Μια Βάφτιση εις το Βουνό Ψηλά Εκεί!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Εις το βουνό ψηλά εκεί, στο γραφικό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία ο αδελφός μου Απόστολος Φραγκούλης και η υπογράφουσα ευλογηθήκαμε να βαφτίσουμε φέτος το ανηψάκι από το δεύτερο εξάδελφο Κώστα Κούρτη και την Υπαπαντή Θερμού στις 18 Αυγούστου.

Ο προφήτης Ηλίας είναι ο προστάτης άγιος του πατρικού ορεινού χωριού Εγκλουβή, που βρίσκεται περικλεισμένο από την οροσειρά των Σταυρωτών. Κι εκεί στο ύψιστο σημείο στέκει ένα γραφικό παρεκκλήσι που αποτυπώνει την απλότητα των χωρικών και την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν με το θεό χωρίς φτιασιδώματα. Γι αυτό είναι λευκό, απλό, αιγαιοπελαγίτικο και παράταιρο θα έλεγα με την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική της Λευκάδας.

Εκεί λοιπόν, στον προφήτη Ηλία με τα βουνά να μας περιστοιχίζουν με το Ιόνιο στα πόδια μας, με την επιβλητική ομορφιά του οροπέδιου της Εγκλουβής να μας εμπνέει , εκεί που κάποτε φτάναμε καβάλα στα άλογα να γιορτάσουμε τη χάρη του, βρεθήκαμε με τον αδελφό μου για να βαφτίσουμε τον Αριστομένη Κούρτη.

Μας περίμενε η απίστευτη αγριάδα του τοπίου και το κατάλευκο εκκλησάκι στολισμένο με τα δέοντα προς χάρη του Αριστομένη. Κι εκείνος έφτασε με τους γονείς του , την γλυκύτατη Υπαπαντή Θερμού και τον Κώστα Κούρτη, ανυποψίαστος για τη μεγάλη στιγμή της χριστιανικής του υπόστασης.

Τα γκρίζα ματάκια του έλαμπαν σκορπίζοντας τη λάμψη τους σε όλους εμάς ένα γύρο και το φώς του μεσημεριανού ήλιου έπαιζε με το αγνό του πρόσωπο. Ήταν φώς εκ φωτός αληθινού  ο μικρός Αριστομένης που έπαιζε με όλους και χαμογελούσε καλοσυνάτα πηγαίνοντας από αγκαλιά σε αγκαλιά.

Σε λίγο μπήκαμε στο ναϊσκο, που χωρούσε λίγους και εκλεκτούς. Από το λιτό μπλέ θόλο και τα παράθυρα τρύπωνε το φως. Ο μικρός καθόταν ήσυχα στην αγκαλιά μου και στην αγκαλιά του νονού του εξετάζοντας με το βλέμμα του όλο τον περίγυρο, από τις εικόνες μέχρι τα πρόσωπα των ανθρώπων.

Ήταν ήσυχος, ευγενικός και δεν φαινόταν να θορυβείται από το περιβάλλον ούτε από τον υπέροχο ιερέα π. Κτενά, ο οποίος τέλεσε ένα μυστήριο όπου η κάθε λέξη ακουγόταν πεντακάθαρα βάζοντάς μας στο μεγάλο ταξίδι της Ορθόδοξης χριστιανικής βάφτισης.

Ο Αριστομένης σχεδόν συμμετείχε με την αθωότητά του και την αμεριμνησία του στο μυστήριο της βάφτισής του. Ώσπου μπήκε στην κολυμπήθρα κι ένιωσε στα ματάκια του το τσούξιμο από το λάδι. Κι εκεί άρχισε να κλαίει με παράπονο. Τον πήρε ο φόβος του αγνώστου και έκλαιγε μέχρι το τέλος του μυστηρίου. Τίποτε ούτε τα λόγια ούτε οι αγάπες μας τον παρηγόρησαν γιατί θαρρείς πως ένιωθε προδομένος από όλους εμάς στους οποίους χάριζε το χαμόγελό του μέχρι πριν από λίγο.

Ακολούθησε ένα λουκούλειο γεύμα στο Φρυά, όπου σερβιρίστηκαν τα κοκορέτσια και τα αρνιά από το κοπάδι του πατέρα του. Ο ξάδελφός μας Κώστας Κούρτης έχει επιλέξει να μείνει στο πατρικό χωριό την Εγκλουβή και να καλλιεργεί τα φακοχώραφα, να υποτάσσει τη γή στην ανθρώπινη δύναμη και να βοσκάει τα αιγοπρόβατα που έχει πολλαπλασιάσει. Η ζωή του είναι απλή, δύσκολη μα άκρως γοητευτική.

Είναι ένας αγρότης με άποψη και πεποίθηση που τον θαυμάζουμε και τον τιμούμε όλοι εμείς οι φυγάδες των πόλεων. Ο Κώστας Κούρτης είναι πρότυπο νέου ανθρώπου που επέλεξε να μείνει στον τόπο του καλλιεργώντας την πατρώα γη και παράγοντας την πρώτη ύλη. Ζει και αναπνέει την πεμπτουσία της ύπαρξης εκεί ψηλά στην υπέροχη Εγκλουβή.

Η γυναίκα του η Υπαπαντή Θερμού κατάγεται κι εκείνη από το χωριό μας στο οποίο επέλεξε να επιστρέψει ανοίγοντας  επιχείρηση μετά το πέρας των σπουδών της. Γοητευτική και καλλιεργημένη αγαπάει την ποίηση, τη γραφή και την πνευματικότητα. Είναι ένα πλάσμα διαφορετικό που γνωρίζει να είναι γήινη και άυλη ταυτόχρονα.

Ο αδελφός μου και εγώ είμαστε ευτυχείς που βαφτίσαμε από κοινού τον Αριστομένη αποτίοντας φόρο τιμής στην ευρύτερη οικογένεια και καταγωγή μας από την ορεινή Εγκλουβή.

Υπαπαντή και Κώστα σας ευχαριστούμε για την τιμή να γίνουμε ανάδοχοι του Αριστομένη σας κι ευχόμαστε η ζωή του να είναι όμορφη , ειρηνική, στρωμένη με τα ιδανικά της Χριστιανικής του ταυτότητας.

Να μας ζήσει ο Αριστομένης Κούρτης!