"Είμαστε διπλωματικά κρετίνοι"

Του Γιάννη Κεσσόπουλου στο μοναδικό ThinkFree

Όσοι την γνωρίζουν, ξέρουν καλά ότι η Ιουστίνη Φραγκούλη δεν είναι η συγγραφέας του κλειστού δωματίου και του ημίφωτος. Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, μαζεύει εμπειρίες κάθε στιγμή κι αυτές είναι η αφορμή για να γράφει τα μυθιστορήματά της. Μοιράζει τη ζωή της μεταξύ της γενέτειρας Λευκάδας και της φιλόξενης γης του Καναδά, ο κοσμοπολιτισμός του… ευτυχισμένου μετανάστη χαρακτηρίζει στη σκέψη της, εκπέμπει θετική ενέργεια σε κάθε επικοινωνία μαζι της. Πριν λίγες εβδομάδες επανήλθε στο λογοτεχνικό προσκήνιο με το νέο της μυθιστόρημα υπό τον τίτλο «Η Τρικυμία» (εκδ. Ωκεανός). Με αυτή την αφορμή, μίλησε στο thinkfree.
1.Αφιερωμένο, αντλημένο, εμπνευσμένο από τον Σαίξπηρ το νέο σου βιβλίο;
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, μια και γιορτάζονται φέτος παγκοσμίως τα 400 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου δραματουργού. Το τελευταίο του θεατρικό έργο «Τρικυμία» είναι αυτό που πρωταγωνιστεί στη ζωή της ηρωίδας μου, Πολέτ, η οποία το ανεβάζει σε σχολικές παραστάσεις.
Ωστόσο, δεν θα έλεγα ότι το μυθιστόρημά μου Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ έχει κάποια άλλη σχέση με το ομότιτλο έργο του Βρετανού συγγραφέα. Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο σε μια βιωματική αφήγηση, που πηγαινοφέρνει τους ήρωές μου ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Καναδά, ανάμεσα δηλαδή στις δύο πατρίδες μου, ακολουθώντας την αναπόδραστη πορεία της ζωής τους.
Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη στιγμή της μυθιστορίας μου, καθώς πρωταγωνιστεί η μοίρα, το απρόβλεπτο, που δονεί με τα κύματα της τρικυμίας τις ζωές των ηρώων μου. Η Πολέτ και ο Παύλος αρχίζουν με έναν έρωτα αδιαπραγμάτευτο…
«Ολο το παρελθόν είναι ένας πρόλογος», όπως άλλωστε έγραψε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη δική του Τρικυμία.

2. Τελικά μπορούμε να ξεφύγουμε από τις κοινωνικές και προσωπικές μας συμβάσεις;

Όχι, τελικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν, που τελικά μας ορίζει. Οι κοινωνικές και προσωπικές συμβάσεις προστίθενται σιγά-σιγά και χτίζονται σαν τείχος γύρω απο τους εαυτούς μας. Ποιός γκρέμισε ποτέ το τείχος που έχτισε ο ίδιος για να ανήκει στο σύνολο;

3. Ποιες είναι πιο ζόρικες;

Οι κοινωνικές συμβάσεις τρυπώνουν ως προϋποθέσεις της κοινωνικής αναφοράς και ένταξης, οι προσωπικές συμβάσεις είναι συχνά αθέλητες. Σίγουρα οι προσωπικές συμβάσεις έχουν μεγαλύτερο βάρος και βαρύτερο χρέος. Δεν σπάνε εύκολα, κι αν σπάσουν το τίμημα είναι μεγάλο.

4. Θα σου κάνω μια ερώτηση που μοιάζει χαζή, αλλά θέλω μια απάντηση υπό το πρίσμα ψυχολογίας. Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη; Η αγάπη;

Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη όταν βρίσκεται στην αρχή του, είναι εξοντωτικά υπέροχη δύναμη. Αν γίνει αγάπη, εξακολουθεί να κινεί τα πρόσωπα με ένα ήπια ανυψωτικό τρόπο. Αν ισοπεδωθεί, τότε γίνεται εχθρός της ανθρώπινης ύπαρξης.

5. Εσύ θα άφηνες πίσω σου τα πάντα για τον έρωτα και την αγάπη;

Εγώ τα άφησα όλα για έναν έρωτα. Παράτησα την καριέρα μου στο αποκορύφωμά της, άφησα πίσω την οικογένειά μου και τους φίλους  μου για χάρη της αγάπης. Εγινα ερωτική μετανάστρια στο Μόντρεαλ@love.ca!!! Και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή!

6. Βρισκόμαστε στον 6ο χρόνο οικονομικής κρίσης στη μητέρα πατρίδα. Και η αλήθεια είναι ότι φως δε βλέπουμε. Πως βλέπεις τα πράγματα από τον Καναδά όπου ζεις;

Εμείς εκείθεν του ωκεανού βλέπουμε την χρόνια κρίση να κορυφώνεται χωρίς διέξοδο. Δυστυχώς, αποδείχτηκε πως η επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα, οι κάθετες δημοσιονομικές περικοπές, οι παράλογες αυξήσεις φόρων, έχουν προκαλέσει μια ύφεση που ταρακουνάει την χώρα σαν μια συνεχιζόμενη σεισμική δόνηση. Και με την ψήφιση των πρόσφατων μέτρων του νέου μνημονίου η ύφεση θα βαθύνει περισσότερο. Η κρίση στη χώρα διαιωνίζεται και όλος ο δυτικός κόσμος απορεί πώς συμβαίνει αυτή η ανορθόδοξη πορεία των πραγμάτων.
Οι Ευρωπαίοι αποδεικνύεται πως χειρίστηκαν την κατάσταση με επιπολαιότητα βασανίζοντας ένα λαό, που τελικά υποφέρει απο ανθρωπιστική κρίση μέσα σε μια οικονομική και πολιτική ένωση, η οποία θα έπρεπε να είναι συνώνυμη της ανάπτυξης και της προόδου.

7. Πως αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση η ομογένεια;

Η ομογένεια βοηθάει με κάθε τρόπο την Ελλάδα της οικονομικής ύφεσης. Έχουν δημιουργηθεί διάφοροι οργανισμοί, όπως το Magic Mission που στέλνουν βοήθεια σε είδος στα ανήμπορα παιδιά αλλά και στους ηλικιωμένους. Αλλά αυτή η συνεισφορά είναι ελάχιστη μπροστά στις τεράστιες ανάγκες της χώρας και των επιμέρους κοινωνικών ομάδων.
Δυστυχώς ενώ, η ομογένεια θα μπορούσε να βοηθήσει και να συμμετάσχει στην ανάπτυξη με επενδύσεις, έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στη χώρα. Οι καθημερινές αλλαγές του φορολογικού συστήματος, το άγνωστο της επόμενης μέρας, η συνεχιζόμενη γραφειοκρατία, δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία. Πολλοί ομογενείς θα ήθελαν να μπορούν να εμπιστευθούν την κυβέρνηση, αλλά φεύ! δεν δίνονται τα εχέγγυα!

8. Όσοι σε παρακολουθούν, γνωρίζουν την ταύτισή σου με τη Λευκάδα, ένα χαρακτηριστικό δείγμα των υπέροχων ελληνικών νησιών.

Α! Η Λευκάδα είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου. Μου προσέφερε την ομορφιά, την ηρεμία της μικρής επαρχιακής πόλης και με ανέπτυξε ως άνθρωπο των γραμμάτων. Η Λευκάδα εκτός απο τη φυσική καλλονή που σε οδηγεί να κοιτάς τη ζωή με αισιοδοξία, έχει μια πολιτιστική σφριγηλότητα που σίγουρα με έχει επηρεάσει στη συγγραφική μου εξέλιξη. Της Λευκάδας της χρωστώ τα πάντα!

9. Ζεις σε μια πραγματικά πολυπολιτισμική κοινωνία. Πως αντιμετωπίζει ο Καναδάς το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους μετανάστες;

Ο Καναδάς και ιδιαίτερα το γαλλόφωνο Κεμπέκ ενθαρρύνουν τη μετανάστευση από τις γαλλόφωνες χώρες της γαλλικής αποικιοκρατίας και ιδίως του Μαγκρέμπ, με αποτέλεσμα να έχουν συρρεύσει πολλοί Μουσουλμάνοι μετανάστες.
Το Ισλάμ εδώ αντιμετωπίζεται σαν μια άλλη θρησκεία, όχι φοβικά, με πολλή ανοιχτοσύνη.
Προσωπικά θεωρώ ότι τα ενδυματικά σύμβολα των Μουσουλμάνων και όχι μόνον, πρέπει να καταργηθούν στον Καναδά, για να μπορούν τα νέα παιδιά να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Μπορεί τελικά, ο πολυπολιτισμός να είναι αγκάθι. Μπορεί η Αμερική να έχει δίκιο με την πολιτική του χωνευτηριού των θρησκειών και των εθνικοτήτων.
Αυτό έχει αρχίσει να συζητείται τώρα…

10. Πως βλέπεις το προσφυγικό; Το φοβάσαι πιο πολύ από τα οικονομικά;

Δυστυχώς, το προσφυγικό χτύπησε τη χώρα σε μια αδύναμη οικονομική στιγμή της κι έτσι έχει καταστεί έρμαιο των Ευρωπαίων, που έχουν αποδειχθεί νάνοι στο χειρισμό του. Η χώρα απομονώνεται, η Τουρκία πάλι εκβιάζει και δυναμώνει την θέση ισχύος της στο ευρωπαϊκό και δυτικό περιβάλλον.
Το φοβάμαι το προφυγικό γιατί πολλά διακυβεύονται και προπάντων η κυριότητα των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο. Μου φαίνεται αδιανόητο εμείς να είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η Τουρκία να ωφελείται απ΄αυτήν! Είμαστε διπλωματικά κρετίνοι!

11. Πως θα σχολίαζε ο Σαίξπηρ το ελληνικό πρόβλημα;

Θα έλεγε ακριβώς αυτό που έγραψε στην Τρικυμία: «Ολόκληρο το παρελθόν είναι ένας πρόλογος» και θα παρέπεμπε στην εποχή του Τρικούπη. Πρόσφατα διάβασα τη σχετική ιστορική φάση και έμεινα άναυδη με τις ομοιότητες και την αναλογία!

12. Βλέπεις αίσιο τέλος στην «Τρικυμία» της Ελλάδας;

Η Τρικυμία μπορεί να είναι βίαιη και δυνατή αλλά κάποτε περνάει. Εδώ έχουμε διαρκείς σεισμικές δονήσεις, σαν μια λάβα ηφαιστείου που χύνει συνέχεια τα σπλάγχνα της και καίει τα πάντα στο διάβα της.
Δυστυχώς, είμαστε ακόμη στους σεισμούς, ούτε κάν στους μετασεισμούς. Δεν βλέπω φώς στο τούνελ. Όχι ακόμη!

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ). Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post. Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).
Συγγραφικό έργο:
Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου (Εκδόσεις Εξάντας, 2000), (The Lonely Path of Ιntegrity, Exandas Publishers, 2002). Πετάει, πετάει το σύννεφο (μυθιστόρημα, Eκδόσεις Ψυχογιός, 2003), Στις Αγορές του Κόσμου, Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), Η Παρακαταθήκη – The Legacy (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2005),  Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (μυθιστόρημα ,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006). Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λύκόφως του Κάστρο ( Εκδόσεις Ηλέκτρα 2008), Γιά την Αγάπη των Αλλων (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2009),Ο Πόλ και η Λάρα ταξιδεύουν (παιδικό βιβλίο με μουσικό cd, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), Ερωτας στην  Ομίχλη (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), επανέκδοση Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2013), «Ξυπόλυτες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός 2014)