!!!!
φιλάκια από την βροχερή και μουντή σήμερα Πάτρα!!!!
ΥΓ: τα μικρά είναι πανέμορφα!!! πάντα υγεία!!
Πέντε χρόνια… πότε πέρασαν κιόλας…
ReplyDeleteΠέντε και κάτι μήνες είναι και το δικό μου, για φαντάσου…
Πέντε χρόνια που πιάσαμε ο καθένας τη γωνίτσα μας σε αυτό τον απέραντο κόσμο του ψηφιακού πλανήτη και γράφουμε σε δημόσιο χώρο το ημερολόγιό μας.
Σου εύχομαι, λοιπόν, Ιουστινάκι μας, να ‘σαι καλά να περάσεις κι άλλες πολλές πεντάδες χρόνια, να δημιουργείς και να δίνεις όλα τα ωραία σου!
Με της αγάπης μου τα φιλιά και την καλημέρα μου!!!
Χίλια χρόνια χρυσα λέγαμε στα παιδικά λευκώματα. Χρόνια δημιουργικά σ´ αυτο το χώρο που ειναι εντελώς ¨ εμεις¨
ReplyDeleteΝα τα εκατοστήσει λοιπόν το blog σου.. Και να σου δίνει πάντα χαρά και να σου φέρνει πάντα κοντά ανθρώπους και χαμόγελα..:)
ReplyDeleteΧρόνια Πολλά στο μπλογκ και την οικοδέσποινά του που η αύρα της και η αγάπη με την οποία προσεγγίζει τους ανθρώπους έχουν κατακλύσει και σαγηνεύσει το διαδίκτυο και όχι μόνο.
ReplyDeleteΣε φιλώ πολύ πολύ εσένα και την όμορφη παρεούλα σου!
Ναι πρωτευουσιάνα μου χρόνια χρυσά να έχουμε και να διατηρήσουμε τη μπλογκογειτονιά μας γιατί όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν το πλοίο.
ReplyDeleteΣε σκεφτόμουν που χιόνιζε και η πόλη είναι κατάλευκη και μαγική αλλά είμαι μέσα στα κουτιά και στην αρχιτεκτονική της μετακόμισης από το μεγάλο στο μικρό. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για τσιάο αυτόν τον καιρό.
Τρέχω κομμωτήριο (γι αυτό πάντα θα βρίσκεται χρόνος!)
Εύη μου καλή,
ReplyDeleteσ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου. Ναι, το μπλόγκ φέρνει χαμόγελα πολλά κι αν δεν του επιτρέψεις ποτέ δεν σε απογοητεύει.
Καλημέρες χιονάτες
Ρούλα αγαπημένη μου,
ReplyDeleteΠληθωρικές οι ευχές σου όπως πληθωρική η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός που μας έχει συνδέσει μέσα από το μπλόγκ.
Μα πεσμου υπάρχουν καλύτερες στιγμές στη ζωή απ΄αυτήν σαν τον Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη; Να αγκαλιάζεσαι με ένα πρόσωπο μακρόθεν οικείο και να κάνεις κλίκ;
Νάμαστε καλά να σερφάρουμε, να μπλογκάρουμε, να βρισκόμαστε μεταξύ μας.
Φιλί του χιονιού
Χαρούλα της βροχερής Πάτρας,
ReplyDeleteευχαριστώ που ήρθες στον κόσμο μου μέσα από το μπλόγκ ευχαριστώ που με κατααβαίνεις.
Ναι, η μπλογκογειτονιά είναι ένας υπέροχος κόσμος, όπου οι αδελφές ψυχές κάνουν αγαπητικό κλίκ.
Φιλιά στη μουντή Πάτρα από το ολόλευκο Μόντρεαλ
Αγαπημένε μου Στράτο,
ReplyDeleteΝαι σωστά το λές γράφουμε δημόσια το ημερολόγιό μας και αποκαλυτπόμεθα εν ειρήνη. Τί πιό ωραίο απ΄αυτό προπάντων για Ελληνες που ζούν στην ξένη και αποζητούν την επικοινωνία! Εσύ ξέρεις τον κρυφό πόθο, την ανάγκη να υπάρχεις μέσα από την επαφή με Ελληνες! Το έζησες, το εμπέδωσες, εγώ συνέχίζω να το ζώ.
Καλημέρες πασπαλισμένες με χιόνι σε σένα και την Αλεξάνδρα μας!
Xρόνια πολλά στο μπλογκ σου αγαπητή μου Ιουστίνη,
ReplyDeleteνα είναι επ' άπειρον ζωντανό και πληροφοριακό, να μας γεμίζει την καρδιά...
χαιρετώ
Με αγάπη
Γαβριήλ
Χρόνια πολλά στο blog!!! Το ξέρεις ότι αυτά τα δίδυμα τα έχω λατρέψει. Αχ αυτές οι θερμοκοιτίδες τι παιδιά βγάζουν!!! Αστέρια!
ReplyDeleteΦιλιά
Γλυκιά μου Ιουστίνη,
ReplyDeleteΝα είσαι καλά και να μας φιλοξενείς στο μπλογκοσπιτάκι σου, για πολλά πολλά χρόνια.
Αισθάνομαι τυχερή, που "ο δρόμος των καλωδίων" με έφερε στο "σπίτι σου" κι εσύ μου πρόσφερες την αγάπη σου και τη φιλία σου με το μοναδικό δικό σου τρόπο.
Σου εύχομαι, να έχεις υγεία, δύναμη, πολλά ευχάριστα γεγονότα, πολλές ομορφιές, πολλές δημιουργίες, καλές παρέες και πολλές χαρές να γεμίζουν το μπλογκ σου, να χαιρόμαστε μαζί σου κι εμείς, που σ' αγαπάμε πολύ και είμαστε και πολλοί.
Σε φιλώ
Γειά σου Γαβριλάκο μου,
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ για τις εγκάρδιες ευχές σου. Γενικά το μπλόγκ μας έφερε πιό κοντά.
Φιλιά από το -23 σήμερα, μπρρρρ
Δεσποινάκι μου,
ReplyDeleteΕίδες τί αστέρια βγάζουν οι θερμοκοιτίδες; Ανυπομονώ να γνωρίσω και τη δική σου πριγκηπέσσα!
Σήμερα οι λέξεις μας γίνονται παγάκια!
Ιουλία αγαπημένη μου,
ReplyDeleteΕυχαριστώ για τις ευχές σου. Κι εγώ νιώθω τυχερή που μέσα από το δρόμο των καλωδίων συνάντησα ένα πλάσμα σαν εσένα στη μακιρνή Κρήτη.
Η παρουσία σου μου δίνει δύναμη, αισθάνομαι την αγάπη σου να με προστατεύει.
Φιλί της άγριας παγωνιάς
Xρόνια πολλά και δημιουργικά μέσα σ' αυτό τον ατέλειωτο κόσμο του διαδικτύου που ενώνει το -23 του Μόντρεαλ με το +15 του Ρεθύμνου.
ReplyDeleteΦιλιά πολλά πολλά πολλά!!!!
Φωτεινούλα μου σ΄ευχαριστώ , δηλαδή θέλεις να πείς ότι βρισκόμαστε σε απόσταση 38 βαθμών Κελσίου, σύν πλήν;
ReplyDeleteΩραία το θέτεις, το διαδίκτυο μου έχει προσφέρει τόσες χαρές, τόσες αγκαλιές.
Η δική σου γνωριμία από τις ομορφότερες !
Φιλί παγάκι
Χρόνια Πολλά, να το χαίρεσαι το ηλεκτρονικό λεύκωμα, να είσαι καλά και να είμαστε καλά κι εμείς να μας φιλοξενείς !
ReplyDeleteΑχ Ιουστίνη μου, θα έλεγα πως είσαι άγκυρα στην μπλογκογειτονιά μας....
φιλιά
Αχ μικρό μου γενναιόδωρο,
ReplyDeleteΠόσο μου άρεσε αυτό που είπες. Σε λατρεύω και χαίρομαι που σε λίγο θα συνεντηθούμε εν Αθήναις. Ηγγικεν η ώρα!
Φιλί γλυκό στην πιό ωραία παραμυθού του κόσμου!
...εμείς;
ReplyDeleteτα ...λέμε μέσω...Ε.Κ. κάθε Σάββατο, είδα και τις 3 διαφημήσεις των βιβλίων σου,
πήρα τη πανέμορφη Λάρα, -θα τα πούμε συντόμως, νέα πιστεύω και από την Τετάρτη στο Μπελ-Αιρ...
με την ομάδα...
και
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ...
να σε χαιρόμαστε!
Κρύα, ανεμοδαρμένα φιλιά
σε ...μικρούς και μεγαλύτερους...
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Α! έχουμε προχωρήσει πολύ με τον Πάνο.Καλή επιτυχία στη συνάντηση του Μπέλ Αιρ Ελπίζω οι εγγόνες σου να αγαπήσουν τα αρκούδια μου!
ReplyDeleteΣ ευχαριστώ που το προτίμησες .
Φιλί γλυκό
αγαπημενη μου να τα εκατοστησεις τα μπλογκογενεθλια σου. να εισαι παντα γερη να γραφεις ελευθερα κι ωραια :)
ReplyDeleteσε φιλώ
Μελισσόπουλο,
ReplyDeleteΠού γυρνάς εσύ στα όρη τ΄άσπρα τα βουνά; Ευχαριστώ για τις ευχές σου, οι ελεύθερες κι ωραίες του διαδικτύου.
Φιλάκια
αργω να περασω αλλα να που επεσα σε μεγαλη γιορτη.Αφηνω τις καλυτερες ευχες μου για το μπλοκοσπιτο σου.Χρονια πολλα και καλα γεματα υγεια και δημιουργια!!!
ReplyDeleteΕυχαριστώ Σκρουτζάκο, είσαι πολύ καλός και γενναιόδωρος!
ReplyDeleteΚαλησπέρα, πήρα το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σου γιατί πριν από λίγο καιρό κουβεντιάζοντας με τον Πέτρο Δημητρόπουλο από Ελλάδα μου μίλησε για σένα και μου είπε πως βρίσκεσαι στο Μόντρεαλ. Εγώ επέστρεψα στο Μόντρεαλ μετά από πολλά χρόνια τον Δεκέμβρη. Πριν από λίγες μέρες έλαβα δώρο ένα βιβλίο από έναν φίλο από την Πάτρα και κατά σύμπτωση ήταν το "Έρωτας στην Ομίχλη" και μόλις άρχισα να το διαβάζω.
ReplyDeleteΣου εύχομαι κάθε επιτυχία.
Αγαπητή Μαρία,
ReplyDeleteΜόλις βρήκα το μήνυμά σου. Θα χαρώ να επικοινωνήσουμε με το μέιλ. Με εκτίμηση
Ιουστίνη