Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων: Η Τρικυμία της καθηλωτικής αφήγησης και της μυθοπλαστικής πρωτοτυπίας!!!

 

Ενώ το βιβλίο ταξιδεύει ήδη στις καρδιές των αναγνωστών (η ανταπόκριση είναι ενθουσιώδης), έλαβα την πρώτη κριτική για το έργο απο την γραφίδα του Αρχιεπισκόπου, πρώην Αμερικής Σπυρίδωνος.

Εχω ευλογηθεί ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων να είναι ο δεύτερος αναγνώστης μου στη μεγάλη λίστα των αναγνωστών του Τυπωθήτω. Πρώτη είναι πάντα η τρομερή βιβλιοπώλισσα Σοφίκα Ελευθερουδάκη, που μυρίζεται το βάρος και το εύρος κάθε αναγνώσματος.

Ιδού η κριτική του Αρχιεπισκόπου:

Η Τρικυμία: Ενα έργο καθηλωτικής αφήγησης και μυθοπλαστικής πρωτοτυπίας!

Του  Αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής κ. Σπυρίδωνος

Ξαφνιάζει το καινούριο μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη με τίτλο «Η Τρικυμία» απο τις εκδόσεις «Ωκεανός». Ο μονολεκτικός τίτλος, εμπνευσμένος απο το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ καθορίζει το περιεχόμενο του μυθιστορήματος, που αναφέρεται στις εκτροπές της ανθρώπινης ζωής.

«Ολο το παρελθόν είναι ένας Πρόλογος», αυτή η Σαιξπηρική φράση οδηγεί τους ήρωες της Ιουστίνης σε ένα μονόδρομο που βρέχεται απο τα βίαια κύματα της τρικυμίας, μιας τρικυμίας που έχει πολλαπλούς συμβολισμούς στο έργο. Η τρικυμία αλλού περιγράφεται με λεπτομέρεια σαν μια εντυπωσιακή κινηματογραφική σκηνή με δεκάδες αποχρώσεις κι αλλού δονεί τον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών με τρομακτική ένταση και σαρωτικές συνέπειες.

Το μυθιστόρημα ξεκινάει με τον απρόσμενο έρωτα δύο νέων απο δύο διαφορετικές πατρίδες. Ο αγροτικός γιατρός Πέτρος Υπερείδης γνωρίζει την εξωτική Ελληνοκαναδή Πολέτ σε ένα ελληνικό νησί ένα κάποιο καλοκαίρι.

Στο πρώτο μέρος κυριαρχεί ο έρωτας.  Το περιβάλλον του νησιού, η λεπτομερής καταγραφή ενός κεραυνοβόλου έρωτα που σώζεται απο το μπουρίνι, οι καθημερινές σκηνές της ζωής των απλών ανθρώπων αποτελούν το υπόβαθρο της γραφής, που είναι λογοτεχνικά άρτια, με αποκορύφωμα τις σκηνές της τρικυμίας. Οι σύντομες φράσεις, οι αναλυτικές περιγραφές των λεπτομερειών που συνθέτουν τη δεδομένη καθημερινότητα προσδίδουν στο λογοτέχνημα μια πανοραμική άποψη του αυταπόδεικτου, που ανατρέπεται απο τις συνθήκες, όπως ένα σκαρί αναποδογυρίζει απο τα κύματα της τρικυμίας.

Η Πολέτ και ο Πέτρος, δύο οντότητες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους. Η συγγραφέας σμιλεύει με εξαιρετικό τρόπο τους χαρακτήρες, που αποδομούνται απο τις αδυναμίες τους και τα ίδια τα γεγονότα. Ο συμβιβασμός του γάμου, η ένταξη στην καθημερινότητα γίνονται η αχίλλεια πτέρνα του καλοκαιρινού έρωτα.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου κυλάει καταιγιστικά. Οι εναλλαγές των σκηνών είναι βρεγμένες με την αρμύρα των δακρύων, είναι ποτισμένες απο την λαίλαπα των γεγονότων που δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Αριστοτεχνικά η συγγραφέας αφήνεται στις εξελίξεις, διακριτικά παρακολουθεί τους ήρωές της στη δίνη τους. Τους αφήνει να τρέξουν πίσω απο τα γεγονότα, να ταξιδέψουν, να θαλασσοβραχούν, να ονειρευτούν, να ακυρωθούν, να ελπίσουν. Η μαγική της πένα παρασύρει τον αναγνώστη στο στρόβιλο των εξελίξεων επιτρέποντας ελάχιστες ανάπαυλες στον αναγνωστικό οίστρο.

Οι σκηνές του προαυλισμού στο ψυχιατρείο, ο χορός της Πολέτ με τα σκισμένα χαρτάκια της απιστίας, οι περιπλανήσεις της απο τόπο σε τόπο με τον γιό της Ρωμανό συνθέτουν την δική της οδύσσεια που προετοιμάζει με μοναδικό ταλέντο την κορύφωση του επικού έργου.

Οι μικρές λογοτεχνικές εκρήξεις της συγγραφέως, καθώς περιγράφει εδώ κι εκεί τρικυμίες και μπουρίνια, συνθέτουν ένα ζωγραφικό πίνακα σε όλες τις αποχρώσεις της θάλασσας και του ωκεανού. Οι φοβίες εναλλάσσονται με τις ανατάσεις, η αναμονή με την ακύρωση, η απελπισία με την ελπίδα.

Η συγγραφέας φέρνει στο μυθιστόρημα τους δύο τόπους της, την Ελλάδα και τον Καναδά. Τους παντρεύει, τους δένει, τους χωρίζει, τους απομακρύνει και τελικά τους γεφυρώνει. Η αναζήτηση της ταυτότητας αποτελεί επίσης ένα τεράστιο ζήτημα που την απασχολεί στο πρόσωπο του νεαρού της ήρωα Ρωμανού.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη εν τέλει αποδεικνύει και σ΄αυτό το έργο της ότι είναι αρχιτεκτόνισσα του μυθιστορηματικού λόγου. Με βαθειά γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας, χτίζει ήρωες απο γερά υλικά, ήρωες που δεν χεραγωγούνται απο τη γραφή της αλλά αφήνονται ελεύθεροι στη δίνη των επιλογών τους.

Αυτό που μεγιστοποιεί τη δύναμη του συγκεκριμένου μυθιστορήματος είναι ότι η συγγραφέας επιλέγει να έχει έναν άντρα ως πρωταγωνιστή του πρώτου μέρους της ερωτικής ελεγείας, τον Πέτρο. Και για το δεύτερο μέρος του έργου αφήνει την Πολέτ να πρωταγωνιστήσει σε όσα η ζωή απρόσμενα της φέρνει. Οι ρόλοι άνδρα-γυναίκας και γυναίκας-άνδρα συχνά ανατρέπονται, συγκρούονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

 Η Φραγκούλη πρωτοτυπεί στη μυθιστορία αλλάζοντας τα κύρια πρόσωπα του έργου της στις δύο φάσεις του και πραγματικά δημιουργεί μυθοπλαστική πρωτοτυπία.

Η Τρικυμία είναι ένα έργο πλούσιο σε λόγο, πλοκή, ηρωισμό και αφηρωισμό. Οι λέξεις είναι λίγες να περιγράψουν το βάθος και το εύρος του, που αφήνεται στον αναγνώστη να το εξερευνήσει ο ίδιος!

 +Σπυρίδων,
Πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής