« Εξ Αποστάσεως: Η παρουσίαση του βιβλίου του Νικόλα Παγώνη κι ένας Αποχαιρετισμός..

Στην κατάμεστη αίθουσα του Ελληνικού Κοινοτικού Κέντρου έγινε την Παρασκευή η παρουσίαση του βιβλίου «Εξ Αποστάσεως» το οποίο φέρει τη συλλογή πολιτικών κειμένων του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ, Νικόλα Παγώνη.

Το βιβλίο Εξ Αποστάσεως, το οποίο περιέχει την αρθρογραφία του Νικόλα Παγώνη στην τοπική εφημερίδα το ΒΗΜΑ, έχει την ιδιαιτερότητα ότι παρουσιάζει την ανίχνευση της ελληνικής οικονομικής κρίσης υπό το βλέμμα ενός ηγετικού στελέχους του Απόδημου Ελληνισμού, του προέδρου της ΕΚΜΜ Νικόλα Παγώνη ο οποίος εξετάζει με αγαπητική ματιά την κρίση αξιών και την εν πολλοίς έλλειψη πολιτικού πολιτισμού των γηγενών Ελλήνων.

Το βιβλίο παρουσίασε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ Μιχάλης Γαβριηλίδης, ο οποίος εστίασε στην προσωπικότητα του Νικόλα Παγώνη ως ηγέτη της ελληνικής παροικίας του Μόντρεαλ , ενώ έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτική ματιά του συγγραφέα-αρθρογράφου.

Στη συνέχεια, η φιλόλογος Ευαγγελία Τσαλκίδου έκανε μια ενδελεχή ανάλυση στη σημειολογία των άρθρων επιλέγοντας τα σημαντικότερα εξ αυτών, προκειμένου να καταδείξει την λογοτεχνική πλευρά της πολιτικής άποψης του Νικόλα Παγώνη.

Ο μουσικός παραγωγός και τενόρος Δημήτρης Ηλίας, εξάλλου, με ιδιαίτερο χρώμα παρουσίασε την συλλογή των άρθρων του Νικόλα Παγώνη με δικό του τρόπο επισημαίνοντας τα στοιχεία που ξένισαν τον αθρογράφο και τα οποία είναι άκρως χαρακτηριστικά των Ελλήνων, όπως σημείωσε.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, που είχε το συντονισμό της εκδήλωσης ανάγνωσε με ιδιαίτερη χροιά και τόνο στη φωνή τα σημαντικότερα αποσπάσματα άρθρων προκειμένου να δοθεί μια γεύση του περιεχομένου στο ελληνόφωνο κοινό του Μόντρεαλ.

Η ίδια σημείωσε ότι η ελληνική παροικία του Μόντρεαλ στάθηκε ιδιαίτερα τυχερή να έχει στο τιμόνι του σπουδαιότερου οργανισμού της, τουτέστιν της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ, ένα πρόσωπο σαν το Νικόλα Παγώνη που εκτός απο την ηγετική του ικανότητα χαρακτηρίζεται απο την ευαισθησία του συγγραφικού και ποιητικού προσωπικού πολιτισμού του.

Ο ίδιος ο πρόεδρος μίλησε για τον ανακπλήρωτο έρωτα που νιώθει για την Ελλάδα και για την κατάθεση της μαρτυρίας του στην κρίση όχι κουνώντας το δάχτυλο στους συμπατριώτες του αλλά από την απόσταση ενός απόδημου. Όπως εξάλλου χαρακτηριστικά αναφέρει στο βιβλίο :

«….Ίσως εμείς οι ξενιτεμένοι να βλέπουμε τα εθνικά μας θέματα με μεγαλύτερη ευαισθησία. Ίσως, η απομάκρυνση μας από την καθημερινότητα της πατρίδας να μας έχει προσδώσει την ευκαιρία να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πιο καθαρά και ρεαλιστικά. Ίσως να έχουμε παραμείνει ανεπανόρθωτα ρομαντικοί αναφορικά με την Ελλάδα. Ίσως…. Ίσως…. Ίσως….Πάντως, ένα είναι σίγουρο : Ότι ξέρουμε να τιμούμε και να σεβόμαστε τα εθνικά σύμβολα, την ιστορία μας και τους αγώνες του Ελληνικού λαού….» γράφει ο Νίκος Παγώνης.

Η βραδυά που κύλησε ως αφιέρωμα στον πρόεδρο Νικόλα Παγώνη επί τη αναχωρήσει του απο το πηδάλιο της Κοινότητας (στις 17 Ιουνίου θα παραδώσει τα σκήπτρα στη νέα πρόεδρο ‘Αννυ Κουτράκη) ήταν μια αφορμή συναισθηματικών αποχαιρετισμών απο την ομοσπονδιακή βουλευτή Εμμανουέλλα Λαμπρόπουλος, τη δημοτική σύμβουλο Μαίρη Ντέρος, τον πρόεδρο του Ελληνικού Κογκρέσσου του Κεμπέκ Τζον Θεοδοσόπουλο, τον επίτιμο πρόεδρο της ΕΚΜΜ Δημήτρη Μανωλάκο και άλλους επώνυμους της ελληνικής παροικίας.

Άρωμα Γυναίκας στην Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μοντρεάλ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος εκλέχθηκε στις εκλογές της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ γράφοντας ιστορία στην ελληνική παροικία του Μοντρεάλ.

Η Άννυ Κουτράκη με την ομάδα της ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ κατόρθωσε να εκλέξει τους 24 συμβούλους της καθώς επίσης τα περιφερειακά συμβούλια του Λαβάλ, της Νότιας Ακτής και όλα τα μέλη Εξελεγκτικής Επιτροπής αναδεικνύοντας μια δυναμική ομάδα με μεγάλη συμμετοχή νεολαίας.

Τα αποτελέσματα όπως δόθηκαν απο την εφορευτική επιτροπή έχουν ως εξής: .Στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο ψήφισαν  577 μέλη, στη Νότια Ακτή 191 μέλη και στο Λαβάλ  315 μέλη.

Πρώτος σε σταυρούς ήρθε ο μειλίχιος εκτελεστικός αντιπρόεδρος Ανδρέας Κριλής, ο οποίος έχει υπηρετήσει επί δύο τριετίες τον οργανισμό με την αποχωρούσα διοίκηση του προέδρου Νικόλαου Παγώνη (729 ψήφους) και ακολούθησαν:

Αννυ Κουτράκη 718

Μπαρμπαρούτσης Χαράλαμπος 696

Δρίτσας ‘Αννα 686

Καλύβας Μιχάλης 675

Μουρελάτος Αφροδίτη 672

Νεοφώτιστος Βούλα 670

Δημητροκάλη ‘Αννα 668

Κληρονόμος Τζούλη Γεωργία 667

Μαρκάτος Ναταλί 661

Σωτηράκος Μαρία 653

Καρβέλας Κωνσταντίνα 644

Κατσαούνης Δημήτριος 642

Λάλος Γεώργιος 638

Τσαούσης Τασία 635

Καψής Επαμεινώντας 624

Παπαγεωργίου Πίτερ 614

Στρατουδάκης Εμμανουέλλα 612

Μακρής Ηλίας 608

Νικόπουλος Αχιλλέας 602

Καψάλης Βασίλης 592

Τσόκανος Πίτερ 578

Τσατσούλης Δημήτριος 569

Τούρλας Ζαχαρίας  561

Επιλαχόντες

Χοντρονικόλας Ηλίας 306

Κανελλάκης Γεώργιος 291

Πλέσσας Γεώργιος 287

Φούντας Νικόλαος 280

Χιώτης Χρήστος 279

Ξένος Γεράσιμος 274

Ιωαννίδης Δημήτριος 272

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την προεκλογική περίοδο το κλίμα φορτίσθηκε έντονα καθώς οι αντίπαλοι της ‘Αννυς Κουτράκη προσπαθούσαν να συνδέσουν τη μελλοντική της διοίκηση με πρόσωπα του παρελθόντος, μια καμπάνια που τελικά απέβη επιθετικά αρνητική.

H Άννυ Κουτράκη που φέρνει άρωμα γυναίκας στην Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μοντρεάλ με τη συμμετοχή πολλών νέων κυρίως γυναικών στο ψηφοδέλτιό της , έχει υποσχεθεί ότι προτεραιότητά της θα είναι η ενότητα και αγαστή συνεργασία των μελών, η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του οργανισμού, η οικονομική εξυγίανση, η προώθηση της ΕΚΜΜ μέσα στις δομές της Κεμπεκιώτικης και Καναδικής κοινωνίας και η προάσπιση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Με την ‘Αννυ Κουτράκη , την πρώτη γυναίκα πρόεδρο, νέοι ορίζοντες ανοίγουν για τον μεγάλο κοινοτικό οργανισμό ο οποίος καλύπτει τις ανάγκες 80.000 Ελλήνων του ευρύτερου Μοντρεάλ μέσα απο τα ελληνικά ημερήσια και Σαββατιανά σχολεία, τις έξι εκκλησίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες, το αθλητικό κέντρο, τις καλοκαιρινές ημερήσιες κατασκηνώσεις, με άξονα πάντα τη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας και γλώσσας.

Η μετεκλογική δήλωση της νέας προέδρου 'Αννυς Κουτράκη

  «Νιώθω συγκίνηση και περηφάνεια που εκλέχθηκα ως πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ (ΕΚΜΜ), ενός οργανισμού που έχει υπηρετήσει τους ‘Ελληνες του Μοντρεάλ επί 113 χρόνια. Είμαστε μια παροικία 70.000 κατοίκων Ελληνικής καταγωγής στο Μοντρεάλ των 4,2 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η ΕΚΜΜ διαθέτει έξι ημερήσια τρίγλωσσα σχολεία, έξι εκκλησίες, κοινωνικές υπηρεσίες, πρωταγωνιστεί σε πολιτιστικά γεγονότα κλπ με τους 300 υπαλλήλους της, τους αμέτρητους εθελοντές της και ένα ετήσιο προϋπολογισμό ύψους 17 εκατομμυρίων δολαρίων. Είναι η εστία των Ελλήνων του Μοντρεάλ και η κοινότητα σε όλόκληρη της Διασπορά που παρέχει τις περισσότερες υπηρεσίες.

Η ομάδα μου είναι σε θέση ετοιμότητας να εργασθούμε απο κοινού αμέσως μετά την ορκομωσία και να πραγματοποιήσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Ο κύριος στόχος μας είναι να ενεργοποιήσουμε όλα τα μέλη της παροικίας με την ανοιχτή προσέγγιση, τον ενθουσιασμό και το πάθος για ό,τι κάνουμε και να προχωρήσουμε στο μέλλον κάνοντας την Κοινότητα τόπο συνύπαρξης της τρίτης και τεταρτης γενιάς των Ελλήνων του Μοντρεάλ.

Ειλικρινά πιστεύω πως με την ομάδα μας ΣΥΜΜΤΕΧΩ θα φέρουμε αλλαγές αλλά χρειαζόμαστε τη συμμετοχή της παροικίας. Γι αυτό αποκαλούμε την ομάδα μας ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ. Αποτελείται εν πολλοίς απο γυναίκες και νέους επαγγελματίες. Θεωρώ ότι η σαρωτική νίκη στις εκλογές δείχνει πως η Κοινότητα αναζητεί νέα άτομα για το Διοικητικό της Συμβούλιο ως προς την ηγεσία και την αποτελεσματικότητα. Θα κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε τον Ελληνισμό ζωντανό και σε υψηλό επίπεδο εδώ στο Μοντρεάλ.»

Ο νέος δήμαρχος και ο Ανθώνας !!!

Οι φωτογραφίες είναι από το Αρωμα Λευκάδας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Νέος δήμαρχος στη Λευκάδα εκλέχθηκε ο Μπάμπης Καλός, ένας εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς. Κτηνίατρος το επάγγελμα φαίνεται ότι ήταν δημοφιλής ανάμεσα στη νέα γενιά , η οποία έδωσε το μήνυμα πως η  δημοτική αρχή χρειάζεται δήμαρχο πέρα απο το κατεστημένο και απο κομματικές αναφορές.

Βεβαίως, έχουμε δει αρκετούς επαγγελματίες που κέρδισαν το δήμο της Λευκάδας με τη δημοφιλία τους, αλλά ελάχιστοι απ΄αυτούς κατόρθωσαν να επιδείξουν ικανότητα στην καθημερινή διαχείριση των προβλημάτων του Δήμου αλλά και στη μακροπρόθεσμη δημιουργία και αξιοποίηση νέων υποδομών του νησιού που αναπτύσσεται ραγδαία αλλά χωρίς σχέδιο, δυστυχώς.

Ο Μπάμπης Καλός καλείται να διαχειριστεί τεράστια προβλήματα, απο τα σκουπίδια μέχρι την υδροδότηση κατά την βεβαρυμένη τουριστική περίοδο, απο την αποχέτευση μέχρι το κυκλοφοριακό του νησιού. Και βεβαίως θα πρέπει να επανδρώσει και να θέσει σε πλήρη λειτουργία του νέο υπερσύγχρονο νοσοκομείο της Λευκάδας...

Εδώ ακριβώς θα σταθώ για να μιλήσω περί της τύχης του παλιού νοσοκομείου Λευκάδας και πώς θα πρέπει να αποβληθεί απο την εικόνα της πόλης.

Αυτό το ογκώδες κτήριο που κρύβει όλη τη μέση πόλη, που την ταλαιπώρησε επί δεκαετίες με την ασχήμια του , τη βρώμα του αλλά και τα απόβλητά του ήρθε η ώρα να εξαφανισθεί απο προσώπου γής. Ηρθε η ώρα να γκρεμισθεί και στη θέση του να ξαναγίνει το πάρκο του Ανθώνα που υπήρξε ανέκαθεν ο πνεύμοντας της μέσης Λευκάδας.

Ο Ανθώνας  σχεδιασμένος απο τους Ιταλούς υπήρξε ένα εκπληκτικό πάρκο στην καρδιά της Λευκάδας με ευκαλύπτους (λένε ότι τους πρόσθεσαν οι Αγγλοι) που απορροφούσαν την υγρασία του τόπου, λουλούδια της εποχής αλλά και με παρτέρια απο αρωματικά φυτά που γέμιζαν την ατμόσφαιρα με αβάσταχτες μυρωδιές τη μέρα και τη νύχτα.

Δυστυχώς, πρώτα ο Ανθώνας καταπατήθηκε απο τον λυόμενο παιδικό σταθμό μετά το σεισμό  καθώς και τα άλλα λυόμενα κτήρια που προστέθηκαν αργότερα καταστρέφοντας την αισθητική και την υγιεινή της περιοχής. Υστερα, χτίσθηκε το επαίσχυντο νοσοκομειακό κτήριο ρουφώντας όλο το πάρκο καθώς το παλιό νοσοκομείο ήταν μικρό και εκτός Ανθώνα. Αυτό το τερατούργημα έφερε το τελικό χτύπημα στην περιοχή που δεν αναπνέει απο πουθενά καθώς δεν βρίσκεται ούτε κοντά στη θάλασσα ούτε μέσα στον ελαιώνα.

Σαν παιδί που μεγάλωσα σ’ εκείνη τη γειτονιά αναθυμάμαι τις μέρες του Ανθώνα. Οι γονείς μας μας έπαιρναν απο το χέρι και μας πήγαιναν βόλτες εκεί, αφήνοντάς μας να παίζουμε με τα άλλα παιδιά. Ο χώρος ήταν περιφραγμένος με κάγκελα γι αυτό το πάρκο ήταν ακίνδυνο. Ειδικοί κηπουροί περιποιούνταν τα δέντρα και τις πρασιές, ποτίζοντάς τα και καθαρίζοντας με θρησκευτική ευλάβεια το χώρο.

Δεν επιτρέπονταν αδέσποτα ζώα κι έτσι ο τόπος ήταν υπόδειγμα υγιεινής γι αυτό οι γονείς μας επέτρεπαν να παίζουμε με τα χώματα, να γεμίζουμε και να αδειάζουμε τα κουβαδάκια μας και να τρέχουμε πάνω κάτω στις μικρές αλέες και τα δρομάκια που ήταν στολισμένα με ασβεστωμένες πέτρες.

Σε κάποια άκρη του Ανθώνα υπήρχε ένα καφενείο, απο εκείνα τα παλιά παραδοσιακά καφενεία με ξύλινες ψάθινες καρέκλες και στρογγγυλά μεταλλικά τραπεζάκια σε μπλέ χρώμα. Τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, η σουμάδα και ο ελληνικός καφές σερβίρονταν στο καφενείο.

Ωστόσο έντονα στη σχεδόν νηπιακή μου μνήμη καταγράφηκε η περίοπτη πίστα του χορού. Θυμάμαι έντονα τα βράδυα που τα ζευγάρια χόρευαν υπό τους ήχους ζωντανής ορχήστρας. Εμείς ήμασταν μικρά και δεν πηγαίναμε στους καλοκαιρινούς χορούς του Ανθώνα. Και οι γονείς ήταν της εκκλησίας κι έτσι δεν συνηθίζοταν τότε να συμμετέχουν σε τέτοιους ευρωπαϊκούς χορούς.

Αλλά η κυρά Ζωή με τον κυρ Πάνο, η κυρία Αίθρα με τον καμαρωτό Βασίλη της περνούσαν απο τη γειτονιά καλοντυμένοι κι αρωματισμένοι. Εκείνες ντυμένες με τουαλέτες απο μεταξωτό ταφτά κι εκείνοι με κουστούμια και γυαλιστερές γραβάτες.

Θυμάμαι μέχρι αργά τη νύχτα να φτάνουν οι μουσικές τρυφερές, ρομαντικές και να με συνεπαίρνουν και να με κάνουν να ονειρεύομαι πως μια μέρα θα συναντήσω τον πρίγκηπά μου για να με στροβιλίζει στους ρυθμούς του βάλς και του ταγκό.

Ο πρίγκηπας ήρθε πολλά χρόνια αργότερα και με έπαιρνε κάθε μέρα απο τα σκαλοπάτια του παιδικού σταθμού του πρώην Ανθώνα να με πηγαίνει με την παρέα μου στο Κάστρο για μπάνιο.

Κανένας δεν θυμόταν τον Ανθώνα , ούτε τη βοή των ευκαλύπτων όταν φυσούσαν δυνατά οι ανέμοι, ούτε το άρωμα των λουλουδιών της νύχτας... Κανένας! Μόνον το μικρό κορίτσι που τα κατέγραψε στο σκληρό δίσκο της τρυφερής μνήμης!

Καιρός να ξαναγίνει ο Ανθώνας κέντρο της πόλης, πνεύμονας ζωής και χαράς!