Ο Στήβ, Στάθης στα ελληνικά, γεννημένος πέμπτος κατα σειρά στην πολύτεκνη οικογένεια των Αργυραίων απο το Μεγανήσι Λευκάδας, μετανάστευσε στον Καναδά απο την εποχή της εφηβείας εν έτει 1951. Ξεκίνησε την καριέρα του απο το μαγαζί του πεθερού μου Ντίνου και σήμερα είναι συνεταίρος με τον Τέντ στις ίδιες κι απαράλλακτες μπίζνες.
Ο Στήβ ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Μόντρεαλ, παντρεύτηκε στα 20 χρόνια του την Ειρήνη Γκλέζος κι έκαναν μια κόρη τη Μαρία, που κι αυτή έκανε μια κόρη, τη Στέφανι.
Σήμερα είναι πατέρας μιας γοητευτικής γυναίκας και παππούς μιας σέξι νεαρής, που ετοιμάζεται να παντρευτεί οσονούπω γηγενή Λευκάδιο και να επιστρέψει κατα ένα καρμικό τρόπο στο πατρώο αγαπημένο νησί.
Ο Στήβ είναι ο τύπος του ανθρώπου που αγαπάει τη ζωή, τη διασκέδαση, τις ωραίες βόλτες, το καλό φαγητό και προπάντων τον ασύδοτο χορό μέχρι τελικής πτώσεως. Περισσότερο όμως αγαπάει τις τρείς γυναίκες της ζωής του την Ειρήνη, τη Μαρία και τη Στέφανι, για τις οποίες τα δίνει όλα.
Κι εκείνες είπαν να του ανταποδώσουν με ένα υπέροχο πάρτυ-έκπληξη όπου κάλεσαν όλους τους φίλους της νεότητάς του με τους οποίους συναντιέται και παίζει βόλεϊ και εξανλτεί όλη την αντρική ατζέντα ( μπιρόνια και πονηρές ματιές και καλοφαγία) κάθε Τρίτη βράδυ απαρέγκλιτα στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο.
Κάλεσαν κι όλη εμάς τη μεγάλη φαμίλια του- όσους δηλαδή εξακολουθούμε να ζούμε στο Μόντρεαλ- για να γιορτάσουμε τα 70στά γενέθλια του μπέμπη της οικογένειας.
Ηταν μια καταπληκτιή βραδυά γεμάτη κέφι, χορό και χαριτωμένες συναντήσεις των μελών της ευρύτερης οικογένειας, συνεργατών αλλά και φίλων απο άλλες εποχές. Ηταν το αγαπητικότερο δώρο της Ειρήνης για το Στήβ, που θα το θυμόμαστε όλοι εμείς οι παρευρεθέντες γλυκά ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
Ιουστίνη
Ο Στήβ ανάμεσα στις τρείς γυναίκες του: Στέφανι, Ειρήνη και Μαρία!
Το μωρό της οικογένειας κιόλας 70???
Απο αριστερά: Ο Εντι Πετροσιάν, ο Salvattore Deioris, ο Τέντ και ο Αλεξ, συνεργάτες εν εξελίξει και εν δυνάμει
Η εγγονή Στέφανι Κάρντος με τον ξάδλεφό της Christian Myatt και το θείο Ziggy.
Οι συνεργάτες εκ Τορόντο Μανούς και Εντυ Πετροσιάν
Ο πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου Δημήτρης Μανωλάκος, το αβυσσαλέο ντεκολτέ και η πρώτη Ελληνίδα δικαστής στο Μόντρεαλ Ντένις Ζερμπίσιας.
Χορευτικό ενσταντανέ με τον ιταλό Salvattore Deioris.
Η οικογένεια του Στήβ Αργύρη με την αδελφή του Διονυσία Αργύρη-Λάζαρη (στα λευκά)
Η Χάνι και ο Σπύρος, αδελφός του Στήβ σε χορευτικό στιγμιότυπο.
Η υπογράφουσα, ο Σαβατόρε και η κόρη του Τζέννυ.
Τούρτα μεγατόνων για να χωρέσει τις επτά δεκαετίες!
Η Στέφανι εκβίασε ένα χορό με τον σεμνό Αλεξ
Κι απ’ τα δικά μας!
ReplyDeleteΜιχάλη μου,
ReplyDeleteΚαρφώθηκες ππως προχωράς στην 7η δεκαετία ολοταχώς; Ελεος, πολυέλαιος! Εχω τόσο μεγάλο συνεργατη; Πάντως, μην παραλείψεις να με καλέσεις και στα δικά σου να σε κάνω μπλογκοβούκινο!!!!
Φιλάκια
τελικα η ζωη ειναι θεμα οπτικης και στασης! πρωτα το μυαλο και η ψυχη χαραζουν το δρομο, που και που διορθωνει το ενστικτο, το φηλινγκ, και μετα ερχεται η αποψηζωης, το πως σε τελικη αναλυση θελεις να ζησεις και να πραγματωσεις, να γευθεις, να εχεις να θυμασαι! και να ανανεωνεις καθε στιγμη που η μαγικη τελειοτης παρουσιαζεται, η που θα μπορουσε να παρουσιαστει!
ReplyDeleteΙουστινη μου, μετα απο αυτη την αναρτηση θα απαχθεις πλειστακις!
γιατι καθρεφτισες τον εαυτο σου στον καθολα υπεροχο μπεμπη!
Καλέ μου Παναθήναιε,
ReplyDeleteΜια απαγωγή θα με σώσει απο τις πολλαπλές έγνοιες της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας.
Καθρέφτισα τον εαυτό μου στα γενέθλια του μπέμπη μας; Μάλλον τον αποθανάτισα φωτογραφικά, για να δείξω και σε μένα την ίδια πως η λύπη εναλλάσσεται με στιγμές χαράς.
Η απουσία όμως είναι χαραγμένη μέσα μας και δεν ξορκίζεται με μερικές στιγμές ευωχίας.
Περιμένοντας να με απαγάγετε μετα Δεποινούλας
Σας στέλνω μακρινούς χαιρετισμούς σε χρυσοκόκκινες αποχρώσεις
Ιουστίνη
Να ναι καλά ο άνθρωπος και πάντα να έχει αυτή τη ζωτικότητα που λείπει από πολλούς!
ReplyDeleteΚατά τα άλλα είσαστε όλοι μια χαρά κούκλοι! Φυσικά συμπεριλαμβάνονται και οι κούκλες!
Πάντα τέτοιες χαρές να έχετε!
Την αγάπη μου και τα φιλιά μου, Ιουστινάκη.
Hola Bonita! Ομορφουλα που σε ελεγε και ο Ηλιας της Κουβας! Σιγα σιγα αλλα σταθερα προχωρω στα μονοπατια της Αβανας και εχω την αισθηση του deja vous! Ολα αυτα δεν εχουν σχεση με τον μπεμπη, αλλα σε τελικη αναλυση ολα διασυνδεονται! Η απουσια ειναι εκεινη που δινει νοημα στην παρουσια, δηλαδη μονο εκεινοι που εχουν βιωσει την απουσια μπορουν να γευθουν την πληρη αισθηση της παρουσιας. Οσο για την καθημερινοτητα, θα την συντριψει η απαγωγη τηε ομορφουλας!
ReplyDeleteυγ. αν ο τεντ εχει ξαδερφια στην σικελια, να το ξερω απο τωρα για να λαβω τα μετρα μου, μπας και γινει καμμια παρεξηγηση στη ροη των πραγματων
Στρατούλη,
ReplyDeleteΤί βλέπω; Τα κεφάλια μέα στο Κλεινόν Αστυ; Δεν τολμήσατε καμιά εξορμησούλα επι των τετραημέρω ; Είδα πως οι Αθηναίοι έχουν δραπετεύσει μπουλουκηδόν. Ε! μετά πώς να τους πιστέψεις πως πάσχουν απο το παγκόσμιο σύνδρομο της οικονομικής κρίσης;
Ναί, ο μπέιμπ της οικογένειας είναι τρελλό νιάτο αλά Ελβις, δεν μασάει ούτε στα 70ήντα του!
Φιλάκια στην ΟΧΙ Αθήνα!!!
Ομορφούλα να με λέτε, μου αρέσει στα ελληνικά, γεμίζει το αυτί μου λέξη (και κομπλιμάν!)
ReplyDeleteΤώρα αν η παρουσία γίνεται μεστοτερη νοήματος λόγω της βαθειάς πίκρας απο την απουσία, αυτό είναι προς συζήτηση.
Σίγουρα, έγινα πιό επικούρεια μετα τις τόσες απουσίες, σίγουρα χαίρομαι τις στιγμές με περισσότερη λαιμαργία.
Οσο για τον Τέντ, μάλλον θα λυτρωθεί με μια απαγωγούλα, δεν θα στείλει τα ξαδέρφια της Σικελίας να δράσουν!
Οπότε εσείς και η Δεσποινούλα ελευθέρως οργανώστε το σκηνικό (του οποίου τα έσοδα απο βιβλία, ταινίες κλπ θα μοιραστούμε δια τρία!!!)
Και την Κούβα deja vue? Αυτό δεν το περίμενα!
Να ζησει ο θειος χρονια πολλα και να να ειναι γεματα υγεια και αγαπη απο τους γυρω του οπως αυτη την ομορφη βραδυα.
ReplyDeleteΚαι τωρα στο ψητο. Λαμπεις παλι Καναδεζα μου, πολυ ομορφο το φουστανακι και κατι εκανες και στο μαλλι, το φιλαρισες ε; Σου εχω ξαναπει ποσο ο Αλεξ μου θυμιζει εσενα στο βλεμμα.
Παντα χαρες ματια μου.
Δεσποινάκι μου,
ReplyDeleteΣε ευχαριστώ για τις ευχές εκ μέρους του θείου. Το φουστανάκι είναι το μικρό μαύρο φουστανάκι, που λέγαμε. Φέτος, γέμισε η ντουλάπα λές κι έχουν εξαφανισθεί όλα τα άλλα χρώματα απο τις βιτρίνες.
Λοιπόν, το μαλλί είναι απολύτως ίδιο κι απαράλλαχτο, ανακατεύτηκε μάλλον απο το χορό και τα κουνήματα.
Οσο για το έλαμπα δεν ξέρω πώς άντεξα τένοιο πονόπλατο, το είδες το χεράκι μαυρισμένο απο την πτώση;
Χάθηκες σήμερα, είχαμε και πρόταση Στράτου για απαγωγή!
Ελεος!
Απαιτώ κατάθεση ταυτοτήτων... "εδώ και τώρα!" Και τα ξαναλέμε...
ReplyDeleteΟσο για τα δικά μου, θα χρειαστείς γαιδουρινή υπομονή! Μαντάμ ...ίντα που λαλείς!
όλο πάρτυ και γλέντια είσαι Ιουστινάκι, να είναι καλά ο θείος, να τα εκατοστήσει και παντα τέτοια.
ReplyDeleteπάντως να πω? η τούρτα καθόλου δεν μου άρεσε..
Φιλάκια πολλά
Να πω στο μελισσακι χαρα μου! Εδω στας Αμερικας τετοιες τουρτες φιαχνουνε. Γι αυτο μετα εμεις μολις πατησπυμε ποδι σε καμια ζυριχη κανουμε επιθεση στα Σπρουνγκλια! Φιλακια καλημερας απο την Ουασινγκτων του χαμου. Καλαποδια ριχνει, πως θα βγω πρωϊ πρωϊ, θα λιωσω!
ReplyDeleteΜιχάλη αγαπημένε,
ReplyDeleteΜεγάλη επίθεση λέμε. Εσύ την άνοιξες την κουβέντα και είπες στα δικά σου, τί να υποθέσω δηλαδή; Πως πλησιάζεις τα τριάντα; Συγγνώμη , διέπραξα μέγα σφάλμα.
Οσο για τη δική μου ηλικία, την έχω καταθέσει ευθαρσώς στο βιογραφικό μου που κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο. Μόνο είκοσι χρόνια νεότερή σου είμαι, σχεδόν δυό ζωές!
Φιλάκια και να κρατάς ταυτότητα δαγκωτή το βράδυ στο στούντιο!
Μελισσάκι,
ReplyDeleteΠάλι σου ξέφυγε η κατσαριδούλα; Οταν εγκληματίσεις πάει και τέρμα τότε σε παρακαλώ να αποθανατίσεις το σκηνικό.
Οσο για την τούρτα στο πάρτυ του θείου με κάλυψε το Δεσποινάριον. Πάντως, στου Τέντυ είχε έρθει τούρτα σοκολάτα ρουαγιάλ αλλά και μια άλλη με αχλάδι σοκολάτα απο το τρομερό και ισάξιο των Ελβετικών πατισερί Gasgogne!!!
Δεσποινάκι,
ReplyDeleteΚι εδώ ρίχνει μετα μανίας απο πρωίας. Σώζομαι επειδή δουλεύω στο γραφείο , δυό χιλιόμετρα απο το σπίτι. Κι αν δε γουστάρω να πάω, μένω στο σπίτι. Και δεν έχω ωράριο φέτος με τον ανεξάρτητο φοιτητή.
Μεγάλη ανακούφιση να μην υπάρχει πρωινό εγερτήριο. Είναι η μόνη αλήθεια που δεν θα άντεχα γιατί ποτέ μετα το τέλος του λυκείου δεν είχα πρωινό εγερτήριο!
Αντε να μη σου τα λέω και ξύνω πόνους!
Καλή τύχη με τις καταιγίδες!
Φιλιά πρωινά (προς μεσημεριανά θα σου φαίνονται)
μα επειδή είχα δει του Τεντ τις καταπληκτικές τούρτες το είπα...
ReplyDeleteαλλά και στην Αγγλία τέτοιες ξενέρωτες φτιάχνουν, τέλος πάντων να ζήσει ο άνθρωπος κι ας κερνάει χάλια τούρτες :p
Κι εδώ βρέχει από χθες το βράδυ και κάνει και κρύο και οι προβλέψεις δίνουν χιόνι μεθαύριο
φιλάκια
Μελισσούλα,
ReplyDeleteΕτσι είναι οι καναδέζοι και οι αμερικάνοι. Δεν έχουν το μυαλό στα κάγκελα όπως εμείς. Να προσέξουμε απο την ελάχιστη λεπτομέρεια του μενού μέχρι τη νουάρ σοκολά της τούρτας! Γι αυτό τους λένε Βορειοαμερικάνους κι εμάς Ευρωπαίους! Τυχαίο είναι;
Πάντως, ήταν ένα εκπληκτικό πάρτυ σε επίπεδο μουσικής, κεφιού και χορού. Τα δώσαμε όλα στην ευθεία, διδυμίτσα μου γλυκειά.
φυσικά και δεν είναι τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαίο ότι εσύ στο πάρτυ του Τεντ είχες ευρωπαϊκές τουρτίτσες.. αμ πως Λιονταρίνα μου!
ReplyDeleteΜε φιλενάδα τη Μελισσούλα της απόλυτης επικούρειας φιλοσοφίας, τί θα πρόσφερα λές; Ασπρες μαρμαρένιες τούρτες;
ReplyDeleteΑ! όλα κι όλα! υπάρχουν αρχές σε όλα αυτά.
Να δείς το φαγητό του μενού μου. Ηταν απόλαυση, απο αγγινάρες αλα πολίτα μέχρι αρνάκι στη σούβλα, γουρουνάκι στη σούβλα, μουσακάδες και όλες τις σπεσιάλιτέ μαγειρεμένες με θεϊκό τρόπο αλα Γκούστο.
Σου λέω, όλοι μιλάνε ακόμη για το θείο δείπνο!!!
Φιλάκια
Πραγματικά "θείο δείπνο!!!"
ReplyDeleteΝα ήμουν κάπου εκεί, κοντά στη τούρτα...
Το βλαστάρι σου, πιο γλυκό απ' όλους!
Πες του να περιμένει μια δεκαετία...'εχω δυο εγγονούλες, αχ!
Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα
Γιώτα αγαπημένη,
ReplyDeleteΕσύ τί θείο δέιπνο έφτιαξες για τον Δημήτρη σου; (Να τον χαίρεσαι και να είστε πάντα καλά κι αγαπημένοι),
Οσο για τισ εγγονές, μια χαρά είναι η δεκαετία της διαφοράς, αρκεί να γίνουν καλλονές σαν εσένα.
Χιονισμένα φιλιά
Ιουστίνη