Οργή λαού φωνή Θεού

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Αναυδοι παρακολουθήσαμε σήμερα απο την άκρη του κόσμου το ολοκαύτωμα των τριών νεαρών υπαλλήλων της τράπεζας Μαρφιν στο κέντρο της Αθήνας, πέφτοντας εδώ στην ξένη σε βαθειά περισυλλογή και ακατανίκητη θλίψη.

Η μικρή πατρίδα ποτέ δεν έχει γνωρίσει ιστορικά τέτοιο οικουμενικό διασυρμό . Ούτε την περίοδο της Χούντας δεν καταδικάσθηκε έτσι στις συνειδήσεις των πολιτών του κόσμου. Τούτο το οικονομικό αδιέξοδο, που έχει καταστήσει την Ελλάδα τον αδύναμο κρίκο μιας αλυσίδας οικονομικών συμφερόντων, ήταν μοιραίο να ανοίξει μια περίοδο αντιδράσεων εκ μέρους του ελληνικού λαού που βλέπει όλες τις προσπάθειές του να γίνονται συντρίμια στο όνομα της στήριξης απο την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι πρόσφατες επώδυνες αποφάσεις της κυβέρνησης για περικοπές μισθών στο δημόσιο τομέα και συντάξεων τόσο στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα, έπνιξαν τον κοσμάκη απο αγανάκτηση. Η επιπλέον αυθαίρετη νομοθετική ρύθμιση για την απώλεια των κεκτημένων βασικών εργατικών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα ξεχείλισε το ποτήρι της δίκαιης εξέγερσης του λαού, που συνειδητοποιεί πως στο όνομα μιας παγκόσμιας οικονομικής τάξης πρέπει να πληρώσει εκείνος το τίμημα. Και να ξεχασθούν όλες οι ατασθαλίες των δισεκατομμυρίων που είναι αξώφθαλμες στο δημόσιο πολιτικό βίο μας.

Ετσι, ο λαός βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει το αίσθημα της δυσφορίας του για την καινούρια Ελλάδα του 21ου αιώνα που θα βρίσκεται κάτω απο τη μπότα της επιτήρησης της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ ώσπου τα ομολογά της να ξαναποκτήσουν κάποια αξία για να μη μολύνουν τελικά τα τραπεζικά συστήματα των Μεγάλων και Ισχυρών.

Και όπως συμβαίνει συχνά στις κοινωνικές εκρήξεις, η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου. Κάποιος νεαρός με θολωμένο βλέμμα έρριξε μια μολότοφ στην Τράπεζα σε ένα ξέσπασμα εναντίον του συστήματος. Αλλοι λένε πως το επεισόδιο προκλήθηκε απο τους γνωστούς κουκουλοφόρους της Αθήνας. Και η μολότοφ έγινε φωτιά και η φωτιά έκαψε τρείς νέους ανθρώπους που μέσα απο το σύστημα με την εργασία τους προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα στην αγριότητα της ελληνικής οικονομικής δυσπραγίας.

Και ο αγώνας βάφτηκε με αίμα, που θα φέρει κατακραυγή για την αδικία. Και θα δημιουργήσει αναστολές και συζητήσεις για το αν πρέπει να συνεχίσει η υγιής αντίδραση ενάντια στη μονομερή επιβολή μέτρων για την εξυγείανση της οικονομίας.
Για μια ακόμη φορά με αυτό το ανάθεμα των αναρχικών, οι τίτλοι θα ξεφύγουν απο την ουσία, που είναι η κηδεμόνευση των Ελλήνων πολιτών απο τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς.

Ως Ελληνίδα του κόσμου, λυπούμαι για τον άδικο χαμό των τριών παιδιών της βιοπάλης. Λυπούμαι όμως το ίδιο έντονα γιατί κάποιοι νεαροί υπό το πρόσχημα του αναρχισμού μάτωσαν τον αγώνα ενάντια στην παγκόσμια συγκυρία των συμφερόντων, που διασύρει την πατρίδα μας διεθνώς οδηγώντας τους εργαζόμενους στους εργασιακούς όρους της προπολεμικής εποχής.

Φοβούμαι πως η κοινωνική ανατραχή, που δεν θα κωπάσει γιατί έχουν αποφασισθεί πίσω απο τις πόρτες τα παράλογα ερήμην του κόσμου, θα φέρει κι άλλες δυστυχίες στον τόπο μας, αφού φαίνεται να επαναλαμβάνεται το ρηθέν :Οργή λαού φωνή Θεού!

ΥΓ: Η αντιστροφή του ρηθέντος Φωνή Λαού Οργή Θεού σε Οργή Λαού Φωνή Θεού έγινε για την εξυπηρέτηση του άrθρου.