Τσικνοπέμπτη, η αποθέωση των κρεατικών!!!!

Σήμερα Τσικνοπέμπτη στην Ελλάδα και το κρέας βρίσκεται στο απόγειό του. Παντού απ΄άκρη σ΄άκρη   οι ταβέρνες θα γεμίσουν με κόσμο , που θα κάνει ηρωική έξοδο για να γευθεί τα πατροπαράδοτα τσικνιστά κρέατα. Από λουκάνικά μέχρι μπριζόλες και σουβλάκια, ο ουρανίσκος θα απολαύσει το κρέας σε όλες του τις παραλλαγές.

Εμείς σαν φοιτητές την Τσικνοπέμπτη τη γιορτάζαμε σε μια ταβέρνα στου Φιλοπάππου, που δεν γνωρίζω αν υπάρχει ακόμη. Μαζευόμασταν από νωρίς όλοι στο δικό μας διαμέρισμα, ντυμένοι με αποκριάτικες στολές κι εφορμούσαμε  προς το φαγάδικο, ανεβαίνοντας το γοητευτικό λόφο απέναντι από την Ακρόπολη, βιαστικοί να βρούμε μια θέση.

Γέλια , χαρές, σερμπαντίνες, ανυποψίαστη ευτυχία μας συνέπαιρνε. Ολοι μαζί ,μια τεράστια παρέα νέων αψηφούσαμε την ανηφόρα, τη νύχτα, τα πάντα. Και μετά το φαγητό, στήναμε χορούς έξω στους δρόμους σμίγοντας με άλλους μασκαράδες χωρίς να υποψιαζόμαστε το φόβο. Εποχές απόλυτης αθωότητας.

Στη Λευκάδα τη θυμάμαι αλλοιώς την Τσικνοπέμπτη. Απ΄το πρωί οι γειτόνισσες μαζευόνταν στο σπίτι της μιάς ή της άλλης κι έδιναν ραντεβού στις κουζίνες τους. Μέχρι το μεσημέρι η γειτονιά γέμιζε τσίκνα όχι από ψητά κρέατα, αλλά από ψιλιοαρπαγμένο κοκκινιστό της κατσαρόλας.

Επειδή η μνήμη μου είναι συνυφασμένη με την όσφρηση, θυμάμαι να επιστρέφουμε από το σχολείο και να έρχεται η μυρωδιά της καμμένης σάλτσας με άρωμα γαρύφαλλου και μοσχοκάρυδου πλημμυρίζοντας το σοκάκι απ΄άκρη σ΄ακρη.

Τα βράδυα, οι μεγάλοι φορούσαν τις μάσκες τους και  τις αποκριάτικες στολές τους και όδευαν προς το «Πάνθεον», όπου άρχιζαν οι χοροί κάτω από τη μαγική κορνέτα του Καμινάρη και το αρμόνιο του Μορίνα...Ακόμη ηχούν στ΄αυτιά μου εκείνες οι κλεμμένες μουσικές της ευτυχίας!

 Και του χρόνου!

Τζουστινάκι

Το έθιμο και ηπαράδοση

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα.

Σε κάθε ταβέρνα ή σπίτι η ψησταριά βρίσκεται στα κέφια της.Τα πιάτα της μέρα είναι κρεατικά στη σχάρα ψημένα μέχρι να χύσουν λίπος και να τσικνίσουν την ατμόσφαιρα!