Ερως ονειρευόμενος

Η φίλη μου η Μάνια αγαπάει τους ποιητές και προωθεί την ποίησή τους έστω και την πρωτόλλεια. Κι εγώ που δεν χαλάω χατίρι στο χαμόγελο της ηδύφωνος Μανίας... καταθέτω την πληροφόρηση για την παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής του Θάνου Πάσχου στις 2 Νοεμβρίου στο Art Bar εν Μοναστηρακίω!. Με ειλικρινείς ευχές για μια ωραία ατμοσφαιρική βραδυά!

Τζουστινάκι 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:

«ΕΡΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΕΝΟΣ» ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΠΑΣΧΟΥ

 

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ διοργανώνουν την επίσημη παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Θάνου Πάσχου «ΕΡΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΕΝΟΣ » την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8:30 μ.μ. στο art bar «Ποιήματα και Εγκλήματα», Αγίας Ειρήνης 17 στο Μοναστηράκι.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο ποιητής και μουσικός  Γιώργος Σπανός. Ποιήματα θα απαγγείλουν οι ηθοποιοί Ζέττα Πασπαράκη και Νέστορας Κοψιδάς. Την εκδήλωση θα συντονίσει η σκηνοθέτης Φρόσω Μπενετή.

Ο «ΕΡΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΕΝΟΣ» είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Θάνου Πάσχου όπου με πρόσχημα τον έρωτα επαναπροσεγγίζεται με αισιοδοξία η πραγματικότητα. Διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία και το διαδίκτυο.

 

 

Για περισσότερες πληροφορίες: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, τηλ. 210 3228839

Απόψε ένα μίνι γκαλά προς τιμήν του ζωγράφου Γεώργιου Γεωργή

 

Ο Γεώργιος Γεωργής από την Αγιογραφία μέχρι τη μετεξέλιξή του στη ζωγραφική, πιστεύει στην Τέχνη και στη μετουσίωσή της μέσα από την ιδεολογία και την πνευματικότητα. Αρνείται να ταυτισθεί με μεγάλα πρότυπα ζωγράφων και επικρίνει τους Ελληνες, που δεν τιμούν τα έργα του μετά από τόση μεγάλη και επίπονη πορεία στην ζωγραφική.

Είναι ένας αιρετικός καλλιτέχνης ταγμένος να υπηρετεί τα όνειρά του χωρίς συμβιβασμούς.

Αυτή την εποχή εκθέτει τα έργα του στο Σινεμά Ντι Πάρκ στο πλαίσιο του 4^ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Μόντρεαλ. Απόψε μαζί με την εκδήλωση των Ποντίων στο φεστιβάλ θα γίνει κι ένα μίνι-γκαλά προς τιμήν του.

 

Q: Κύριε Γεωργή πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την αγιογραφία;

A: Ως αυτοδίδακτος ζωγράφος άρχισα ζωγραφική στη τρυφερή ηλικία των έντεκα ετών, αν και απο πολυ μικρός σχεδιαζα ακατάπαυστα σε οτι λευκή επιφάνεια έβρησκα. Ποτέ δεν πήρα μαθήματα στη ζωγραφική ή σχέδιο, εκτός από πολύ αργότερα που παρακολούθησα μια καλοκαιρινή τάξη σχεδίου, μετά τη στρατιωτική μου θητεία, προκειμένου να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις στην σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών. Όχι πολύ καιρό αργότερα  αποφάσισα να πάρω πολύ επιθετικά βήματα για το μέλλον μου ως καλλιτέχνης, έτσι βρήκα έναν Αγιογράφο επαγγελματία, τον Γιώργο Χοχλιδάκη,  έναν απο τους μαθητές του μεγαλου μας Κόντογλου, ο οποίος με δέχθηκε αμέσως ως μαθητευόμενο βοηθό με μισθό. Ήταν πνευματικός  μου πατέρας  και του οφείλω όλες τις γνώσεις μου στην Αγγειογραφική Τεχνη. Τότε, σ’αυτό το μικρό χρονικό διάστημα μαζι, γιατι εφυγα για Καναδα μετά, αποφάσισα ότι θα ακολουθούσα το επάγγελμα του Αγιογράφου δια βίου, αλλά είχα και τις επιφυλάξεις μου, για το κατά πόσο το ύφος αυτό μου επέτρεπε να αναπτύξω μια καλλιτεχνική έκφραση με πολύ πιο ελεύθερη μορφή, το Βυζαντινό υφος όπως ήταν εκείνη την εποχή ειναι καπως περιορισμένο με την ακαμψία του ως εκφραση.
Στον Καναδά αμεσως,  απελευθερομένος απο τους περιορισμούς του Ελληνικου κύκλου, επήρα τη δεύτερη και πιο τολμηρή απόφασή μου να το κρατήσω ως βάση και επάγγελμα, αλλά και να το αναπτύξω μορφολογικά μαζι με το δικό του προσωπικό ύφος μου ως καλλιτέχνης. Το προσωπικό μου υφος εχει άμεση επιρροή απο τη Βυζαντινή Τεχνη και κατ’έπεκταση, για όσους γνωριζουν πραγματικά, και με την Ελληνιστική Τεχνη η οποία γέννησε την Βυζαντινή.

Οι σπουδές μου στην Ιστορία Τέχνης στο Μόντρεαλ μου ανοιξαν νέους ορίζοντες με τις γνώσεις μου επι του θέματος και ειδα οτι η Βυζαντινή τέχνη σου δινει πολυ περισσότερα ερεθίσματα ύφους και δυνατότητες απ’ οτι ο κοινός και αδαείς κόσμος νομίζει.

Q: Ποιά ήταν τα κίνητρα αυτής της συγκεκριμένης τοποθέτησής σας απέναντι στην εικαστική τέχνη;

A: Τα κίνητρα ειναι πολλα και διάφορα, γεννήθηκα σε οικογένεια με Ιεραρχη και ιερέα, και απο τις δυο οικογενειες, μεγαλωσα κυριολεκτικα στην εκκλησία μεσα και μεχρι εφηβος σκεπτομουν να γινω δεσπότης. Το καλλιτεχνικο μου ταλεντο ηταν εκεί στη φύση μου και δεν μπορεί κανεις να το αγνοησει. Οι εικόνες ηταν το κέντρο λατρείας γυρο μου αλλα δεν τις εβλεπα σαν μελοντικό ειδος τεχνηκής για μένα. Αυτό αναπτυχθηκε αργότερα μετα οταν στον στρατο μου ζήτησαν να αγιογραφισω, με εναν αλλο στρατιώτη, την εκκλησια του στρατοπέδου. Αυτη ηταν μια αμυδρή κίνηση προς την Αγιογραφία. Μετα οταν αποφάσισα να επιβαλλω στον πατέρα μου οτι θα γινω καλλιτέχνης παση θυσία. Εργαστηκα «επαγγελματικά» σαν ζωγράφος στην  Αγιογραφία που μου εδωσε την δυνατότητα αυτή της οικογενιεακής επανάστασης. Ευλογημένη να ειναι η τόλμη αυτή.  Κατοπιν υπαρχουν και αλλα κίνητρα που υποβοηθούν την πρωταρχική τοποθετηση όσον αφορά την τέχνη αυτή, σπουδές, φιλοσοφικές πεποιθήσεις, και πολλα αλλα. Σαν αρχιτεκτων θα σας πω κάτι ως μεταφορικό παραδειγμα. Ενα κτίριο δεν ειναι μονολιθικό, αποτελείται απο πολλα «λιθάρια μικρά ή μεγάλα και διαφορα υλικά» που κανουν το σύνολο αλλά το αποτέλεσμα ειναι αυτό που προέχει. Ετσι είναι και τα κίνητρα σε ολα στη ζωή.

Q: Πώς αντιμετώπισαν οι Καναδοί την αγιογραφία ως τέχνη (όχι εντός των εκκλησιαστικών τειχών ;)

A: Μεχρι στιγμής οι Καναδοί (οι μη Ελληνες) με προσεγγιζουν με θαυμασμό γιατί δεν γνωρίζουν κατ’αρχήν το είδος αυτό τέχνης εν γένει,  ή αυτοί που γνωρίζουν αναγνωριζουν τις αλλαγές στο ιδιο το Βυζαντινό υφος μου και τις επιρροες στο προσωπικό μου υφος κατ’ επεκταση. Απο Ελληνικής πλευράς δεν ασχολουμαι διότι αντιμετωπιζω μια φοβερη αγνοια και νεοπλουτισμό που ασχολείται με τις τιμές αναλογα με το μεγεθος και τις ωρες μια καλλιτεχνικής εργασίας. Οι περισσότεροι πελάτες μου ειναι ξενοι που βλεπουν την αξία ενος εργου. Ισως ακουγομαι λιγο αυστηρός απο τους συμπατριωτες μου, αλλα η αληθεια ειναι αυτή. Τα Πανεπιστημιακά διπλωματα δεν σε κανουν καλλιεργημέν, απλως σου δινουν μια επαγγελματικη κατευθυνση και γι’αυτο οι Ελληνες εδω ειναι ακομη ουραγοί σε πολιτιστικα θεματα. Υπαρχουν περισσοτερες εικόνες και εργα μου σε ξενα σπίτια μεχρι την Νεα Υορκη και Τεξας παρα σε ελληνικα σπιτια ή εκκλησίες εδώ στο Μοντρεαλ. Ντροπή.

Οι ξένοι και πολλοι οργανισμοί μου εζήτησαν να κάνω κατά καιρούς και διαλέξεις επι της Βυζαντινής τεχνης, και αυτό με εκανε υπερήφανο σαν Ελληνα πέραν  της προσωπικής μου ευχαρίστησης.

Q: Γιατί υπάρχει η εμμονή της Αρχαίας Ελλάδας στα έργα σας; Τί σας καταδιώκει περισσότερο η Ελληνική σας κληρονομιά ή η βυζαντινή / εκκλησιαστική τοιαύτη;

A: Η Ελλάδα ειναι το είναι μου είτε στην αρχαία είτε στη σύγχρονη μορφή της. Δεν με καταδιώκει σαν κληρονομιά, αν και βαρειά. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι οικουμενικός πολιτισμός,  μόνον ενας πνευματικά τυφλός δεν μπορεί να το δεί, ο συσχετισμός της αρχαιας Ελληνικής τέχνης και της Βυζαντινής είναι φοβερά δυνατός και ας μη φαίνεται, ο πραγματικά γνωστης του πολιτισμού το γνωρίζει. Η ζωγραφική, η γλυπτική, η ποίηση, το θεατρο, η μουσική, η αρχιτεκτονική, και εν γένει ολλες οι τέχνες ειναι σε μία σφαίρα με συνοχή και συνέχεια, ομοούσιες και αδιαίρετες κατ’ ουσίαν, και συνεχιζεται μεχρι τωρα. Και αυτό ειναι εκδηλο απο πανάρχαια χρόνια στον πολιτισμό μας, ενα μικρό παράδειγμα ειναι η Πλατυτέρα σαν εικόνα και εννοια η οποία είναι η συνέχεια του προϊστορικού αναθηματικού γυναικείου είδώλου Μινωϊκής και Μυκηναϊκής περιόδου. Η εμμονή μου οπως το τοποθετείτε λοιπόν δεν είναι εμμονή αλλά η φυσική συνέχεια στο οικουμενικό πνεύμα ενός διαχρονικού πολιτισμού μέσα απο την τέχνη του και των καλλιτεχνών μια χώρας οπως η δική μας. Βέβαια υπάρχουν άτομα ή καλλιτέχνες που προσπαθούν να αγνοήσουν αυτούς τους παράγοντες χάρην παρεξηγημένου  μοντερνισμού προς οφελός τους. Οχι ομως εγώ.

Q: Τί σας ενέπνευσε για να περάσετε στην καθαρή ζωγραφική και μάλιστα με αφαιρετική στάση;

A: Τίποτα! Ενας καλλιτέχνης πρέπει να ασκείται  συνεχώς με τις διαφορετικές μορφές ύφους στην τέχνη του τουλάχιστον προς αποφυγήν τελματισμού. Ο καλλιτεχνης ειναι ενας αθλητης διαφορετικης μορφής και στο στιβο αυτό υπαρχουν πολλα αθληματα που θα πρέπει να τα γνωρίζει για να υποστηρίξει τα αλλα.  Η Τεχνη ειναι πολυμορφη και πολυπρισματική, δεν υπαρχουν μικρα διαμερισματα που πρεπει να μπουμε μεσα για λογους ασφαλείας, θα ηταν θανατηφόρο λάθος. Το αποτέλεσμα ειναι η πνευματική και καλλιτεχνική απολιθωση.

Τα αφηρημένα μου έργα βεβαια δεν ειναι  υποδαιέστερα των αλλων αλλα ειναι μια ανάπαυλα διασκεδαστική, ενα σκέρτσο στα Ιταλικά, το έχουμε και σε μουσικές συνθέσεις αυτό, στην αφαιρετική μου τοποθετηση οι χρωματισμοί κάνουν ενα συμφωνικό διάλογο με ενα στόχο...την αρμονία. Το βλέπουμε και σε μια συναυλία μουσικής με τους άπειρους χρωματισμους και τον διάλογο μεταξύ διαφορετικών μουσικων οργανων. Μη ξεχναμε ομως ενα πράγμα, η Βυζαντινή Τεχνη περιλαμβανει ολα τα καλλιτεχνικα κυματα οπως τα -ισμς  ειναι η μανα των τεχνων. Εκει θα βρεί κανείς  αφαίρεση, σουρεαλισμό, ιμπρεσιονισμό, κυβισμό, εξπρεσιονισμό, κολάζ, και πάει λέγοντας. Οτι ειναι ο Μπαχ για του Μουσουργούς ειναι η Βυζαντινη τεχνη στην ουσία για την ζωγραφική, αρκει να εχεις το «μάτι» το «μυαλό» και την θέληση να το δείς. Μόνο ο ανιδεος κολάει σε μερικούς «γνωστούς» καλλιτέχνες για ευκολη πρόσβαση κατανόησης κάποιου καλλιτεχνικού υφους.

Q: Πώς θα περιγράφατε τα στάδια της εξέλιξής σας από την αγιογραφία έως τη σημερινή φάση της δουλειάς σας;

A: Φυσικό επόμενο, οπως και είπα προηγουμένως το προσωπικό μου υφος ειναι γέννημα της Βυζαντινής ζωγραφικής και δεν υπάρχει σημερινή ή χθεσινή φάση σε κανένα καλλιτέχνη, όλα ειναι συσχετισμένα, παρελθόν, παρόν, ή μελλον, τα γονίδια ειναι τα ίδια, απλώς δεν είναι προφανείς πάντα στον κοινο άνθρωπο και ειδικά στους τεχνοκρίτες, οι περισσότεροι απ’αυτούς ειναι άσχετοι τύποι που λατρεύουν την κριτική για να κάνουν θόρυβο..

Q: Τί εξακολουθεί να σας εμπνέει σήμερα;

A: Τα πάντα. Ειδικά ό’τι εχει να κανει με τον ανθρωπο, και τη βλακεία του ή την εξυπνάνδα του. Είμαστε τα πιό παραξενα οντα του ζωικου βασιλείου.

Q: Ποιά είναι τα ερωτήματα που αποτυπώνετε στη σύγχρονη τέχνη σας;

A: Πολυ βαρύγδουπο αυτο σαν ερώτηση, φίλη μου. Η σωστή διανόηση ειναι απλή και ευθεία. Και η τέχνη μου είναι ακριβώς αυτό, χωρίς καρυκευματα και μπιχλιμπιδια. Οπως οι Αγγλοι λενε αντιγραφοντας τους αρχαιους μας (στο λίγο το πολύ) τα υπολοιπα ειναι ψευτοδιανοητικα. Το Λακωνικό της αρχαίας Ελληνικής τέχνης καθε μορφής ειναι το κέντρο σε ολα. Αυτό ειναι το μυστικό που κανείς δεν εχει δικαίωμα να ξεσκεπάζει σε ενα καλλιτέχνη, ούτε δημοσιγραφος, ή ιστορικός Τεχνης, ή τεχνοκρίτης μπορουν ή πρέπει να εξιχνιασουν τα αδηλα και τα κρύφια του ψυχισμού σε ενα καλλιτέχνη χωρίς την αδεια του. Ας σταματήσουμε εδω και να κρατήσουμε λιγο το μυστηριο που παντα δίνει ομορφια στη ζωή μας. 

Q: Τί θα σας δικαίωνε ως αγιογράφο και ως καλλιτέχνη;

A: Α! Αυτή ισως να είναι η εσφαλμένη και παραπλανητικη ερώτηση που κάνουν οι περισσότεροι στους καλλιτέχνες. Δεν πιστεύω σε φιλοφρονήσεις επι οποιουδητε επιπεδου. Αλλά αν και ο πραγματικός καλλιτεχνης χρειάζεται την αναγνώριση του κοινού δεν ζει με αέρα κοπανιστό. Η πραγματική αναγνώριση έρχεται με την αγοραστικοτητα γιατί θα ηταν βλακεία να νομίζουμε οτι οι καλλιτέχνες δεν θέλουν το χρήμα και την άνεση για να δημιουργήσουν αλλα και το κοινό πρέπει να καταλάβει οτι δεν μπορει να εχει έργα τεχνης δωρεάν.....η φιλανθρωπία μας ειναι πνευματική μια και προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε και εν συνεχεία να ανυψώσουμε τον πνευματικό κόσμο του ανθρώπου. Οταν κάποιος αρχιζει τα παζάρια γυρίζω την πλατη μου γιατί σημαίνει ο’τι δεν ξερει τίποτα απο τέχνη και ψάχνει να διακοσμήσει το καθιστικό του/της ανάλογα με το χαλι ή καναπέ που εχουν.  Η δικαίωση μου ειναι και ηθική και υλική.

Q: Ποιούς θαυμάζετε από τη μεγάλη των ζωγράφων παλέτα;

A: Οταν είμουν πολυ μικρός μου άρεσε φοβερά ο Θεοτοκόπουλος (El Greco) και ο Μιχαήλ Αγγελος (Michelangelo Buonarroti) και ακόμη τους θαυμάζω και τους μελετώ, και στους δυο βρίσκω τον πνευματισμό, το  υπερβατικό της Τεχνης. Μερικοί άσχετοι θέλουν να με παρομοιάζουν, για δικη τους ευκολία, με Νταλί (Dali) και άλλους της σειράς του....εκει κάνουν φοβερά λάθος και αποδεικνύουν την άγνοια τους. Δεν είμαι υπερρεαλιστής  (σουρεαλιστής)  αλλά μεταφυσικός (metaphysical / transcendentalist) καλλιτέχνης.  

Εχω πάει πέραν του Νταλί και την εκκεντρικότητα του, σαν άτομο και καλλιτέχνη, ο Θεός να φυλάει. Ο Νταλι δεν ηταν πραγματικά καλλιτέχνης ηταν επιχειρηματείας και τεχνίτης με φοβερη εμπορικότητα για τους νεόπλουτους στο πνεύμα και πορτοφόλι. Ε καί;  και η Βουγιουκλάκη είχε εμπορικότητα αλλα δεν ηταν καλλιτέχνις. Η εμπορικότητα δεν ειναι τεκμήριο τέχνης.

Q: Ποιά συμβουλή θα προσφέρατε στους νέους καλλιτέχνες;

A: Εαν κατανοήσουν οτι το να τους αρέσει να τυρανάνε τα πινέλα είναι το μονο ταλέντο που διαθέτουν γιατί ίσως τους αρέσει η τεχνη, να σταματησουν και να κοιταξουν να βρουνε μια αλλη δουλειά, δεν σημαίνει οτι επειδη ενος του αρεση η τεχνη ειναι και καλλιτέχνης. Εαν ομως η πνευματική και διανοητική δημιουργικότητα τους ειναι το επίκεντρο και η κινητήριος δύναμις  στη ζωή τους σαν καλλιτέχνες και άτομα τότε ας μη σταματήσουν με το τίποτα. Ισως αυτό να είναι η πηγή της υπαρξής τους. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι σε αρμονία με τον εαυτό του και να βρει ευδαιμονία στην τέχνη του.

Γεωργής Γεώργιος

Συνεχίζεται η ανελέητη φίμωση των δημοσιογράφων!

Συνεχίζεται η φίμωση των μέσων ενημέρωσης με τις αυαθαιρεσίες των διοικούντων οι οποίοι εκθέτουν την τρισδιάσταση κυβέρνηση. Μετά την απόλυση του Ηλία Μάτσικα από το ΑΜΠΕ, ήρθε το κόψιμο της εκπομπής των Κώστα Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη στην ΕΡΤ καθώς και η παύση του συναδέλφου της ΕΤ3 επειδή είπε ότιη Θεσσαλονίκη ήταν αστυνομοκρατούμενη εν όψει της εθνικής παρέλασης. Αυτό που επιλέγω να ανάγω σε μείζον θέμα ήταν η σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη, οποίος έπραξε το δημοσιογραφικό καθήκον του!

Υστερα ήρθε η περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη. Ο καλός συνάδελφος ( ο οποίος-ειρήσθω εν παρόδω- θεωρώ ότι κάνει τρομερό φάουλ με την αναγωγή της διαφωνίας του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε προσωπική κόντρα) υπήρξε ένας παραγωγικός δημοσιογράφος της ΕΡΤ, ο οποίος πάντοτε έκανε επισταμένη και μοναχική έρευνα για τις εκπομπές του στο Κουτί της Πανδώρας.

Στο πλαίσιο της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας ο Κώστας Βαξεβάνης δημοσίευσε την περίφημη λίστα Λαγκάρ, η οποία περιήλθε στα χέρια του. Ηταν υποχρέωση και δημοσιογραφικό καθήκον του να δημοσιοποιήσει τη λίστα των μεγαλοκαταθετών στην τράπεζα HSBC στην Ελβετία.  Δεν ήταν ο Βαξεβάνης που παραβίασε την αρχή των προσωπικών δεδομένων , αλλά η ίδια η ελβετική τράπεζα που είχε παραδώσει τότε στην υπουργό οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρ την επίμαχη λίστα.

Αν κάποιος θα πρέπει να κατηγορηθεί για διαρροή πληροφοριών σε προσωπικά δεδομένα είναι το ελβετικό παράρτημα της  τράπεζας και η... πολλή  μαντάμ Λαγκάρ (μαντάμ ΔΝΤ σήμερα) , η οποία παρέδωσε με πρωτόκολλο επισήμως τη λίστα στον τότε υπουργό οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο οποίος την έκανε γαργάρα και την έκρυψε στα συρτάρια του.

Κι αντί η δικαιοσύνη να στραφεί εναντίον του πρώην υπουργού οικονομικών Παπακωνσταντίνου, στράφηκε εναντίον του δημοσιογράφου Βαξεβάνη για να φιμώσει την ελεύθερη δημοσιογραφία στην Ελλάδα και να προκαλέσει φοβική προκατάληψη σε όσους δημοσιογράφους τολμούν να σκούν αποκαλυπτική δημοσιογραφία.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Στώμεν καλώς , στώμεν υπέρ ανθρώπων

 Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 (Αναδημοσίευση από τη στήλη μου Ιδιοχείρως στην ιστορική ομογενειακή εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης)

Σε μια πατρίδα που στροβιλίζεται στην καθημερινή υποβάθμιση της ζωής των πολιτών της...

Σε μια Ελλάδα που οδεύει στην πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού και πολιτισμικού ιστού της...

Σε μια χώρα που χάνει τα τελευταία στοιχεία της αξιοπρέπειάς της διασυρόμενη από τους εταίρους στις αγορές του κόσμου γιά μια χούφτα δολάρια...

Ισως η φωνή ορισμένων ιεραρχών να ηχήσει σαν την άνοιξη του Ραβέλ, ίσως η Εκκλησία να ανυψώσει το καταρρακωμένο ηθικό ενός λαού που βάλλεται πανταχόθεν.

Με μεγάλη ανακούφιση διάβασα τα λόγια του Μητροπολίτη Σιατίστης, Παύλου σχετικά με τη Χρυσή Αυγή ( συνέπεια των επεισοδίων έξω από το Χυτήριο σχετικά με το επίμαχο θεατρικό έργο «Σώμα Χριστού»):

"Άφησα τελευταία τη "Χρυσή Αυγή" που στην πραγματικότητα είναι "μαύρη νύκτα".

Είναι θλιβερό ότι κάποιοι "χριστιανοί αγωνιστές" ταυτίστηκαν με τη χρυσή αυγή για να υπερασπιστούν τον Χριστό.

Τον Χριστό που η "Χρυσή Αυγή" τον διώκει, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών.

Ξεχάσατε αγαπητοί μου χριστιανοί το λόγο του Χριστού "εφόσον εποιήσατε, ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε;".

Δεν είναι ο άνθρωπος εικόνα του Χριστού όποιος και εάν είναι; Δεν είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας, ελάχιστος αδελφός του Χριστού;

Δεν είναι ο "πλησίον" της Παραβολής του Καλού Σαμαρείτη; Σύμφωνα λοιπόν με την χρυσαυγίτικη αντίληψη θα έπρεπε ο Σαμαρείτης βλέποντας τον πληγωμένο Ιουδαίο να τον πετάξει στα σκουπίδια, τότε θα ήταν "καλός".

Κάθε εναγκαλισμός και χάϊδεμα χριστιανού η πολύ περισσότερο ιερωμένου προς την Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης.

Είναι άλλο το θέμα των προσφύγων και των προβλημάτων που μια ανίκανη πολιτική ηγεσία άφησε να δημιουργηθούν και άλλο η απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου.

Δεν θα ακυρώσουμε την αλήθεια του Θεού για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Αντιθέτως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν γιατί την αλήθεια του Θεού την αντικαταστήσαμε με την αλαζονεία μας και την επιπολαιότητα μας.

Στώμεν λοιπόν καλώς! Στώμεν μετά φόβου! Η άκρη του κουβαριού είναι του Χριστού το θέλημα και όχι οι αυθαιρεσίες και οι εξυπνάδες των ανθρώπων"!

Αυτά τα λόγια ήχησαν σαν τραγούδι της άνοιξης στ’ αυτιά μου, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτά που σκεφτόμουν από καιρό για τη Χρυσή Αυγή και για κάθε μισαλλόδοξη φοβική οργάνωση, που παίζει το ρόλο του εκδικητή Ζορό εις βάρος της ανθρωπιάς μας.

Παράλληλα με το λόγο-βάλασμο του Μητροπολίτη Σιατίστης, ένας άλλος ιεράρχης από τον Καναδά έρχεται να προσθέσει τη φωνή της ανθρωπιάς του για τους συνέλληνες που μαστίζονται από την οικονομική και ηθική κρίση.

 Πρόκειται για το Μητροπολίτη Καναδά Σωτήριο, ο οποίος πρόσφατα σε ομιλία του κατά το δείπνο προς τιμήν της Θεολογικής Ακαδημίας ζήτησε από την ομογένεια να στρέψει το βλέμμα της προς την Ελλάδα, που υποφέρει και αγωνιά για το μέλλον της. Παραθέτω μια παραβολική ιστορία που χρησιμοποίησε για να δώσει έμφαση στον προτρεπτικό λόγο του:

«Την εποχή  του παιδομαζώματος δυό αδέλφια , ο Σταύρος και ο Θανάσης είχαν συλληφθεί από τους αντάρτες. Κάποια στιγμή κατόρθωσαν να ξεφύγουν εκεί κάπου στην οροσειρά της Πίνδου. Μέσα από τους θάμνους και τις πέτρες επί μέρες και νύχτες προχωρούσαν για να φτάσουν στο χωριό τους. Πλησιάζοντας ο Θανάσης λιποθύμησε από τηνκούραση και την πείνα. Τότε ο Σταύρος τον πήρε στους ώμους του και συνέχισε το περπάτημα στις κακοτράχαλες πλαγιές της Πίνδου.

Κάποτε στα πρώτα σπίτια του χωριού συνάντησε ένα χωριανό του: «Μα τί τον κουβαλάς αυτόν το μαντράχαλο στους ώμους σου; Θα γείρεις απ΄το βάρος» παρατήρησε ο χωρικός.

«Δεν είναι βάρος , είναι ο αδελφός μου», του απάντησε ο έφηβος Σταύρος.»

«Δεν είναι βάρος, είναι τα αδέλφια μας στην Ελλάδα που υποφέρουν», σημείωσε ο σεβασμιότατος Σωτήριος. «Είναι τα αδέλφια μας που τους οφείλουμε υποστήριξη κι αγάπη και σεβασμό στους δύσκολους καιρούς που διέρχονται», συνέχισε τον αγαθό του λόγο.

Θέλω να καταθέσω πως όταν η Εκκλησία μας εκφράζεται από φωτισμένους ιεράρχες, όταν η φωνή τους στηλιτεύει τα λάθη με επιχειρήματα κι όχι με απειλές, όταν ο λόγος τους καλεί σε αλληλοβοήθεια και καταλλαγή...

Τότε νιώθω περήφανη που είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, γιατί η θρησκεία μου είναι ο πιό ουμανιστικός πολιτισμός  του κόσμου, γιατί ο άνθρωπος είναι επίκεντρό της κι ο Θεός αγναντεύει την ανθρωπιά με συγκατάβαση κι αγάπη. Η θρησκεία μου είναι λόγος αγάπης κι έργο αλληλοϋποστήριξης του ανθρώπινου γένους.

Γι αυτό σας λέω πως κάποιοι ιεράρχες ξανάφεραν την άνοιξη στη ζωή μου!

 

 

 

 

Χάντρες θαλασσιές ιστορικής μνήμης!!!

 

Στο ιστορικό σινεμά Ριάλτο έγινε η επίσημη έναρξη του 4^ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Μόντρεαλ. Η καρδιά πλημμύρισε από ευφορία με τη μουσική που έπαιξαν η εκπληκτική Ελληνίδα τραγουδίστρια/συνθέτης Νίτζα Μέλας και το ιταλικό συγκρότημα που έφερε για την περίσταση. Ο κόσμος χειροκροτούσε και χόρευε επί ώρα . θα μπορούσε αυτή να είναι μια συναυλία από μόνη της, μια συναυλία φιλίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Αυτόόμως που πραγματικά συνεπήρε τις καρδιές μας ήταν η προβολή της ταινίας “Encardia”. Εδώ τα δάκρυα κυλουσαν σιωπηλά, καθώς ένας κόσμος ολάκερος, οι Ελληνες της Κάτω Ιταλίας, ήρθαν μέσα από την αναπαραγωγή της μουσικής τους από το συγκρότημα Encardia να γίνουν παρόντες σε μια ιστορία, που δεν θέλει να χαθεί.

Κλάψαμε χθες το βράδυ, ματώσαμε από συγκίνηση, γίναμε περήφανοι, γιατί το ανεξάντλητο  Γένος μας ρίζες κρατεί αρχαίες στη Νότια Ιταλία. Κι εκείνοι οι Ελληνες όπως κι εμείς αντικρύζουμε τις θάλασσες και τα ποτάμια ορίζοντας μέσα μας τον κύκλο της νοσταλγίας!

Η υπέροχη Ελληνίδα μας η δημοσιογράφος Αφροδίτη Σάλας έκλεψε την παράσταση με την βαθειά Ελληνικότητά της και την ομορφιά της. Κι ο Ιταλός Μοζέ κι αυτός προσκύνησε στη φιλία που δένει τις δύο φυλές μας. Η ομορφιά της Μεσογείου στο απόγειό της!

Ω! Αύρα Γεωργίου πόσο σε ευχαριστούμε που κάνεις τις μέρες του Μόντρεαλ χάντρες θαλασσιές της συλλογικής μνήμης  μας! Πόσο σε αγαπάμε που μας ενώνεις κάτω από τον κοινό παρονομαστή της ιστορίας και της τέχνης μας!

Τζουστινάκι, σχεδόν ευτυχές!

 

 Με την μαμά της Αύρας και δύο λατρεμένους φίλους: Δεξιόθεν τον εικονογράφο/ζωγράφο Γιώργο Γιωργή και τον κριτικό κινηματογράφου Ελία Καστιέλ

 Η Ελεν Φωτόπουλος, υπέυθυνη πολιτισμού του Δήμου του Μοντρεάλ με τον σύζυγό της ζωγράφο Νίκ Βόικοφ και την αφεντιά μου

 Η διευθύντρια του φεστιβάλ Αύρα Γεωργίου με τις δημοτικές συμβούλους Ελεν Φωτόπουλος και Μάιρη Ντέρος, που αγκάλιασαν εξ αρχής το θεσμό

 Η Αφροδίτη Σάλας απέδειξε ότι είναι η θεά της Ομορφιάς

 Οι φίλοι μας Μαρία και Νίκος Αργυρόπουλος με το νεαρό τραπεζίτη μας

 Ο πρόεδρος Νίκος Παγώνης πρώτο τράπέζι πίστα καλτσάτο (και μάλιστα ριγέ!) με τον αντιπρόεδρο του ΔΚ της Ελληνικής Κοινότητα Γιώργο Καρύδη και την κομψή σύζυγό του.

 Κορίτσια για φίλημα: Απο αριστερά η Λίλυ Φακωτάκη, η Ελεν Φωτόπουλος, το Τζουστνάκι, η μοιραία Αύρα και η Μαίρη Ντέρος

 Η Ντέμπι Χατζηδιάκου σύμβουλος εκπαίδευσης από το Τορόντο ήρθε στο φεστιβάλ. Στη φωτό με το Γενικό Πρόξενο στο Μόντρεαλ Θάνο Καφόπουλο

 Η τριανδρία της Ελληνόφωνης παιδείας από το Τορόντο: Ο Σπύρος Βολανάκης από το γραφείο εκπαίδευσης της Μητρόπολης Καναδά, η Ντέμπι Χατζηδιάκου και η βοηθός της

 Ανάμεσα από τη θεά Αφροδίτη και τον κοινό θνητό Θάνο

 Η Νίτζα Μέλας με τη σκηνική παρουσία της, την ομορφιά της και την απροπσοίητη Ελληνικότητά της ήταν αξεπέραστη και φέτος

 Με τη μαμά της Αύρας είμαστε κουμπαράκια

 Οι δύο παρουσιαστές της βραδυάς ο Μοζέ και η Αφροδίτη ένωσαν τον ελληνικό και τον ιταλικό πολιτισμό!

Η Ειρήνη Παναγοπούλου είναι η ψυχή της διοργάνωσης , με την αφεντιά μου και την Ιωάννα Τσουμπλέκα της Φιλίας

 Η Ελεν ανάμεσα από τον Νίκ και τον Τέντ

 Ο Ελιας Καστιέλ με τον Τεντυ

 Οι Ταλοί έδωσαν τα ρέστα τους

 Ο μοναδικός νεογνολόγος δρ Απόστολος Παπαγεωργιου με τη σύζυγό του Γκλένις. Δεξιά η Νίτζα Μέλας και η Ιωάννα Τσουμπλέκα

 Με τους Ελληνες κινηματογραφιστές του Μόντρεαλ Τόνυ Ασημακόπουλο και Φίλιππο Μπαλαμπάνο

 Οι αδελφοί Μιλτιάδης και Σωτήρης Αντύπας με τον κ. Τζίκα

 Στα μπλέ ρουά η καλλονή Ειρήνη

 Ο κινηματογραφιστής Γιώργος Γιαννέλης, η γοητευτική Αύρα και ο καλλιτέχνης που εκθέτει παράλληλα με το φεστιβάλ Γιώργος Γιωργής

 Η Μπερνίς Τζίκας και η Φρόσω Αντύπα με μια φίλη τους

Greek Parliamentarians are enjoying public money in Quebec City!

Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος (ΝΔ), ΄Γιώργος Κωνσταντόπουλος (ΝΔ), Δημήτρης Παπαδημούλης (ΣΥΡΡΙΖΑ), Γιάννης Μανιάτης (ΠΑΣΟΚ), Ραχήλ Μακρή (Ανεξάρτητοι Ελληνες). Οι πέντε βουλευτές που βρίσκονται από 21 Οκτωβρίου μέχρι 27 Οκτωβρίου στις παρυφές του ευδυλλιακού Κεμπέκ Σίτυ!!!
Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί συλλήβδην περνάνε ωραία σε βάρος του λαού.! Μια ευχάριστη παρέα στο Κεμπέκ!!!

Την ώρα που η Ελλάδα πνίγεται από την κρίση χρέους, πέντε βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, από Παπαδημούλη μέχρι Μανιάτη , χαίρονται μέρες διαβουλευτικής φιλίας στο Κεμπέκ Σίτυ. Την ώρα που οι μισθοί κατακρεουργούνται, που ο λαός πεινάει, οι βουλευτές σπαταλούν ανενόχλητοι στην πλάτη μας. Να μας αποδώσουν λογαριασμό με τίνος τα χρήματα κινούνται! Τέλος, η επαχθής πολιτική εις βάρος του λαού!

 

Greek people are suffering salary cuts, pension cuts, 25% are under poverty level. But their members of Parliament are having fun in Quebec City since October 21.

     Five Greek Mps (from Papadimoulis to...Yiannis Maniatis)

         are enjoying themselves in Quebec City with the Greek

people’s money. The tri-government instead of cutting its

expenses, it still goes on with arrogance and spending...

Shame on the Greek Parliament!

Shame on them! Shame!

Η επίσκεψη του Δημήτρη Αβραμόπουλου στον Καναδά

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι οικείος στον Καναδά από τις μέρες της δημαρχίας του. Ιδιαίτερα οικείος είναι στο Μόντρεαλ, καθώς επί των ημερών του αδελφοποιήθηκε η Καναδική γαλλόφωνη πόλη με την Αθήνα, ενώ ο τότε δήμαρχος δώρισε το άγαλμα της Αθηνάς στην ελληνοκρατούμενη περιοχή του Παρκ Εξτένσιον, αποσπώντας την ομώνυμη ονομασία: Πάρκο της Αθηνάς στην καινούρια καρδιά του Μόντρεαλ.

Ο Ελληνας υπεξ δεν έρχεται όμως για να συσφίξει μόνο τις σχέσεις με την ομογένεια του Καναδά. Ερχεται πρωτίστως για να συναντηθεί με τον Καναδό ομόλογό του Τζόν Μπέιρντ στην Οττάβα, δηλώνοντας πολιτική παρουσία μιας Ελλάδας που παραπαίει στα ξένα μέσα ενημέρωσης από την διαρκή παραπληροφόρηση και τις επιθέσεις. Ερχεται επίσης να ενδυναμώσει  τις διμερείς σχέσεις με τον Καναδά, ο οποίος  τρέφει φιλικά αισθήματα για τη χώρα μας και κινητοποιείται προκειμένου να προχωρήσει σε επενδυτικές πρωτοβουλίες. Ερχεται να βεβαιώσει ότι τα 70 χρόνια διπλωματικών σχέσεων θα συνεχίσουν να βελτιώνονται και να αναπτύσσονται ανάμεσα στις δύο φίλες χώρες.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος  φθάνει στο Μόντρεαλ μαζί με ειδικές δυνάμεις (τον υφυπουργό Ανάπτυξης και  το γκρούπ Invest in Greece), προκειμένου να παρευρεθεί σε οικονομικό φόρουμ με αντικείμενο τις καναδικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εξάλλου θα μεταβεί στο Τορόντο, όπου ένα άλλο μεγάλο οικονομικό φόρουμ  προετοιμάζεται προκειμένου να ενημερωθούν οι επενδυτές για τις ευκαιρίες που υπάρχουν στην Ελλάδα της κρίσης χρέους.

Πίσω από αυτή την οργάνωση των οικονομικών φόρουμς και της όλης επίσκεψης βρίσκονται οι κινητήριες δυνάμεις , οι δύο πρέσβεις: Ο Ελευθέριος Αγγελόπουλος της Ελλάδας στον Καναδά και ο Ρόμπερτ Πέκ του Καναδά στην Ελλάδα. Και οι δύο διπλωμάτες βάζουν ψυχή για να ενισχυθεί η επενδυτική δραστηριότητα του Καναδά στη χώρα της κρίσης.

Παράλληλα γιά την όλη οργάνωση κινείται αεικίνητα ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Τορόντο Δημήτρης Αζεμόπουλος , που έχει κατορθώσει να κινητοποιήσει τους Ελληνοκαναδούς επιχειρηματίες του μέινστριμ καθώς και τους Καναδούς επιχειρηματίες  για τις ευκαιρίες στην Ελλάδα.

Και ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ Θάνος Καφόπουλος έχει ενεργοποιήσει τη μεγάλη ομάδα του Ελληνοκαναδικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για να γίνει η επίσκεψη του Δημήτρη Αβραμόπουλου αποδοτική σε όλα τα επίπεδα.

Θα πρέπει να αντιληφθούν οι Ελληνες ομογενείς πως ο υπεξ Αβραμόπουλος, παρότι δεν είναι υποχρεωμένος από το πρωτόκολο της επίσημης επίσκεψης εργασίας, έχει προγραμματίσει συναντήσεις με τους φορείς της ομογένειας στο Μόντρεαλ, την Οττάβα και το Τορόντο. Εχει επεκτείνει το πρόγραμμά του για να συναντήσει και να αγκαλιάσει  τους αγαπημένους Ελληνες της Διασποράς.

Γιατί ο Αβραμόπουλος είναι δικός μας άνθρωπος πέρα και πάνω από όλα. Ηταν , είναι και θα είναι ένας απροσποίητος  φίλος της Διασπορικής μας κοινότητας στην ευρύτητά της.

At Lily's and Deni's lovely home

Last night we gathered at cousins Lily’s and Deni’s house. They have a lovely home signed by the elegant taste of Lily’s. The cousins had invited some of the old boys school gang with their wives. We had so much fun. I tried to promote our ethnic Greek  pride and Orthodox Christian religion to the crowd…

I must explain that Teddy, Denis, Mitch, Steven, Charlie and others were school fellows in TMR where they all grew up. They were team players in street hockey and soccer.

They all see each other every summer at Mitch's house which lies upnorth near a lovely lake( apparently).

Girls are always excluded from that weekly party which brings back old memories to the boyzzzzzzzzzzz!

 

 

 A lovely table setting by Lily

 Teddy with Lily

 Steven and his wife Helene

 I love Charlie

 Trendy Teddy enjoys what Helene has said, Steven is joining

 Lily and Helene dressed in the same colors

 Justinaki between Lily and Cathy

 Cathy, Mitchel (Alex's pediatrician and Ted's old friend), Justinaki and Charlie

Denis is Ted's first cousin and best friend. He is Lily's husband