Saturday, May 8, 2010

Για τη μάννα μου Μακρόθεν

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλα τα κορίτσια που ξενητεύθηκαν και αναπολούν μέρες μαννούλας

Κι ο άντρας της ο Γιώργος Κοντογεώργης, μορφωμένος, δυναμικός, συνεπής στις υποχρεώσεις του, ήταν στα μέτρα της. Κάθε Σαββάτο ανελλιπώς της έφερνε λουλούδια και τη ζήλευε όλη η γειτονιά. Χρυσάνθεμα το φθινόπωρο , βιολέτες και κρινάκια την άνοιξη, Πασχαλιές τον Απρίλη. Το καλοκαίρι πάλι ανακάλυπτε γαρύφαλλα μοσχομυριστά για να μην της λείπει η ευωδία, που έτσι κι αλλοιώς ήταν διάχυτη στο σπίτι, καθώς εκείνη συνήθιζε να βάζει σε όλα τα ντουλάπια της άρωμα λεβάντας. Οσο για τη γιορτή της μάννας,η Σοφία ήταν η μόνη στη φαμίλια που έπαιρνε μια αγκαλιά τριαντάφυλλα απ’ τα παιδιά της, ακόμη κι αν η βαρυχειμωνιά είχε κάψει τις τριανταφυλλιές. Λές και φύτρωναν πάντα σε πείσμα των καιρών μόνο για κείνη.

Aυτή η παράγραφος είναι κυρίαρχη στο πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Πετάει, πετάει το Σύννεφο» (Εκδόσεις Ψυχογιός 2003). Για χάρη της μάννας μου έγραψα αυτό το μυθιστόρημα, που είναι αφιερωμένο εξαιρετικά σε κείνη και την οικογένειά της, καθώς υλικό για τη συγγραφή του αποτέλεσαν οι ημερολογιακές σημειώσεις του μητρικού παππού μου παπα-Κώστα Κακαβούλη.

Νιώθω την ανάγκη σήμερα να γράψω για τη μάννα μου με αφορμή τη Γιορτή της μητέρας. Παρότι δεν πιστεύω σε αυτές τις μαζικές γιορτές που περιθωριοποιούν όσες γυναίκες δεν έχουν γνωρίσει τη μητρότητα ή όσους ανθρώπους έχουν ορφανέψει απο μητέρα, οφείλω αυτό το κείμενο στη δική μου μάννα.

Θυμάμαι τη μάννα μου απο τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Τη θυμάμαι έντονα να μου ανήκει αποκλειστικά, να με στολίζει με πανέμορφα φουστανάκια και να καμαρώνει για μένα, που είχα μπουκλωτά καστανόξανθα μαλλιά να ανεμίζουν στα παιχνίδια. Η ύπαρξη του μεγαλύτερου αδερφού μου δεν ήταν πρόβλημα, γιατί η μάννα μου ταυτίσθηκε εξ αρχής με την κοριτσίστικη φύση μου.

Θυμάμαι που μετά την έχασα καθώς η αγάπη της μοιράστηκε σε μένα και τη μικρότερη αδερφή μου την Κωνσταντίνα. Την έβλεπα διαρκώς καρφωμένη πάνω απο την κούνια ενός άγνωστου μωρού να αγωνιά, να ταϊζει, να περιποιέται. Κι εγώ ήμουν αφημένη στα χέρια των αγαπημένων μου θειάδων, που όμως παρά την αφοσίωσή τους δεν μπορούσαν να υποκαταστήσουν την απόσπαση της προσοχής της στο καινούριο μέλος της οικογένειας.

Φοβάμαι πως αυτή η τραυματική περίοδος στη ζωή μου με έκανε να αποστασιοποιηθώ απο τη μάννα μου , που πίστευα πως έδωσε την καρδιά της για πάντα σ΄αυτό το κοριτσάκι με τα γκρίζα μάτια , τη λευκή επιδερμίδα και τα καστανά μαλλάκια. Σ΄αυτό το κοριτσάκι που πριν απο μερικά χρόνια ξαφνικά μάς εγκατέλειψε αφήνοντας ένα απέραντο κενό στη ζωή και την ψυχή μας.

Εγώ στο μεταξύ έγινα κορίτσι του πατέρα μου, με τον οποίο συνενοούμασταν πάντοτε στα του σχολείου, στα πολιτικά, στα καθημερινά καθότι ένιωθα πως αποτελούσα για κείνον τη γέφυρα ανάμεσα στο δύσκολο αγόρι και την ευαίσθητη μικρή αδερφή μου.

Ο πατέρας μου λάτρευε τη μαννούλα , την οποία είχε τοποθετήσει στην υπέρτατη θέση στην οικογένεια, όπως άλλωστε αξίζει στις μητέρες. Την τιμούσε με τα λουλούδια του κάθε Σάββατο απαρεγκλήτως. Τα βάζα της ήταν γεμάτα απο χρώματα και μυρωδιές, που σκορπίζονταν σε όλη τη γειτονιά.

Τη δεκαετία του 60, που οι πολίτες στη μικρή Λευκάδα αγνοούσαν πως υπήρχε επίσημος παγκόσμιος εορτασμός για τη Μητέρα, ο πατέρας μου μάς έπαιρνε στου Κουζούντελη και της μαζεύαμε μαργαρίτες για την προσφέρουμε μπουκέτο σε κείνη που μας είχε φέρει στον κόσμο και μας περιποιόταν στην καθημερινότητά μας. Μας τόνιζε πόσο σπουδαία ήταν για την ύπαρξή μας αλλά και για τη ζωή μας ολάκερη. Μας μύησε κυριολεκτικά σ΄αυτόν τον εορτασμό που τότε δεν καταλάβαινα πως απέκλειε τόσες και τόσες γυναίκες.

Η μάννα μου ήταν τρυφερή κι εκδηλωτική ιδιαίτερα με μάς τα κορίτσια. Μας τάιζε στην αγκαλιά της ως μεγάλες, μας έπλενε τα μαλλιά με χαμομήλι, μας έδειχνε την αγάπη της με κάθε τρόπο. Μας έραβε τα ωραιότερα φουστανάκια στις τρείς μοδίστρες μας (μια για τα καθημερινά, μια για τα γιορτινα΄και μια για τις σχολικές ποδιές μας).

Ηθελε να εμφανιζόμαστε στην εκκλησία του πατέρα μας με τα ίδια επίσημα ρούχα η Κωνσταντίνα κι εγώ. Και βέβαια, εγώ μισούσα την ομοιομορφία με τη μικρότερη αδερφή. Αλλά στα μάτια της μάννας μου έτσι ήταν επιβεβλημένο δύο κοριτσάκια με ίδια φορέματα και ίδιους φόγκους. Εφτασε όμως γρήγορα η εποχή της απελευθέρωσης και της απενεχοποίησης απο την ίδια τη συντηρητική μητέρα μου.

Η μάννα μου στην εφηβεία με έσπρωξε κυριολεκτικά να διαλέξω το στύλ του ντυσίματός μου. Απο τα 14 χρόνια μου θεώρησε πως ήμουν μεγάλη αρκετά για να διαμορφώσω την προσωπικότητά μου στον τομέα αυτό . Ετσι σταμάτησαν τα ίδια φουστανάκια με την αδερφή μου κι ένιωσα πως είχα πιά μεγαλώσει.

Επίσης, μας είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη. Δεν πίστευε ποτέ τα σχόλια των άλλων για μας, ο δικός μας λόγος ήταν συμβόλαιο για κείνη. Αυτή η αρετή της μας έδωσε αυτοπεποίθηση και απόλυτη υπευθυνότητα για τις πράξεις μας. Μας απενεχοποίησε κιόλας απο το μικρόψυχο πολλάκις περιβάλλον της μικρής μας κοινωνίας.

Τα τελευταία χρόνια ζώ μακριά της στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και μάλιστα κάτω απο τη βαρειά σκιά της απουσίας της αδερφής μου. Μιλώ μαζί της καθημερινά στο τηλέφωνο και ανταλλάσσουμε τις λεπτομέρειες του καθημερινού μας βίου.

Νιώθω πως τώρα ζεί μέσα απο τη δική μας πραγματικότητα, καθώς οι πληροφορίες για τον Αλέξανδρο (που τον μεγάλωσε κυριολεκτικά στη Λευκάδα) γεμίζουν τις μέρες της και τα όνειρά της τις άγρυπνες νύχτες της.

Αισθάνομαι πως της λείπω και μου λείπει αφάνταστα. Αλλά έτσι με έπλασε εκείνη, με δυνατά φτερά για να πετάω μόνη μου. Κι αυτό είναι το τίμημα της ανεξαρτησίας με το οποίο με προίκισε εν γνώσει της.

Μαννούλα να το ξέρεις , σ΄αγαπώ!

Ιουστίνη

20 comments:

  1. Αγαπημένη μου Ιουστινη ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ κ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ!! Ωραιότατο αφιέρωμα στην περιφανη μαμά κ γιαγιά κ του χρόνου!

    ReplyDelete
  2. Μαννούλα να το ξέρεις , σ΄αγαπώ! Δεν νομίζω πως θα υπάρχει στον κόσμο άλλο πιο γλυκό σ’ αγαπώ

    Εσύ, Ιουστίνη μου, η Μαννούλα σου κι όλες οι μάννες να έχουν μια ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ!!!

    ReplyDelete
  3. HAPPY MOTHER'S DAY!
    ΣΤΗ ΜΑΝΟΎΛΑ ΣΟΥ
    ΚΑΙ Σε ΣΈΝΑ!
    Θερμές ευχές, μακρυνές αγκαλιές...
    Υιώτα-Δημήτρης

    ReplyDelete
  4. να χαίρεσαι τη μαμά σου και να σε χαίρεται ο Άλεξ!
    και του χρόνου :)
    φιλιά

    ReplyDelete
  5. Χρονια Πολλα και μια αγκαλια στις δυο υπεροχες μητερες που τοσο γλυκα και τρυφερα μας αποκαλυψες εδω με την καταθεση της ψυχης σου.
    Παντα με υγεια και η αποσταση να δυναμωνει την αγαπη σας.

    ReplyDelete
  6. Happy mother's day Ιουστίνη, στην μητέρα σου μα και σ' εσένα μα και σε όλες τις μητέρες μας.

    Αυτή η νέα εορτή προς τιμής της μητέρας Δεν πρόλαβε να τη γνωρίσει η δική μου μητέρα, απλούστατα ΔΕΝ υπήρχε, αλλά ακόμα και σήμερα στην ανημποριά μου Αχ! Μάνα μου φωνάζω!!!

    μου φαίνεται ότι με ακούει,

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ReplyDelete
  7. Αγαπημένη μου Εύη,
    Εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου σε σένα να χαίρεσαι τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Να σε χαίρονται όλοι γιατί ακτινοβολείς αισιοδοξία και ελληνικότητα!
    Και του χρόνου

    ReplyDelete
  8. Λεπτέπίλεπτε κι ευαίσθητε Στράτο,
    Να χαίρεσαι την αγαπημένη σου Αλεξάνδρα που σου έδωσε τα τρία υπέροχα παιδιά σου. Να χαίρεσαι και την κορούλα σου που σας έκανε παρήφανους παππουδογιαγιάδες.
    Φιλί

    ReplyDelete
  9. Γιώτα μου,
    Πόση απόσταση χωρίζει εμάς τις απόδημες απο τις μαννούλες μας! Κι όμως αντέχουμε.
    Να είσαι πάντοτε ετυχισμένη μάννα και γιαγιά, να χαίρεσαι παιδιά κι εγγόνια με το Δημήτρη σου αγκαλιά!
    Φίλί

    ReplyDelete
  10. Κι εσύ να χαίρεσαι τη γλυκειά μαννούλα σου. Κι ένα φιλί να της στείλεις απο μάς όλους.
    Φιλί και σε σένα!

    ReplyDelete
  11. Γιάννα μου τρυφερή,
    Εύχομαι και σε σένα να είσαι μια περήφανη κι ευτυχισμένη μαννούλα . Να απολαμβάνεις τη χαρά με τους αγαπημένους σου.
    Φιλί

    ReplyDelete
  12. Είδες Γαβρίλη μου,
    Αυτός ο ομφάλιος λώρος δεν κόβεται ποτέ ακόμη κι όταν οι μαννούλες φύγουν απο τη ζωή.
    Νάσαι καλά να χαίρεσαι τη γυναίκα σου και τις μαννούλες της οικογένειάς σου.
    Και να περάσετε υπέροχα αύριο που θα γιορτάσετε γιατί όπως λές κι εσύ, εδώ στην Αμερική ψάχνουμε ευκαιρίες για πανηγύρια!
    Φιλί

    ReplyDelete
  13. "Αισθάνομαι πως της λείπω και μου λείπει αφάνταστα. Αλλά έτσι με έπλασε εκείνη, με δυνατά φτερά για να πετάω μόνη μου. Κι αυτό είναι το τίμημα της ανεξαρτησίας με το οποίο με προίκισε εν γνώσει της."
    σνιφ... και εγώ το ίδιο μιας και είμαι στη Μορεάλη και αυτή στην Αθήνα

    ReplyDelete
  14. Καλή σου μέρα
    Χρόνια πολλά γιά την σημερινή μεγάλη γιορτή
    Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες του κόσμου
    Ντένης

    ReplyDelete
  15. Να χαιρεσαι τη μανουλα σου Καναδεζα μωρο μου, και να την καμαρωνεις παντα γερη και δυνατη. Και ο Αλεξανδρινος να χαιρεται εσενα.
    Μια ενσταση στο κειμενο, η αγαπη της μανας ΠΟΤΕ δε μοιραζεται. Γινεται πιο μεγαλη. Οι διαφορετικες συμπεριφορες στα παιδια ειναι πολλες φορες αναγκαιες για καποιο λογο που μονο εκεινες ξερουν.
    Κι εμενα μου λειπει πολυ, αλλα αρκεστηκα στο οτι σημερα ηταν χαρουμενη.
    Σε φιλω.

    ReplyDelete
  16. Ταυτίστηκα με τη γραφή αυτή της μάνας Ιουστίνη μου. Φέτος, πιο πολύ από ποτέ με πονάει η απώλειά της. Κάθε χρόνο και χειρότερα.
    Σ ευχαριστώ πολύ και είμαι σίγουρη πως και η μάννα είναι υπερήφανη για σένα αλλά και ο Αλέξανδρος σου.

    Φιλιά μπονίτα μου, φιλιά.

    ReplyDelete
  17. Μάνια μου γλυκειά,
    Χρόνια πολλά για τη μαννούλα σου. Να τη χαίρεσαι έστω και μακρόθεν. Η Μοντρεάλη με τον ήλιο και το καλοκαίρι της θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τη νοσταλγία. Και ίσως η μαννούλα να έρθει να περάσει εδώ χρόνο μαζί σας. Η θα την επισκέφτεσαι πιό συχνά εσύ.
    Φιλί ηλιόλουστο επιτέλους!

    ReplyDelete
  18. Καλέ μου Ντένη,
    Σ΄εχυαριστώ για τις ευχές σου. Νάσαι πάντα καλά.
    Με φιλί του ήλιου

    ReplyDelete
  19. Δεσποινάκι,
    Για την αγάπη της μητέρας και το μοίρασμά της θα πρέπει να μιλήσουμε αναλυτικά και με τη βοήθεια ψυχολόγων.
    Εγραψα ατά που ένιωσα ως παιδί όταν ακόμη δεν είχε διαμορφωθεί μέσα μου η σχετικοποίηση των συναισθημάτων.
    Χαίρομαι που η μαμά σου ακουγόταν καλά. Και η δική μου. Οσο τις ακούμε να στέκονται γερές είναι μεγάλη ανακούφιση για μάς.
    Φιλί του ήλιου και της επανακάμπτουσας άνοιξης, γιατί μας πλάκωσε ο χιονιάς επι διήμερον.

    ReplyDelete
  20. Κατρινάκι,
    Να σε χαίρονται τα παιδάκια σου και να τους χαρίζεις την αισιοδοξία μιας μπονίτας. Η απουσία της μάννας δεν ξεπερνιέται ποτέ ιδιάιτερα για τις κόρες, πιστεύω.
    Ας σε συντροφεύει η γλυκειά της μνήμη για πάντα.
    Φιλί ηλιόλουστο επιτέλους!!!

    ReplyDelete