Ο δικός μας Κατσιματίδης ανεβαίνει βουνά μια ζωή!

Ενα ωραίο, ειλικρινές κομμάτι γιά την απόπειρα του δικού μας Ελληνοαμερικανού μεγιστάνα Τζόν Κατσιματίδη να θέσει υποψηφιότητα για το δημαρχιακό θώκο της Νέας Υόρκης. Από τον Αντώνη Διαματάρη, διευθυντή και ιδιοκτήτη του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης

 

 

Ανεβαίνει βουνά, μια ζωή Του Α. Η. Διαματάρη

Το θέμα που συζητείται ευρέως στην Ομογένεια τελευταία είναι η υποψηφιότητα του Τζον Κατσιματίδη για Δήμαρχος της Νέας Υόρκης.
Θα εκλεγεί ή όχι; είναι η ερώτηση που μου υποβάλλεται συχνά.
Δεν υπάρχουν προφήτες στην πολιτική όπου από τη μια μέρα στην άλλη πάρα πολλά μπορούν να συμβούν.
Αρα αυτά που μπορεί να λεχθούν είναι τα εξής:
Πρώτον, ότι ο Κατσιματ...ίδης θα εκπλήξει πολύ κόσμο που δεν τον θεωρεί, στη φάση αυτή, σοβαρό υποψήφιο για τη δημαρχία.
Κι αυτό κυρίως γιατί έχει το χάρισμα της αμεσότητας στην επικοινωνία του με τον μέσο άνθρωπο. Μιλά τη γλώσσα του, ξέρει τα προβλήματά του, παρά το γεγονός ότι είναι πάμπλουτος.
Δεύτερον, είναι σαφές ότι δεν πήρε την απόφαση να διεκδικήσει το αξίωμα του δημάρχου χωρίς σοβαρή σκέψη και μελέτη του πολιτικού σκηνικού της πόλης.
Υπενθυμίζω ότι και στο παρελθόν είχε εκφράσει την επιθυμία του να πάει για δήμαρχος αλλά το απέφυγε όταν ζύγισε προσεκτικά τα δεδομένα.
Τρίτον, ούτως η άλλως η Ομογένεια οφείλει να τον υποστηρίξει μονοκούκι όχι μόνο γιατί έχει ελληνικότατο όνομα αλλά και γιατί είναι ένας πραγματικός ομογενής.
Δείτε, για παράδειγμα, τι είπε στη Cindy Adams στη χθεσινή «New York Post»:
«Κοίταξε, έχω ανεβεί βουνά σε όλη τη ζωή μου. Κατάγομαι από ένα πολύ μικρό νησί, τη Νίσυρο, που θα μπορούσα, αν είχα μείνει, να ήμουνα τσοπάνης.
Ο πατέρας μου ήταν ένας μπας μπόι -busboy- που ποτέ δεν προβιβάστηκε σε σερβιτόρος. Σήμερα μένω στο διαμέρισμα του ιδιοκτήτη εκείνου του εστιάτορα στην 5η Λεωφόρο.
Σε όλη μου τη ζωή ανεβαίνω βουνά. Δούλευα σε ένα σουπερμάρκετ 80 ώρες την εβδομάδα, $1,10 την ώρα, ήταν 2 σεντς το μπουκάλι φιλοδώρημα, μετά δανείστηκα χρήματα και αγόρασα το σουπερμάρκετ.
Το 1977 άρχισα να αγοράζω ακίνητα, ένα το μήνα. Πήρα την άδεια πιλότου ... ένα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας μου ήταν μέλος του Δ.Σ. για μια εταιρεία πετρελαίου. Αγόρασα την εταιρεία. Κάναμε τη συμφωνία σε μια χαρτοπετσέτα.
Κοίταξε. Μια φορά προσγείωσα το αεροπλάνο μου με μια μηχανή. Ημουν μόνος μου. Δεν μου αρέσει να είμαι μόνος αλλά δεν ιδρώνω. Αλλοι υποψήφιοι έκαναν πολύ χειρότερα πράγματα από μένα. Φτιάξε την ημέρα μου. Ας τολμήσουν να μου επιτεθούν.
Δεν είπα ποτέ όχι σε κανένα. Είμαι 64 χρόνων, ένας Νεοϋορκέζος Ρεπουμπλικανός που θέλει τα παιδιά να πιστεύουν ξανά σε ήρωες.
Στην εντατική, 10 λεπτά μετά την εγχείρησή μου, ήθελα το blackberry μου. Αγαπώ τη ζωή. Αγαπώ την οικογένειά μου. Αγαπώ τη Νέα Υόρκη».
Και αγαπά την Ομογένεια και την Ελλάδα.

Περισσότερα ΕΔΩ