Chère Monica, Αγαπητή Μονικά,

Καλή σας Μέρα,

Εύχομαι η Γιορτή της Αγάπης να ξυπνήσει μέσα στα σπλάγχνα σας χαλασμό!

Σήμερα αποφάσισα να ανατρέξω στους παιδικούς έρωτες του Αλεξανδρίνου, ο οποίος κάθε χρόνο έπεφτε τάβλα για ένα κοριτσάκι της τάξης του.

Ο έρωτας για τη Μονικά, κράτησε πολλές τάξεις. Κι ο Αλεξανδρίνος της έγραφε πονήματα αγάπης κάθε χρόνο. Διάλεξα εκείνο των 8 του χρόνων γιατί το βρήκα ιδιοφυές στη σύλληψή του. Της λέει πως σκέφτεται το χαμόγελό της μέσα στο πιάτο με τα μπιζέλια! Εκληκτικό, αθώο κι αληθινό!

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου αποτελεί αφορμή για ν' αναλογισθούμε πόσο ενστικτώδης, ορμητικός και διαχρονικός είναι ο ΕΡΩΤΑΣ!

Χρόνια πολλά στον Αλεξανδρίνο και σε όλους!



Chère Monica,

Je m’ apelle Alexandre. Je sais qu tu ne m’ aimes pas, mais mois j’ éprouvre des sentiments pour toi. Mais toi je pense que non, qu tu n’ èprouves pas de sentiments, je t’ aime a la folie sûrement. Tu connais le proverbe "Les roges sont rouges, les violettes sont blues au guenon proquois es tu gumens"

Monica, je pleure a chaque nuit, je rêve tois en classe et plus encore dans mon assiette de manger je vois ton sourire sur mes petits poids du midi.

Alexandre Argyris 1998

Αγαπητή Μονικά,

Ονομάζομαι Αλέξανδρος. Ξέρω πως δεν μ΄αγαπάς αλλά εγώ απολαμβάνω τα αισθήματά μου για σένα, αλλά νομίζω πως εσύ όχι, δεν έχεις αισθήματα. Σ΄αγαπώ τρελλά σίγουρα. Γνωρίζεις την παροιμία « Τα ρόδα είναι κόκκινα, οι βιολέττες είναι μόβ , είσαι μαϊμουδίτσα γιατί είσαι μαϊμουδίτσα»

Μόνικα κλαίω κάθε βράδυ, σε ονειρεύομαι στην τάξη και προπάντων στο πιάτο μου βλέπω το χαμόγελό σου μέσα στα μπιζέλια του μεσημεριού.

Αλέξανδρος Αργύρης 1998