Μια συνέντευξη στο Νέο Κόσμο της Μελβούρνης

Νέος Κόσμος, 2 Μαρτίου, 2012
Του Σωτήρη Χατζημανώλη


Ο Σπόρος, Η Αγωνία και ο Πόνος της Ξενητιάς

Φθάνει το Σάββατο στη Μελβούρνη, προερχόμενη από το Σίδνεϊ, η γνωστή συγγραφέας και δηµοσιογράφος, Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, για να παρουσιάσει το τελευταίο της έργο «Έρωτας στην οµίχλη» (Εκδόσεις «Ψυχογιός»), ένα µυθιστόρηµα που εδράζει την ιστορία του στο Μικροδένδρι, ορεινό χωριό του νοµού Πέλλης, στα τέλη της δεκαετίας του ‘70.

Η παρουσίαση του βιβλίου και του συνολικού έργου της συγγραφέως θα γίνει από την γενική πρόξενο της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Ελένη Λιανίδου, και τον ακαδηµαϊκό, Δρ Αθανάσιο Σπηλιά, την Κυριακή, 4 Μαρτίου 2012, στις 6µµ, στο οίκηµα της Κοινότητας, σε µια εκδήλωση που διοργανώνει η Κοινότητά, σε συνεργασία µε τον Ελληνο-Αυστραλιανό Πολιτιστικό Σύνδεσµο και το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Μελβούρνης.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη ζει και εργάζεται στον Καναδά.
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1959. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε από το Πολιτικό Τμήμα της το 1983. Εργάσθηκε σε περιοδικά και ημερήσιες εφημερίδες της Ελλάδας μέχρι το 1989. Έκτοτε είναι εγκαταστημένη στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπου εργάζεται ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και διαφόρων αθηναϊκών εφημερίδων και περιοδικών αλλά συνεργάζεται και με ομογενειακά μέσα ενημέρωσης.
Με την ευκαιρία της επίσκεψής της στην Αυστραλία η Ιουστίνη Φραγκούλη παραχώρησε στο «Νέο Κόσμο» την ακόλουθη συνέντευξη:

- «Ιουστίνη Φραγκούλη: Η συγγραφέας της Ελληνικής Διασποράς» ήταν ο τίτλος ενός πρόσφατου δημοσιεύματος για σας. Απορία: Από πού προκύπτει ο τίτλος αυτός; Από την θεματολογία ή από το γεγονός ότι ζείτε στο εξωτερικό;
- Ο τίτλος «Η συγγραφέας της Ελληνικής Διασποράς» προκύπτει από το γεγονός ότι είμαι ίσως η μοναδική συγγραφέας της Διασποράς που εκδίδομαι στην Ελλάδα και τα βιβλία μου έχουν μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Είναι δύσκολο να ζεις αλλού, να γράφεις αλλού και όμως να ταυτίζεσαι με το μαζικό κοινό της πατρίδας. Επιπλέον, όλα τα βιβλία μου έχουν μέσα τους το σπόρο, την αγωνία, τον πόνο της ξενιτειάς, μεταφέρουν το μετέωρο βήμα των Ελλήνων της Διασποράς.

- Στην Αυστραλία βρίσκεστε για να παρουσιάσετε το τελευταίο σας έργο«Έρωτας στην Ομίχλη».Πρόκειται για μυθιστόρημα ή αληθινή ιστορία και τι πραγματεύεται;
- Το βιβλίο μου «Έρωτας στην Ομίχλη» είναι ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Πρόκειται για την εμπειρία μιας πρωτοδιόριστης δασκάλας σε ένα ορεινό απομακρυσμένο Ελληνικό χωριό, όπου εκείνη έρχεται αντιμέτωπη με την καχυποψία των κατοίκων, την απάθειά τους για τη γραμματοσύνη. Μέσα από τον έρωτά της για τον γιό του ευπατρίδη του χωριού η νεαρή δασκάλα γνωρίζει την ψυχική ιδιαιτερότητα όχι μόνο στο πρόσωπο του αρραβωνιαστικού της αλλά και σε άλλα πρόσωπα του χωριού. Έτσι μαθαίνει για τους «εκλεκτούς αλύτρωτους», τους ψυχικά παρεκκλίνοντες.

- Αν δεν κάνουμε λάθος έχετε γράψει αρκετά βιβλία. Θέλετε να μας τα θυμίσετε και με λίγα λόγια να μας πείτε ποιο είναι το θέμα τους; Κι ακόμα ποιο είναι αυτό που σας εκφράζει περισσότερο και γιατί…
- Έχω όντως γράψει αρκετά και διαφορετικού ύφους βιβλία. Ξεκίνησα τη συγγραφή με τη βιογραφία του πρώην αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος με τίτλο «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου», προχώρησα μετά στη μυθιστορία με τα βιβλία :»Πετάει , πετάει το σύννεφο» (πρόκειται για την ιστορία του παππού μου όπως την αποτύπωσε στα απομνημονεύματά του) , «Ψηλά Τακούνια για Πάντα» ( η συνάντηση των συμμαθητριών μου στα 40 τους), «Για την Αγάπη των Άλλων» (η αληθινή ιστορία της μητέρας του Ελληνοαμερικανού μεγιαστάνα, Τζoν Κατσιματίδη) και το τελευταίο «Έρωτας στην Ομίχλη». Αυτά τα Χριστούγεννα κυκλοφόρησε το πρώτο παιδικό βιβλίο μου με τίτλο «Ο Πoλ και η Λάρα Ταξιδεύουν», που είναι μια ιστορία οικολογικού ενδιαφέροντος με επίκεντρο την Ελλάδα και τον Καναδά.

- Είστε δημοσιογράφος και συγγραφέας και ζείτε στον Καναδά. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράφετε και για ελλαδικά θέματα, μακριά από την Ελλάδα;
- Πιστεύω ότι κουβαλάω ατόφια και γνήσια μέσα μου την Ελλάδα κι έτσι τη μεταφέρω ως κύτταρο της ύπαρξής μου . Δεν χρειάζεται να προσποιηθώ για να περιγράψω την πατρίδα μου, μου βγαίνει αβίαστα με μια απόλυτη φυσικότητα κάθε περιγραφή τόπου, χαρακτήρα, νοοτροπίας. Ίσως αυτή η αμιγής ελληνική ταυτότητα της γραφής μου κάνει τα μυθιστορήματά μου δημοφιλή στην πατρίδα.

- Υποθέτω πως τα περισσότερα αν όχι όλα τα βιβλία σας εκδόθηκαν στην Ελλάδα. Ήταν εύκολο να πείσετε τους εκδοτικούς οίκους να τα εκδώσουν και ποια είναι η απήχησή τους στο ελλαδικό κοινό;
- Όπως ανέφερα δεν ήταν δύσκολο να πείσω τους εκδοτικούς οίκους. Από το πρώτο χειρόγραφο αγκάλιασαν το έργο μου και το προωθούν στο κοινό, με το οποίο επικοινωνούμε αρμονικά απ΄ όσο προκύπτει από τις πωλήσεις των βιβλίων μου. Το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας ταυτίζεται με τη γραφή μου, με τις ιστορίες και τη γλώσσα που χρησιμοποιώ. Νιώθω τυχερή που κατόρθωσα να κάνω τέτοια διείσδυση από το μακρινό Μόντρεαλ.

- Το ταξίδι στην Αυστραλία είναι για την παρουσίαση του βιβλίου, για γνωριμία με την ομογένεια(και την αυστραλιανή ήπειρο) ή και πιθανή πηγή έμπνευσης για ένα νέο έργο;
- Το ταξίδι στην Αυστραλία ήταν ένα παλιό όνειρο, καθότι στο Σίδνεϊ έχει μεταναστεύσει από πεντηκονταετίας ο μικρός αδελφός του πατέρα μου. Παντρεύτηκε στέλνοντας τη φωτογραφία του στη νύφη κι εγώ θυμάμαι να χορεύουμε στον αρραβώνα του στο χωριό απούσης της νύφης. Ήθελα ανέκαθεν να μάθω ποιά ήταν αυτή η χώρα που έκλεψε το θείο μου.
Βεβαίως, είχα την τιμή να περιληφθώ στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ Αντίποδες της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. Η παρουσίαση του βιβλίου και συνολικού έργου μου είναι εξαιρετικά τιμητική για μένα. Τώρα καταγράφω με συγκίνηση κάθε στιγμή μου στις πόλεις και κάθε εμπειρία με τον Ελληνισμό της Αυστραλίας. Πιστεύω ότι σε ένα από τα επόμενα έργα μου θα έχω στοιχεία απ΄ αυτό το ταξίδι και από τις εμπειρίες μου με τους ανθρώπους, καθότι η θεματολογία μου είναι πάντα ανθρωποκεντρική

Αυτό είναι το πρώτο σας ταξίδι στην Αυστραλία. Οι πρώτες εντυπώσεις από την χώρα και την ομογένεια; Σε τι μοιάζει και σε τι διαφέρει από την ομογένεια του Καναδά και των ΗΠΑ;
- Η χώρα με έχει συναρπάσει, το Σίδνεϊ είναι μαγικό. Περιμένω να δω και τη Μελβούρνη για να ολοκληρώσω την αισιόδοξη εικόνα που έχω ήδη προσλάβει. Όσο για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας, μου μοιάζει με κύμα, τσουνάμι, δύναμη. Και ο Ελληνισμός της Βόρειας Αμερικής είναι σπουδαίος και δυνατός, αλλά πιστεύω πως εδώ των Ελλήνων οι κοινότητες κρατούνται πιό στέρεα μεταξύ τους καθότι είναι αμετάκλητα μακριά από την πατρίδα. Αυτή η έλλειψη της πολυτέλειας να ταξιδεύουν συχνά προς το μητροπολιτικό κέντρο τους κάνει πιο επιθετικούς στη διατήρηση της Ελληνικότητάς τους. Κι αυτό είναι συγκλονιστικό, πολύτιμο, μοναδικό. Ένας υπέροχος Ελληνισμός πάλλεται στο νότιο ημισφαίριο, είμαστε περήφανοι για σας.