Αξιος και πάλι άξιος!

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Είναι φορές που δεν ξέρεις αν πρέπει να γιορτάσεις ή να πέσεις σε περισυλλογή. Είναι φορές που η ζωή είναι προδιαγεγραμμένη από την αρχή και δεν σου αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις.

Ο λόγος για τη χειροτονία του πατρός Ιωαννικίου Ζαμπέλη σε ιερέα αυτή την Κυριακή στην μακρινή πατρίδα, τη Λευκάδα. Ο Ιωαννίκος, κατά κόσμον Γιάννης Ζαμπέλης, έφτασε στο ποθητό σημείο της ιερωσύνης. Από ιερομόναχος και διάκονος την Κυριακή χειροτονήθηκε σε ιερέα, καλούμενος να ανταποκριθεί στον πολυδιάστατο ρόλο του, στον οποίο έχει ταχθεί παιδιόθεν.

Σύμφωνα με την ευχή της χειροτονίας (δηλαδή σύμφωνα με την πιο αυθεντική διατύπωση) η Εκκλησία απαιτεί ο Ιερέας να είναι άξιος: α) να παρίσταται τω αγίω θυσιαστηρίω, β) να κηρύσσει το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού, γ) να Ιερουργεί τον λόγο της αληθείας του Χριστού, δ) να προσφέρει δώρα και θυσίες στον Θεό και ε) να ανακαινίζει τον λαό.

Αυτά απαιτούν υψηλή στάθμη ανθρωπίνων ικανοτήτων, αγιότητα βίου, καρδιά γεμάτη ζέση, φρόνημα ένθεο. Με άλλα λόγια η Ιερωσύνη απαιτεί εσωτερική και εξωτερική κατάσταση υψηλού πνευματικού επιπέδου "διότι άγγελος Κυρίου εστίν" ο Ιερεύς

Γιατί επιλέγω σήμερα να μοιραστώ μαζί σας την χειροτονία ενός παιδιού, που επέλεξε το μοναχικό δρόμο του άγαμου κληρικού; Γιατί νιώθω τόσο βαθειά την αδήριτη ανάγκη να  να σταθώ  σ’ αυτή τη σημαντική στιγμή της ζωής ενός  μορφωμένου, δυναμικού και πολυδιάστατου νεαρού ανθρώπου;

Μα, γιατί είμαι καμωμένη από μείγμα ιερωσύνης , γιατί μεγάλωσα ανάμεσα στο μητρικό παππού τον παπα-Κώστα Κακαβούλη, τον πατέρα μου παπα-Νίκο Φραγκούλη και τον μητρικό αδελφό παπα-Νίκο Κακαβούλη, οι οποίοι με δίδαξαν την ουμανιστική προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Μέσα από το έργο τους έμαθα τη διδασκαλία της γενναιοδωρίας, της ανοχής, της άδολης αγάπης, που απλόχερα διδάσκει η Χριστιανοσύνη.

Και τώρα στέκομαι μπροστά στον πατέρα Ιωαννίκιο, το δικό μας Γιάννη, που τον γνώρισα από τα σπάργανα, καθώς είναι ο πρωτότοκος γιός του πατρός Γεράσιμου Ζαμπέλη, πρωθιερέως του Μητροπολιτικού ναού της Λευκάδας και διάδοχος του μακαριστού θείου μου παπα-Νίκου Κακαβούλη.

Ο Γιάννης με εντυπωσίασε από μικρός για το κοφτερό μυαλό του, την οργανωτικότητά του, την ευγένεια και την αποφασιστικότητά του να γίνει ιερωμένος. Οταν τον ρωτούσες τί θα γίνει όταν θα μεγαλώσει, σου έλεγε κατευθείαν ότι το όνειρό του ήταν να γίνει δεσπότης. Η μοίρα τόφερε να σπουδάσει Νομική και να μετά να εντρυφήσει στην Θεολογία.

Οπως αναφέρει το επίσημο βιογραφικό του :

Ζαμπέλης Ιωαννίκιος του Γερασίμου Κατά κόσμον Ιωάννης. Γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1983 και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Αποφοίτησε από το τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2006 και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο (2011). Υποψήφιος Διδάκτωρ του ίδιου τμήματος από το 2012. Τελειόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθηνών. Εκάρη Μοναχός ως αδελφός της Ιεράς Μονής Φανερωμένης Λευκάδος και χειροτονήθηκε Διάκονος το 2009. Διακονεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Λευκάδος. Παράλληλα, από το 2008 διευθύνει το Κέντρο Νεότητος της Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης. Ασχολείται με τη δημιουργία κατηχητικού υλικού, την επιμόρφωση στελεχών νεανικού έργου, την οργάνωση και τη λειτουργία εκκλησιαστικών κατασκηνώσεων, την υμνογραφία, την τοπική ιστορία της Λευκάδος, ενώ έχουν εκδοθεί σχετικές εργασίες του. Αρθρογραφεί περιστασιακά σε εφημερίδες και περιοδικά.

 Ο Γιάννης λοιπόν, ως φοιτητής της Νομικής υπήρξε δραστήριος σε όλες τις εκφάνσεις του φοιτητικού συλλόγου Λευκαδίων φοιτητών. Εζησε σε φούλ ταχύτητα τις υποχρεώσεις του απέναντι στην επιστήμη της Νομικής , αλλά μετά επέστρεψε στο αρχικό του σχέδιο: να υπηρετήσει τους ανθρώπους από την ιερωσύνη.

Δύσκολο έργο, βαρύ για τους ώμους ενός νέου, που οι ορίζοντες ανοίχτηκαν μπροστά του χωρίς σύννεφα. Αλλά αυτή ακριβώς η επιλογή του Ιωαννίκιου να ταυτισθεί με την υπηρεσία στον άνθρωπο μέσα από το ράσο, τον λαμπρύνει περισσότερο στα μάτια και τις καρδιές των ατόμων που γνωρίζουν την ποιότητα και τις δυνατότητές του.

Γνωρίζω ότι αυτός ο νεαρός άνδρας που αψήφησε τις σειρήνες γύρω του ,θα κεφαλοποιήσει τις γνώσεις, τη ζέση και το δυναμισμό του γιά την «ανακαίνιση του λαού», όπως προβλέπει η ευχή της χειροτονίας. Ο Ιωαννίκιος, διάκονος χθές, ιερεύς σήμερα, οφείλει σε όλους εμάς να ανεβάσει ψηλά τον πήχυ της Εκκλησιαστικής του προσφοράς. Εχει χρέος να μας κάνει μέτοχους και συμμέτοχους σε μια κοινότητα Χριστιανών, που μπορεί να επανεφεύρει την γνησιότητα και την αλληλεγγύη της Πρώτης Χριστιανικής Εποχής.

 Συγχαρητήρια στον ίδιο αλλά και τους υπέροχους γονείς του, τη Βασιλική και τον πατέρα Γεράσιμο Ζαμπέλη.

Αξιος ο νέος ιερέας που έλαβε τον τίτλο του Αρχιμανδρίτη!!! Αξιος!

Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της Καίτης Κακαβούλη, του Νίκου Ζαμπέλη και από το μπλόγκ Λευκαδίτικη Ενημέρωση. Ευχαριστώ όλους που περίέλαβαν και τον πατερούλη!