|
||||||||||||||||
Περιγραφή:
|
||||||||||||||||
Ένας νέος άντρας
με το ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο
ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για
εκείνον εξελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη.
Δεν μπορεί να
κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και
αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι
ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να
καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι' αυτόν ψυχισμός των
γυναικών.
Θα ακολουθήσουν
συνεδρίες επί μήνες και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα ξεδιπλωθεί το αληθινό
παρελθόν της οικογένειας, οι προσωπικές ευθύνες, τα λάθη και τα ανεύθυνα
τραύματα, μυστικά που παίζουν σα μαριονέτες τις ζωές ενόχων και αθώων.
Παρά τη θετική
θεραπεία που αισιόδοξα εξελίσσεται, η ζωή θα πετάξει αιφνίδια το τελευταίο
χαρτί της. Όπως σε φιλμ νουάρ, από ένα σημείο και μετά, οι δύο άντρες της
ιστορίας, μεσήλικας αναλυτής και νεαρός αναλυόμενος, θα βρεθούν συνδεδεμένοι
και μπερδεμένοι με τρόπο που καμία επιστήμη δεν μπορεί να βγάλει πέρα.
|
«Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα να μη ζητήσουνε να βρουν ποιός ήμουν». (Κωνσταντίνος Καβάφης)
«Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα να μη ζητήσουνε να βρουν ποιός ήμουν». (Κωνσταντίνος Καβάφης)
Τη θυμάμαι, πάνε χρόνια, την κυρία Βαμβουνάκη στο βιβλιοπωλείο του Στρατή Φιλιππότη να συζητάνε με πάθος για την Τήνο.
ReplyDeleteΈμεινα να τους ακούω, μέχρι να τελειώσουν, να πιω κι εγώ τον κερασμένο καφέ μου...
Κι από τότε άρχισα να την γνωρίζω και μέσα από τα βιβλία της.
Όμως ο έρωτας έρχεται μόνος του χωρίς λογική, χωρίς σκέψη, σε σκλαβώνει, χωρίς να το θέλεις παραδίδεσε!
ReplyDeleteΛογική, νιτερέσο, και υπολογισμοί ΔΕΝ είναι έρωτας.
Χαιρετώ σε αγαπητή μου Ιουστίνη
Γαβριήλ
Αν σου πώ ότι η Μαρω είναι ξαδέλφη του κολλητού μου φίλου Νίκους Βαμβουνάκη , ότι ήταν συστεγασμένη στις εκδόσεις Ψυχογιός, ότι τη γνωρίζω από την κόψη αλλά όχι από την όψη τί θα έλεγες;
ReplyDeleteΚι όμως Στρατούλη δεν την έχω δεί ποτέ προσωπικά, δεν της έχω μιλήσει ποτέ δια ζώσης.
Εχει και αυτή η απουσία την γοητεία της! Φιλί βρεγμένο από τους ουρανούς του Μόντρεαλ
Οπως λέει κι ο Ελύτης γι αυτό αγαπώ αυτή τη γλώσσα, επειδή ξεχωρίζει την αγάπη από τον έρωτα!
ReplyDeleteΉ αδρεναλίνη του είναι μαγική όσο κρατάει, μα όταν ξεθυμάνει γίνεται παιχνίδι βαρετό του σώματος και τών αισθήσεων.
Φιλί υγρό του Σαββατου μας