Ντούζ γλυκών αποχαιρετισμών

Τη γνώρισα όταν ήταν 6 χρονών, ένα κοριτσάκι με υπέροχα καστανά εκφραστικά μάτια και πλούσια σκούρα μαλλιά. Την αγάπησα περισσότερο όταν γέννησα τον Αλέξανδρο κι ερχόταν στο διαμέρισμα του Μόντρεαλ για να παίζει μαζί του. Οι μνήμες μου έχουν σημαδευτεί απο το κόκκινο πλαστικό αυτοκίνητο στο οποίο τρύπωνε και οδηγούσε τον Αλεξανδρίνο πριν ακόμη κλείσει χρόνο. Ηταν η εποχή της απόλυτης αθωότητας.

Τώρα η Στέφανι είναι κορίτσι της παντρειάς, μια πανέμορφη γυναίκα με προσωπικότητα και στύλ. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της ως δασκάλα αγγλικής στο Τορόντο και σε κάποιες απο τις καλοκαιρινές διακοπές της ερωτεύτηκε τον πρίγκηπά της στη Λευκάδα. Το όνομά του είναι Σωτήρης Κηρολίβανος και ετοιμάζονται οσονούπω να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου.

Η Στέφανι αποφάσισε να πάει να ζήσει στη Λευκάδα με τον καλό της. Κάνει την αντίστροφη κίνηση απο τη δική μου. Εγώ ήρθα στον Καναδά απο την Ελλάδα κι εκείνη πάει στην Ελλάδα απο τον Καναδά. Μεγάλη απόφαση και δύσκολη, αλλά ο έρωτας είναι υπεράνω γεωγραφικών συνόρων!

Λίγο πριν απο την οριστική αναχώρησή της για την Ελλάδα και εν όψει του γάμου της, η γιαγιά της Ειρήνη και η μάννα της Μαρία, αποφάσισαν να οργανώσουν ένα ντούζ με γλυκούς αποχαιρετισμούς και δώρα απο όλες τις γυναίκες της ευρύτερης οικογένειας αλλά και τις φίλες της μαμάς και τη γιαγιάς.

Το περασμένο Σάββατο περάσαμε ένα υπέροχο απόγευμα στο σπίτι της γιαγιάς της με τη Στέφανι καταχαρούμενη εν όψει του γάμου της αλλά και της απόφασής της να ζήσει με τον αγαπημένο της στην υπέροχη πατρίδα μας, τη Λευκάδα. Τα φαγητά αλλά και τα γλυκά ήταν πάμπολλα κι εμείς δεν αντισταθήκαμε , τα δοκιμάσαμε όλες όλα!

Ηθελα να ευχηθώ στη Στέφανι «Καλά Στέφανα». Η ζωή της με το Σωτήρη να είναι μια ανθόσπαρτη διαδρομή ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Καναδά, που δεν θα λησμονήσει ποτέ.

Ιουστίνη