Tuesday, February 2, 2010

Μου αρέσει...

να περπατώ στο μαλακό πρώτο χιόνι της πόλης μου

να κοιτάζω απ΄το παράθυρο τις νιφάδες του χιονιού να σκεπάζουν τη λερότητα των δρόμων

να διαβάζω ακούγοντας απαλή μουσική

να γράφω βυθισμένη σ΄ένα άλλο σύμπαν

να επικοινωνώ με τους φίλους μου στο ίδιο μήκος κύματος

ν' ακούω τον Αλέξανδρο να μου μιλάει για τα όνειρά του

να συζητώ με τον Τέντυ για τη σύγχρονη πολιτική και οικονομική ζωή

να τρώω μεσημεριανό με τις φίλες μου κάθε Τετάρτη

ν’ ακροβατώ ανάμεσα στην πραγματικότητα και το χθές

να φυλακίζω πεταλούδες στα δυό μου χέρια

ν' αναθυμούμαι τις Απόκριες στη Λευκάδα

να πετώ χαρταετούς με την πένα μου

να χορεύω σάμπα και μάμπο

να μυρίζομαι την αρμύρα της θάλασσας

να περπατώ πάνω στη λευκή άμμο

να είμαι ο εαυτός μου χωρίς βαρίδια κι εξαρτήσεις!!!

33 comments:

  1. Όλα τα βρήκα υπέροχα αλλά κρατάω το τελευταίο που με άγγιξε πιο πολύ... " Να είμαι ο εαυτός μου χωρίς βαρίδια και εξαρτήσεις!!!".. Μεγάλη ιστορία... Και δύσκολη.. Θέλει δουλειά μέσα σου, θέλει αυτογνωσία μεγάλη και θέλει κότσια.. Θέλει να νοιάζεσαι για τους λίγους που αξίζουν και να αδιαφορείς για τους πολλούς... Θέλει να είσαι ξεκάθαρη με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου.. Διάφανη.. Και κυρίως θέλει να σ' αγαπάς.. Που σημαίνει να σε έχεις αποδεχτεί με όλα τα καλά αλλά και όλες τις ατέλειες σου... Όπως είπα και πριν, μεγάλη ιστορία.. Και όταν την καταφέρνεις, μοναδική... Φιλιά πολλά..

    ReplyDelete
  2. Ιουστίνη μου,
    ...μένω στην όμορφη ποιητική σου πρόζα... στις αποστάσεις ανάμεσα στις σειρές, στα θέλω
    και στα όνειρα...

    στην αναφορά σου στα προσφιλή σου πρόσωπα,
    στην ελεύθερη αγάπη!

    Με λίγη "οργάνωση",
    θα τα καταφέρεις... ελπίζω!

    ΥΓ.: Δεν πήγα ακόμη στο ταχυδρομείο, λόγω συναχιού...
    και σήμερα πάλι άρχισε το χιόνι που ...μας στείλατε...
    Φιλάκια στις λεβέντικες αγάπες σου,
    Καλό μήνα
    Υιώτα,
    ΝΥ

    ReplyDelete
  3. Ολα μου αρεσουν εκτος απο το να διαβαζω ακουγοντας μουσικη. Αυτο δε μπορω να το κανω. Δε θελω να πεφτει καρφιτσα οταν διαβαζω.
    Μου αρεσει ομως που εχω εσενα φιλη!
    Φιλακια!

    ReplyDelete
  4. Aγαπητή μου Ιουστίνη, γράφεις (να είμαι ο εαυτός μου χωρίς βαρίδια κι εξαρτήσεις!!!)

    Αυτό είναι το πιο δύσκολο, αν και προσπαθώ μερικές φορές ξεφεύγω για το "savoir vivre" (δεν ξέρω αν στέκι ορθογραφικώς) της κοινωνίας μας.

    Αν μπορείς κοίτα στο Pylaros την ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων, στο GreekAmerican Institute Bronx, NY είναι τα δυο εγγονάκια μου.
    Ευχαριστώ
    Χαιρετισμούς
    Γαβριήλ

    ReplyDelete
  5. Μου αρέσει που είσαι bon viveur. Η μήπως να γράψω bonne viveuse?
    Μου αρέσει που είσαι έξω καρδιά.
    Μου αρέσει που είσαι λευκαδίτισσα.
    Μου αρέσει που είναι Απόκριες.

    ReplyDelete
  6. όσο μπορεις να απολαμβάνεις αυτά τα μικρά πράγματα, θα παραμένεις ελεύθερη!

    εδώ, χιόνι δεν είδαμε ακόμα. κρίμα. το περίμενα πως και πως αλλά δε μου φαίνεται να το χαρώ.

    ReplyDelete
  7. αγαπημένη Ιουστίνη το γεγονός που αποφάσισες να αναφέρεις ΜΟΝΟ αυτά που σου αρέσουν και να τα τονίσεις με απλό,επιγραμματικό αλλά παράλληλα τόοοσο παραστατικό τρόπο σε σημείο να δημιουργούνται αυτόματα εικόνες και καταστάσεις,δείχνει το πόσο θετικός άνθρωπος είσαι και το πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι γύρω σου που δέχονται όλη αυτή την θετική ενέργεια!
    σου εύχομαι να είσαι καλά και η λίστα των "μου αρέσει..." να αυξάνεται!
    σε φιλώ

    ReplyDelete
  8. αλλαζω τη λευκη αμμο με χρυση γιατι στη μυκονο δεν εχει λευκες αμμους :)

    ReplyDelete
  9. .....
    να είσαι πάντοτε

    η Ιουστίνη που ξέρουμε

    και που αγαπάμε

    ......

    ReplyDelete
  10. μου αρέσει ο τρόπος που σου αρέσουν τα πράγματα Ιουστίνη μου.Αντε να σε δώ κι απο κοντά!

    ReplyDelete
  11. nai nai nai...(και ποσο μου λειπουν οι φιλες μου...και ποσο ονειρευομαι λευκες αμμουδιες...και κατασπρα τοπια...)
    καληνυστουδια απο εδω Ιουστινη μου :)

    ReplyDelete
  12. Γλυκειά μου Εύα,
    Απο μικρή έχω ανακαλύψει το ειδικό βάρος της αυτογνωσίας και νομίζω πως έχω αξιοποιήσει στο έπακρον αυτή την ανθρώπινη διάσταση.
    Προσπαθώ να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στη ζωή μου, προπάντων τα επαγγελματικά που πολλάκις περιπλέκονται.
    Γενικά, κόβω όσους με στεναχωρούν και αποτελούν αφορμές για δηλητήριο. Η ζωή είναι μεγαλύτερη απ΄την αγάπη, έτσι δεν λέει η Τζαννή μου;

    ReplyDelete
  13. Ετσι είμαστε εμείς Γιώτα μου,
    Στέλνουμε το χιονάκι μας να καθαρίσει τους λερούς δρόμους σας και να δώσει λευκή αγαλλίαση στην ψυχή σας.
    Κι εγώ ελπίζω να πραγματοποιώ τα θέλω μου και να αφήνω΄πίσω τσ πρέπει μου ες αεί.
    Φιλί παγωμένο

    ReplyDelete
  14. Κι εμένα μου αρέσει που σε ε΄χω φίλη μου Πρωτευουσιάνα.
    Μακάρι νάσουν στην πόλη μου να σμίγαμε για λάντσια μεσημέρια της Τετάρτης για κουβέντα μέχρι τελικής πτώσεως.
    Σχετικά με το μουσικό υπόβαθρο εν ώρα διαβάσματος, αυτό είναι προσωπική υπόθεση. Κι εγώ δεν θέλω ν΄ακούω τίποτε όταν γράφω, αλλά απολύτως τίποτε!

    ReplyDelete
  15. Γλυκούλη μου Γαβρίλη,
    Σε έχω παραμελήσει τελευταία. Εχω χαθεί απο το επισκετπήριον γιατί τρέχω με διάφορα του Αλεξανδρίνόυ και είμαι μέσα έξω διαρκώς. Αλλά υπόσχομαι να επανορθώσω απο το Σαββατοκύριακο!
    Φιλί με μπιλοζίρια

    ReplyDelete
  16. Γειά σου Μαιρο-λόγια,
    Σου αρέσει το bien vivre? Τότε είμαστε σε καλό δρόμο. Κι αν δεν έχεις ζήσει Απόκριες στη Λευκάδα, πρόλαβε να το κάνεις όσο παίζει το τρελλό καραναβάλι στην αγορά της πόλης.
    Φιλί

    ReplyDelete
  17. Ρία μου,
    Προσπαθώ να διώχνω τα σύννεφα και τους ίσκιους για να απολαμβάνω τα μικρά πράγματα της ζωής. Αλλά η ελευθερία είναι κάτι που αναβλύζει απο τα φυλλοκάρδια μας κι αυτή την απολαμβάνω απο μικρή.
    Φιλί του χιονιού

    ReplyDelete
  18. Ρούλα αγαπημένη μου,
    Η λίστα των όσων μου αρέσουν είναι μακριά, αλλά είπα να μην σας κουράσω με τα δικά μου μικρά και καθημερινά αντικείμενα του πόθου.
    Προσπαθώ να είμαι θετική γιατί έχω καταλάβει πως η ζωή γλυστράει, φεύγει και δεν αφήνει περιθώρια για μιζέριες!
    Φιλί του βορρά

    ReplyDelete
  19. Α! Στη Λευκάδα κι αλλαχού η άμμος είναι ολόλευκή. Ελα να σε μάθω να περπατάς στην ζαχαρένια όχθη των δικών μου θαλασσών.
    Ραντεβού!

    ReplyDelete
  20. Κι εσύ Παραμυθού,
    Να είσαι πάντοτε η πιο ωραία και μοιραία δημοσιογράφος του διεθνούς ρεπορτάζ. Τέρμα τα ψυγεία!!!

    ReplyDelete
  21. Κατερινάκι μου γλυκό,
    Χαθήκαμε στην Αθληνα την προηγούμενη φορά,αλλά τώρα θα βρεθούμε. Οι πλαιές αγάπες δεν ξεχνιούνται! Φιλί στο Δημήτρη σου

    ReplyDelete
  22. Οι φίλες σου λείπουν; Να πάς να τις βρείς να τους το ψιθυρίσεις στ΄αυτί. Κι ύστερα, όταν πιάσει ο πρώτος μαϊστρος να πάς στον Αη Γιάννη να περπατήσεις στην παραλία των παιδικών μου χρόνων. Οσο για λευκές κορφού΄λες, δεν το βλέπω αυτό το σενάριο να πργαματοποιείται εν μέσω Αγρινίω.
    Φιλί

    ReplyDelete
  23. Προς το Blog σας

    Ένα νέο blog γεννήθηκε με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
    Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
    Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες

    Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..

    www.ksipnistere.blogspot.com

    www.ksipnistere.gr

    ReplyDelete
  24. Justinάκι τι γράφεις,τι καλά που τα λες!!

    "μουσική και διάβασμα, χρόνια τώρα αγκαλιά"!!
    ...και αυτό με τις φίλες,ναι
    ...και το άλλο και το άλλο με τις σκέψεις των παιδιών,
    ...και μμμ η αλμύρα της θάλασσας,
    "μου αρέσει που είμαι ο εαυτός μου"
    ..και όλα και όλα!

    ΔΕΝ μου αρέσει που έχω βαρίδια και εξαρτήσεις,ΔΕΝ!!!Πφφφφφφφ πια!!Help!!

    Καλημέρα με ηλιόλουστα φιλιά:))

    υγ το beaute το beaute μη ξεχάσουμε!!

    ReplyDelete
  25. Τζουστινάκι μου και μένα μ' αρέσει, αλλά χωρίς "βαρίδια", δεν πάω πουθενά!
    (Μη φυσσάει κανένας δυνατός αέρας και με πάρει μαζί του!)
    Φιλάκια! Πήγα κι εγώ στο χιόνι και φυσικά σε πήρα μαζί μου!Πάντα!

    ReplyDelete
  26. Αγαπητή μου Ιουστίνη
    Έχεις ένα ξεχωριστό τρόπο να βλέπεις τα πράγματα. Κι΄αυτό σου δίνει την δύναμη να παρουσιάζεις τον εαυτό σου έτσι όπως εσύ θα ήθελες να είναι Είναι μιά από τιςε πλευρές που μπορεί καποιος να πιάσει το νόημα της ζωής.
    Είναι μιά υπέροχη "ποιητική πρόζα" όπως λέει και η Υιώτα.
    Νάσαι πάντα καλά
    Ντένης

    ReplyDelete
  27. Τα γραφεις ωραια....αλλα το πιο σημαντικο ειναι οτι τα λες "απο καρδιας" Ιουστινη μου και αυτο το τονιζει το τελευταιο..."να ειμαι ο εαυτος μου"....Θελει ψυχη..!!!
    Φιλια πολλα και νασαι παντα ετσι..!

    ReplyDelete
  28. Ναί Κατρινάκι,
    Μην ξεχάσουμε το μποτέ, γιατί το μποτέ είναι όλα τα λεφτά.Αλλά ήμουν σε πιο ρομαντική διάθεση και είπα να μιλήσω έτσι.
    Για την ομορφιά θα επανέλθω, γιατί είναι θεματάρα!
    Φιλί απο τα λευκά μου ηλιόλουστα χιόνια

    ReplyDelete
  29. Κυκλαμινάκι μου ζωγραφιστό,
    Πήγες στα χιόνια και με πήρες μαζί σου; Λατρεύω τις εκδρομές μας σε διάφορα σημεία τόυ Πηλίου.
    Αλλα πιο πολύ αγάπησα τη βάρκα. Και θα την παίξω σε ανάρτηση!
    Φιλί χιονιού. Σ΄ευχαριστώ

    ReplyDelete
  30. Κύριε Ντένη μου,\Μάλλον μου βγήκε αυθορμήτως, γιατί απλώς έγραψα αυτά που σκεφτόμουν απο καιρό. Τα μάζεψα και τα κατέθεσα.
    Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
    Χαιρετίσματα απο το βορρά μας

    ReplyDelete
  31. Ορφια καλή μου,
    Το νάσαι ο εαυτός σου θέλει πολλή δουλειά και πολύ ξεσκαρτάρισμα. Δύσκολα να αφαιρείς απο τη ζωή σου τη σκαρταδούρα, αλλά πρέπει κι αυτό να γίνεται κάποτε.
    Φιλί

    ReplyDelete
  32. Κι εμένα μου αρέσει να σε διαβάζω, αν και κάπως αργοπορημένα λόγω Ομιχλώδους τοπίου...

    Μου αρέσει που έκανες όλες αυτές τις στιγμές τρόπο ζωής!
    Όλα έχουν σχέση με σένα, εσένα που ξέρεις να κάνεις τους άλλους να σ’ αγαπούν, να σε νοιάζονται να σε σκέπτονται να σε θέλουν...

    … χωρίς βαρίδια κι εξαρτήσεις!!!

    Πώς να μην αγαπάς μια ψυχή που μιλάει…

    ReplyDelete
  33. Αγαπημένε μου Στρατούλη,
    Ηρθε το γκρίζο σύννεφο και σε τύλιξε; Γι αυτό δεν έγραφες; Ελπίζω να μην ήταν κάτι σοβαρό. Κι ελπίζω να σε βλέπω να χαμολεγάς όπως πάντα στη ζωή μου.
    Φιλί γλυκό για σένα

    ReplyDelete