Το ραντεβού της Αγάπης!

Κάποτε είχα ένα φίλο που έπαιζε φυσαρμόνικα. Ερχόταν με το κουτί τις φυσαρμόνικες στη Λευκάδα και τις άπλωνε στην παραλία, κάνοντας τις βραδυές ονειρεμένες και αξέχαστες!



Ο φίλος μου ήταν ένα πλάσμα, που δεν ανήκε στον κόσμο ετούτο . Ηταν ένας κλέφτης των στιγμών, ένας χορευτής των συναισθημάτων, ένας οδοιπόρος της μοναξιάς και του κόσμου. Τον λάτρευα για την ιδιαιτερότητά του να βρίσκεται αδιάκοπα στη ζωή μου χωρίς να ζητάει κάτι από μένα.

Είχαμε μια μοναδική συνήθεια. Να μου φέρνει κόκκινα τριαντάφυλλα και σοκολατάκια του Αγίου Βαλεντίνου. Ηταν επιφορτισμένος με το ιερό αυτό καθήκον, μια και ο Τεντ έλειπε στον Καναδά. Δεν παρέλειψε ποτέ την συνήθεια, έδινε το παρόν κάθε 14 Φεβρουαρίου με μια μια αγκαλιά κόκκινα μπακαρά τριαντάφυλλα και σοκολατάκια από το Μητροπολιτικόν.

Εκείνο το χρόνο έλειπα στη Λευκάδα ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Ο κλέφτης των στιγμών πέρασε από το διαμέρισμα και δεν με βρήκε. Μου άφησε τα λουλούδια και τις σοκολάτες γράφοντάς μου το πιό τρυφερο σημείωμα.

"Αγαπημένη μου, τα συστατικά του Αγίου Βαλεντίνου σου τα αφήνω εδώ. Μα πώς εσύ προδωσες τη μέρα της Αγάπης; Σε φιλώ. Ο κλέφτης των στιγμών".

Γυρνώντας την άλλη μέρα από τη Λευκάδα και διαβάζοντας το σημείωμα, ένιωσα ευλογημένη που στη ζωή μου είχα συναντήσει ένα τέτοιο θείο πλάσμα, με τον αλτρουισμό της αληθινής Αγάπης.

Στην αρχή εκείνου του καλοκαιριού ο φίλος μου χάθηκε στον βυθό της θάλασσας. Πνίγηκε σε μιά από τις καταδύσεις του. Ποτε δεν παρηγορήθηκα που απουσίαζα την τελευταία επέτειο του Αγίου Βαλεντίνου. Που πρόδωσα το ραντεβού της Αγάπης!

Εκλαψα και κλαίω κάθε τέτοια μέρα με δάκρυα πικρά και ολόγλυκα μαζί. Η 'αδολη αγάπη του με έχει σημαδέψει. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου ακούω τη φυσαρμόνικα να παίζει ήχους αγαπημένους. Ο φίλος μου παίζει φυσαρμόνικα  τώρα εκεί στη γειτονιά του ουρανού σμίγοντας με την Πεταλούδα μου. Κι εγώ στο ραντεβού μας είμαι διαρκώς παρούσα!

Σ' ευχαριστώ Πάσπα!!!