Μνημονιακά, αντιμνημονιακά και άλλα τινά...

Απο τη στήλη μου Ιδιοχείρως στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Το διαβάζω καθημερινά και δεν πιστεύω στα λεγόμενα, πως δηλαδή αυτές οι εκλογές παίζονται ανάμεσα σε μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα. Τουτέστιν ανάμεσα στα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο και σε εκείνα που δεν το ψήφισαν.

Δηλαδή ποιό ακριβώς είναι το δίλημμα και ποιές είναι οι προτάσεις των αντιμνημονιακών κομμάτων, γιατί προσωπικά δεν βλέπω προτάσεις, παρά μόνο άρνηση και ουτοπιστικές κουβέντες του αέρα..

 Τα δύο κόμματα που συγκυβέρνησαν τους τελευταίους μήνες υπό τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο ψηφίζοντας το τελευταίο επώδυνο μνημόνιο είναι ουσιαστικά εκείνα που ανέλαβαν την ευθύνη της παραμονής της χώρας στο ευρώ με όλες τις θυσίες που συνεπάγεται αυτό. Επομένως, με το κούρεμα και τις περικοπές εγγυήθηκαν έναντι της Ευρώπης και έναντι του ελληνικού λαού ότι η χώρα δεν θα παλινδρομήσει στη δραχμή αλλά θα παραμείνει στην ευρωζώνη διεκδικώντας το ρόλοπου της αναλογεί.

Οσο για τα αντιμνημονιακά κόμματα τί ακριβώς επαγγέλλονται -γιατί δεν έχω καταλάβει- ότι θα βγάλουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη χαρίζοντας άπλετα δραχμές στον κοσμάκη; Και ανατρέποντας τις ισορροπίες με το να φέρουν τη χώρα στο σημείο μηδέν;

Σίγουρα από τις δύο επιλογές, η πρώτη είναι ρεαλιστική, καθώς οι Ελληνες έχουν αποδεχτεί το κόστος της παραμονής στην ευρωζώνη. Ηδη το έχουν υποστεί και απομένει ο υπόλοιπος δρόμος για να επανέλθει η χώρα σε ρυθμούς εξυγείανσης και ανάπτυξης της οικονομίας της.

Ωστόσο, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τεράστιο ποσοστό αναποφάσιστων ψηφοφόρων, όλα παίζονται στην κάλπη την ύστατη στιγμή.  Αν όμως, τελικά ο λαός αποφασίσει την Κυριακή να  ψηφίσει τα κόμματα που υπέγραψαν το μνημόνιο, τότε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι σ΄αυτή την ετυμηγορία.

Εάν η Νέα Δημοκρατία, που φαίνεται να προηγείται στις δημοσκοπήσεις , δεν καταφέρει να συγκεντρώσει αυτοδυναμία (το πιό πιθανό σενάριο), τότε χωρίς δραματικούς εκβιασμούς θα πρέπει να στραφεί προς το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει μαζί του (αν τελικά τα δυό κόμματα συγκεντρώσουν το απαραίτητο ποσοστό)  . Τότε από κοινού θα κληθούν να εφαρμόσουν τις πιό ευαίσθητες και δύσκολες αποφάσεις για την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Σε περίπτωση λοιπόν μιας τέτοιας συγκυβέρνησης (που θα έχει προκύψει με δημοκρατικές διαδικασίες από εκλογές και όχι με συναίνεση προ αδιεξόδου όπως αυτή της κυβέρνησης του Παπαδήμου)  θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει  επικρέμεται η ρομφαία πάνω από τα κεφάλια της πολύπαθης μεσαίας τάξης. Θα πρέπει να τεθεί φρένο και όριο στην φορολόγηση των μισθωτών. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο να ζεί με τη δαμόκλεια σπάθη πάνω απο το εργασιακό καθεστώς και το οικονομικό του μέλλον.

Ολες αυτές οι απειλές και τα μέτρα λιτότητας σκοτώνουν κάθε προσπάθεια να τελειώσει η ύφεση και να ξανακινηθεί η πολύπαθη οικονομία της χώρας

Μια πιθανή «μνημονιακή» κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει:

1.   Να φροντίσει άμεσα να περάσει στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών με έντιμους οικονομικούς όρους και όχι με ρουσφετολογική πυξίδα.

2.   Να προχωρήσει στην επανέναρξη των δημόσιων έργων προκειμένου να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να τονωθεί η αγορά

3.   Να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες, περικόπτοντας άμεσα και χωρίς φοβικά σύνδρομα τις δαπάνες των υπουργείων και των πολιτικών προσώπων, τις παράλογες δαπάνες του βουλευτικού σώματος, που ενοχλούν και προκαλούν το λαό.

4.   Να προχωρήσει στην πάταξη της φοροδιαφυγής των μεγάλων τάξεων όχι με θεατρικές κινήσεις τύπου συλλήψεων επωνύμων για τις εντυπώσεις και μόνο αλλά με μεθοδικότητα και αξιόπιστο φορολογικό σύστημα

5.   Να περικόψει τους έμμεσους φόρους που επιβραδύνουν την κίνηση της αγοράς και ενισχύουν περισσότερο τη φοροδιαφυγή

6.   Να προχωρήσει σε νομοθετική υποδομή, που θα διευκολύνει τις ξένες επενδύσεις στη χώρα μας

7.   Να δημιουργήσει σταθερό φορολογικό σύστημα, που δεν θα αυξομοιώνεται κάθε φορά που θα υπάρχει έλλειμμα, προκειμένου οι επενδυτές να γνωρίζουν το φορολογικό τοπίο.

Αυτό θα είναι το χρέος μιας κυβέρνησης συνεργασίας την επόμενη μέρα, αν ο λαός αποφασίσει να μην τιμωρήσει τελικά τα «μνημονιακά» κόμματα της εξουσίας προσφέροντάς τους την έσχατη ευκαιρία για επανόρθωση των μεταπολιτευτικών λαθών τους!