ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, July 28, 2008

Αγωνία Επιβίωσης




Αγωνία Επιβίωσης Του Σπύρου Βρεττού
Εκδόσεις Γρηγόρη

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Το πρώτο μυθιστόρημα με τίτλο Αγωνία Επιβίωσης της τριλογίας του δρος Σπύρου Βρεττού απο τις εκδόσεις Γρηγόρη συναρπάζει με τη θεματική του αλλά και με τον κινηματογραφικο τρόπο που εμβάλλει στη δομική κατασκευή του ο πολυτάλαντος συγγραφέας Σπύρος Βρεττός, ο οποίος βρίσκεται στο απόγειο ενός βασανιστικού λυρισμού.

Ο Σπύρος Βρεττός- σεμνύομαι να κάνω αναφορά στο έργο του φιλολόγου μου και νιώθω μια απίστευτη αδεξιότητα- στην Αγωνία Επιβίωσης παρουσιάζει με το μελανότερο τρόπο την προοπτική της ανθρώπινης ύπαρξης σε ένα πλανήτη ακινητοποιημένο απο τη μόλυνση και την αθλιότητα της περιβαλλοντικής καταστροφής.

Ο κεντρικός ήρωας του έργου – εκπρόσωπος της υψηλής τεχνοκρατίας συνειδητοποιεί τη δημιουργία μιας τερατώδους πρωτοφανούς οντότητας με τη διαπλοκή άπειρων στοιχείων –άλογης και αθέατης στο σύνολό της που θα εξακολουθήσει για τα επόμενα χρόνια να προσδιορίζει το σύνολο των εκδηλώσεων της ανθρώπινης ζωής και να επικρέμαται ως γενικότερη απειλή αφανισμού. Χρησιμοποιεί για το λόγο αυτό με άκρα επιστημονικότητα κάθε μέσον για την επιβίωσή του ελπίζοντας στην προσωπική του διαφυγή.

Σε ένα δεύτερο αφηγηματικό επίπεδο τα πρόσωπα του έργου και μαζί τους ο αναγνώστης βρίσκονται να συμμετέχουν στον αφηγηματικό μύθο μιας πανοραμικής οθόνης. Ο Δαντης, ο μεγάλος φλωρεντινός ποιητής μέσα σε μια παραίσθηση ονείρου ξεναγεί μαζί με τον Βιργίλλιο στα τοπία μιας αναγνωρίσιμης πλανητικής εμπειρίας σε προοπτική μέλλοντος, όπου όλα γίνονται ζοφερά και σωριάζονται κάτω απο την κυριαρχία της καταστροφής, της μόλυνσης και της διάσπαρτης ασθένειας του ανθρώπινου γένους, που προσωποιείται με δέος στον καρκίνο.

Μέσα σ΄αυτό το μυθιστόρημα που αναδεικνύει ένα συγγραφέα ταλανιζόμενο απο το αέναο μοναδικό κι επαναλαμβανόμενο υπαρξιακό ερώτημα, προβάλλουν οι σκηνές της φύσης ως ιντερμέδια σε ένα κόσμο που έχει αναπόδραστη προοπτική την αυτοκαταστροφή του.

Οι λυρικές πινελιές ενός απαράβατα ποιητικού λόγου γραμμένου με το αβίαστο ταλέντο του Σπύρου Βρεττού κυριολεκτικά αποπλανούν τον αναγνώστη απο την πεσιμιστική προοπτική που διαγράφεται καθόλη την πλοκή του έργου μέσα απο τις αναπόφευκτες εξελίξεις που περνούν απο την κινηματογραφική περιφορά του Δάντη και του Βιργίλιου.

«Αργά το απόγευμα γυρω στις εννιά είχαν φτάσει στο τέρμα του οροπεδίου , βορειοδυτικά. Φυσούσε, ο αέρας ήταν ευχάριστα ψυχρός, Μεγάλο διάζωμα στον ουρανό, ένα σταχτί σύννεφο. Ο ήλιος θαμπά κόκκινος πέρ απ΄τις ελιές μόλις άγγιζε τη θάλασσα. Τους παρακολουθούσε ο ασταμάτητος ήχος των τζιτζικιών, καθώς περνούσαν μια σειρά κυπαρίσσια, τα περισσότερα νεκρά. Ανυψώνονταν ολόξερα και μοναχικά, Κι άλλα που μόλις έπαιρναν οι κορφές τους αν ξεραθούν, ανάμεσα σε συστάδες κυπαρισσιών , περισσότερο ζωντανών»

Οι υποψιασμένοι πρωταγωνιστές διαπλέκονται σε μια πορεία καταστροφής προσπαθώντας μάταια να περιχαρακωθούν σε ένα απυρόβλητο δημιούργημα απο την καταστροφή που επελαύνει. Κι όμως συνεχίζουν να ζούν τις μικρές στιγμές με ένα τρόπο απόλυτα ερωτικό, όπως τον αποδίδει η πέννα του Σπύρου Βρεττού.

«Ενα μελωδικό τοπικό τραγούδι γέμισε με τον κυματισμό του τη βιβλιοθήκη εργαστήριο: Μιλούσε ίσως για τους απλούς ανθρώπους και τους αγώνες τους να επιζήσουν μέσα στη διαδοχή πολλών και σκληρών αιώνων.
Η ειδυλλιακή εικόνα θρυμματίσθηκε, ένας παράξενος ιμπρεσσιονισμός. Βαρύ, μολυβί χρώμα κάλυψε την οθόνη.»

Η Αγωνία Επιβίωσης είναι ένα μυθιστόρημα που δικαιώνει απόλυτα τον τίτλο του περιδιαβαίνοντας μέσα στο υπαρξιακό ερώτημα απο την γωνία της φιλοσοφικής αναζήτησης, που εστιάζεται στην επίμονη αναζήτηση διεξόδου . Παράλληλα όμως βουτάει τον αναγνώστη στο λυρισμό τη γραφής, μιας σπάνιας γραφής που παίρνει τα απλά υλικά των λέξεων και τα αναδεικνύει σε ποιητικό γαϊτανάκι.

Διαβάζοντας το βιβλίο του καθηγητού μου Σπύρου Βρεττού για πολλοστή φορά ένιωσα τυχερή που τον γνωρίζω, που εξακολουθπώ να τον ανακαλύπτω απο παιδί μέσα απο το κυματισtό λογοτεχνικό του τάλαντο, αυτό που σπανίζει πλέον στις μυθιστορηματικές μέρες μας.

10 comments:

Φωτεινη S said...

Iουστινάκι?
Είσαι εκεί?
Εγώ κούνησα μαντήλι γιατί θα 'φευγες διακοπές και τώρα βλέπω post...?!
Καλά να είσαι, όπου κι αν βρίσκεσαι!
Πολλά φιλιά.... περνούν Ατλαντικό?

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Φωτεινή,
Σήμερα αναχωρώ για την πατρίδα.Αλλά έστι κι αλλοιώς σκέφτομαι να ποστάρω αυτό το καλοκαίρι, αν το κομπιούτερ δεν κολλήσει ιούς. Πάντα την παθαίνω στην Ελλάδα, γιατί είμαι ημιμαθής περι τεχνολογίας.
Σε λίγο σαλπάρω για την αγαπημένη πόλη. Θα τα λέμε.
Φιλάκια

La Gigi said...

Den prolaba na sou pw kalo taxidi kai kalo kalokairi agapimeni mou!! 8a milisoume omws otan ftaseis stin Ellada. filia polla

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Μελισσούλα,
Είμαι ήδη στην Ελλάδα και περιμένω να μου τηλεφωνήσεις απο τις τρελλές παραλίες της Μυκόνου.
Φιλάκια

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. said...

Καλά να περάσεις Ιουστίνη μου, και ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ!
Φιλιά πολλά!

Φωτεινή S said...

Και γενέθλια ακούω.
Χρόνια σου Πολλά κι ευτυχισμένα κοντά στους δικούς σου με υγεία.
Πολλά πολλά φιλιά.

ΥΓ. Αν η τούρτα είναι σκουρόχρωμη θέλω κι εγώ ένα κομματάκι.

Γεφυριστές said...

Καλημέρα, μια μεγάλη Ελληνική μέρα. Από πού αλλού; Από την φλεγόμενη πλην πανέμορφη και άδεια Αθήνα.
Φιλιά
Αλέκα

Justine's Blog said...

Η Ελλάδα είναι φλεγόμενη αλλά ωραία. Μακάρι να ήταν έτσι και το άναρχο κράτος.
Σε λίγο επιστρέφω στην ηρεμία της λίμνης μου. Ανυπομονώ. Κι ως τότε σας γλυκοφιλώ
Ιουστίνη

Φωτεινή S said...

Ακόμα δεν γύρισες?
Φιλάκια!

Justine's Blog said...

Φωτεινούλα,
Εσκασα μύτη στο μπλογκοσπιτικό μου, όπως είδες, ναί;
Φιλιά σου