ΑΝΤΙ ΕΠΙΜΕΤΡΟΥ!

 

Αντί Επιμέτρου!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Αυτά έγραφα κλείνοντας τη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη το σωτήριον έτος 2021 και δεν περίμενα ότι θα είχα να προσθέσω άλλο κεφάλαιο στη βιωτή του μεγάλου πολιτικού ανδρός.

Ωστόσο, στις μακρές συζητήσεις των πολλών ωρών που καταγράφηκαν στο μαγνητόφωνο αποτελώντας υλικό για την συγγραφή της βιογραφίας αλλά και για τον ιστορικό του μέλλοντος, ο Ξενοφών Βεργίνης δεν έπαυε να μου επαναλαμβάνει.

«Ιουστίνη, να ξέρεις ότι δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη το έργο μου στη Λευκάδα. Πρέπει να έχω κι άλλη ευκαιρία για να πραγματοποιήσω το όραμά μου γι αυτό το μοναδικό νησί».

Κι εγώ του έλεγα πως έπρεπε να ησυχάσει και να απολαύσει τα αγαθά που με τόσους κόπους απέκτησε. Αλλά εκείνος επέμενε ότι έχει αφήσει πολλές εκκρεμότητες:

1. Τις λαϊκές πολυκατοικίες όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ιδιοκτησιακό καθεστώς μετά την ανοικοδόμησή τους το 2010.

2. Την επάρκεια του νερού για τις αγροτικές καλλιέργειες με τη δημιουργία δυο μεγάλων δεξαμενών στην ορεινή και στη νότια Λευκάδα.

3. Την διεύρυνση του οδικού δικτύου και την αναβάθμισή του.

4.Την πλήρη και επαρκή υδροδότηση της Λευκάδας.

5. Την αναβάθμιση του αποχετευτικού συστήματος με την συμπερίληψη όλης της Λευκάδας και των προαστείων της καθώς των χωριών της. (βλέπε πολυκατοικίες εκτός ζώνης Λευκάδας, βλέπε Νικιάνα κλπ).

6. Την αναβάθμιση του βιολογικού καθαρισμού.

Μου απαριθμούσε τα σχέδιά του και πολλά περισσότερα από όσα έγραψα και επέμενε πως έπρεπε να κατεβεί στο στίβο της ηγεσίας της Λευκάδας διότι δεν ολοκλήρωσε το έργο του. Ήταν συγκινητικός σαν το μικρό παιδί που έπρεπε να βάλει κι άλλα γκόλ στο τέρμα ... να μην τελειώσει ο αγώνας ποτέ!

Τον έβλεπα και σκεφτόμουν πώς έχει τέτοια ακμαιότητα, τέτοιο ενθουσιασμό, τέτοια δύναμη, τέτοιο πάθος... Και τότε κατάλαβα πως γεννήθηκε νέος και πως η ηλικία σε ορισμένους ανθρώπους δεν είναι συμβατή με τη σωματική ρώμη, με τη στάμινα και με τις αντοχές.

Καλή επιτυχία Ξενοφώντα Βεργίνη, είμαι περήφανη που μου εμπιστεύθηκες τη ζωή σου να την γράψω ένα βιβλίο. Περιμένω το επόμενο κεφάλαιο! Αυτό στην αρχή του Δήμου Λευκάδας!

ΑΝΤΙ ΕΠΙΜΕΤΡΟΥ

Μέσα από τις σελίδες της βιογραφίας του Ξενοφώντα Βεργίνη γνωρίσαμε το παιδί, τον άνθρωπο, τον δάσκαλο, τον καθηγητή, τον πολιτικό, τον επιχειρηματία, τον αδελφό, τον συνάνθρωπο, τον φίλο!

Ο Ξενοφώντας που ξεκίνησε από μια μικρή κουκκίδα της Λευκάδας, τους Τσουκαλάδες, στεκόταν με τις ώρες από μικρός πάνω στην κορυφή του λόφου κι έβλεπε μακριά πέρα  απ΄ τον ορίζοντα. Κι έλεγε μέσα του πως όταν θα μεγάλωνε θα έφτανε στα τέλη του ορίζοντα που φάνταζε ανοιχτός και μεγάλος για να τον χωρέσει. Γιατί εκείνο το μικρό χωριό τον βασάνιζε με το πεπερασμένο μέγεθος και την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Μάντευε πως πέρα από τον ορίζοντα υπήρχαν κρυμμένα τα μυστικά της ευτυχίας, της επιτυχίας και της ευζωίας, του δικού του προορισμού!

Ο Ξενοφώντας πάλεψε με νύχια και με δόντια να κατακτήσει εκείνο το ταξίδι προς τον ανοιχτό ορίζοντα. Περπάτησε ανηφοριές, γλίστρησε σε κατηφοριές, έπεσε, μάτωσε, ξανασηκώθηκε, περπάτησε και περπατάει μέχρι και σήμερα τον ίδιο δρόμο προς το άπειρο.

Αυτό που τον ξεχώρισε και τον ξεχωρίζει είναι ότι σ΄ αυτό το ταξίδι του ποτέ δεν λησμόνησε την καταγωγή του. Αντίθετα, τίμησε και τιμάει τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας, το χωριό και το νησί που του έδωσαν την  πνοή της ζωής, αγάπησε και βοήθησε τους συμπατριώτες του, στάθηκε κερί αναμμένο στην οικογένειά του.

Δακρύζει όταν μιλάει για τους γονείς και τα αδέρφια του, στηρίζει με κάθε τρόπο τα ανήψια του, προσφέρει στους συμπατριώτες του όποια βοήθεια και με όποιον τρόπο δύναται.

Ο Ξενοφώντας κατάκτησε την προσωπική επιτυχία, κρατώντας τον προσωπικό πολιτισμό του άθικτο από τις σειρήνες  των προκλήσεων. Είναι και παραμένει υπόδειγμα αγαθού ανδρός. Οι επιτυχίες του ως πολιτικού, ως ακαδημαϊκού και ως επιχειρηματία, αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Κι όλα αυτά συνέβησαν επειδή εκείνο το μικρό παιδί, από τους Τσουκαλάδες, ονειροπολούσε με τις ώρες κρυμμένο κάτω από τα λιόδεντρα, βάζοντας στόχο να πάει μακριά, πολύ μακριά, Πέρα απ΄ τον Ορίζοντα!