ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Wednesday, August 19, 2009

Πλήθος είμαι



Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Τη γνωρίζω όλο και περισσότερο μέσα απο τις επαφές μας στην Ελλάδα, πότε στην Αγκυρα και πότε σε φαγάκια μετα τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε παρουσιάσεις .Το ταξίδι της περασμένης άνοιξης στη Ρόδο με έκανε να ανακαλύψω τη δροσιά που κρύβει αυτό το ξεχωριστό πλάσμα, που λέγεται Ελένη Γκίκα και σεμνύεται για το μεγάλο ταλέντο της στη γραφή αλλά και τη διεισδυτικότητά της κατα το διάβασμα των άλλων.

Πήρα το νέο της βιβλίο στα χέρια με τίτλο δανεισμένο απο τον Μπόρχες «Πλήθος Είμαι» εκδόσεις Αγκυρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως με αυτό το μυθιστόρημα η Ελένη Γκίκα θέλει να ξορκίσει το πένθος της για το τέλος, αυτό που τελικά φέρνει μια καινούρια αρχή στην άναρχη ύπαρξή μας.

Και έμεινα ξάγρυπνη να τυραννιέμαι απο τη Σαβίνα της, μισοαληθινή-μισοψεύτικη που χώθηκε στο υπόγειο της παιδικής της ηλικίας αναζητώντας τη μάννα της, τον πατέρα της, τον εραστή της, το ξένο αδερφάκι μα πάνω απ΄όλα την πορσελάνινη κούκλα της.

Η Σαβίνα , ηρωίδα της τριλογίας της ,γύρισε στο πατρικό της όπου τώρα πιά δεν είναι κανένας. «Κανέναν δεν βρήκε. Παρα μονάχη σκόνη, σκουριά και ερημιά».

Η Σαβίνα «θα βγεί στους δόρμους και με μεγάλα βήματα θα δρασκελίσει το παρελθόν. Μήπως και κατορθώσει να βρεί ανάπαυση στο παρόν της.»

Ετσι λοιπόν, σκυμμένη πάνω στους χάρτινους ήρωές της, με πυξίδα τις αναγνώσεις της, η Σαβίνα των διαρκών απογοητεύσεων θα προσπαθήσει ν’ ανασύρει απο το υγρό υπόγειο τις αναμνήσεις της, που ενώ στα πρώιμα χρόνια είχαν βαφτεί στα λιλά χρώματα της αισιοδοξίας , ξαφνικά στην εφηβεία χάθηκαν μέσα στο θραύσμα κι έγιναν αίμα, σιωπή, πόνος.

Ακόμη και η σχέση της με τον Αγγελο της μεγάλης ερωτικής ευωχίας κι αυτή μέσα απο τα βιβλία πέρασε κι έγινε κωδικός κοινής ύπαρξης. Βιβλία που αντάλλαξαν υπογραμμίζοντας σημεία-κοινούς κωδικούς πνευματικής συνενοχής και συνεννόησης. Βιβλία, που σταθμίζουν την αλήθεια τους μέσα απο την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της ζωής.

Κι όλο σκαλίζει η Σαβίνα κι όλο βυθίζεται σε πετρωμένες λάβες, λερά υγρά υπόγεια, ψάχνοντας απελπισμένα την πορσελάνινη κούκλα μα πάνω απ όλα το τυχαίο που ανέτρεψε την κανονικότητα της εύρυθμης ζωούλας της. Το τυχαίο, το κομβικό σημείο που ανακάτεψε την ομαλότητα της ψυχής σπρώχνοντάς την στο παράλογο.

Σε τούτο το βιβλίο της η Ελένη Γκίκα έτσι απλά χωρίς τεχνάσματα θέτει ωμά ,ξεσκέπαστα, ειλικρινά την υπαρξιακή αγωνία στο έπακρό της. Ολόγυμνη την αλήθεια αναζητεί μέσα απο την ηρωίδα της, που περνάει απο αμφισβητήσεις, παρατηρήσεις, ενοχές, αναμνήσεις εστιάζοντας τον πόνο της στην ίδια την ανθρώπινη οντότητα.

Μαχαίρι είναι τούτο το βιβλίο, που τέμνει εγκάρσια την ψυχή και τη ζορίζει να συνέλθει απο τις αυταπάτες της. «Δεν είναι χρόνος τετελεσμένος το παρελθόν. Και η ζωή δεν ειναι τετελεσμένη ούτε δεδικασμένη ούτε υποθηκευμένη», γράφει η Ελένη Γκίκα.

Κάθε λέξη της ένα κουδούνισμα στ΄αυτιά, κάθε φράση της μια ρεαλιστική ερμηνεία της ζωής που ανατρέπεται απο το τυχαίο δίνοντας χώρο και χρόνο για περισσότερη προσωπική βάσανο. «Στην άσπρη σελίδα ο Χώρος και ο Χρόνος. Ο,τι ζήσαμε κι ό, τι θα ζεί. Το θεϊκό παρόν.»

Οπως και στα άλλα δύο βιβλία της τριλογίας, έτσι και σε τούτο το ταξίδι της προσωπικής αναζήτησης, του επαναπροσδιορισμού μέσα απο τους άλυτους γρίφους του παρελθόντος, η Ελένη Γκίκα εγκιβωτίζει σπουδαία συγγραφικά έργα άλλων, ειδωμένα με τη δική της κοφτερή και άναρχη ματιά. Φέρνει στο κείμενό της απο Ντοστογιέφσκι μέχρι Καραπάνου, απο Ρούθ Ρέντελ μέχρι Μάρω Βαμβουνάκη.

Αν ο διακειμενισμός θεωρείται αμαρτία στη συγγραφική πραγματικότητα, στο μυθιστόρημα της Ελένης Γκίκα αποτελεί ευλογία καθώς η συγγραφέας δεν κρύβει τις επιρροές της , αντίθετα με παρρησία και εισαγωγικά τις ενσωματώνει ευθαρσώς στο βαθειά υπαρξιακό της κείμενο.

Διάβασα το βιβλίο αργά και με πάθος στο μπαλκόνι με θέα τη λίμνη. Το σημείωσα, το μάτωσα κυριολεκτικά με κόκκινο μολύβι,κάθε που υπογράμμιζα μια φράση ζωής.

Ταράχτηκα με τούτο το ανάγνωσμα, σκίστηκαν τα σωθικά μου απο τον εντοπισμό θραυσμάτων αλήθειας , που θάθελα να κρύψω βαθειά μέσα μου κάτω απο περίτεχνα κεντημένα πετσετάκια της μαμάς μου.

Η Ελένη Γκίκα, η Σαββίνα με χάρισε όχι μόνο το ωραίον ταξίδι αλλά την αντάρα ενός αναγνώσματος, που είχα χρόνια να νιώσω μέχρι τα τρίσβαθά μου. Κι έτσι μπορώ να σιγοψιθυρίζω τώρα στον ανυποψίαστο γιό μου: «Θα είμαι όλοι ή κανείς, θα είμαι ο άλλος!»


Βιογραφικό της Ελένης Γκίκα

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε και εξακολουθεί να ζει στο Κορωπί. Με απιστία κάποιων χρόνων στην Αθήνα. Το μόνο που έμαθε σ’ αυτή τη ζωή (και που κάνει κέφι να κάνει) είναι να διαβάζει. Βιβλία, Μανιωδώς. Από δίψα γραφής έγραψε κιόλας: Μυθιστορήματα, ποίηση, διηγήματα, συνεντεύξεις, άρθρα και κριτικές σε περιοδικά κι εφημερίδες.

Δημοσιογράφος είναι, ξεκίνησε από το «Αντί» και το «Φαντάζιο», όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό. Για δέκα χρόνια εργάστηκε στο ραδιόφωνο και στις Εικόνες. Και με αντικείμενο το βιβλίο πάντοτε, εδώ και 15 χρόνια, στο «Έθνος της Κυριακής». Έχει την επιμέλεια της νεοελληνικής σειράς στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές με διηγήματα, εννιά μυθιστορήματα, έναν τόμο με συνεντεύξεις και ένα παραμύθι.

Το "Πλήθος Είμαι" είναι το ενδέκατο μυθιστόρημά της.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ:

ΠΟΙΗΣΗ:«Σηματοδότες», 1984«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)

ΠΑΡΑΜΥΘΙ:«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007

18 comments:

Evie said...

Ωραιο βιβλιο κι αυτο.
Πω, πω τι μου κανείς Ιουστινη μου.

Ο σκοπός μου είναι αφού πρώτα βρω τα βιβλία να τα πάρω μαζί μου στην χειμερινή μου εξορία.

Κάθε εβδομάδα φέρνεις στην επιφάνεια κάτι καινούργιο που κι αυτό φαίνεται ωραίο βιβλιο.
Όπως μου το πας σίγουρα μέχρι τον Νοέμβρη θα χρειαστώ μια βαλίτσα μόνο για βιβλία.

Με Αγάπη

ΥΓ Γράψε μας κι εσυ τίποτα για την λίμνη σου, εγω εγραψα για την δικη μου αυτη της εξοχης

alef said...

Αχ Ιουστίνη μου, αχ!
Φιλί μεγάλο,
άλεφ- ελένη γκίκα (έχω χάσει τα λόγια μου, τι να πώ? Να ξαναπώ ευχαριστώ? Να ξαναπώ με έκανες να το δω πιο βαθιά, πιο σωστά? Εχει δίκιο η Evie, ας ρωτήσω για την υπέροχη λίμνη.

δεσποιναριον said...

Καλη επιτυχια απο καρδιας στο καινουργιο μυθιστρημα της κυριας Γκικα. Για αλλη μια φορα σας καμαρωνω για την αγαπη και αλληλουποστηρηξη.
Καλημερες με φιλια!

Αστοριανή said...

Ιουστίνη μου,
Τί βιβλιοπαρουσίαση ήταν αυτή! Πραγματικά "εκ βαθέων"!
Χαρά και τιμή να δικαιώνεται μια παρόμοια εργασία από τα χέρια σου!
Πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένη η Ελένη για τη δεκτικότητα που είχε το βιβλίο της πάνω σου.
Να είσαι κι εσύ καλά και να σε χαιρόμαστε!
Με πολύ "θερμές" αυγουστιάτικες ζέστες...
Φιλάκια δροσερά,
Υιώτα,
Αστοριανή,
ΝΥ

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Εύη μου,
Οπως βλέπεις φέρνω βιβλία που διάβασα κι όχι που άκουσα περι αυτών. Πάντως, τούτο το τελευταίο είναι ένα υπαρξιακό βιβλίο με βάθος, που οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα βαθύτερο ψάξιμο του εαυτού του.
Νομίζω πως τα χρειαζόμαστε αυτά τα βιβλία-πυξίδα για ένα επαναπροσδιορισμό.
Εγώ ανταριάστηκα αλλά ΄μου έκανε καλό η διαδικασία.
Και τί να σου πώ για τη λίμνη μου; Πως καθρεφτίζονται τα δέντρα και τα πρόσωπα, πως γίνεται γαλάζια, ασημένια, καθρεφτένια, ανταριασμένη ώρες ώρες;
Είναι ωραία να κοιτάς τον ευατό σου ΄στα νερά της γιατί σε παρασύρει η διαφορετική εικόνα κάθε φορά.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Ελένη αγαπημένη μου,
Εσύ με έκανες να σκύψω βαθειά μέσα μου, να δώσω χρόνο στον εαυτό μου. Βιβλίο με βάθος, καλογραμμένο σαν ένα διαρκές ποίημα. Βιβλίο που αγγίζει τις χορδές και τις ξανακουρδίζει.
Μαγευτικό, αγαπητικό, πονεμένο αλλά εξοικειούμενο προς τον διψασμένο αναγνώστη.
Σ ευχαριστώ για το ωραίο ταξίδι της αναζήτησης και του επαναπροσδιορισμού.
Σ΄αγαπώ

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Δεσποινάριον,
Οπως ξέρεις πάντοτε γράφω για βιβλία φίλων μου. Με αυτό το γνώμονα διαβάζω άλλωστε. Εδώ είχα μια περίπτωση διαφορετική. Διάβαζα το κείμενο και στεκόμουν σε κάθε φράση που γινόταν μια βαθειά υπαρξιακή αναρώτηση, απ αυτές που συνεχώς βάζεις στην άκρη γιατί δεν βρίσκεις χρόνο.
Κυριολεκτικά αναστατώθηκα, αλλά μου έκανε καλό γιατί χρειάζεται μια καθαριότητα του εαυτού μας πότε-πότε.
Φιλιά. Συννεφιάζει εδώ κι εγώ πάλι διορθώνω

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Γιώτα,
Ενα βιβλίο τόσο βαθύ και πολυδιάστατο σαν της Ελένης σίγουρα βρίσκει έδαφος σε κάθε αναγνώστη, που θέλει να ψαχτεί.
Δεν έκανα κάτι παραπάνω απο το να εκφράσω όσα ένιωσα μέχρι τα φυλλοκάρδια μου.
Μου έκανε καλό αυτό το διάβασμα σε βάθος.
Οσο για την παρουσίαση κι αυτή εκ περισσεύματος καρδίας έγινε, χωρίς προσποίηση ή υπερβολή. Αλλωστε δεν είμαι κριτικός.
Φιλιά ση Νέα Υόρκη. Μου έλειψε αυτό το καλοκαίρι.

La Gigi said...

γενικά η τριλογία της κυρίας Γκίκα είναι εκπληκτική, πόσο μάλλον ο επίλογός της. έχω ενθουσιαστεί με την παρουσίαση Ιουστινάκι και ανυπομονώ να το αποκτήσω!! είμαι σίγουρη πως θα καταπλήξει και κατακτήσει τα πλήθη αυτό το μυθιστόρημα!!
σε φιλώ

υγ.: το πρώτο σχόλιο από το ολοκαίνουριο και κομψότατο macbook air μου :)

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Μελισσάκι,
Και Mac Book τώρα; Δηλαδή συνεχώς ραντεβού με την τεχνολογία; Μεγειά σου και καλές ηλεκτρονικές επαφές, σου εύχομαι.
Το είχε ο καθηγητής του Παρισιού κι όλο έπαιζα μαζί του το Μάρτη. Το λιγκουρεύομαι δηλαδή αλλά δεν το αποτολμώ να μεταφέρω πάλι και ξανά μανά τα αρχεία μου!
Πάντως, πρέπει να διαβάσεις το Πλήθος έτσι να βυθιστείς λίγο στα μεγάλα και τα αέναα ζητήματα της ύπαρξης.
Θα σου αρέσει πολύ η αυλαία της τριλογίας!
Φιλιά σου

La Gigi said...

σήμερα κιόλας το θα το πάρω το πληθος! το μακ κοντευω να το χαλασω :) του αλλαξα τα φωτα χθες!!!
φιλια πολλα πολλα

Justine's Blog said...

Μελισσάκι αγαπημένο,
Είδα πως το βάραγες άγρια το μακμπουκάκι σου, ρίχνοντας σημειώματα και δηλώσεις εδώ κι εκεί. Προσεχέ το γιατί είναι ευαίσθητο. Πάντως, εγώ το χάρηκα έτσι που γυρνάς τις σελίδες, ανεβάζεις και κατεβάζεις όλα με τα δάκτυλα (πάντως εγώ έχω μάθει μόνο το ποντίκι-θα χρειαστώ εξάσκηση αν το αποκτήσω κάποτε)
Καλή ξεκούραση και καλό διάβασμα του Πλήθους.
Φιλια

katrine said...

Είναι μεγαλοσύνη, άξιου χαρακτήρα και ανθρώπου να είναι συγγραφέας και να προβάλλει έργο άλλων συγγραφέων!Και μάλιστα με αυτό το ζεστό και αληθινό τρόπο.
Προσωπικά το εκτιμώ πολύ.
Βonita Justine καλή επιτυχία και στη κ. Γκίκα αλλά και σε σένα πιο πολύ που σίγουρα και απλόχερα θα πάρεις πίσω την καλοσύνη σου.
Να είσαι καλά

Πέρσα Κουμούτση said...

Ιουστίνη μου, με συγλόνισε η παρουσίαση του βιβλίου της αγαπημένης μας Ελένης. Έμεινα άφωνη μπροστά στην έξοχη ανάλυση της ιστορίας και της ηρωίδας της, Σαβίνα. Διαβάζοντας την βίωσα εξαρχής όλα εκείνα τα συναισθήματα που γέννησε μέσα μου το βιβλίο όταν το διάβασα την πρώτη φορά, γιατί, για να είμαι ειλικρινής τα βιβλία της Ελένης Γκίκα δεν διαβάζονται μόνο μια φορά. Με κάθε ανάγνωση ανακαλύπτει κανείς καινούριους 'δρόμους'. Να είσαι πάντα καλά και να επιλέγεις για όλους εμάς όμορφα βιβλία.

πολλά φιλιά και την αγάπη μου

Justine's Blog said...

Κατρίν γλυκειά μου,
Χαίρομαι να διαβάζω όμορφα βιβλία βγαλμένα απο τις όμορφες ψυχές και το ταλέντο των φίλων μου. Είναι σπουδαίο να γνωρίζεις το συγγραφέα μέσα απο τη συγγραφή του.
Η παρουσίαση ήταν αυθόρμητη χωρίς στρογγυλέματα γιατί έτσι το ένιωσα. Μα, πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο με μοναδικό βάθος.
Φιλιά κυριακάτικα απο Μόντρεαλ

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Πέρσα,
Ηταν ένα κείμενο που με συγκλόνισε κυριολεκτικά. Χρόνια είχα να σκύψω μέσα μου, ήταν το εργαλείο μιας ομφαλοσκόπησης. Ισως γι αυτό να βγήκε έτσι αυθόρμητο και χυμώδες, γιατί απεικόνιζε την ειλικρινή μου αντίδραση στο διάβασμά του.
Είναι σπάνια συγγραφέας η Ελένη, σεμνή αλλά σπουδαία. Την αγαπώ και χαίρομαι που τη γνωρίζω περισσότερο μέσα απο τα γραπτά της.
Φιλιά σου κυριακάτικα

Κατερίνα δε 'στάπα; said...

ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, Ιουστίνη μου!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι γλυκό,
Σ΄ευχαριστώ για την αναδημοσίευση του κειμένου στο μπλογκ της Ελένης αλλά και για την αναδημοσίευση περι του νέου μου υπο έκδοη μυθιστορήματος.
Είσαι ένας θησαυρός!