Το Αρχοντικό του Μαμαλούκα!

Η συγκλονιστική φωτογραφία είναι της Βιολέτας Σάντα!

Το αρχοντικό του Μαμαλούκα στην δυτική παραλία (πίσω μώλο) της Λευκάδας ήταν ένα επιβλητικό σπίτι, που είχε γαλάζια σχεδόν τυρκουάζ παραθυρόφυλλα και ήταν καμωμένο σε σχήμα Π αφήνοντας στη μέση ένα χώρο για κήπο που του έδινε μεγαλύτερη αρχοντιά. Τα ακροκέραμα ήταν επίσης στόλισμα της στέγης που σφράγιζε με τον πιο γοητευτικό τρόπο το εντυπωσιακό κτίσμα στην καρδιά του πίσω μώλου.

Αν και ήταν παράταιρο με την απλότητα και τη λαϊκότητα του πίσω μώλου, όπου κυριαρχούσαν τα πριάρια και τα μονοκάικα, η εντυπωσιακή αστική βίλα έλαμπε σκορπίζοντας την αισιοδοξία ότι κάποτε υπήρχε σχέδιο να αναβαθμισθεί η εν λόγω ακτογραμμή που περιέβαλε τη λιμνοθάλασσα της πόλης.

Εκεί  σ’ αυτό το αρχοντικό έμενε στις αρχές του 60 μια αστική οικογένεια, εκείνη του μακαριστού δικηγόρου Τάκη Μαμαλούκα. Εκεί αρχόντισσα νοικοκυρά ήταν η κυρία Νανά Μαμαλούκα, κομψή και όμορφη όπως καμιά άλλη κυρία της μικρής μας πόλης.

Ο πατερούλης μου ήταν ο αγαπημένος εφημέριος της κυρίας Νανάς κι έτσι πριν ακόμη αρχίσω το πρωινό σχολείο (μέχρι την Τρίτη δημοτικού δηλαδή), ο πατερούλης με έπαιρνε κάθε πρώτη του μήνα να πάμε να διαβάσει Αγιασμό στο σπίτι της κυρίας Νανάς.

Στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε σαν στάρ του σινεμά. Είχε μονίμως τα ολοκάστανα ίσως και μαύρα μαλλιά της τραβηγμένα πίσω σε σινιόν και φορούσε μεγάλες πέρλες σκουλαρίκια κι ενίοτε ένα κολιέ με λευκές πέρλες στο  λαιμό της που ήταν σαν του κύκνου.Τα μάτια της αμυγδαλωτά κι εκφραστικά στο σιταρένιο πρόσωπό της συμπλήρωναν την εξωτική ομορφιά της.

Σε εκείνο τον ψιλόλιγνο λαιμό της κυρίας Νανάς είδα για πρώτη φορά τις πέρλες και τις ερωτεύθηκα. Και πήγα με το μπαμπά την ίδια μέρα στον Κορλομηλαίο και μου αγόρασε ένα κολιέ από ψεύτικές πλαστικές πέρλες που τις φορούσα διαρκώς στα παιδικά μου χρόνια ευκαίρως ακαίρως… ακόμη και στο κυνηγητό όπου έσπασαν και σκορπίστηκαν στη γειτονιά …Χίλιες λευκές πλαστικές μπίλιες.

Όταν φτάναμε στο σπίτι της κυρίας Νανάς με τον πατερούλη που έφερνε την αγιαστούρα και τον ξύλινο σταυρό του, τον σκεπασμένο από περίτεχνο ασήμι, η κυρία Νανά είχε ήδη στρωμένη τη λευκή υφαντή πετσέτα στην τραπεζαρία και το πορσελάνινο πιάτο γεμάτο από νερό.

Ο πατερούλης έκανε τον Αγιασμό και μετά  με την αγιαστούρα έρρανε πρώτα το όμορφο μέτωπο της κυρίας Νανάς και μετά ολάκερο το σπιτικό της. Κι έτσι είχα την ευκαιρία να δω την όμορφη σαλοτραπεζαρία της με τα ωραία κάρινα έπιπλα καθώς και τα δωμάτια της οικογένειας που ήταν σε πλήρη τάξη και τίποτα μα τίποτα δεν περίσσευε έξω από τις ντουλάπες.

Αυτό ήταν μεγάλο κατόρθωμα διότι η κυρία Νανά είχε δύο αγόρια, τον αγαπημένο Κώστα της και το μικρό της τον Βασίλη. Αλλά ο Κώστας ήταν πολύ όμορφος και σοβαρός, φαινόταν να μην κάνει αταξίες. Ο Βασίλης φαινόταν να είναι πειραχτήρι. Με κανένα από τα αγόρια δεν κάναμε παρέα, γιατί ο Κώστας ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος και ο Βασίλης δύο χρόνια μικρότερος - άσε που πήγαιναν και στο Δεύτερο Δημοτικό Σχολείο ενώ εμείς πηγαίναμε στο Πρώτο λόγω άλλης γειτονιάς.

Η κυρία Νανά με λάτρευε, με χάιδευε , με κερνούσε ένα κοκ (αν θυμάμαι καλά) και μπισκότα Παπαδοπούλου. Με κερνούσε και με κανάκευε και μου ζητούσε παρακλητικά να της πω ένα ποίημα από αυτά που μου μάθαινε ο πατερούλης. Κι εγώ της έκανα το χατίρι γιατί ήταν τόσο μειλίχια κι ευγενική και αριστοκρατική και καταλάβαινε πόσο κόπο έπαιρνε να αποστηθίσεις ένα ποίημα και να το πεις έτσι δημόσια στη σκηνή του Πάνθεον συνήθως.

Τα χρόνια πέρασαν, η κυρία Νανά έφυγε από τη ζωή πρόωρα, την ακολούθησε ο σύζυγός της –αν δεν απατώμαι- αν και ήταν πολύ μεγαλύτερος στην ηλικία. Μετά αναχώρησε ο Κώστας της, υπήρξε θύμα ενός τραγικού τροχαίου ατυχήματος.

Εμεινε μόνος ο Βασιλάκης της, ο μικρός της γιός που είχε ανοίξει μαγαζί τουριστικών στην κεντρική αγορά της πόλης. Κι εκείνος δε μπόρεσε να συντηρήσει το αρχοντικό που κατέρρεε από την υπερβολική υγρασία στην οποία ήταν συνεχώς εκτεθειμένο…

Σήμερα το αρχοντικό του Μαμαλούκα έχει νοικιασθεί κι έχει μετατραπεί στο μπαράκι «Οι Χάρτες». Εγώ πολύ το χαίρομαι που είναι βαμμένο και περιποιημένο και που αποτελεί τόπο συνάντησης της νεολαίας με μουσικές και ποτά και στιγμιαίες χαρές.

Λένε πως κάποτε το αρχοντικό του Μαμαλούκα ανήκε στην οικογένεια Σκλαβενίτη που σήμερα έχει την αλυσίδα των σούπερμάρκετς. Ετσι λένε, πως ο Τάκης Μαμαλούκας το αγόρασε από τον τότε φαληρημένο έμπορο Σκλαβενίτη.

Για μένα αυτό το σπίτι με τα τυρκουάζ παράθυρα ήταν και θα παραμείνει το αρχοντικό της κυρίας Νανάς του Μαμαλούκα! Κι εκείνη θα κυριαρχεί στη μνήμη μου με τη σεμνότητα, το βάθος της ψυχής της και την αριστοκρατική ομορφιά της!

Ποτέ δεν σας ξεχνώ κυρία Νανά μου!

Τζουστινάκι