Γενεθλίων τελουμένων...

Τα γενέθλιά μου, 31 Ιουλίου, έπεφταν πάντοτε στην καρδιά του καλοκαιριού κι έτσι ήμουν καταδικασμένη να τα περνάω στη γειτονιά κι όχι στη μεγάλη αίθουσα του σχολείου μοιράζοντας καραμέλλες στους συμμαθητές μου. Δεν είχα την ευκαιρία να κάνω γκλάμ γενέθλια με προσκλήσεις γιατί όλα τα παιδιά ήταν σκορπισμένα στα πέρατα της Λευκάδας.

Ωστόσο, η μαμά καλούσε τα παιδιά της γειτονιάς και έκανε ένα αυτοσχέδιο πάρτυ στην αυλή μας, φτιάχνοντας χαλβά σιμιγδαλένιο για τη μέρα, προς τιμή  μου και προς τέρψη των μεγάλων. Επίσης, αγόραζε παγωτίνια για το νεαροτερο πλήθος κι έστηνε η καημένη ένα σκηνικό εκ του προχείρου.

Χρόνια μέσα μου έβραζε αυτή η παιδική ζήλεια για τα γενέθλια των άλλων κοριτσιών, που έπεφταν μέσα στη σχολική χρονιά.Τα γενέθλια της Νανάς Ροδοπούλου (κόρης εισαγγελέως) ήταν τα πιό γκλαμουράτα της ταξης. Εκτός της χειροποίητης πρόσκλησης που έφτιαχνε η μαμά της συμμαθήτριας, εκτός από το καταστολισμένο κέικ και τα πολλά παιδάκια στο σπίτι της, φεύγαμε όλα με ένα δωράκι-έκπληξη για το καλό. Α! Τα γενέθλια της Νανάς Ροδοπούλου ήταν αξέχαστα.

Επίσης, η Μόλυ Φλωρίου, κόρη δασκάλων, έκανε ένα σούπερ κοριτσίστικο πάρτυ στην αρχή της εφηβείας μας. Μάλιστα, έβαζε μουσική και χορεύαμε τα κορίτσια.(Εδώ δεν θυμάμαι άλλα αγόρια εκτός του μικρού αδελφού της ή μήπως ήταν η εποχή που μισούσα θανάσιμα το άλλο φύλο;) Ηταν ζηλευτό το πάρτυ των γενεθλίων της γιατί η Μόλυ όπως απέδειξε η ζωή ήταν καμωμένη για ζηλευτές μαζώξεις.

Ετσι, λοιπόν, έμενα παραπονεμένη για το γενέθλιο πάρτυ. Αλλά η ζωή με έφερε στο Μοντρεάλ, όπου η καρδιά του καλοκαιριού κρατάει πολλούς φίλους.

Από το πρωί χθές άρχισαν τα τηλέφωνα να χτυπούν. Αλλά εγώ δεν τα σήκωνα γιατί απολάμβανα τις ευχές στο φέισμπουκ. Υστερα, έκανα τη γνωστή ηλιοθεραπεία μου στην ταράτσα. Χτύπησε το Δεσποινάριον εξ Ουασιγκτώνος στο κινητό και βεβαίως απόλαυσα τις εγκάρδιες ευχές της συνομιλώντας υπό τον ήλιο.

Υστερα, συναντηθήκαμε με την Γιούλα Κισκύρας που είχε κλείσει γεύμα για δύο στο εστιατόριο Μίλος. Ανάμεσα σε κουβέντες και χωρατά απολαύσαμε την υπέροχη τσιπούρα με τα λαχανικά και το παγωτό/ καταϊφι. Η Γιούλα μου χάρισε τη δροσιά της και την αγάπη της.

Το απόγευμα περάσαμε από τη Bijouterie Italienne, για κάποιες δουλειές του Τεντ. Κι εκεί μας περίμενε η οικογένεια των ιδιοκτητών με γλυκά από μια ιταλική ντολτσερία στη Μικρή Ιταλία της Σεντ Λοράν. Με τον Τεντ μοιραστήκαμε  ένα τύπου κόκ γλύκισμα βουτηγμένο σε αρωματικό ποτό. Ηταν μια πραγματική απόλαυση και προπάντων ήταν μια απρόσμενη έκπληξη.

Το βράδυ πέρασε χαλαρά στην αγαπημένη μου πιτσαρία Pizzaiole στο Παλιό Μοντρεάλ με ωραία παρέα, Μαζί μας ο Αλεξανδρίνος με την καλή του, ο συνάδελφος Πάρις Πέτρου και η δασκάλα μας η Μαρία. Το κεράκι καρφώθηκε στην καρδιά ενός τιραμισού που σερβιρίστηκε στο ποτήρι.

Μετά καταπλεύσαμε στην παραλία του λιμανιού και απολαύσαμε τα θεαματικά φωτοβολήματα της Ιταλίας να στολίζουν τους ουρανούς του Μοντρεάλ πανηγυρικά. Επιτέλους  έζησα τα γκλαμουράτα γενέθλια που ονειρευόμουν από παιδί!

Και του χρόνου με υγεία και αισιοδοξία!

Τζουστινάκι !!!

 

 

 Στην πιτσαρία που μοιάζει με μπιστρό. Τεντυ, Πάρις Πέτρου, Αλεξανδρίνος και Λωράνς

 

 Ανάμεσα στα αγόρια που φορούν ριγέ

 Ο Αλέξανδρος με τη δασκάλα των Ελληνικών του, τη Μαρία

 Αγαπημένοι ενώπιον μενού

 Το κεράκι ήρθε στο ποτήρι του τιραμισού

 Το γλυκό του Πάρι ήρθε σε σανίδα γιατί είχαν τελειώσει τα πιάτα...

 Ο Αλεξ τρελλάθηκε με τα σπιτικά γλυκά

 Η παρέα επί της οδού McGill

 Το Τζουστινάκι ντύθηκε σε Ετρο χρώματα καθώς το καλούσε το φουλάρι του Αλεξ

 Η πόλη έμοιαζε ζωγραφιά

 λαμπερή και φωτισμένη

 Πυροτεχνήματα στους ουρανούς επί τοις γενεθλίοις!!!

 Μαράκι, η δασκάλα των Ελληνικών μας

 Στο παγκάκι με αγόρια που φορούσαν το πουκάμισο το θαλασσί!!!

 

Ο Τέντυ με τη δασκάλα μας