Αγαπημένη Ελπίδα, Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Μακάρι να ήσουν μαζί μας στην Αθήνα. Θέλω τόσο πολύ να σε γνωρίσω και σένα και τους άλλους μπλόγκερς. Με αγάπη Ιουστίνη
Τα συγχαρητήριά μου στη συγγραφέα του "Ψηλά Τακούνια για πάντα", Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, για την έκδοση του νέου έργου της και εύχομαι η αυριανή παρουσίασή του στο βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη νάναι επιτυχής.
Αναζήτησα το "Ψηλά Τακούνια...", για το οποίο πρωτοδιάβασα στο διαδίκτυο, σε γνωστό βιβλιοπωλείο της Αθήνας και το βρήκα χωρίς δυσκολία. Ρώτησα από συνήθεια την υπάλληλο αν γνώριζε για το βιβλίο κάτι περισσότερο απ' ό,τι έδειχνε το εξώφυλλο και ο τίτλος. Η απάντησή της αρνητική. Το μόνο που μου είπε, είναι ότι "πουλάει" καλά.
Αρχισα λοιπόν, με πρώτη ευκαιρία, να το ξεφυλλίζω και να διαβάζω με ενδιαφέρον. Η γραφή είναι σύντομη και κοφτή ως επί το πλείστο, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό συντείνει στο συναρπαστικό ύφος της αφήγησης, που διακρίνει το βιβλίο. Στο ύφος αυτό συμβάλλει ακόμη περισσότερο, κατά την άποψή μου, η τελείως φυσική και πηγαία γραφή που δεν χαρακτηρίζεται από καμιά εργαστηριακή επιτήδευση και φτειασίδωμα.
Δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση του βιβλίου και τους χαρακτήρες του. Γι' αυτά, όπως διαπίστωσα, έχουν ειπωθεί αρκετά ήδη στο διαδίκτυο.
Επισημαίνω όμως ότι στο "Ψηλά Τακούνια..." η συγγραφέας θέτει ορισμένα καίρια ερωτήματα. Πέρα απο μια εξισορροπημένη προσέγγιση του θέματος του φεμινισμού και μεταφεμινισμού στο οποίο παραπέμπει κάπως -είναι αλήθεια- ο τίτλος του βιβλίου, η συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων της φαίνεται να καλεί τον αναγνώστη να στρέψει τη σκέψη προς τα μεγάλα ερωτήματα που απασχόλησαν τους μεγάλους της σκέψης αλλά και που σήμερα απασχολούν κάθε σκεφτόμενο άνθρωπο. Η ζωή και η άρνηση της ζωής, η τραγικότητα του θανάτου που μας αποκόπτει οριστικά και για πάντα απ' ότι μας είναι πολύτιμο κι αγαπάμε, ο Θεός και η ύπαρξή του, η σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου γνωσιολογικού περιορισμού, είναι μερικά μόνο απ' τα πολλά, παληά και πάντα καινούρια, προβλήματα που θίγονται στο αξιοπρόσεχτο αυτό έργο.
Με άγγιξε ο τρόπος που η συγγραφέας θέτει όλα τα παραπάνω ερωτήματα χωρίς να επιμένει πιεστικά να περάσει κάποιο μήνυμα ή μηνύματα. Αντιθέτως η παρουσίαση και συζήτηση των μεγάλων θεμάτων γίνεται με εξαιρετική διακριτικότητα, θάλεγα με σεβασμό προς τον αναγώστη. Μοναδική επιδίωξη της συγγραφέα φαίνεται νάναι η καθοδήγηση του αναγνώστη στο να προβληματιστεί γόνιμα για όσα βιώνουμε καθημερινά και που εκλαμβάνουμε συνήθως ως αυτονόητα και δεδομένα.
Πρέπει, τέλος, να σημειώσω και κάτι άλλο: το συναρπαστικό ύφος της συγγραφέα μπορεί να παρασύρει εύκολα τον αναγνώστη, ώστε στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τη συνέχεια της διήγησης, να παραβλέψει μερικές ουσιώδεις αναφορές. Είναι βιβλίο που πρέπει και αξίζει να διαβαστεί προσεχτικά.
Βιλιαναγνώστα μου, Νιώθω τιμή που με διαβάσατε με τέτοια ενδελέχεια και που πήρατε το χρόνο να αναλύσετε το νόημα του βιβλίου στο μπλόγκ. Σας ευχαριστώ απο καρδιάς. Ελπίζω να είστε αύριο ανάμεσά μας για να σας γνωρίσω.Με ιντριγκάρει περισσότερο το γεγονός πως είστε άνδρας! Ιουστίνη
Κι εγώ Ιουστίνη μου θα ήθελα να ήμουν εκεί, αλλά, αδύνατον αυτή την εποχή. Μια άλλη φορά. Εύχομαι επιτυχία μεγάλη και να περάσετε αξέχαστα! Με αγάπη, Κατερίνα
Ιουστίνη μου, Χτες βράδυ ντυμένη στα κόκκινα και με «ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ για πάντα» ήσουν χάρμα!!! Σ’ έβλεπα με τα ανάμικτα συναισθήματα να ζωγραφίζονται στο πρόσωπό σου, συγχρόνως (η χαρά για ό,τι συνέβαινε και η συγκίνηση για την αναφορά στον χαμό της... εσύ ξέρεις). Ναι, σ’ έβλεπα κι ένιωθα και εγώ το ίδιο. Ανακάλυψα το ιστολόγιό σου και θέλησα δειλά να βάλω και τα δικά μου λόγια, μα πιο πολύ τις ευχές μου: να είσαι καλά, κοπέλα μου, να έχεις συνεχείς επιτυχίες στα βιβλία σου αλλά και σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου. Το ξεφύλλισα μόνο αλλά θα το διαβάσω σύντομα το βιβλίο σου. Με όλη μου την αγάπη και εκτίμηση Στράτος Δουκάκης
Αγαπημένε μου Στράτο, Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί για μένα, ένας φίλος πραγματικός απο τα βάθη της καρδιάς σου. Είδα και το δικό σου μπλόγκ αλλά έχω πρόβλημα με την ηλεκτρονική αλληλογραφία και γι αυτό δεν έλαβες απάντηση. Να είσαι πάντα λαμπερός , να απολαμβάνεις κάθε στιγμή της δημιουργίας σου. Περιμένω να πάω στο Μόντρεαλ να ξαναβρεθούμε ηλεκτρονικά. Με αγάπη
Καλή επιτυχία Ιουστίνη μου στο βιβλίο σου! Το πήρα και σύντομα θα το διαβάσω.
ReplyDeleteΦιλιά πολλά!
Αγαπημένη Ελπίδα,
ReplyDeleteΣε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Μακάρι να ήσουν μαζί μας στην Αθήνα. Θέλω τόσο πολύ να σε γνωρίσω και σένα και τους άλλους μπλόγκερς.
Με αγάπη
Ιουστίνη
Τα συγχαρητήριά μου στη συγγραφέα του "Ψηλά Τακούνια για πάντα", Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, για την έκδοση του νέου έργου της και εύχομαι η αυριανή παρουσίασή του στο βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη νάναι επιτυχής.
ReplyDeleteΑναζήτησα το "Ψηλά Τακούνια...", για το οποίο πρωτοδιάβασα στο διαδίκτυο, σε γνωστό βιβλιοπωλείο της Αθήνας και το βρήκα χωρίς δυσκολία. Ρώτησα από συνήθεια την υπάλληλο αν γνώριζε για το βιβλίο κάτι περισσότερο απ' ό,τι έδειχνε το εξώφυλλο και ο τίτλος. Η απάντησή της αρνητική. Το μόνο που μου είπε, είναι ότι "πουλάει" καλά.
Αρχισα λοιπόν, με πρώτη ευκαιρία, να το ξεφυλλίζω και να διαβάζω με ενδιαφέρον. Η γραφή είναι σύντομη και κοφτή ως επί το πλείστο, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό συντείνει στο συναρπαστικό ύφος της αφήγησης, που διακρίνει το βιβλίο. Στο ύφος αυτό συμβάλλει ακόμη περισσότερο, κατά την άποψή μου, η τελείως φυσική και πηγαία γραφή που δεν χαρακτηρίζεται από καμιά εργαστηριακή επιτήδευση και φτειασίδωμα.
Δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση του βιβλίου και τους χαρακτήρες του. Γι' αυτά, όπως διαπίστωσα, έχουν ειπωθεί αρκετά ήδη στο διαδίκτυο.
Επισημαίνω όμως ότι στο "Ψηλά Τακούνια..." η συγγραφέας θέτει ορισμένα καίρια ερωτήματα. Πέρα απο μια εξισορροπημένη προσέγγιση του θέματος του φεμινισμού και μεταφεμινισμού στο οποίο παραπέμπει κάπως -είναι αλήθεια- ο τίτλος του βιβλίου, η συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων της φαίνεται να καλεί τον αναγνώστη να στρέψει τη σκέψη προς τα μεγάλα ερωτήματα που απασχόλησαν τους μεγάλους της σκέψης αλλά και που σήμερα απασχολούν κάθε σκεφτόμενο άνθρωπο. Η ζωή και η άρνηση της ζωής, η τραγικότητα του θανάτου που μας αποκόπτει οριστικά και για πάντα απ' ότι μας είναι πολύτιμο κι αγαπάμε, ο Θεός και η ύπαρξή του, η σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου γνωσιολογικού περιορισμού, είναι μερικά μόνο απ' τα πολλά, παληά και πάντα καινούρια, προβλήματα που θίγονται στο αξιοπρόσεχτο αυτό έργο.
Με άγγιξε ο τρόπος που η συγγραφέας θέτει όλα τα παραπάνω ερωτήματα χωρίς να επιμένει πιεστικά να περάσει κάποιο μήνυμα ή μηνύματα. Αντιθέτως η παρουσίαση και συζήτηση των μεγάλων θεμάτων γίνεται με εξαιρετική διακριτικότητα, θάλεγα με σεβασμό προς τον αναγώστη. Μοναδική επιδίωξη της συγγραφέα φαίνεται νάναι η καθοδήγηση του αναγνώστη στο να προβληματιστεί γόνιμα για όσα βιώνουμε καθημερινά και που εκλαμβάνουμε συνήθως ως αυτονόητα και δεδομένα.
Πρέπει, τέλος, να σημειώσω και κάτι άλλο: το συναρπαστικό ύφος της συγγραφέα μπορεί να παρασύρει εύκολα τον αναγνώστη, ώστε στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τη συνέχεια της διήγησης, να παραβλέψει μερικές ουσιώδεις αναφορές. Είναι βιβλίο που πρέπει και αξίζει να διαβαστεί προσεχτικά.
Βιλιαναγνώστα μου,
ReplyDeleteΝιώθω τιμή που με διαβάσατε με τέτοια ενδελέχεια και που πήρατε το χρόνο να αναλύσετε το νόημα του βιβλίου στο μπλόγκ.
Σας ευχαριστώ απο καρδιάς. Ελπίζω να είστε αύριο ανάμεσά μας για να σας γνωρίσω.Με ιντριγκάρει περισσότερο το γεγονός πως είστε άνδρας!
Ιουστίνη
Κι εγώ Ιουστίνη μου θα ήθελα να ήμουν εκεί, αλλά, αδύνατον αυτή την εποχή. Μια άλλη φορά. Εύχομαι επιτυχία μεγάλη και να περάσετε αξέχαστα!
ReplyDeleteΜε αγάπη,
Κατερίνα
Ιουστίνη μου,
ReplyDeleteΧτες βράδυ ντυμένη στα κόκκινα και με «ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ για πάντα» ήσουν χάρμα!!! Σ’ έβλεπα με τα ανάμικτα συναισθήματα να ζωγραφίζονται στο πρόσωπό σου, συγχρόνως (η χαρά για ό,τι συνέβαινε και η συγκίνηση για την αναφορά στον χαμό της... εσύ ξέρεις). Ναι, σ’ έβλεπα κι ένιωθα και εγώ το ίδιο.
Ανακάλυψα το ιστολόγιό σου και θέλησα δειλά να βάλω και τα δικά μου λόγια, μα πιο πολύ τις ευχές μου: να είσαι καλά, κοπέλα μου, να έχεις συνεχείς επιτυχίες στα βιβλία σου αλλά και σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου.
Το ξεφύλλισα μόνο αλλά θα το διαβάσω σύντομα το βιβλίο σου.
Με όλη μου την αγάπη και εκτίμηση
Στράτος Δουκάκης
Αγαπημένε μου Στράτο,
ReplyDeleteΣε ευχαριστώ που ήσουν εκεί για μένα, ένας φίλος πραγματικός απο τα βάθη της καρδιάς σου. Είδα και το δικό σου μπλόγκ αλλά έχω πρόβλημα με την ηλεκτρονική αλληλογραφία και γι αυτό δεν έλαβες απάντηση.
Να είσαι πάντα λαμπερός , να απολαμβάνεις κάθε στιγμή της δημιουργίας σου. Περιμένω να πάω στο Μόντρεαλ να ξαναβρεθούμε ηλεκτρονικά.
Με αγάπη