Χίλλαρυ ή μήπως Μπίλλαρυ;

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Τη Χίλλαρυ, ταπεινωμένη απο το σεξουαλικό σκάνδαλο του προέδρου άντρα της με την Λεβίνσκι, τη γνώρισα στο πάρτυ των γενεθλίων της, παραμονές των εκλογών για τη γερουσία το 1999. Ημουν καλεσμένη του κοινού αγαπημένου φίλου και υποστηρικτή της Τζόν Κατσιματίδη, ο οποίος οργάνωσε διάφορες εκδηλώσεις για την οικονομική υποστήριξη της προεκλογικής της εκστρατείας.

Η πρώτη τότε κυρία των ΗΠΑ μου παραχώρησε συνέντευξη για το περιοδικό της Ελευθεροτυπίας Ε δηλώνοντας αισιόδοξη για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004 , όταν η χώρα μας βαλλόταν πανταχόθεν για καθυστέρηση των έργων υποδομής και για την απειλή της τρομοκρατίας.

Η επαφή μαζί της, ομολογώ, με απογοήτευσε. Το παγωμένο χαμόγελο στα χείλη της, το ψυχρό της βλέμμα, η επαγγελματική της ευπρέπεια ( ακόμη και στο περιθώριο του πάρτυ των δικών της γενεθλίων) με έκαναν να σκεφθώ αυτόματα πως πρόκειται για μια γυναίκα με στοιχημένο νού , με υπολογισμένο το κάθε της βήμα στην πολιτική αρένα. Γρήγορα κατανόησα γιατί η Χίλλαρυ είχε υπομέινει καρτερικά ένα χρόνο νωρίτερα το δημόσιο εξευτελισμό απο το σεξουαλικό σκάνδαλο του συζύγου της: γιατί ήταν φτιαγμένη απο το υλικό του πρέπει και του μή.

Αντίθετα, ο Μπίλ ήταν ένας ζεστός οικοδεσπότης, που σκόρπιζε χαμόγελα στους καλεσμένους των γενεθλίων της συζύγου του. Αν και στη θέση ακόμη του προέδρου της υπερδύναμης ,απο τη ζεστασιά και την οικειότητά του φαινόταν πως ήταν ανθρωποκεντρικός, χαριτωμένος, ανοιχτός στις σχέσεις. Ο πρόεδρος της Αμερικής φάνταζε λιγότερο συντεταγμένος απο τη σύζυγό του που έκανε τότε αρχή στην προσωπική πολιτική της καριέρα με τη μάχη για τη γερουσία, στοχοθετώντας το όνειρο να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικής.

Η Χίλλαρυ έκτοτε απέδειξε πως ήταν μια ικανή γερουσιάστρια της Νέας Υόκρης. Πατώντας στην προεδρική θητεία του συζύγου της, αλλά και στην επιτυχημένη δική της παρουσία στην αμερικάνικη γερουσία, αποφάσισε να κατέβει ως υποψήφια για το χρίσμα των Δημοκρατικών, διεκδικώντας την προεδρία έναντι οιουδήποτε κόστους.

Η αρχή φαινόταν ευοίωνη για την ίδια. Το δίπολο Κλίντον-Μπούς φάνηκε να της χαρίζει εύκολους πόντους, καθώς η διοίκηση του Τζόρτζ Μπούς τζούνιορ οδήγησε την Αμερική στη μεγαλύτερη αναξιοπιστία που γνώρισε η χώρα τόσο σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής όσο και στο οικονομικό πεδίο.

Ωστόσο, ένας νεαρός μαύρος, με όμορφη , ξύπνια και αυτοδημιούργητη σύζυγο, με μια αγία οικογένεια, άρχισε ξαφνικά να κλέβει τις εντυπώσεις. Ο χαρισματικός λόγος του Ομπάμα , το ζεστό του βλέμμα, η αιρετική του άποψη για το Ιράκ, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος στους ψηφοφόρους του Δημοκρατικού Κόμματος και μάλιστα στις πολιτείες των λευκών. Η συντριπτική ήττα της Χίλλαρυ στην Αϊόβα σήμανε το καμπανάκι της αποτυχίας.

Το Νιού Χαμσάιαρ με τα προγνωστικά , που έδειχναν τον Ομπάμα ως νικητή και μάλιστα με θεαματική διαφορά έναντι της αντιπάλου του, κόντεψε να φέρει τη Χίλλαρυ στα όρια της νευρικής κρίσης. Εάν έχανε και τούτο το απόλυτο προπύργιο του φιλελευθερισμού της λευκής ψήφου, ουσιαστικά θα είχε χάσει κάθε ελπίδα να κερδίσει το χρίσμα.

Τότε , επιστράτευσε τον σύζυγό της, τον γλυκομίλητο Μπίλ, παρα τους φόβους των στρατηγών της καμπάνιας της πως θα μπορούσε η παρουσία του να γίνει μπούμερανγκ. Ετσι η Χίλλαρυ ξανάγινε Μπίλλαρυ, όπως την αποκαλεί μια καλή μου φίλη. Ξανάγινε δηλαδή αυτό που υπήρξε πάντα, η σύζυγος του χαρισματικού προέδρου.

Σ΄αυτή την κάλπη του Νιού Χαμσάιαρ έπαιξε και το παιχνίδι των δακρύων. Η Χίλλαρυ έκλαψε εκλιπαρώντας για την ψήφο των γυναικών. Εδειξε πως τα παγωμένα γαλανά μάτια της μπορούσαν να συγκινηθούν απο το φόβο της αποτυχίας.

Σήμερα η Χίλλαρυ συνεχίζει να κερδίζει τις εντυπώσεις και τις κάλπες των προκριματικών εκλογών, παρά το γεγονός πως ψήφισε υπέρ της παραμονής των στρατευμάτων στο Ιράκ και πως σε μια νύχτα άλλαξε ιδέες και πολιτική πάνω στο κρίσιμο θέμα.

Ντύνεται με αυστηρά ταγιέρ για να δείξει πως ξέρει να φοράει παντελόνια και πως ο δυναμισμός της δεν υστερεί των αρσενικών αντιπάλων της. Μοιάζει να ξεχνάει πάλι πως οι ψηφοφόροι θέλουν ν΄ακούσουν λίγη μουσική , να την κοιτάξουν στα μάτια σαν δικιά τους, να αισθανθούν πως είναι η παλιά καλή τους Μπίλλαρυ! Αυτό ήταν, είναι και θα παραμείνει το προνόμιό της έναντι των υπόλοιπων αντιπάλων της!