Καλεσμένη της Κάκιας Μηλιαράκη στο Cook Art!!!

Την Κάτια Μηλιαράκη τη γνώρισα στο περιοδικό ΚΑΙ των εκδόσεων ΓΡΑΜΜΗ και τη λάτρεψα γιατί ήταν πάντα γελαστή και χαρούμενη, παρότι ήταν η μικρότερη στη δουλειά.

Υστερα μετανάστευσα στον Καναδά , ενώ  η Κάτια προχώρησε στη γυναικεία δημοσιογραφία με το τσαγανό της και την πολυδιάστατη προσωπικότητά της. Εγινε αρχισυντάκτρια και διευθύντρια γυναικείων περιοδικών και πολύ το χαιρόμουν γιατί ήταν ζυμωμένη από καλά ονόματα της δημοσιογραφίας.

Απ΄όπου κι αν πέρασε με προσκάλεσε σε συνεντεύξεις για τα βιβλία μου και είναι από τις λίγες συναδέλφους που το έχουν κάνει.

Σήμερα κρατάει τη διεύθυνση του γυναικείου πειροδικού της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος καθώς και του μηνιαίου περιοδικού μαγειρικής Cook Art. Η Κάτια με προσκάλεσε να γράψω για τις μαγειρικές μου συνθέσεις και τις κατέθεσα στη στήλη του περιοδικού της όπως θα δείτε.

Σε ευχαριστώ Κάτια που είσαι στη ζωή μου και που με καλείς πάντοτε στις δικές περιπέτειες να μοιραστούμε τη φιλία και την κοινή μας εμπειρία.

Πάντα να πλοηγείς με φαντασία το καράβι της γυναικείας μας υπόστασης!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΝΟΣΤΙΜΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ

Λατρεύοντας το διεπνείν , τη μαγειρική και την Ελλάδα, η ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ-ΑΡΓΥΡΗ εκθειάζει σε φίλους και οικογένεια , στην άλλη άκρη του κόσμου, στο Μόντρεαλ, τις παραδοσιακές μας νοστιμιές!

«Η συγγραφή είναι μια δημιουργία που απαιτεί μεγάλη ανάλωση πνεύματος και ψυχής. Εκεί στα λιμνάζοντα ύδατα της γραφής, καθώς κονταροχτυπιέμαι με τους χαρακτήρες, την πλοκή και τις λέξεις κλεισμένη στο γραφείο μου επί μέρες, εβδομάδες, μήνες, η πιό ωραία ανάπαυλα της μέρας μου γίνεται  το μαγείρεμα.

Το σκάω από τους ήρωές μου και κατευθύνομαι στην κουζίνα όπου παίζω με τα υλικά μου. Κάθε μέρα μαγειρεύω με τη σκέψη  τί θα άρεσε στα αγαπημένα πρόσωπα που μοιράζονται το τραπέζι μας.  Προσπαθώ να φέρω τις μυρωδιές της οικογενειακής κουζίνας στο σπίτι μας, να φτιάξω ελληνικές νοστιμιές με ένα αέρα μοντερνισμού.

Τις καθημερινές μαγειρεύω μοσχαράκι κοκκινιστό με φασολάκια, μπάμιες σκέτες με μπόλικο σκορδάκι, ψητό ψάρι με λαδολέμονο, γαρίδες με ρύζι στο φούρνο, όσπρια, λαχανικά σκέτα για αποτοξίνωση  και τις Κυριακές απαραίτητα στο τραπέζι σερβίρεται το λεμονάτο αρνάκι με πατατούλες , ρίγανη και μπόλικο λεμόνι που είναι το αγαπημένο φαγάκι του γιού μου.

Το βούτυρο δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο και στο ψυγείο μας, το παρθένο ελληνικό λάδι κυριαρχεί στα μαγειρέματά μου. Ποτέ δεν σωτάρω, δεν τηγανίζω και το μόνο τηγάνι που βρίσκεται στο σπίτι μας είναι εκείνο για την ομελέτα του Σαββάτου.

Φυσικά, δεν περνάει εβδομάδα που να μην έχουμε καλεσμένους στην τάβολά μας, κυρίως Καναδούς φίλους  που λατρεύουν την ελληνική κουζίνα και τα αρώματά της. Τότε θα μαγειρέψω την πατροπαράδοτη φακή από την Εγκλουβή (χωριό του πατέρα μου στην ορεινη Λευκάδα), την οποία μεταφέρω μετά φόβου πίστεως εδώ στο Μοντρεάλ μετά το τέλος κάθε καλοκαιριού στην Ελλάδα. Θα φτιάξω σκορδιαλιά (τόσο νόστιμη!), θα ετοιμάσω  ταραμοσαλάτα (σπεσιαλιτέ του σπιτιού!), και πάντοτε θα έχω ένα κύριο πιάτο από την ελληνική κουζίνα, εννοείται.

Για τους καλεσμένους (όπως και για την οικογένεια καθημερινά) θα  στολίσω το τραπέζι μου με τα υφαντά λευκαδίτικα τραπεζομάντηλα, θα τοποθετήσω με μαεστρία το σερβίτσιο των πιάτων (έχουμε  ένα και μοναδικό, δεν υπάρχει πρόχειρο), θα στήσω τα κρυστάλλινα ποτήρια (κι απ΄αυτά μόνο ένα σερβίτσιο έχουμε), θα βάλω τα μαχαιροπήρουνα όπως απαιτεί το πρωτόκολλο.

Θα έρθουν οι καλεσμένοι μας , θα γεύονται με αγαλλίαση το φαγητό μου, θα βλέπω στα πρόσωπά τους ή θα ακούω από τα χείλη τους «πόσο  νόστιμο!»κι η καρδιά μου θα γεμίζει ευχαρίστηση γιατί  στο τραπέζι μας  γνώρισαν τον προσωπικό πολιτισμό και την ανατροφή μου μέσα από τις γεύσεις .

Κι όταν βρίσκομαι στην Αθήνα, πάλι μέσα απο την τάβολα ξανασμίγω με τους φίλους μου. Οργανώνω βεγγέρες με εδέσματα, που καταλήγουν σε πολύπλευρες συζητήσεις επί παντός επιστητού.

Εισπράττω με την ίδια ικανοποίηση τα κομπλιμάν για τα ωραία φαγάκια όπως και τα θετικά σχόλια των αναγνωστών που αγαπούν τη γραφή μου.

Εννοείται,  στις γιορτές μας, τα γενέθλια και τις επετείους μας αναζητούμε τη χαρά της άλλης γεύσης στα γαλλικά εστιατόρια του Μοντρεάλ. Τα περισσότερα είναι μικρά σα μπουτίκ και προσφέρουν εξαιρετικά μαγειρεμένα φαγητά με ένα τρόπο που παντρεύει τη γαλλική παράδοση με τη βορειοαμερικάνικη ανεμελιά.

Η οικογένεια λατρεύει το δειπνείν στο σπίτι ή έξω με μια μπουκάλα κοκκινο κρασί. Κι εγώ κρίνω τους σέφ των εστιατορίων από τα γλυκίσματά τους, γιατί αν δεν χαϊδέψεις τον ουρανίσκο με μια ανάλφρη δροσερή γεύση επιδορπίου στο τέλος κάθε φαγητού, η απόλαυση μένει μισή.

Υστερα γυρίζω στο γράψιμο σκάβοντας πάλι το μυαλό και  την ψυχή μου...»

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη είναι απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Δημοσιογραφεί από το 1983 και συγγράφει από το 2000 έργα διαφόρου στύλ και περιεχομένου, από βιογραφίες μέχρι μυθιστορήματα. Είναι ανταποκρίτρια στου ΑΜΠΕ στο Μοντρεάλ. Τελευταίο της έργο το μυθιστόρημα «Ερωτας στην Ομίχλη» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το οποίο βρίσκεται στις λίστες των ευπώλητων βιβλίων.